‌ «رَمَضَ» ریشه‌یِ رمضان است .. معنایش می‌شود سوختن ! برای ما اما معنایش می‌شود ؛ سوختن در داغِ غم و سوزِ فراق .. آن‌قَدر که ۳۶۵ شبِ سال‌را چشم بزنیم به انتظار شب‌اولِ سوختن ، و درست میانِ همان چندخطی که دلخوشیِ زمزمه‌ش . اشك نشانده پایِ چشم‌هایمان اسم تو را دم بگیریم و های‌های بباریم ! ما همین شبِ اوّلی گفتیم ، همین شبِ اوّلی و آن شبِ اوّلی که هیچ‌کس نیست تا هم‌صدای ما شود ، [ تو صدایمان بزن و بغل‌مان کن :) ] ‌ تو مرا سوختی و من همه‌ی دنیا را ؛ آری ! از گریه‌کنان هم هنری می‌آید ..

- بله آقایِ ابتهاج ؛ واقعا چه‌ها‌ که‌ بر‌ سرِ‌ ما‌ رفت‌ و کس نزَد‌ آهی .

-

ان‌شاالله بعدا بگیم همه‌چی از ماهِ رمضون

۱۴۰۲ - 

۱

۴۰۳

شروع شد:)

- تو فطریه ی عشقی ، واجب شده‌ای بر من ..

-

‌ ماه رمضان ، ماه خداست و آن ماهی‌ست که خداوند در آن حسنات را می‏‌افزاید و گناهان را پاک می‌‏کند و آن ماه [ برکت است . ] - حضرت رسول ص ؛

- مناجات‌با‌خدا -

-

کاش‌ میتونستم‌ روت‌ چسب‌ بزنم‌ و‌ بنویسم‌ این‌ آدم‌ مال‌ منه‌ لطفا نه‌ نزدیکش‌ بشید نه‌ بهش‌ دست‌ بزنید‌ ممنون .

درگیر تو بودم که نمازم به قضا رفت در من غزلی درد کشید و سرِ زا رفت سجاده گشودم که بخوانم غزلم را سمتی که تویی عقربه قبله نما رفت در بین غزل نام تو را داد زدم ، داد آنگونه که تا آن سر این کوچه صدا رفت بیرون زدم از خانه یکی پشت سرم گفت این وقت شب این شاعر دیوانه کجا رفت !؟ من بودم و زاهد به دوراهی که رسیدیم من سمت شما آمدم او سمت خدا رفت با شانه شبی راهی زلفت شدم اما .. من گم شدم و شانه پی کشف طلا رفت در محفل شعر آمدم و رفتم و گفتند ناخوانده چرا آمد و ناخوانده چرا رفت !؟ می خواست بکوشد به فراموشی ات این شعر سوزاندمش آنگونه که دودش به هوا رفت . .

دوستم نداری، وگرنه گریه براچی؟