این نوشته هایی که به قول خودتان، دوستان دست شما می دهند خودتان قبول دارید؟

ترامپ می خواهد دوباره رئیس جمهور شود... آیا می توانید به ترامپ التماس کنید دوباره به برجام برگردد؟

آقای رئیسی برای پیشرفت استان آذربایجان، جانش را تقدیم کرد... شما برای آنها چکار کردید؟

آیا شما، اقتصاد و کسب و کار و معیشت مردم را دوباره می خواهید به خواست آقای ترامپ گره بزنید و دوباره همان تجربیات تلخ را تکرار کنید؟

من با شخص شما مشکلی ندارم من با شما دوست و رفیقم... مشکل ما تفکر جریانی است که آب مردم را قطع می کند و آن را به خواست کدخدا ربط می دهد... ببینید وضعیت زاینده رود را... شما هم تابع همان جریانید...

شما که برنامه ندارید... خودتان می گویید برنامه هفتم، علمی و قابل اجرا نیست، پس چه چیزی را می خواهید اجرا کنید؟

✍ نکته برخی سوالات به عنوان مکمل مناظره قبلی قابل طرح است.

این پیام یکی از دوستان بنده هست که به صورت زنده این صوت گذاشته ، لطفاً با دقت گوش کنید . ممنون

از روزی که انقلاب اسلامی را شناخته و به امامین آن ایمان آوردیم، پیامش را به عقل دریافته و مقصد و مقصودش را به چشم دل دیدیم، آتشی در جانمان افتاد که حتی برای لحظه‌ای خاموش نشده است. چه، در عصر حاضر، آنکه فلسفه حیات را دریافته و مبداء و معاد را درک کرده و به وعده «عبدی أطعنی أجعلک مثلی» ایمان آورده باشد، نمی‌تواند نسبت به انقلاب اسلامی بی‌تفاوت باشد، مطیع ولایت فقیه نباشد و در این جهت نکوشد. انقلاب اسلامی، اهداف و غایات آرمان‌هایی برای خود ترسیم کرده است. صراحت دارد که می‌خواهد بر مبنای معارف اسلامی، تمدن نوین اسلامی را شالوده‌ریزی کند؛ می‌خواهد بشریت زخم‌خورده و غمگین و آزرده و افسرده از حوادث گوناگون قرن‌های اخیر را به آفاق جدیدی برساند و به او کرامت ببخشد. در این افق تمدنی، ساحات مختلف حیات بشر صُوَری دارند. اقتصاد، فرهنگ، سبک زندگی، شهرسازی، سلامت و... هر کدام صورتی دارند. به برکت انقلاب اسلامی، طی ۵ دهه اخیر مطالعات علمی-تحقیقاتی گسترده‌ای در این جهت انجام شده و قسم مهمی از این صورت‌ها اینک برای ما آشکار است. اما به دو دلیل، آنگونه که باید و شاید اجرایی‌سازی ایده‌های تمدنی در دستور کار ساختارهای رسمی کشور قرار نگرفته است. نخست، غلبه گفتمانی سرمایه‌داری نئولیبرال در فضای عمومی و آکادمیک کشور؛ و دوم، خلاء کادرسازی متناسب با گفتمان تمدن اسلامی. پذیرش این مفروضات، طبعا مسئولیت‌ها و ماموریت‌هایی را متوجه انسان می‌کند؛ و این حقیر امروز دقیقا در موقعیتی قرار گرفته‌ام که نمی‌توانم نسبت به این مهم بی‌تفاوت باشم. لکن انسان وقتی هدفی را برمی‌گزیند، وقتی مقصدی را انتخاب می‌کند، لاجرم باید به لوازم و اقتضائات آن نیز ملتزم باشد. باید به مقتضای مسیرش مرکبی راهوار اختیار کند. چرا که چه هدف اشتباه انتخاب شود و چه در گزینش مسیر و اسباب سفر خطا شود، به مقصد نخواهیم رسید. واقعیت این است که مسئولیت مرکز ارزیابی و نظارت راهبردی اجرای سیاست‌های کلی نظام که از سال ۱۳۹۸ بر عهده‌اش دارم، مسئولیت خطیری است. این مرکز پیرو تفویض اختیار رهبر معظم انقلاب اسلامی در بند ۲ اصل ۱۱۰ قانون اساسی و بر اساس تبصره ماده ۶ مقررات نظارت بر حسن اجرای سیاست‌های کلی نظام که در تاریخ ۲۴ اسفند ۱۳۹۲ توسط معظم له ابلاغ شد، تاسیس شده است. اهمیت این مجموعه برای حقیر به قدری بوده که آن را بر پیشنهادهای گوناگون، چه مسئولیت‌هایی که در دولت شهید رئیسی پیشنهاد شد و چه نمایندگی در مجلس، ترجیح داده‌ام. لکن با وجود کارهای بزرگی که در این ۵ سال صورت گرفته و اقدامات قابل توجهی که در دست انجام است، این مجموعه یک دستگاه نظارتی است و طبیعتا ظرفیت لازم را برای عینیت بخشیدن به دغدغه‌های مهم «پیاده‌سازی ایده‌های تمدنی» یا «گفتمان‌سازی و کادرسازی برای تحقق تمدن نوین اسلامی» را ندارد. بلکه محدودیت‌ها و محذوریت‌هایی را نیز بر کنش در این جهت تحمیل کرده است. این بود که از جناب آقای دکتر ذوالقدر دبیر محترم مجمع تشخیص مصلحت نظام که لطف و محبت زیادی نیز به حقیر دارند و ارادتمند ایشان هستم، درخواست کردم از این مسئولیت کناره‌گیری کنم. پس از این، فعالیت های علمی خود را کماکان به عنوان عضو هیئت علمی گروه تمدن اسلامی در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی ادامه خواهم داد. لکن برای پیگیری اهداف پیش گفته، یعنی کادرسازی و گفتمان‌سازی برای تحقق تمدن نوین اسلامی و پیاده‌سازی ایده‌های تمدنی، به اتفاق جمعی از نخبگان انقلابی، در حال تاسیس یک حزب سیاسی رسمی هستیم که ان‌شاءالله به زودی یک فراخوان سراسری برای عضوگیری نیروهای معتقد به این گفتمان، صادر خواهد شد.

خدای متعال را بابت شنیده شدن این صدا از تریبون مجلس شاکرم. دقیقا به همین صورتی که دکتر صمصامی توصیف می‌کند، اقلام زندگی مردم را گران می‌کنند. سپس لشکری از اقتصاددانان راهی رسانه‌ها و جلسات می‌کنند که نمودار بکشند و بگویند نقدینگی علت تورم است. وقتی نقدینگی به عنوان علت تورم پذیرفته شد، حقوق کارگر و کارمند را افزایش ندهند که نقدینگی را کنترل کنند؛ وام به تولیدکننده ندهند که نقدینگی را کنترل کنند. بدین ترتیب، هم معیشت مردم را تنگ کنند، هم تولید را نابود کنند. این وضعیت به سود کیست؟ وقتی مردم قدرت خرید خود را از دست دادند، وقتی تولید ملی نابود شد، تنها فعالیت اقتصادی سودآور، خام‌فروشی می‌شود. خام‌فروش‌ها چه کسانی هستند؟ همان کسانی که دلار دارند و دلاری می‌فروشند و با افزایش نرخ ارز سودهای نجومی کسب می‌کنند. نسخه بعدی دلارداران و دلاری‌فروشان، آزادسازی واردات است. بالاخره ارز دارند، قدرت واردات دارند، دلشان هم خودروی لوکس می‌خواهد. اینجا نیز لشکری از اقتصاددانان را بسیج می‌کنند که آزادسازی واردات خودرو را جا بیندازند. مردم بیچاره نیز با توهم اینکه قرار است خودروی لوکس خارجی سوار شوند، با این موج همراه می‌شوند و به اینها سواری می‌دهند. واردات خودرو نیز آزاد می‌شود. خودروهای میلیاردی وارد کشور می‌شود. چه کسی توان خریدشان را دارد؟ کارگر و کارمندی که ده بیست میلیون حقوق می گیرد؟! هرگز! ما به دکتر سعید جلیلی رای می‌دهیم چون یقین داریم وام‌دار دلارداران و دلاری‌فروشان نیست و ان‌شاءالله بساط این ظلم و فساد و تبعیض را جمع خواهد کرد.