💠 جنگ ما، جنگ آنها نظری بر حوادث این روزها از زاویه‌ای دیگر ✍🏻 بخش دوم: معنای جنگ ما 🔰 لَيسَ عَمَلٌ أحَبَّ إلى الله تعالى و لا أنجى لِعَبدٍ مِن كُلِّ سيّئةٍ في الدنيا و الآخِرَةِ مِن ذِكرِ الله. قيلَ : و لا القتالُ في سبيلِ الله؟ قالَ : لولا ذِكرُ الله لم يُؤمَرْ بالقِتالِ. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود: هيچ عملى نزد خداوند متعال محبوب‌تر و هيچ عاملى در نجات بنده از هر گناهى در دنيا و آخرت مؤثرتر از ذكر خدا نيست. عرض شد: حتى جنگ در راه خدا؟ فرمود : اگر ياد خدا در ميان نبود دستور به جنگ داده نمی‌شد. متن کامل این مطلب را در دو پست بعدی مطالعه فرمایید 👇🏻 #جنگ_ما_جنگ_آنها

💠 جنگ ما، جنگ آنها نظری بر حوادث این روزها از زاویه‌ای دیگر ✍🏻 بخش دوم: معنای جنگ ما (۱) ▫️معنادهنده به جنگ و جهاد در مکتب سید شهید مقاومت، «ذکر» و یاد الهی بود. از پیامبر اکرم(ص) منقول است که «لَولا ذِكرُ اللهِ لَم يُؤمَرْ بِالقِتالِ»[۱]؛ اگر ياد خدا در ميان نبود، دستور به جنگ داده نمی‌شد. او به جنگ و جهاد از منظر «ذکر‌الله» نظر می‌نمود. ▫️اصل در ذکر، «توجه قلبی» به توحید است و ذکر زبانی پایین‌ترین و سطحی‌ترین مرتبه آن است. اگر چشمه یاد خداوند در قلب بجوشد، بر جوارح ظاهری مانند زبان و گوش و چشم خودبه‌خود جاری می‌شود و در این صورت است که الفاظ ذکر بر زبان واقعاً یاد خدا می‌کند. این قلب‌ها هستند که جلوه‌گاه توحیدند. قلب انسان ذاتاً و اگر بدون آلایش‌های بیرونی و کدورت‌های عارضی باشد، مأنوس دائمی با پروردگار است؛ چنان‌که امام صادق(ع) فرمود: «الْقَلْبُ حَرَمُ اللهِ»[۲]. ▫️در چنین جهان‌بینی، فطرت و ذات انسانی دائم‌الذکر است: «فِطْرَتَ اللهِ الَّتِي فَطَرَ النّاسَ عَلَيْهَا»[۳] و انسانیت انسان با ذکر حق رقم خورده است. در ذکر کافی است توجه بدون حجاب به قلب و حقیقت انسانی بشود، در این صورت انسان فطرتاً شهود عینی بر توحید پیدا می‌کند: «وَإِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِنْ بَنِي آدَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَأَشْهَدَهُمْ عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ أَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ قَالُوا بَلَىٰ شَهِدْنَا»[۴]. ▫️بر این اساس، انسانیت هر فرد به مرتبه ذکر او وابسته است و هر مقدار ذکر و توجه به توحید در او عمیق‌تر باشد، ظهور مقام انسانیت در او قوی‌تر است. از دیگر سو، هرچه او از مقام ذکر حق فاصله بگیرد و زنگار حجاب‌ها و کدورت‌های مادی بیشتر بر قلبش بنشیند، از انسانیت خویش بیشتر فاصله گرفته است. در این صحنه است که جهاد میان حق و باطل معنا می‌یابد و لشکر کفر و اسلام در برابر هم صف‌آرایی می‌کنند. ▫️خداوند می‌فرماید که ذکر الهی از نماز -که برترین عبادات است- بالاتر است، پس طبعاً بر سایر عبادات نیز افضل است: « إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَىٰ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ  وَلَذِكْرُ اللهِ أَكْبَرُ»[۵]. در واقع، ذکر روح همه عبادات است. تلاش شیطان نیز گرفتن همین روح از عبادت است تا جز ظاهری بی‌معنا و جسدی بی‌جان از آن باقی نگذارد. مرتبه ذکر ذاکر است که بیانگر روح و ارزش عبادات او است. هرچه یاد الهی و حضور قلب در عبادت بیشتر باشد، مقرِّب‌تر است. جهاد سید عزیز ما برای جان بخشیدن و زنده کردن عبادات ما بود. [۱] كنز العمّال، ح۳۹۳۱. [۲] جامع الأخبار، ص۱۸۵. [۳] الروم، ۳۰. [۴] الاعراف، ۱۷۲. [۵] عنکبوت، ۴۵. 👈🏻 این مطلب ادامه دارد... #جنگ_ما_جنگ_آنها

💠 جنگ ما، جنگ آن‌ها نظری بر حوادث این روزها از زاویه‌ای دیگر ✍🏻 بخش دوم: معنای جنگ ما (۲) ▫️امام باقر(ع) از رسول اکرم(ص) نقل فرمود: «ألا أُخبِرُكُم بِخَيرِ أَعمالِكُم وَأَزكاها عِندَ مَلِيكِكُم وَأَرفَعِها في دَرَجاتِكُم، وَخَيرٍ لَكُم مِنَ الدِّينارِ وَالدِّرهَمِ، وَخَيرٍ لَكُم مِن أَن تَلقَوا عَدُوَّكُم فَتَقتُلونَهُم وَ يَقتُلونَكُم؟ قالوا: بَلَى يا رَسولَ الله، قالَ: ذِكرُ الله عَزَّوَجَلَّ كَثيراً»[۱]؛ «آيا به شما نگويم كه بهترين و پاكيزه‏ترين اعمال شما نزد خدايتان چيست و چه چيز درجات شما را بيش از هر چيز بالا می‌‏برد و از درهم و دينار برايتان بهتر است و [حتى] از اين كه با دشمن رو‌به‌رو شويد و بكشيد و كشته شويد ارزشمندتر است؟ عرض كردند: بفرماييد، اى رسول خدا! فرمود: بسيار به ياد خداوند عزّوجلّ بودن». ▫️در نگاه سید عزیز ما، معنادهنده به همه کشتن‌ها و کشته‌شدن‌ها، تلاش در جهت زدودن حجاب‌های مانع ذکر از قلب است. جنود حق به ذکر رب دعوت می‌کنند و سربازان شیطان برای از میان بردن یاد حق در قلب‌ها می‌ستیزند. از همین روی، مجاهدان حزب‌الله سالکان کوی محبوب‌اند که برای سیر در مراتب ذکر حق و کنده‌شدن از پلشتی‌های نفس اماره و نیل به آستان مقام نفس مطمئنه جهاد می‌کنند: «يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ، ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً، فَادْخُلِي فِي عِبَادِي، وَادْخُلِي جَنَّتِي»[۲]. ▫️راه دست یافتن رزمندگان به رستگاری «ذکر کثیر» است. خداوند تصریح می‌فرماید که وقتی مجاهدان مقابل دشمن قرار می‌گیرند، در عین پایمردی و ایستادگی در میدان، باید بسیار ذاکر باشند: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا لَقِيتُمْ فِئَةً فَاثْبُتُوا وَاذْكُرُوا اللهَ كَثِيرًا لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ»[۳]. «ثَبَتَ» به معنای دوام و استقرار است که در درجه اول قلبی است و در پی آن در بیرون اظهار می‌شود. بنابراین دستور «فَاثْبُتُوا» در آیه شریفه یعنی پایداری و ثبات قدم بورزید، چه قلباً و چه در عمل. ▫️می‌توان این دستور را با آنچه در فرهنگ امروزمان «مقاومت» می‌نامیم مترادف دانست. اما دستور به ذکر کثیر بلافاصله بعد از آن، یعنی کالبد محور مقاومت با ذکر جان می‌گیرد. موشک و پهباد و دیگر جنگ‌افزارهای پیشرفته فراهم آوردن، لشگر آراستن و رزمندگانی سلحشور تربیت کردن و بر همه پیچیدگی‌های جنگ‌های امروز مسلط شدن، گرچه لوازم حرکت است، اما کار با ذکر‌الله پیش می‌رود. اگر این نباشد، فلاح و رستگاری که خداوند در پایان آیه وعده داده دست‌نایافتنی است. و در این معرکه نه هر ذکری کارساز است؛ که ذکر مجاهدان باید چنان «کثیر» باشد که هیجان و فراز و نشیب جنگ بر آن غبار غفلت ننشاند. [۱] بحارالأنوار، ج۹۳، ص۱۵۷. [۲] فجر، ۲۷-۳۰. [۳] الانفال، ۴۵. 👈🏻 این مطلب ادامه دارد... #جنگ_ما_جنگ_آنها