📛فیلسوف زبان بسته 🔹مصطفی ملکیان که در جمع مریدانش به عنوان فیلسوف شناخته میشود، همیشه از دغدغه خود در «صلح گروی» و «خشونت پرهیزی» گفته و در مقام نقد حکومت اسلامی از همین منظر برآمده است. اما این روزها که، در نقطه ای از زمین، زمان ایستاده و همه در بهت و حیرت از جنایت و نسل کشی که در آن صورت میگیرد، همه وجدانهای بیدار و آزاده، آزرده شده و به میدانِ اعلام انزجار و نفرت از رژیم سفاک صهیونیستی آمده اند، فیلسوف صلح گرا و خشونت پرهیز، زبان در کام گرفته و سخنی نمی گوید. در کانال تلگرامی اش، برای میرشمس الدین ادیب سلطانی، پیام تسلیت میدهد، اما چشمان احول خود را به روی جنایات غزه بسته و لام تا کام سخن نمیگوید. البته، روشن است که چرا چنین سکوت اختیار کرده است؛ زیرا او صلح گروی خود را ذیل تمدن غرب تعریف کرده و آنجا که همه غرب در طرف جنایت ایستاده اند، او را یارای مقابله با آنان نیست. https://eitaa.com/monir_ol_din

❇️تعدد عوالم در فلسفه اسلامی 🔹شیخ اشراق دو بیان درباره تعدد عوالم دارد، یک بیان که همان دیدگاه مشهور حکماست و یک بیان هم دیدگاه خودش: «و العوالم‏ عند الحكماء ثلاثة: عالم العقول و هو عالم الجبروت، و عالم النفوس و هو عالم الملكوت، و عالم الملك و هو عالم الاجرام» 📚مجموعه مصنفات شيخ اشراق، ج‏۲، ص: ۲۷۰ «و لى فى نفسى تجارب صحيحة تدلّ على أنّ العوالم‏ أربعة: أنوار قاهرة،و أنوار مدبّرة،و برزخيّان و صور معلّقة ظلمانيّة و مستنيرة» 📚مجموعه مصنفات شيخ اشراق، ج‏۲، ص: ۲۳۲ https://eitaa.com/monir_ol_din

❇️نخستین سخنرانی از سلسله سخنرانیهای ماهانه گروه مطالعات منطق خانه حکمت ⚡️#فلسفه_منطق_ها 💫با سخنرانی دکتر #حمید_علایی_نژاد 📆چهارشنبه مورخ ۱۰ ابانماه ۱۴۰۲ 🕒ساعت ۱۵ https://eitaa.com/monir_ol_din

🗣داوری اردکانی: من شکست خورده ام و این شکست را میپذیرم.... 📚سیاست‌نامه، تابستان ۱۴۰۲ https://eitaa.com/monir_ol_din

❇️اراده و اختیار «و يختص الإنسان و الحيوان بحركة الإرادة و الاختيار» 📚فلوطین، أثولوجیا، صفحه: ۲۲۶، بيدار، قم - ایران، 1413 ه.ق. «الإرادة قوة يقصد بها الشيء دون الشيء» 📚کندی، یعقوب بن اسحاق، رسالة فى حدود الأشياء و رسومها (رسائل الکندي الفلسفیة)، صفحه: ۱۱۷، دار الفکر العربي، قاهره - مصر، 1978 م. «فعند ما تحصل هذه المعقولات للانسان يحدث له بالطبع تأمل، و رويّة و ذكر، و تشوق إلى الاستنباط، و نزوع إلى بعض ما عقله أولا، و شوق إليه و إلى بعض ما يستنبطه، أو كراهته. و النزوع إلى ما أدركه بالجملة هو الارادة. فان كان ذلك (النزوع) عن احساس أو تخيّل، سمي بالاسم العام و هو الارادة؛ و إن كان ذلك عن رويّة أو عن نطق في الجملة، سمي الاختيار. و هذا يوجد في الانسان خاصّة. و أما النزوع عن احساس أو تخيل فهو أيضا في سائر الحيوان. و حصول المعقولات الأولى للانسان هو استكماله الأول. و هذه المعقولات إنما جعلت له ليستعملها في أن يصير إلى استكماله الأخير» 📚فارابی، محمد بن محمد، آراء أهل المدینة الفاضلة، صفحه: ۱۰۰، دار و مکتبة الهلال، بیروت - لبنان، 1995 م. https://eitaa.com/monir_ol_din

❇️ارتقاء از نظریه تشکیک به نظریه تشأن 🔹صدرالمتألهین (ره) «قد انكشف أن كل ما يقع اسم الوجود عليه و لو بنحو من الأنحاء فليس إلا شأنا من شئون الواحد القيوم و نعتا من نعوت ذاته و لمعة من لمعات صفاته فما وضعناه أولا أن في‏ الوجود علة و معلولا بحسب النظر الجليل قد آل آخر الأمر بحسب السلوك العرفاني- إلى كون العلة منهما أمرا حقيقيا و المعلول جهة من جهاته و رجعت عليه المسمى بالعلة و تأثيره للمعلول إلى تطوره بطور و تحيثه بحيثية لا انفصال شي‏ء مباين عنه». 📚الحکمة المتعالیة؛ ج۲ ص۳۰۱ ترجمه: «روشن گشت که، هر آن چیزی که اسم وجود به هرنحوی بر آن اطلاق می شود، چیزی نیست مگر شأنی از شئون واحد قیوم و نعتی از نعوت ذات مقدس او و پاره نوری از انوار صفات او. بنابراین آنچه که پیش از این به عنوان قانون وضع کرده بودیم که، براساس تأملی دقیق المنظر، در عالم وجود هم علت است و هم معلول، این نظر در نهایت براساس سلوک عرفانی منتهی می شود به اینکه، علت امری حقیقی است و معلول جهتی از جهات آن است و بنابر همین نکته، علت و تأثیر آن بر معلول، به تطور معلول در اطوار و تحیث معلول به حیثیتی که هیچ انفصال و تباینی از علت نباشد، باز می گردد.» https://eitaa.com/monir_ol_din

❇️ محمدعابد الجابری 🔹داوری های محمد عابد الجابری در کتاب هایش درباره اندیشه فلسفی ابن سینا نشان می دهد، اين نويسنده کمترين درکی از تفکر ابن‌سينا و فلسفه او نداشته؛ سهل است چنين می نمايد که از درک درست حتی يک صفحه از ساده ترين آثار ابن سينا عاجز بوده. ساده لوحی است کسی گمان کند بدون داشتن زمينه لازم آموزشی برای فهم فلسفه ابن سينا می توان ده ها و بل صدها صفحه درباره او نوشت بی آنکه حتی به خود زحمت يک ارجاع درست و دقيق به آثاری مانند شفاء و اشارات و مباحثات و رسائل نفس ابن سينا را داد. ارجاعاتی ديده می شود اما روشن است که نويسنده حتی به مقام "تصور" نرسيده چه رسد به "تصديق" و نقد و بررسی. در بحث امشب بيشتر به اين موضوع می پردازم. 🌐 کانال دکتر حسن انصاری https://eitaa.com/monir_ol_din

❇️میتوان آموخت، اما مجال ضدیت نیست. 🔹اخیراً مصاحبه‌ای از خبرگزاری ایکنا منتشر شده است که، در گفتگو با استاد محمدحسین حشمت پور (دام عزه) به مناسبت روز جهانی فلسفه، پرسشهایی طرح کرده اند. استاد در برخی از پاسخها، عبور خود از فلسفه اسلامی و اشتغال به دروس قرآن و حدیث را تصریح میکند: https://iqna.ir/fa/news/4183268/ 🔹حال، در این میان، بهره هایی از این مصاحبه و گفتگو میتوان گرفت: 1⃣اول: بارها ابراز پشیمانی اهالی فلسفه اسلامی را خوانده و شنیده ایم. از اینکه، عمرشان را به فلسفه گذرانیده و از معارف قرآن و حدیث بدور، پشیمان و نادم بودند و در آخر عمر خود به سراغ این معارف رفته اند. این پشیمانی ها، برای هر «مؤمن کیّسی» درس آموز است و عبرت انگیز. و البته، این پشیمانی از نقاط امتیاز فلسفه اسلامی با سایر فلسفه‌هاست. پرواضح است که، آن عقلی که راهبر فلسفه اسلامی بوده، عقل متعبّدی بوده که خواهان بندگی بود نه انانیت و سرکشی و طغیان، و از همین روی است که در نهایت ابراز پشیمانی میکند. 2⃣دوم: از این مصاحبه و نظایر آن، بیش از مطالب علمی، میتوان آموخت، اما نمیتوان این مصاحبه را اسباب «ضدیت با فلسفه اسلامی» قرار داد. اساساً، ضدیت با فلسفه اسلامی بی معناست. فلسفه پرورش‌یافته در درون فرهنگ اسلامی که هرچقدر که جلوتر آمده، صبغه و صیاغت اسلامی‌تری به خود گرفته است، مجال ضدیت ندارد، بلکه، مواجهه با فلسفه اسلامی باید «انتقادی» باشد تا این تراث بهتر و بیشتر بتواند اثر عقلانی خود را بر فرهنگ عمومی بگذارد. 3⃣سوم: اگر، مصاحبه با استاد حشمت پور، بستر ضدیّت با فلسفه اسلامی قرار بگیرد، اولین آسیب آن، تضعیف «عقلانیت» در درون جامعه ایرانی اسلامی خواهد بود. تا برساختن یک نظام عقلانیِ عمیق و عریق، نمیتوان از این تراثی که تمام تلاش خود را بر پیرایش عقلانیتِ برهانی از شوائب شرک و الحاد داشت، رفع ید کرد. فلذا، یادآور باشیم که، از این مصاحبه بیاموزیم و به آن به دیده «عبرت» بنگریم، اما آن را بهانه «تضادّ» قرار ندهیم. ◀️در عین حال، این نکته نیز باید گفته شود؛ همانطور که، تقویت عقلانیت منوط به مواجهه انتقادیِ همدلانه با فلسفه اسلامی است، و متوقف بر این است که، پرسشهایی نوین از فلسفه اسلامی طرح نمود، قد و اندازه پاسخهای آن را دریافت و برای نقاط خلأ آن چاره اندیشید، همچنان نیز باید از «تعصبِ کور» نسبت به این دانش بشری نیز احتراز کرد. به عبارتی؛ هم ضدیت با فلسفه اسلامی، هم تعصبِ کور نسبت به آن، در نهایت به تضعیف عقلانیتِ اسلامی منجر خواهد شد. و باید از این دو عبور کرد؛ ضدیت، تعصب. https://eitaa.com/monir_ol_din