قوم مشرق زمین زمینه ساز ظهور امام باقر (ع) می فرماید: «قومی را می بینم که در طلب حق از مشرق بیرون می آیند(ایرانیان)، اما حق آنان داده نمی شود، دوباره مطالبه می کنند باز هم حقشان را نمی دهند، چون این وضع را ببینند، شمشیر بر می دارند و به مبارزه می پردازند، در این حال مخالفان حاضر می شوند هر چه را بخواهند به آنان بدهند، اما آن ها نمی پذیرند و قیام می کنند و حکومت را به صاحب و پیشوای شما تحویل می دهند، کشته های اینان، شهید هستند». عامر بن طفیل می گوید: رسول خدا فرمود: «ای عامر، وقتی شنیدی که پرچم های سیاه از خراسان (ایران)می آید اگر در صندوقی دربسته باشی، باید آن قفل را بشکنی و در زیر آن پرچم بجنگی تا کشته شوی». در حدیثی دیگر آمده است: «خداوند جوانی را از شرق به سروقت سفیانی می فرستد، او مردم را به اهل بیت پیامبر (ص) می خواند. آن ها پرچم های سیاه دارند و مستضعفانی هستند که خدا آن ها را عزت می بخشد و پیروزی نصیبشان می کند. هر کس به مقابله آن ها بر خیزد، او را درهم می شکنند». در حدیثی دیگر چنین آمده است: «پرچم های سیاه از خراسان بیرون می آید و چیزی نمی تواند مانع آنان شود تا این که این پرچم ها در ایلیا نصب می شونددر پیشاپیش آنها خراسانی و شعیب قراردارند».

از خلال این احادیث معلوم شد که این پرچم ها از شرق (منطقه راوی روایت یعنی شرق عراق )یعنی ایران بیرون می آید و مقصود از خراسان در این احادیث، ایران است. این پرچم ها که زمینه ساز ظهور است، از ایران عازم عراق می شوند تا مانع پیشرفت سفیانی به سمت حجاز و مکه شوند، چون سفیانی پس از استقرار در کوفه به قتل و آواره کردن آل محمد (ص) می پردازد: «شیعیان آل محمد را در کوفه می کشند و خراسانیان به طلب مهدی بر می خیزند».

این پرچم ها صفات گوناگونی دارند، از جمله: 1. فرمانده این پرچم ها، خراسانی و فردی دیگر به نام شعیب بن صالح هستند، حدیث می گوید: «جوانی از بنی هاشم که بر دست راستش خال(زخم مشکل) دارد، از خراسان با پرچم های سیاه خروج می کند، پیش روی او شعیب بن صالح در حرکت است، او با اصحاب سفیانی می جنگد و آن ها را شکست می دهد». 2. این پرچم ها به صلابت و اقتدار مردانش شناخته می شود که تا تحقق اهدافشان، یعنی ازادی قدس از هیچ چیز نمی هراسند، حدیث می گوید: «پرچم های سیاه از خراسان بیرون می آیند و چیزی نمی تواند مانع آن ها شود تا این که در ایلیا نصب شوند». 3. از ظاهر احادیث چنین بر می آید که این مردان از حکومت های موجود در منطقه می خواهند که در کار آن ها دخالت نکنند ولی آن ها نمی پذیرند چون می خواهند این پرچم ها را از میان بردارند، و صاحبان پرچم ها تصمیم می گیرند، جنگ را به میدان دشمن بکشانند، از این رو عازم عراق می شوند و وقتی قوای سفیانی از شکست دادن آن ها در می مانند، از آن ها می خواهند که بازگردند تا در مقابل، هر چه بخواهند برایشان فراهم شود، اما این پرچم داران این درخواست را نمی پذیرند. حدیث چنین می گوید: «آن ها حق را درخواست می کنند ولی به آن ها داده نمی شود، دوباره آن را می طلبند باز هم درخواست آن ها اجابت نمی شود، پس می جنگند و پیروز می شوند». 4. این پرچم ها، شکوه و ابهتی دارد که مخالفان را به وحشت می اندازد، روایات در توصیف آن ها می گوید: ترس، پیشاپیش این پرچم ها در حرکت است، چون گفته است: «مدت یک ماه، ترس و وحشت پیشاپیش این پرچم ها در حرکت است تا این که وارد کوفه می شوند و به خون خواهی پدرانشان بر می خیزند». این پرچم ها از ویژگی ها و قابلیت های ذاتی و امکانات عالی برخودارند که از رهبری سیاسی مرد خراسانی تا فرماندهی نظامی شعیب بن صالح و حرکت به سوی کوفه برای مقابله با سفیانی از آن جمله است

اکثر مخالفین خراسانی بودن رهبر ایران به این دلیل با این روایت مشکل دارن که با رهبری ایران مشکل دارن ..وگرنه مگر میشه این سپاه از ایران بیادوبا سفیانی بر طبق روایات بجنگه و رهبر این سپاه و این حرکت کسی بجز رهبر ایران باشه

رایات السود (پرچمهای سیاه):اشاره پرچم در روایات ما منظور یک حرکت و انسجام هماهنگ برای رسیدن به یک مقصود مشخص وثابت هست(مثل انقلاب اسلامی ایران) وگرنه به این معنی نیست که کسانی پرچم بدست بگیرن وحرکت کنند سیاهی پرچم میتونه معانی متفاوتی را در ذهن ایجادکنه یکی رنگ عزای شیعیان که باور اونها انتقام خون امام حسین ع هست ( یالثارات الحسین)- یا رنگ عمامه سادات هم چنین رنگی هست(رهبران انقلاب اسلامی ایران دوسید بزرگوار) و دلایل دیگه .. مهم اینه که عبارت پرچم اشاره به قیام و مسیر حرکت شیعیان در این عبارات هست در مورد ابومسلم خراسانی در روایات شیعه ائمه ما به هیچوجه قیامش را در زمان تغیر حکومت به نفع عباسیان تایید نکردن و ابومسلم(بهزادان)هم علیرغم تلاش بسیاری که کرد که نتونست تاییده ائمه ما را برای برحقی قیام خودش بگیره پس چطور میشه این قیام برحق پرچمهای سیاه را به ابومسلم و قیام غیر قابل قبولش از طرف ائمه ربط داد(درحالی که قیام پرچمهای سیاه و ایرانیان در روایات برحق هست) در روایت پرچم های سیاه(رایات السود)اشاره به فتح قدس(ایلیا)و سپردن پرچم به صاحبش (امامزمان عج)شده این دقیقا هدف انقلاب اسلامی ایران بوده و هست و ان شالله به زودی هم محقق خواهد شد ..حتی اگر کسی نخواد با توجه به روایت رایات السود به انقلاب ایران ورهبری اون استناد کنه میتونه به روایات مراحل قیام ایرانیان تا رسیدن به مقصود نگاه کنه که به گفته ائمه ما ایرانیان در مرحله اخر قیام خودشون تا رسیدن به مقصد زیر بار زور نخواهند رفت و اون مرحله اخر نابودی اسرائیل و سپردن پرچم به دست صاحبش خواهد بود ان شالله ..

برخی از عالمان و پژوهشگران شیعه منظور از پرچم‌های سیاه را قیام ابومسلم خراسانی می‌دانند که برضد حکومت بنی‌امیه روی داد و به تأسیس خلافت بنی‌عباس انجامید.[۱۲] به‌عقیده اینان، «روایات خالص» شیعه (یعنی روایاتی که راویانشان همه شیعه هستند) روایات پرچم‌های سیاه را به عنوان نشانه‌ای برای ظهور روایت نکرده‌اند. آن دسته از منابع شیعه هم پرچم‌های سیاه را نشانه ظهور دانسته‌اند، به روایات اهل‌سنت استناد کرده‌اند.[۱۳] سید محمد صدر نوشته است روایات مختلفی درباره حکومت عباسیان آمده که بسیاری جعلی بوده و یکی از روش‌های تأیید عباسیان همین روایات رایات سود بوده است.[۱۴] با این همه، کسانی بر این باورند که پرچم‌های سیاه از نشانه‌های ظهور امام مهدی(ع) هستند و به قیامی اشاره دارند که پیش از ظهور او صورت می‌گیرد.[۱۵] نویسنده کتاب عصر الظهور صاحب پرچم‌های سیاه را سید خراسانی دانسته است که فرماندهی سپاه او را شعیب بن صالح بر عهده دارد و بین سپاه او و سفیانی نبردی در می‌گیرد و سفیانی را شکست می‎‌دهد[۱۶] و با امام مهدی(عج) بیعت می‌کند.[۱۷] گفته شده در کتاب عصر الظهور برای اثبات این مطلب به احادیثی از کتاب الفتن ابن حماد استناد شده است اما کتاب مذکور نزد شیعه اعتبار ندارد چراکه بسیاری از احادیث آن از معصوم صادر نشده است.[۱۸]

پرچم‌های سیاه (به‌عربی رایات سود) عبارتی که در روایات آمده است و به قیام گروهی با پرچم‌های سیاه در مشرق‌زمین اشاره دارد. در بسیاری از احادیث مربوط به پرچم‌های سیاه، به قیام ابومسلم خراسانی و تشکیل دولت عباسیان اشاره شده است. در شماری از آن‌ها هم پرچم‌های سیاه نشانه ظهور منجی در آخرالزمان بیان شده است. به‌گفته حدیث‌پژوهان شیعه، این روایات بیشتر در منابع اهل‌سنت آمده و احادیثی که راویانشان همه شیعه بوده‌اند، پرچم‌های سیاه را به قیام ابومسلم خراسانی برضد خلافت امویان ارتباط داده‌اند

در برخی از احادیث شیعه، پرچم‌های سیاه از نشانه‌های فرج شمرده شده است. برای مثال، در حدیثی امام علی(ع) اختلاف میان شامیان، پرچم‌های سیاه و صیحه در ماه رمضان را نشانه‌های فرج را شمرده است. اما در دیگر روایات، پرچم‌های سیاه به زوال حکومت امویان و قیام ابومسلم خراسانی ربط داده شده است. برای نمونه، در حدیثی از امام باقر، به زوال حکومت بنی‌امیه و بنی‌عباس اشاره شده و از اصحاب پرچم‌های سیاه سخن آمده است[۴] همچنین در احادیثی، صراحتاً ابومسلم خراسانی صاحب پرچم‌های سیاه خوانده شده است.[۵] مطالب مطرح‌شده در احادیث اهل‌سنت هم به شرح زیر است: زوال بنی‌امیه پس از قیام پرچم‌های سیاه.[۶] نکوهش کسانی که پس از قیام پرچم‌های سیاه به قدرت می‌رسند.[۷] اختلاف پرچم‌های سیاه[۸] ظهور سفیانی[۹] فرماندهی شعیب بن صالح[۱۰] ظهور امام مهدی(ع) در مکه

روایتی که میگه خراسانی یه خال در کف دستش داره کجاست سید ابن طاووس اورده در کتاب ابن حماد اورده که تمام روایاتش از منابع اهل سنت هستش و دلیل بر درست بودنش نداره دوما تو این روایت میگه خالی در کف دست راستش داره حالا اگر قبول کنیم بگیم خال یعنی خلل و دست ایشون اسیب و مجروحه بگیم درست چند صفحه ی بعد میگه خال در کتف دست چپش داره روایت دارای تناقص شد کل رد میشه کاری ندارم در راویان این حدیث ابن‌حمزه هستش که رجالیون به نام کذاب معروف نام بردن ازش

اگر نشانها مشخص شده دلیلش اینه که با بروز اینها ظهور رخ میده اینها نشان دهنده زمان ظهور هستش نه حتما باید رخ بده پیامبر میفرماد خداوند سرنوشت ظهور رو در یک روز یک شب فراهم میکنه رهبری میفرماد در جلسه ای تمام شما جوانان ظهور رو میبینید و بسیار نزدیک است بعضی ها این رو مشخص کردن زمان میدونند اما این تحلیل و تشخیص هستش رهبری بسیار اشراف کامل به مسایل روایات و نشانهای ظهور دارند با همین دیدگاه و بررسی اوضاع این نکتها رو میفرمایند

در مباحث مهدویت، باید به نکته بسیار مهمی توجه کرد و آن اینکه: حوادث متتهی به نشانه‌های حتمی ظهور در مثلث «کوفه، مکه، قدس»، قطعه‌های مختلف یک «پازل واحد»، محسوب می شوند و جدا از هم، نباید بررسی شوند و اگر مستقل از یکدیگر بررسی شوند، نتایج واقعی و مطلوب حاصل نخواهد شد؛ همان مشکلی که برخی از نویسندگان با تحلیل صرفا «تاریخی» در بررسی مباحث مهدوی بدان گرفتار شده‌اند. زیرا اگر به بررسی تنها یک نشانه ظهور بسنده کنیم، ممکن است به این نتیجه دست یابیم که این نشانه در گذشته و تاریخ، واقع شده و یا ممکن است شبیه آن در آینده به طور متعدد، تکرار شود. اما اگر مجموعه علامت‌ها و نشانه‌ها را به عنوان قطعه‌های مختلف پازل واحد توجه کنیم، به نتیجه‌ای واقعی‏تر دست خواهیم یافت.

اما بنابر روایت محمد ابن حنفیه از امام متقیان داریم که 72 ماه قبل از آمدن وظهور امام زمان عجل الله شخصیتی بنام شعیب بن صالح روی کار می آید واز روی کار آمدنش تا ظهور 72 ماه فاصله داریم، یعنی شش سال، یعنی هر کسی شعیب بن صالح را به درستی ویقینی بشناسد میداند که با روی کار آمدنش تا ظهور 72 ماه فاصله است برای اهل دل تشخیصش راحت هست