🎇🎇🌿🌹🌿🎇🎇 🔶نهج البلاغه و شرح آن # خطبه ۳۵ 🔸متن خطبه ۳۵ 🔆❌وَ مِنْ خُطْبَةٍ لَهُ (عليه السلام) ✨بَعْدَ التَّحْکِيمِ وَ ما بَلَغَهُ مِنْ أمْرِ الْحَکَمَيْنِ، وَ فِيها حَمْدُ اللهِ عَلَى بَلائِهِ، ثُمَّ بَيانُ سَبَبِ الْبَلوى الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ إِنْ أَتَى الدَّهْرُ بِالْخَطْبِ الْفَادِحِ، وَ الْحَدَثِ الْجَلِيلِ. وَ أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ لَا شَرِيکَ لَهُ، لَيْسَ مَعَهُ إِلهٌ غَيْرُهُ، وَ أَنَّ مُحَمَّدآعَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ (صلي الله عليه و آله). أَمَّا بَعْدُ، فَإِنَّ مَعْصِيَةَ النَّاصِحِ الشَّفِيقِ الْعَالِمِ الْمُجَرِّبِ تُورِثُ الْحَسْرَةَ، وَ تُعْقِبُ النَّدَامَةَ. وَ قَدْ کُنْتُ أمَرْتُکُمْ فِي هذِهِ الْحُکُومَةِ أَمْرِي، وَ نَخَلْتُ لَکُمْ مَخْزُونَ رَأْيِي، لَوْ کَانَ يُطَاعُ لِقَصِيرٍ أَمْرٌ! فَأَبَيْتُمْ عَلَيَّ إِبَاءَ الْمُخَالِفِينَ الْجُفَاةِ، وَ الْمُنَابِذِينَ الْعُصَاةِ، حَتَّى ارْتَابَ النَّاصِحُ بِنُصْحِهِ، وَ ضَنَّ الزَّنْدُ بِقَدْحِهِ، فَکُنْتُ أَنَا وَ إِيَّاکُمْ کَمَا قَالَ أَخُو هَوَازِنَ: أَمَرْتُکُمْ أَمْرِي بِمُنْعَرَجِ اللِّوَى *** فَلَمْ تَسْتَبِينُوا النُّصْحَ إِلاَّ ضُحَى الْغَدِ✨ 🔷🔸🔷🔅🔷🔸🔷 ☀️ترجمه خطبه 🍃از سخنان امام (عليه السلام) است که پس از پايان گرفتن جريان حکمين ايراد فرمود، (عمروبن عاص با حيله و تزوير، ابوموسى اشعرى نادان را فريب داد تا على (عليه السلام) را از خلافت خلع و معاويه را نصب کنند و اين موضوع مردم عراق را سخت تکان داد) و در اين خطبه، امام (عليه السلام) بعد از حمد و ثناى الهى بر اين ابتلا، به شرح آن مى پردازد. 🍃ستايش مخصوص خداوند است، هر چند روزگار، حوادث سنگين و مهم (و دردناکى براى ما) پيش آورده است. و گواهى مى دهم که معبودى جز خداوند يگانه نيست، شريکى ندارد و معبودى با او نيست و گواهى مى دهم که محمّد (صلي الله عليه و آله) بنده (برگزيده) و فرستاده اوست. 🍃امّا بعد؛ نافرمانى از دستور نصيحت کننده مهربانِ داناىِ باتجربه، موجب حسرت و اندوه مى گردد و پشيمانى به بار مى آورد. من درباره مسئله حکميت، فرمان خود را به شما گفتم و نظر خالص خويش را در اختيار شما گذاشتم؛ اگر به سخنان قصير، گوش داده مى شد (چه نيکو بود)! ولى شما مانند مخالفان جفاکار و عصيان گران پيمان شکن (از قبول سخنانم) امتناع کرديد، تا آن جا که گويى نصيحت کننده در پند خويش به ترديد افتاد و از ادامه اندرز خوددارى کرد. در اين حال، مثال من و شما مانند گفتار 🍃«اخوهوازن» (مردى از قبيله بنى هوازن) است که (در يک ماجراى تاريخى) گفت: ـ من در سرزمين منعرج اللوى، دستور خود را دادم (ولى شما گوش نداديد) و اثر آن را فردا صبح درک کرديد. 🎇🎇🌿🌹🌿🎇🎇

قال مولانا علی بن ابی طالب علیه السلام فی نهج البلاغة: إِنْ لَمْ تکُنْ حَلیما ً فَتَحَلَّمْ. اگر صبور و بردبار نیستی ، پس ( حداقل ) خودت را انسان صبور و بردباری نشان بده.

🎇🎇🌿🌹🌿🎇🎇 🔶 نهج البلاغه و شرح آن # خطبه ۳۵ #بخش ۱ 🔆⭕خطبه در يک نگاه ❌ بیان ماجرای حکمین 🍃همان گونه که در بالا اشاره شد، اين خطبه را اميرمؤمنان على (عليه السلام) بعد از خاتمه کار حکمين بيان فرمود. پيامد حکمين براى جهان اسلام بسيار سخت و ناگوار بود. اين جريان ثابت کرد که اگر على (عليه السلام) آن ها را از مسئله ارجاع به حکميت نهى فرمود و بر لزوم ادامه جنگ تا پيروزى نهايى توصيه کرد، دليلش اين گونه پيامدها بود. از اين رو امام (عليه السلام) مردم کوفه را سخت سرزنش مى کند و به آن ها نشان مى دهد که اين، محصول نافرمانى و پند نپذيرفتن آنان است. نتيجه نافرمانى اين است! 🍃شرايطى که اين خطبه در آن بيان شد شرايطى بسيار دردناک و جانکاه 😔 بود. توطئه هاى معاويه و عمرو بن عاص، با استفاده از جهل و نادانى ابوموسى اشعرى 👤و گروه عظيمى که پشت سر او ايستاده بودند، به نتيجه رسيده بود. موفّق شدند که نتيجه حکميت را به نفع خود تمام کنند و به پندار خويش امام (عليه السلام) را از خلافت عزل کرده، معاويه را بر جاى او بنشانند! اين در حالى بود که غم و اندوه، قلب امام (عليه السلام) را مى فشرد، زيرا از قبل تمام اين امور را پيش بينى فرموده و به مردم عراق و کوفه خبر داده بود، ولى جهل و عصبيّت و لجاجت و خودخواهى و تنبلى و تن پرورى مانع از آن شد که نصايح حکيمانه آن حضرت را پذيرا شوند. ✨اقتباس و تلخیص از شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید ، ج ۲ ، ص ۲۰۶ (سایت جامع نهج البلاغه و تفسیر )✨

🎇🎇🌿🌹🌿🎇🎇 🔶 نهج البلاغه و شرح آن 🔆 خطبه ۳۵ 🔅 بخش ۲ 🔸خدا را سپاس می گویم در همه حالات 🍃🙏🏻 به هر حال امام (عليه السلام) اين خطبه را مانند خطبه هاى ديگر، با حمد و ثناى الهى شروع مى کند، حمد و ثنايى که رنگ ديگرى دارد و خدا را حتّى براى اين حادثه دردناک و امتحان بزرگ ستايش مى کند. مى فرمايد: ✨ «ستايش مخصوص خداوند است هر چند روزگار، حوادث سنگين و مهم (و دردناکى براى ما) پيش آورده است»؛✨ ✨الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ إِن‏ أَتَى الدَّهْرُ بِالْخَطْبِ الْفَادِحِ وَ الْحَدَثِ الْجَلِيلِ✨ جالب اين که امام (عليه السلام) در اين جا 👇 🍃اوّلا خدا را براى اين حادثه سپاس مى گويد تا معلوم شود که شکر و ثناى الهى، تنها در برابر حوادث خوشايند و کامروايى ها و پيروزى ها و بهره مندشدن ازمواهب معنوى و مادّى نيست، بلکه در همه حال بايد او را حمد و ثنا گفت، در سلامت و بيمارى، در شادى و غم، در پيروزى و شکست، در همه جا و در برابر همه چيز، چرا که حتّى اين حوادث دردناک نيز فلسفه هايى دارد که اگر درست شکافته شود، آن ها نيز جزء نِعَمْ و مواهب الهى است. 🍃ثانيآ اين حادثه دردناک را به روزگار نسبت مى دهد و مى دانيم که روزگار، چيزى جز مردم روزگار نيست چرا که تابش آفتاب 🌞 و ماه 🌜و نزول باران 🌧️ و وزش باد 💨و ساير امور طبيعى چيزى نيست که منشأ اين امور باشد و درخور گِله. اين مردم روزگارند که به سبب اعمال غلطشان 😭 گرفتار عواقب دردناک مىذ ‌ شوند! در همين حادثه اگر مردم عراق گوش به فرمان امام و مولايشان داده بودند و با هشدارهاى او بيدار شده و از پندهاى اين حکيم الهى نتيجه گرفته بودند، هرگز در چنين دام سختى گرفتار نمى شدند. ❌⭕منظور از «خَطْبِ فادح» (با توجه به اين که خطب، به معناى «امر مهم»، و «فادح» تأکيد ديگرى بر آن است) داستان حکمين است که براى جهان اسلام بسيار سخت و سنگين بود و پيامدهاى ناگوارى را به بار آورد. درست است که داستان حکمين ـ به شرحى که در نکات خواهد آمد ـ چيزى را دگرگون نساخت، ولى بهانه خوبى به دست معاويه و پيروان او براى اغواى ناآگاهان داد و بدعت بسيار بدى در جهان اسلام گذاشت. ⭕❌تعبير به «حدث جليل» تأکيد ديگرى بر آثار سوء اين بدعت شوم است. اقتباس و تلخيص از شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 2، ص 206 ـ 256 (سایت جامع نهج البلاغه و تفسیر) 🎇🎇🌿🌹🌿🎇🎇

🎇🎇🌿🌹🌿🎇🎇 🔶 نهج البلاغه و شرح آن # خطبه ۳۴ # بخش ۳ 🔹حقوق متقابل مردم و رهبری ✨أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّ لِی عَلَیْکُمْ حَقّاً وَ لَکُمْ عَلَیَّ حَقٌّ؛ فَأَمَّا حَقُّکُمْ عَلَیَّ فَالنَّصِیحَةُ لَکُمْ وَ تَوْفِیرُ فَیْئِکُمْ عَلَیْکُمْ وَ تَعْلِیمُکُمْ کَیْلَا تَجْهَلُوا وَ تَأْدیبُکُمْ کَیْمَا تَعْلَمُوا. وَ أَمَّا حَقِّی عَلَیْکُمْ فَالْوَفَاءُ بالْبَیْعَةِ وَ النَّصِیحَةُ فِی الْمَشْهَد وَ الْمَغِیب وَ الْإِجَابَةُ حِینَ أَدْعُوکُمْ وَ الطَّاعَةُ حِینَ آمُرُکُمْ.✨ ✨قوله علیه السلام: «یا ایّها النّاس ...»، ✨ 🔸❌در بیان حقوق مردم نسبت به آن جناب و حقوق امام (ع) نسبت به مردم است، تا آنها را بیاگاهاند که آنچه از ادای حقوق مردم بر حضرت واجب بوده است انجام داده، اینک لازم است که مردم، حقوق واجب امام (ع) را ادا کنند، حقوقی که خداوند برای امام بر عهده آنها گذاشته است.  ❌⭕حضرت در آغاز برای رعایت ادب و احترام و جلب توجّه آنان، حقوق واجبه مردم را نسبت به خود بر می شمارند، بدیهی است بیان حقوق دیگران بر خود، پیش از بیان حقوق خود بر دیگران، به ادب و احترام و اجابت نزدیکتر خواهد بود.  👤امام (ع) از حقوق واجبه مردم بر عهده خود، چهار چیز را که برای اصلاح حالشان در دو جهان مفید بوده بیان کرده است.  🍃اولین حقّ آنها بر امام نصیحت کردن است، نصیحت کردن وادار کردن مردمان به مکارم اخلاق است و جهت دادنشان به اموری که برای زندگی و آخرتشان مفیدتر باشد.  🍃دوّمین حق آنان انتظار تقسیم عادلانه بیت المال و رفاه بخشیدن به زندگی مردم است، به گونه ای که همراه با ستم نباشد و اموال عمومی مردم، در غیر موردی که به مصلحت آنان نباشد، صرف و خرج نشود، بدان سان که قبل از به حکومت ظاهری رسیدن امام (ع) عمل می شده است.  🍃سوّمین حق تعلیم و آموختن به مردم بوده، تا نادان نمانند: دلیل این که حضرت در این عبارت فرموده اند: «تا جاهل نمانید» و نفرموده اند تا عالم شوید، این است که منّت نهادن بر آنان به از بین بردن جهل، بارزتر از بیان دانا شدن آنهاست، چنان که اگر به شخصی گفته شود: ای جاهل، بیشتر آزرده خاطر می شود، تا گفته شود: دانشمند نیستی.  🍃چهارمین حقّ مردم بر امام، تربیت کردن آنها در زمینه عمل کردن به وظایفشان می باشد، یکی از چهار حق واجب رعیّت بر عهده امام (ع) به اصلاح تن آنان مربوط می شد. و آن تقسیم عادلانه اموال و رفاه بخشیدن به زندگی شان بود که تصرّف غیر مجاز، در آن صورت نگیرد، و در مواردی که صلاح عموم مردم نیست به کار نرود. دو حقّ دیگر به اصلاح جانهای آنان مربوط می شد، که یکی قدرت اندیشه آنها را فزونی می بخشید، و عبارت بود از تعلیم، و دیگری نیروی عملی آنها را به منظور تربیت و بکار بستن آن، زیاد می کرد. و آن حقّ باقی مانده دیگر، میان فایده رساندن به جسم و جان آنها، و سامان بخشیدن به زندگی شان مشترک بود شامل: نصیحت و اندرز دادن مردمان که به منظور دست یافتن به اخلاق نیکو و سعادتمند شدن در آخرت انجام می شد.  🔶🔷🔹🔶🔹🔷🔶 پس از آن که حضرت حقوق رعیّت را نسبت به خود برشمرد، به بیان حقوق خود نسبت به دیگران پرداخته و آن را به چهار دسته تقسیم می کند: 🔰اوّلین حق امام (ع) بر مردم، وفاداری آنهاست در بیعت با آن حضرت که از مهمترین امور و مربوط به نظام بخشیدن کلّی به جامعه آنها بوده است.  🔰دوّمین حق، نصیحت آن حضرت در غیبت و حضور بدین معنا که از حضرت در حضور و غیاب، دفاع کنند و اجازه بدگویی به کسی ندهند، اگر موضوعی را می دانند، حضورا بیان کنند، تا رفع اشکال شود، این نظمی است که مصلحت امام و مردم ایجاب می کند.  🔰سوّمین حقّ امام، این که، بدون سستی و سهل انگاری به ندای حضرت لبیک گویند، و به هنگامی که آنان را برای جهاد فرا می خواند بسیج شوند، زیرا در غیر این صورت نتیجه چیرگی دشمن بر آنهاست و در نهایت منافع بزرگی را از دست می دهند.   🔰چهارمین حقّ امام بر مردم، اطاعت و فرمانبرداری😌 است به هنگامی که دستوری صادر می کند، روشن است که نظام امور بدون اطاعت از فرمان رهبر استوار نمی شود.  🔹هر شخصی با کمترین دقّت در می یابد، که این امور چهارگانه، هر چند به عنوان حقوق امام بر رعیت ذکر شده ولی خواست امام (ع) از این حقوق تأمین منفعت و سودی بود که به دنیا و آخرت مردم مربوط می شد. زیرا وفا کردن آنها به بیعت، بیان کننده ملکه نفسانی آنها از عفّت و تقوای آنان بود. جلوگیری آنها از بدگویی نسبت به امام سبب نظام بخشیدن به کار خودشان، و پذیرفتن دعوت حضرت، در حقیقت پذیرش دعوت خدا و ضامن خیر و صلاح آنها بود و فرمانبرداری از دستور امام که کلام خدا را بیان می کرد، اطاعت فرمان خدا، و اطاعت خدا سبب ارزشمندی آنها در نزد خدا می شد. ✨ترجمه و شرح نهج البلاغه ابن میثم ، ج ۲ ،ص ۱۷۹- ۱۷۶✨ 🎇🎇🌿🌹🌿🎇🎇  

🎇🎇🌿🌹🌿🎇🎇 🔶 نهج البلاغه و شرح آن 🔆 خطبه ۳۵ 🔆 بخش ۳ : تبدیل تهدیدها به فرصت 🍃❌سپس امام (عليه السلام) به سراغ مقصود اصلى خطبه رفته، مى فرمايد: «امّا بعد! نافرمانى از دستور نصيحت کننده مهربان داناى باتجربه موجب حسرت و اندوه مى گردد و پشيمانى به بار مى آورد»؛ ✨أَمّا بَعْدُ، فَإِنَّ مَعْصِيَةَ النَّاصِحِ الشَّفِيقِ الْعَالِمِ الْمُجَرِّبِ تُورِثُ الْحَسْرَةَ، وَ تُعْقِبُ النَّدَامَةَ✨ اين جمله در حقيقت به منزله کبرا و بيان يک قاعده کلّى است که اگر در طرف مشورت انسان، چهار صفت جمع باشد، مخالفت با او قطعآ موجب پشيمانى خواهد بود. 🥀🍂🥀🍂🥀🍂🥀 🔰نخست اين که ناصح و خيرخواه باشد و به مقتضاى خيرخواهى، تلاش لازم را در تشخيص حق انجام دهد. 🔰دوم اين که قلبى پر از مهر و محبّت داشته باشد و از اعماق روح، خواهان خدمت و عاشق پيروزى و سعادتِ مشورت کننده باشد. 🔰سوم: عالِم باشد و تمام جوانب مطلب را ببيند و مسائل مهم را دقيقآ تحليل کند و ريشه هاى حوادث و نتايج آن را مورد بررسى قرار دهد. 🔰 چهارم اين که داراى تجربه کافى در مسائل مهم فردى و اجتماعى باشد؛ يعنى علاوه بر عقل نظرى، داراى عقل عملى نيز باشد. ⭕❌هرگاه کسى جامع اين اوصاف چهارگانه باشد، به احتمال قوى و نزديک به يقين انسان را به واقع مى رساند. با اين حال کسانى که سخنش را زير پا بگذارند و بر مرکب غرور و لجاجت سوار شوند، جز در بيراهه گام ننهاده اند، و خود را در پرتگاه بدبختى قرار مى دهند. 🔖اقتباس و تلخيص از شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 2، ص 206 ـ 256 (سایت جامع نهج البلاغه و تفسیر) 🎇🎇🌿🌹🌿🎇🎇

🎇🎇🌿🌹🌿🎇🎇 🔶 نهج البلاغه و شرح آن # خطبه ۳۵ # بخش ۴ 🔆 نافرمانی از ناصح مهربان موجب حسرت است ❌🍃حضرت بعد از بيان اين قاعده کلّى به سراغ بيان صغرا و مصداق مورد نظر مى رود، مى فرمايد: «من درباره مسئله حکميت، فرمان خود را به شما گفتم و نظر خالص خويش را در اختيار شما گذاشتم؛ اگر به سخنان قصير گوش داده مى شد (چه نيکو بود!)»؛ ✨وَ قَدْ کُنْتُ أمَرْتُکُمْ فِي هذِهِ الْحُکُومَةِ أَمْرِي، وَ نَخَلْتُ لَکُمْ مَخْزُونَ رَأْيِي، لَوْ کَانَ يُطَاعُ لِقَصِيرٍ أَمْرٌ!✨ 🥀🍂حضرت مى فرمايد که من، هم با اصل حکميت درباره اين مسئله مخالف بودم و هم با چگونگى و کيفيت آن. من دقيقآ پيامدهاى اين پديده شوم را براى شما بازگو کردم، ولى متأسّفانه لجاجت و پافشارى شما در عقيده باطلى که داشتيد به شما اجازه نداد تا واقعيّت هاى روشن را در اين مسئله مهم ببينيد و اکنون که گرفتار عواقب دردناک آن شده ايد، پشيمانى سودى ندارد. جمله✨ «لَو کانَ يُطاعُ لِقَصِيرٍ أَمْرٌ»،✨ ضرب المثل مشهورى در ميان عرب است، و براى کسانى که اندرزهاى نصيحت کننده باهوش و مهربان را نشنوند و به پشيمانى مبتلا گردند، گفته مى شود. جريان اين ضرب المثل چنين بوده است: يکى از پادشاهان حيره، به نام جَزيمه، با عمرو بن ظَرب، پادشاه جزيره جنگ کرد و او را به قتل رسانيد. پس از وى دخترش، زبّاء، جانشين پدر شد و در اين فکر بود که چگونه انتقام خون پدرش را از جزيمه بگيرد. ❌⭕نامه اى به جزيمه نوشت که من زنم و زنان را پادشاهى نشايد، و از شوهر ناگزيرند و من غير از تو کسى را براى همسرى نمى پسندم و اگر بيم سرزنش مردم نبود، خودم به سوى تو مى آمدم. اگر قدم رنجه کنى و (براى خواستگارى) به سوى کشور ما بيايى کشور ما را از آنِ خود خواهى يافت. 🍂🥀هنگامى که نامه زبّاء به جزيمه رسيد (طمع او در آن زن و کشورش گُل کرد) با ياران نزديکش به مشورت پرداخت، همه او را به اين سفر تشويق کردند، مگر مردى به نام «قصير بن سعد» که بسيار باهوش و عاقبت انديش بود، هر چند کنيززاده بود. ❌قصير از روى فراست حدس زد که اين پيشنهاد ازسوى زنى که پدرش را جزيمه کشته است، خالى از توطئه نيست، به همين دليل او با همه مشاوران جزيمه مخالفت کرد و وى را از اين سفر برحذر داشت، امّا جزيمه ـ که عشق به آن کشور و آن زن، او را به خود مشغول کرده بود ـ به سخنان قصير اعتنا نکرد و با هزار سوار به سوى جزيره حرکت کرد. لشکر زبّاء، از او استقبال کردند، ولى زياد احترام نگذاشتند، قصير بار ديگر به جزيمه گفت: من اين جريان را خطرناک مى بينم و به نظر مى رسد که مکر وحيله اى در کار است، امّا جزيمه نادان که غرق خيالات واهى خود بود، به هشدار قصير اعتنايى نکرد و به راه خود ادامه داد. هنگامى که وارد جزيره شد، سپاهيان زبّاء، او را محاصره کرده و کشتند. قصير گفت: «لَو کانَ يُطاعُ لِقَصِيرٍ أَمْرٌ؛ اگر کسى به سخنان قصير گوش مى داد کار به اين جا نمى رسيد». سپس اين سخن در ميان عرب ضرب المثل شد. امام (عليه السلام) در اين جا خود را به قصير تشبيه مى کند و لشکر کوفه را به جزيمه نادان و هوس باز و مشاوران کوته فکرش که خود را با دست خويش در دام عمروعاص و معاويه گرفتار کردند. اقتباس و تلخيص از شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 2، ص 206 ـ 256 (سایت جامع نهج البلاغه و تفسیر) 🎇🎇🌿🌹🌿🎇🎇

تصویری 💐💐 ببینید لذت ببرید ❣ 👏👏 نقل فضائل امیرالمؤمنین، امام علی علیه السلام در کلام رسول خدا صلی الله علیه و آله 💠 در منابع اهل سنت 🙏 خدا را شکر مولایم علی شد❗️

ماجرای طوطی و بازرگان