آغاز امامت امام زمان عج بر همه عاشقانش مبارک باد🌹🌹🌹🌹🌷🌷🌷🌷🌷🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

روایت صحیح محمد بن مسلم از حارث بن المغیرة آمده که گفت: به حضرت ابو عبد الله صادق (علیه السلام) گفتم: آیا پیغمبر (صلی الله علیه وآله وسلم) فرموده است: من مات ولا یعرف امامه مات میته جاهلیه؟ فرمود: آری. عرضه داشتم: این کدام جاهلیت است آیا جاهلیت مطلق یا جاهلیت کسی که امامش را نشناخته؟ فرمود: جاهلیت کفر ونفاق وضلال(۲۴). می گویم: احادیث وارده در این باب بسیار زیاد است. ۱۱- در کمال الدین آمده که: امام ابوالحسن موسی بن جعفر (علیه السلام) فرمود: هرکس در چهار چیز شک کند به همه اموری که خداوند تبارک وتعالی نازل فرموده کافر است، یکی از آن ها معرفت امام در هر زمان به شخص وصفتش می باشد(۲۵). ۱۲- همچنین در آن کتاب از امام صادق (علیه السلام) از پدران بزرگوارش (علیه السلام) آمده که رسول اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) فرمود: هرکس قائم از فرزندان مرا در زمان غیبتش منکر شود به مرگ جاهلیت مرده است(۲۶). ۱۳- ودر همان کتاب از حضرت صادق (علیه السلام) از پیغمبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) روایت است که فرمود: هرکس منکر قائم از فرزندانم شود مرا منکر شده است(۲۷).

فرزندانم شود مرا منکر شده است(۲۷). ۱۴- در غیبت نعمانی به سند خود از حضرت صادق (علیه السلام) آورده که آن حضرت فرمودند: هرکس شبی را به صبح آورد در حالی که امام زمانش را نشناسد به مردن جاهلیت می میرد(۲۸). و اخبار بسیار دیگر که از ائمه اطهار (علیهم السلام) روایت شده است. اما منظور از معرفت وشناخت چیست؟ در اول باب هشتم خواهد آمد که آنچه واجب است در معرفت دو امر است: یکی شناختن شخص امام با اسم ونسبت او. دوم: شناخت صفات وخصوصیات او که با آن ها از دیگران امتیاز می یابد. ان شاء الله به تفصیل خواهد آمد. توجه: متأخرین از مجتهدین برآنند که: خبر صحیح آن است که راوی آن در هر طبقه عادل امامی باشد. ولی متقدمین گفته اند: خبر صحیح خبری است که اطمینان حاصل شود که از معصوم صادر شده است. در این باب منظور من از صحیح همان معنی اول است وهرگاه تعبیر کرده ام که این خبر همچون صحیح است یا بنابر بعضی وجوه صحیح، به معنی دوم است. خواننده عزیز! خداوند من وشما را بر اندیشه محکم واستوار به حق در دنیا وآخرت پایدار نماید، وبین ما وخلف منتظر از خاندان عصمت وطهارت جمع فرماید. بدان که هیچ راهی برای اثبات امامت نیست مگر نص ومعجزه. زیرا همان طور که در جای خود ثابت شده از جمله شرایط امام، عصمت است که اگر امام معصوم نباشد، هدف از نصب او تحقق نمی یابد، وبه اصطلاح نقض غرض لازم می آید. عصمت حالتی است نفسانی ومرتبه ای است که از نظر مردم پوشیده است وکسی آن را نمی داند مگر خداوند وکسانی که خداوند علم آن را به آن ها الهام فرموده باشد.

در این رابطه بر خداوند است که امام معصوم را با یکی از دو راه به مردم معرفی کند: ۱- به وسیله معجزه ای که به دست او انجام شود، وچون امام برای معین شده بر آن ها واجب است که به او مراجعه کنند واعتماد نمایند که: ﴿وما کان لمومن ولا مومنه اذا قضی الله ورسوله امرا ان یکون لهم الخیره من امرهم ومن یعص الله ورسوله فقد ضل ضلالا مبینا﴾ (سوره أحزاب: ۳۶)؛ وبرای هیچ مرد وزن مؤمنی این حق نیست که هرگاه خدا ورسول او کاری را لازم کنند، ایشان در کارشان اختیار (وگزینشی) داشته باشند. وهر آن که خدا ورسول او را نافرمانی نماید، حقا که گمراهی آشکاری افتاده است. و شاهد بر آنچه گذشت احادیثی است که از نظر معنی متواتر است: ۱- حدیثی است که شیخ ثقه جلیل احمد بن ابی طالب طبرسی(۲۹) در کتاب الاحتجاج آورده است. این حدیث هر چند که طولانی است ولی فواید بسیار وامور مهم دارد. در این حدیث امامت مولای ما (عجل الله تعالی فرجه الشریف) با نص ومعجزه اثبات شده واین که امت را نشاید برای خود امامی اختیار کند، پس تعجبی ندارد که تمام این حدیث را بیاوریم واز خداوند می خواهیم که ما را اهل پذیرش این حدیث قرار دهد. شیخ طبرسی - که خدایش رحمت کند - چنین گفته است: احتجاج حضرت حجت قائم منتظر صاحب الزمان - درود خداوند بر او وپدرانش باد - سعد بن عبد الله قمی اشعری گفته است: به یک نفر ناصبی که از همه ناصبی که از همه ناصبی ها در مجادله قوی تر بود دچار شدم. روزی هنگام مناظره به من گفت: مرگ بر تو وهم مسلکانت باد. شما رافضی ها، مهاجرین وانصار را مورد طعن قرار می دهید، ومحبت پیغمبر (صلی الله علیه وآله وسلم) را نسبت را به آنان انکار می کنید، وحال آن که صدیق، بالاترین افراد اصحاب است که به اسلام سبقت جسته، مگر نمی دانید که رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) او را شب هجرت از ترس بر جان او، با خود به غار برد چنان که بر جان خود ترسان بود. برای آن که می دانست که او خلیفه وجانشین آن حضرت خواهد شد، لذا خواست که جان او را مانند جان خود حفظ کند تا مبادا وضع دین بعد از خودش مختل شود، در همان حال علی را در رختخواب خود قرار داد، چون که می دانست اگر او کشته شود وضع اسلام مختل نمی گردد، زیرا کسانی از اصحاب بودند که جای او را بگیرند، لذا خیلی به کشته شدنش اهمیت نمی داد. سعد می گوید: من جوابش را دادم، ولی جواب ها دندان شکن نبود. سپس گفت: شما رافضیان می گویید: اولی ودومی منافق بوده اند وبه ماجرای لیله العقبه استدلال می کنید. آن گفت: بگو ببینم آیا مسلمان شدن آن ها از روی خواست ورغبت بود یا اکراه واجباری در کار بود؟

من در اینجا از جواب خودداری کردم، چون که با خود اندیشیدم اگر بگویم از روی اجبار واکراه مسلمان شدند که در آن هنگام اسلام نیرومند نشده بود تا احتمال این معنی داده شود واگر بگویم از روی خواست ورغبت اسلام آوردند که ایمان آن ها از روی نفاق نخواهد بود. از این مناظره با دلی پردرد بازگشتم، کاغذی برداشتم وچهل وچند مسأله ای که حل آن ها برایم دشوار بود نوشتم وبا خود چنین گفتم: این نامه را به نماینده مولی ابومحمد حسن بن علی عسکری (علیه السلام) یعنی احمد بن اسحاق که ساکن قم بود - تسلیم کنم، اما وقتی سراغ او رفتم دیدم سفر کرده است، به دنبال او مسافرت کردم تا این که او را یافتم وجریان را با او در میان گذاشتم. احمد بن اسحاق به من گفت: بیا با هم به سر من رای (سامراء) برویم تا از مولایمان حسن بن علی (علیه السلام) در این باره سؤال کنیم، پس با او به سر من رای رفتیم تا به درب خانه مولایمان رسیدیم واجازه ورود خواستیم، اجاره داده شد داخل خانه شدیم. احمد بن اسحاق کوله باری داشت که با عبای طبری آن را پوشانده بود که در آن صد وشصت کیسه از پول های طلا ونقره بود وبر هر یک از آن ها مهر صاحبش بود وچون چشمانش به جمال حضرت ابومحمد الحسن بن علی (علیه السلام) افتاد، دیدیم که صورتش مانند ماه شب چهارده می درخشد وبر روی رانش کودکی نشسته که در حسن وجمال مانند ستاره مشتری است ودو گیسو بر سر داد ودر پیشگاه آن حضرت انار زرینی قرار داشت که با جواهرات ونگین های قیمتی زینت شده بود، انار را یکی از روسای بصره اهدا کرده بود، امام (علیه السلام) قلمی در دست داشت وبا آن روی کاغذ چیزی می نوشت، وهرگاه کودک دستش را می گرفت آن انار را می افکند تا آن کودک برود وآن را بیاورد ودر این فرصت هرچه می خواست می نوشت

پس احمد بن اسحاق عبا وکوله بار را نزد حضرت هادی (علیه السلام) (یکی از القاب امام حسن عسکری (علیه السلام) است) گشود، پس از آن، حضرت نظری به کودک افکند وگفت: مهر از هدایای شیعیان ودوستانت برگیر. عرضه داشت: ای مولای من! آیا جایز است دست پاک به سوی هدایای نجس واموال پلید دراز شود❓❓ 💫📗💫📗💫 قسمت 6⃣

#شکرانه ۷ یکی از اسمهای قشنگِ خـــدا؛ "شکــ❤️ـــور" هست! 👈هرقدر بیشتر اهل شکر باشی؛ بیشتر شبیه خـــدا میشی. و دو تا دوست... هرچه، شبیـــه ترند؛ رفیق تــــرند. https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c

🤚عید_بیعت ♥️رهبری 🌷🎙استاد_شجاعی مؤمن‌ مسجد نشین مؤمن‌ اهل عرفان و سجاده مؤمن‌ اهل ریاضت‌های طولانی عالِم و مجتهد و آیت الله هم که باشیم: اهل سعادت و نجات نخواهیم بود تا وقتی که: 🖋 نتوانیم تشخیص بدهیم که امام زنده من، از شخصِ من چه می‌خواهد!

⁉️مراجع درباره عیدالزهرا و رفع‌القلم چه گفتند؟

#حدیث_روز 💠 *«ربیع‌الاول، آغاز روز ولایت امام زمان»* 🟩 *یکی از لقب‌های شریف امام زمان «میثاق الله» است،* ✴️ میثاق از ماده وثاق به‌معنای «بستن» گرفته شده است. *میثاق، انسان را وا می‌دارد تا از احکام و دستورهای خداوند پیروی کند و جلوی آزادی و اختیار فراوان را بگیرد.* ✳️ امام زمان، میثاق و عهدی است که خداوند، اطاعت و پیروی از آن را از خلایق گرفت و آن را محکم گرداند. ✴️ البته این یکی از میثاق‌های ارزنده الهی است که با توجه به کارکردهای مختلف آن در نظام هستی، می‌توان گفت *مهم‌ترین میثاق الهی، تولّی و پذیرش ولایت و امامت حضرت مهدی عجل ‌الله‌تعالی‌فرجه است.* 🟩 *رحمت و فیض الهی از دریچۀ وجود آن امام، در هستی جاری می‌شود و اساساً اگر زمین مستقر و پابرجاست، به یُمن قدم‌های اوست و اگر آسمان برپاست، به تبرک نفس‌های اوست.* ✴️ از این رو، پیشرفت و رشد و ترقی انسان، از طریق اطاعت از دستور الهی و تعهد به میثاق خدا به دست می‌آید و این پیروی، باید آزادانه و آگاهانه انجام گیرد، وگرنه اعتبار و ارزشی ندارد. ✳️ دل سپردن به میثاق الهی، برترین شکل اطاعت و بندگی خداست و سرپیچی و پیروی نکردن از میثاق خداوند و عهدشکنی، بدترین شکل دشمنی با خدا. ⏺️ هر کس پیمان‌شکنی کند و از عهد با خداوند دست بردارد، از بدکاران و زیان‌کاران خواهد بود و قطعاً مجازات خواهد شد و انسان‌ها به جهت پیمان و عهدی که با خداوند بسته‌اند، ملزم به اطاعت و پیروی از تعهدشان هستند و برای پیشرفت و رشد و تعالی خویش، از آزادی‌های مطلق خود دست برمی‌دارند و دل در گرو میثاق الهی می‌بندند و خداوند نیز آن‌ها را مشمول رحمت، لطف و نعمت می‌سازد و به سعادت می‌رساند.