##تݪــنگـــراݩہ_امــــــروز ⚠️ ❣دوست من چہ تضمینۍ میدۍ تا یہ دقیقہ دیگہ زنده باشۍ⁉️ خـودتو #آماده ڪن❕ ❌نڪنه یه وقت 📛موقع انجام #گناهۍ مرگ سراغت بیاد ⚠️ فـردا ممڪنه وقت #توبہ نداشته باشیم😔 همین الان شروع ڪن.....✅ ازهمین امروز شروع ڪن.مطمئن باش مهدۍفاطمه ڪمڪت میڪنه😊✌️ https://eitaa.com/montazeraan_zohorr

#انسان_شناسی ۱۲۲ #استاد_شجاعی #استاد_پناهیان امیرالمؤمین علی علیه‌السلام : شَوِّقوا أنفُسَكُم الى نَعيمِ الجَنَّةِ تُحِبّوا المَوتَ و تَمقُتوا الحَياةَ! - امام علی علیه‌السلام می‌فرمایند: جانهاى خود را مشتاقِ نعمتهاى بهشت گردانيد، تا مرگ (و رسيدن به بهشت) را دوست بداريد و زندگى ( در دنیا) را دشمن ❗️ 💥 اگر قراره با زندگی دنیا دشمن باشیم، اصلاً چرا به دنیا اومدیم؟ 💥چرا من نمی‌تونم اینجوری که امام علی علیه‌السلام میفرمایند مشتاق آخرت باشم، مشکل کجاست؟ https://eitaa.com/montazeraan_zohorr

۲- لطف آن حضرت (علیه السلام) نسبت به ما: شاهد بر الطاف ومراحم آن حضرت نسبت به ما توقیعی است که در احتیاج روایت شده ودر آن آمده است: به من رسیده است که گروهی از شما در دین به تردید افتاده ودر دل آن ها نسبت به اولیای امرشان شک وحیرت وارد شده است واین امر مایه غم ما شد. البته به خاطر خود شما نه برای ما، باعث ناراحتی ما از جهت شما گردید نه ما؛ زیرا که خداوند با ما است، پس نیازی به غیر او برای ما نیست وحق با ما است، لذا به هیچ وجه کسانی که از ما دست بردارند ما را به وحشت نمی اندازند. ما صنایع وساخته شدگان خداییم وخلق صنایع ما هستند(۹۷). روایت دیگری که در بصائر الدرجات نقل شده، نیز بر این مطلب دلالت دارد که به سند خود از زید شحام آورده است: بر حضرت ابو عبد الله امام صادق (علیه السلام) وارد شدم، به من فرمود: ای زید! عبادتت را تجدید کن وتوبه بنمای. عرض کردم: فدایت گردم، آیا خبر مرگم به من می رسد؟ حضرت به من فرمود: ای زید آنچه نزد ماست نسبت به تو خیر است وتو از شیعیان ما هستی. می گوید: گفتم: برای من که از شیعیان شما باشم چه خواهد بود؟ فرمود: تو از شیعیان ما هستی، صراط ومیزان وحساب شیعیان ما مربوط به ما است والبته که ما به شما از خودتان مهربان تریم(۹۸).

۳- تحمل اذیت از دست ما: در توقیعی از آن حضرت روایت است که: جاهلان شیعه واحمق های آنان وکسانی که دینشان (مانند) بال پشه ای ما را اذیت کرده اند(۹۹). ۴- ترک کردن حق خودش برای ما: حضرت قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) حق دنیا وآخرت خودش را به سود ما ترک ورها فرموده وخواهد فرمود: اما در دنیا؛ سابقا دلایلی آوردیم که آن حضرت آنچه در دست ما است را بر ایمان مباح کرده است. و اما در آخرت؛ در بحار از امام صادق (علیه السلام) روایت شده است فرمود: هرگاه روز قیامت شود خداوند حساب شیعیان ما را بر ما قرار می دهد، پس آنچه از گناهان بین آن ها وبین خدا باشد، محمد (صلی الله علیه وآله وسلم) از درگاه الهی برایشان طلب بخشش می کند وآنچه بین آن ها وبین مردم بوده باشد از مظالم محمد (صلی الله علیه وآله وسلم) آن را از طرف ایشان ادا خواهد ساخت وآنچه بین آن ها با ما باشد ما به آن ها می بخشیم تا بدون حساب وارد بهشت شوند(۱۰۰). می گویم: در تفسیر البرهان چند روایت در این معنی آورده است، به تفسیر آیه: ﴿ان علینا حسابهم﴾ (سوره غاشیه: ۲۶). مراجعه شود(۱۰۱)

۵-تشییع جنازه مردگان ما: دلیل بر این معنی روایتی است که در بحار به نقل از مناقب ابن شهر آشوب آمده است: شیعیان نیشابور (در زمان امامت حضرت موسی بن جعفر (علیه السلام) جمع شدند وشخصی به نام محمد بن علی نیشابوری را انتخاب کردند تا به مدینه برود وحقوق شرعی وهدایای شیعیان را به خدمت امام زمانشان ببرد، سی هزار دینار وپنجاه هزار درهم پول ومقداری جامه به محمد بن علی دادند. در این میان (یکی از بانوان با ایمان به نام) شطیطه یک درهم تمام عیار ویک تکه پارچه خام که با دست خودش رشته بود وچهار درهم ارزش داشت پیش آورد وگفت: خداوند از حق خجالت نمی کشد (یعنی حقوق امام (علیه السلام) را گرچه کم باشد باید پرداخت).

آن گاه آن جمعیت جزوه ای آوردند که هفتاد ورق بود، در هر صفحه سوالی نوشته بودند وبقیه اش سفید بود تا جواب زیر آن نوشته شود، هر دو صفحه را روی هم گذاشته وبا سه سند که هر بندی یک مهر خورده بود بسته بودند. گفتند: این جزوه را شب هنگام به خدمت امام (علیه السلام) ببر وفردای آن بازگیر، مهرها را نگاه کن اگر نشکسته بود پنج تا از آن ها را بشکن وببین آیا جواب سؤال ها را داده است یا نه، که اگر بدون شکسته شدن مهرها جواب داده بود، او همان امام است ومستحق این اموال وگرنه اموال را به ما بازگردان. محمد بن علی نیشابوری به مدینه مشرف شد ونزد عبد الله افطح رفت، او را امتحان کرد ودانست که او شایستگی مقام امامت را ندارد، از خانه او بیرون رفت در حالی که می گفت: رب اهدنی الی سواء الصراط؛ خدایا مرا به راه راست هدایت فرمای. همان طور که در حیرت ایستاده بود کودکی آمد وگفت: کسی را که می خواهی اجابت کن واو را به خانه حضرت موسی بن جعفر (علیه السلام) برد، تا چشم حضرت بر او افتاد، فرمود: ای ابو جعفر چرا ناامید می شوی وچرا به سوی یهود ونصاری پناه می بری؟ به من روی کن که حجت وولی خدا هستم. آیا ابوحمزه در کنار مسجد جدم مرا به تو نشناساند؟

. آیا ابوحمزه در کنار مسجد جدم مرا به تو نشناساند؟ من سؤال هایی که در جزوه بود دیروز جواب دادم آن ها را نزدم بیاور ودرهم شطیطه را هم که در کیسه است ووزن درهمش یک درهم ودو دانق می باشد، برایم بیاور. وآن کیسه چهارصد درهم می باشد که از آن وی است وپارچه او با جامه دو برادر یک جا بسته شده. می گوید: از سخنان آن حضرت عقلم حیران شد، رفتم وآن چه امر فرموده بود آوردم ودر پیشگاهش قرار دادم، درهم وپارچه شطیطه را بر گرفت وروی به من کرد وفرمود: ان الله لا یستحی من الحق ای ابو جعفر سلام مرا به شطیطه برسان واین کیسه پول را به او بده - در آن کیسه چهل درهم بود - آن گاه فرمود: قطعه ای از کفن هایم را نیز به او هدیه کردم، پنبه این کفن از روستای ما صیدا است، قریه فاطمه (سلام الله علیها) که خواهرم حمیله دخت حضرت ابو عبد الله جعفر بن محمد صادق (علیه السلام) آن را رشته است. به شطیطه بگو: تو از هنگام رسیدن ابو جعفر وپول وقطعه کفن تا نوزده روز بیشتر زنده نمی مانی؛ پس شانزده درهم از این پول را برای خودت خرج کن وبیست وچهار درهم آن را صدقه ولوازم تجهیز برای خودت قرار بده ومن بر جنازه تو نماز خواهم خواند. ای ابو جعفر هرگاه (در آن وقت) مرا دیدی مطلب را مخفی بدار که برای حفظ جانت بهتر است. سپس فرمود: این اموال را به صاحبانشان برگردان ومهر از این جزوه بگشای وببین آیا جواب سؤال ها را پیش از آن که جزوه را بیاوری داده ایم یانه❓