☘ چهار سفارش خداوند به حضرت موسی علیه‌السلام ☘ ✅ امیرالمؤمنین علی علیه السلام: خداوند تبارک و تعالی به حضرت موسی(ع) چنین وحی کرد: ای موسی چهار سفارش به تو دارم: 🔸 تا زمانی‌که مطمئن نیستی گناهانت آمرزیده شده به عیوب دیگران مشغول مشو. 🔸 تا زمانی که مطمئن نیستی گنج های من تمام شده در مورد روزی خود اندوهگین مباش. 🔸 تا زمانی که از زوال پادشاهی من اطمینان نداری به کسی جز من امید مبند. 🔸 تا زمانی که مطمئن نیستی شیطان مرده، از مکر او ایمن مباش. 📚 خصال شیخ صدوق/ج۱/ص۲۱۷

*🔥دعـای شیـطان* *✍مؤمنی شیطان را در وسط دریا دید که سرش را رو به آسمان گرفته و می‏گفت:* خداوندا به حقّ آقا امیرالمؤمنین علی(ع) مرا عذاب مکن. مرد مؤمن به شیطان گفت: آیا تو هم دست به دامان ولایت امیرالمؤمنین علی(ع) شده ‏ای؟ شیطان گفت: شش هزار سال قبل از اینکه حضرت آدم خلق شود من در عالم اعلا و در میان ملائکه بودم. اطلاعات زیادی در رابطه با علی(ع)دارم که شما نمی‏دانید. و تا آنجا که اطلاع دارم بعد از رسول خدا (ص) کسی مقربتر و عزیزتر و گرامی‏تر و آبرومندتر از علی(ع) نزد خداوند متعال نیست. و می‏دانم که هرکس خداوند را به حق امیرالمؤمنین علی(ع) قسم بدهد، خداوند او را می ‏آمرزد از این رو من هم خدا را به خورشید ولایت قسم می‏دهم. مرد گفت: ای ابلیس تو معلِّم فرشتگان بوده ‏ای و علم زیادی داری مرا نصیحت کن. شیطان گفت: یک جمله برای دنیا و یک جمله برای آخرتت می‏گویم اگر می‏خواهی که زندگی به تو خوش بگذرد قناعت پیشه کن و اگر قانع باشی، حتی اگر غذایت نان خشک باشد به تو خوش می‏گذرد و آرام و آسوده زندگی می‏کنی. امّا اگر حرص بزنی و ثروت جمع کنی و به خواست خداوند راضی نباشی هیچوقت در دنیا خوشبخت نمی‏شوی. اما یک پند نیز برای آخرتت بگویم برای ساعت مرگ، سرازیری قبر، سر از قبر در آوردن، ماندن در برزخ، صحرای محشر، صراط و میزان همه جا محبت و ولایت آقا علی(ع) را ذخیره داشته باش اگر تکیه ‏ات به پیشوای مؤمنان باشد امنیت خواهی داشت. مرد مؤمن شیعه نزد امام جعفر صادق (ع) رفت و ماجرا را برای حضرت تعریف کرد. حضرت فرمود چنگ زدن شیطان به ولایت و محبّت حضرت علی(ع)به زبان است و از صمیم قلب نیست بنابراین ابلیس بهره‏ ای از این سخنان نمی‏برد. اگر او واقعا و از صمیم قلب به آقا امیرالمؤمنین علی(ع)پناه می‏برد، از عذاب الهی نجات می‏یافت. *📚منبع : کرامات العلویه، علی(ع) میر خلف زاده‏، نشر مهدی یار* *:🆔:جهت عضویت درگروه:⬇: https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c

📔 نهج البلاغه و شرح آن 🔸 خطبه ۶۷🔆 بخش:۳ خلاصه ای از ماجرای سقیفه و تعیین خلیفه بعد از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم (۳)🎤 استاد دکتر محمد علی انصاری 🕰۸:۰۵

‍✅ حضرت علی (ع) در گذر از قبرستان ✍ای ساکنان خانه های وحشت زا ومحله های خالی و گورهای تاریک!ای خفتگان در خاک!ای غریبان!ای اهل تنهایی!ای اهل وحشت!شما پیش از ما رفتید و ما به دنبال شما،به شما می پیوندیم. امّا درخانه هایتان دیگران سکونت کردند،و امّا زنانتان با دیگران ازدواج کردند،و اموالتان در میان دیگران تقسیم شد!این خبر ما هست،شما چه خبری دارید؟ سپس رو به اصحاب فرمود: بدانید که اگر اجازه سخن گفتن داشتند،به شما خبر می دادند که؛« بهترین توشه تقوا است....» 📚منبع؛حکمت۱۳۰نهج البلاغه https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c

چند نکته جالب در داستان سقيفه: 1- از آنچه در بالا آمد، به خوبى روشن مى شود که گردهمايى سقيفه، هرگز يک شوراى منتخب مردم نبود، آنگونه که بعضى وانمود مى کنند; بلکه چند نفر از انصار در ابتدا براى اين که کار را به نفع خود تمام کنند، حضور يافتند; سپس چند نفر از مهاجرين که رقيب آنها در امر خلافت بودند، حاضر شدند و با مهارت خاصّى پايه خلافت ابوبکر را نهادند. 2- اگر بنا بود يک شوراى منتخب مردم و يا شبه منتخب، بر کار خلافت نظارت کنند، حدّاقل مى بايست از همه قبايل انصار، در مدينه و از همه مهاجران، نماينده اى در آنجا حضور يابد، درحالى که هرگز چنين نبود، «بنى هاشم» که نزديک ترين و آشناترين افراد به مکتب پيامبر بودند، مطلقاً در آنجا حضور نداشتند; بنابراين، هيچ گونه مشروعيّتى براى گردهمايى سقيفه نمى توان قائل شد: نه مشروعيت دينى و نه مشروعيت نظام هاى معمولِ سياسى دنيا. 3- از ماجراى «سقيفه» به خوبى استفاده مى شود که معيار، انتخابِ اصلح نبود بلکه گويى مى خواهند ميراثى را تقسيم کنند; هرکدام مدّعى بودند سهم ما در اين ميراث بيشتر است. به يقين کسانى که با چنين نگرشى به مسأله خلافت مى نگرند هرگز نمى توانند آنچه را به حال مسلمانان اصلح است، برگزينند. 4- در «سقيفه» مطلقاً سخنى از وصاياى پيامبر(صلى الله عليه وآله) در امر خلافت به ميان نيامد با اينکه همه مى دانستند پيامبر(صلى الله عليه وآله) طبق روايت معروف، فرموده بود: «إِنِّي تَارِکٌ فِيکُمُ الثَّقَلَيْنِ: کِتَابَ اللّهِ وَ عِتْرَتِي; مَا إِنْ تَمَسَّکْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا بَعْدِي أَبَداً; من دو چيز گرانمايه را در ميان شما به يادگار مى گذارم که اگر به آنها چنگ زنيد هرگز گمراه نخواهيد شد: کتاب خدا و خاندانم را». آيا اين حديث شريف که در اکثر منابع اهل سنّت و شيعه نقل شده و جزء روايات متواتر محسوب مى شود(8) و پيامبر(صلى الله عليه وآله) نه يک بار، بلکه چندين بار و در موارد مختلف آن را بيان کرد، به حاضران سقيفه دستور نمى داد که قبل از هر چيز به سراغ قرآن و اهل بيت(عليهم السلام) بروند و تمايلات خويش را بر سرنوشت مسلمانان حاکم نکنند؟ آيا حديث شريف «غدير» که به طور متواتر از پيامبر اکرم(صلى الله عليه وآله) نقل شده، هشدارى به گردانندگان «سقيفه» نمى داد؟ آيا توصيه هاى مکرّر پيامبر(صلى الله عليه وآله) از نخستين روز آشکار کردن دعوتش که در حديث «يوم الدّار» منعکس است و به وضوح سخن از وصايت و خلافت على(عليه السلام) مى گويد و يا آنچه که در آخرين ساعات عمر پيامبر(صلى الله عليه وآله) - که داستان «قلم و دوات» است - پيش آمد، کافى نبود که حداقل سخنى از خلافت على(عليه السلام) که شايسته ترين فرد بود به ميان آيد؟ راستى شگفت آور است!! ولى از يک نظر

گروه انصار اینطور استدلال و احتجاج نکردید که پیامبر اکرم وصیت فرموده است که به نیکوکار انصار نیکی شود و از بدکارشان اغماض گردد؟بآنحضرت گفتند:در این توصیه چه حجتی بر انصار وجوددارد؟آنحضرت فرمود:اگر زمامداری از آنان بوده وصیت درباره آنان نمی فرمود) روایتی که از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله درباره وصیت فوق نقل شده است،چنین است: مر ابو بکر و العباس بمجلس من الانصار فی مرض رسول الله (ص) ،و هم یبکون.فقالا:ما یبکیکم؟قالوا ذکرنا محاسن رسول الله (ص) فدخلاعلی النبی و اخبراه بذلک فخرج و قد عصب علی راسه حاشیة برده فصعدالمنبر و لم یصعده بعد ذلک الیوم فحمد الله و اثنی علیه ثم قال:«اوصیکم بالانصار فانهم کرشی و عیبتی و قد قضوا الذی علیهم و بقی الذی لهم فاقبلوا من محسنهم و تجاوزوا عن مسیئهم. (ابوبکر و عباس بن عبد المطلب در زمانی که پیامبر اکرم (ص) مریض بود،به مجلسی از انصار وارد شدند،در حالیکه انصار گریه می کردند،ابوبکر وعباس به انصار گفتند:چرا گریه میکنید؟آنان پاسخ دادند که اخلاق نیکوی پیامبر را متذکر شده ایم.آن دو نفر پیش پیامبر رفته و قضیه را بآن حضرت اطلاع دادند.پیامبر اکرم برخاست در حالیکه با کناره لباس بردی سرش رابسته بود،بیرون آمد و بالای منبر رفت و این آخرین منبر آن حضرت بود،ستایش و ثنای خداوندی را بجای آورد و سپس فرمود:من درباره انصار بشماتوصیه به خیر می کنم،زیرا آنان انبوهی از حامیان من هستند و جایگاه امانات من،آنان آنچه را که بر عهده داشتند بجای آورده اند و آنچه که در آینده بعهده آنان خواهد بود،باقی مانده است،از نیکوکار آنان بپذیرید و از گنهکارشان اغماض نمائید) البته روشن است که مقصود پیامبر اکرم (ص) اسقاط تکلیف و دستورات اسلامی از انصار نبوده است،بلکه منظور آن حضرت معامله نیکو در برابر تلاش و فداکاریهائی بود که انصار در راه پیشبرد اسلام انجام داده بودند. اما تفسیر جمله امیر المؤمنین علیه السلام چنین است که اگر امامت وزمامداری برای انصار جائز بود،احتیاجی به توصیه نداشتند،زیرا خود درراس حکومت قرار میگرفتند و دیگران در شعاع حکومت آنان احتیاج به توصیه داشتند.

🌺حجت‌الاسلام والمسلمین محمدرضا رنجبر 🌹بیان صحبت‌ها و دیدگاه‌های جالب استاد رنجبر درباره🍃 مفهوم ولایت و ماجرای غدیر

📔نهج البلاغه و شرح آن 🔸خطبه ۶۷ 🔆بخش ۴ (آخر): قریشیان به درخت استدلال کرده و میوه اش را ضایع کردند 🎤 مفسر استاد دکتر محمدعلی انصاری 🕰️ ۸:۱۱ دقیقه

🌴 خطبه غدیر ⬅️ قسمت اول 💌 الْحَمْدُللّهِِ الَّذی عَلا فی تَوَحُّدِهِ و َدَنا فی تَفَرُّدِهِ 🔸 حمد و سپاس خدایی را که در یگانگی خود بلند مرتبه، و در تنهایی و فرد بودنش نزدیک است. 💌 وَجَلَّ فی سُلْطانِهِ و َعَظُمَ فی أَرْکانِهِ، و َأَحاطَ بِکُلِّ شَیءٍ عِلْما وَ هُوَ فی مَکانِهِ، 🔸 در قدرت و سلطه خود با جلالت و در ارکان خود عظیم است. علم او به همه چیز احاطه دارد در حالی که در جای خود است، 💌 وَ قَهَرَ جَمیعَ الْخَلْقِ بِقُدْرَتِهِ و َبُرْهانِهِ، حَمیدا لَمْیزَلْ، مَحْمُودا لایزالُ 🔸 و همه مخلوقات را با قدرت و برهان خود تحت سیطره دارد. همیشه مورد سپاس بوده و همچنان مورد ستایش خواهد بود. 💌 و َمَجیدا لا یزُولُ، وَ مُبْدِئا وَ مُعیدا وَ کُلُّ أَمْرٍ إلَیهِ یعُودُ. 🔸 صاحب عظمتی که از بین رفتنی نیست. ابتدا کننده و بازگرداننده اوست و هر کاری به سوی او باز میگردد. 💌 بارِئُ الْمَسْمُوکاتِ وَ داحِی الْمَدْحُوّاتِ وَ جَبّارُ الاْءَرَضینَ وَ السَّماواتِ، 🔸 به وجود آورنده بالا برده شده‌ها و پهن کننده گسترده‌ها، یگانه حکمران زمین‌ها و آسمان‌ها، 💌 قُدُّوسٌ سُبُّوحٌ، رَبُّ الْمَلائِکَةِ وَ الرُّوحِ، مُتَفَض

📔 نهج البلاغه و شرح آن 🔸 خطبه ۶۷🔆بخش ۵: قریشیان به درخت استدلال کرده و میوه اش را ضایع کردند🎤استاد دکتر محمد علی انصاری 🕰۸:۱۱