در میدان جنگ بود و با یکی از مشرکان میجنگید. مرد کافر گفت: پسرِ ابی‌طالب؛ شمشیرت را به من بده! حضرت شمشیر خود را به سویش انداخت. مشرک گفت: عجیب است! که در چنین موقعیتی، شمشیرت را به من میدهی. فرمود: تو دست نیاز و درخواست، پیش من دراز کردی؛ و از کَرم من دور است که دست سائل را رد کنم!!! مرد خود را به زمین زد و گفت: روش درست اهل دین همین است و بعد اسلام آورد... #چراغ‌هدایت‌علی‌بن‌ابی‌طالب | بحارالانوار،ج۴۱،ص۶۹ #منتظران_ظهور https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c

🔆زنگ عبرت 🔴ایرانمال نماد رانت و اینک بی بند و باری ♦️متاسفانه دیشب متوجه شدیم که ظاهراً چند تن از بانوان مومنه و چادری در مجتمع #ایرانمال تهران، قبل از هرگونه اعتراضی به وضعیت بد ناهنجاری‌های فرهنگی و هرگونه نهی از منکر، مورد حمله و ضرب و شتمِ عده‌ای زن و مرد لاابالی و هنجار شکن شده‌اند. ♦️و حال این بانوان غیور به نشانه اعتراض در هوای سرد و بارانی مقابل این #محل_فساد بست نشینی کرده‌ تا حداقل برخی مسئولان غافل تهران، بیدار بشوند بیایند و ببیند در چنین محلی، بی‌بندوباری آنقدر آزادانه و رسمی شده که #امنیت_حجاب و مومنین زیر سوال است. 🇮🇷

📲 #استوری #ماه_رجب🌙 #نشر_حداکثری #منتظران_ظهور https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c

رمان_ازسیم‌خاردارنفست‌عبورکن #قسمت_4 سارا صندلی آورد و کنار دوست مشترکشان گذاشت و گفت: –سوگندجان تو میای اینجا بشینی و من برم جای تو؟ و به صندلی خالی اشاره کرد. آن دختر که حالا فهمیدم اسمش سوگنداست. گفت: –حالا چه فرقی داره بشین دیگه. –بیا دیگه، جون من. سوگند یه ای بابایی گفت و بلند شدو جایش را به ساراداد. سارا تا نشست سرش را کرد زیر گوش راحیل وخیلی آرام شروع به حرف زدن کرد. گاهی خودش بلند بلند می خندید، ولی راحیل آرام می خندید و خودش را کنترل می کردو هی به سارا با اشاره می گفت که آرام تر. خیلی دلم می خواست بدانم چه می‌گویند ولی خیلی آرام حرف می زدند، بخصوص راحیل، صدایش از ته چاه درمی آمد. باامدن استاد همه حواسشان پیشش رفت. او تمام مدت حواسش به استاد بودومن حواسم به او. برایم سوال شد، اوکه اینقدرحواسش هست سر کلاس، پس جزوه برای چه می خواست؟ بعد از کلاس، بلند شدم که بیرون بروم. اوهم بلند شد تابا دوست هایش برود. ایستادم تا اول آنهابروند، همین که خواست از جلویم رد بشود، پایین چادرش به پایه ی صندلی جلویی من، گیرکرد. چند بار آرام کشید که آزادش کنه ولی نشد، فوری گفتم: –صبرکنید یه وقت پاره می شه، سریع خم شدم ببینم کجا گیر کرده است. دیدم یک میخ از پایه بیرون زده وچادرش به نوک میخ گیر کرده، چادرش را آزاد کردم و گفتم: –به میخ صندلی گیر کرده بود. سرم را بالا آوردم که عکس العملش را ببینم، از خجالت سرخ شده بود. بادست پاچگی گفت: –ممنونم،لطف کردید، و خیلی زود رفت. کنارمحوطه ی سر سبز دانشگاه با بچه ها قدم می زدیم که دیدم سارا و راحیل و سوگند به طرف محوطه می آیند. با سر به بهارکه کمی آن طرف ترایستاده بود اشاره کردم و گفتم: –ازشون بپرس ببین میان بریم کافی شاپ. سعید نگاهی متعجبش رابه من دوخت و گفت: –آرش اون دوتا گروه خونیشون به ما نمیخوره ها، و اشاره کرد به راحیل و سوگند. اهمیتی به حرفش ندادم. نزدیک که شدندبهار پرسید: –بچه ها میایین بریم کافی شاپ؟ سارا برگشت و با راحیل و سوگند پچ و پچی کرد و از هم جدا شدند سارا پیش ماآمد و گفت: –من میام. نمیدانم چرا ولی خیلی دلم می خواست راحیل هم بیایدولی او رفت. به سارا گفتم: –چرا نیومدند؟ –چه میدونم رفتن دیگه. سعید گفت: –سارا این دوستهات اصلا اجتماعی نیستن ها. سارا اخمی کردو گفت: –لابد الان می آمدند با تو چاق سلامتی می کردند خیلی اجتماعی بودند، نه؟ ــ نه، ولی کلا خودشون روخیلی می گیرن بابا. ــ اصلا اینطور نیست. اتفاقا خیلی مهربون و شوخ طبع و اجتماعین، فقط یه خط قرمزایی واسه خودشون دارند دیگه. حرفای سارا من را به فکر برد. به این فکر می کردم که این خط قرمزاچقد آزار دهنده است. او حتی به همکلاسی های پسرش سلام هم نمی کند، سلام چیه حتی نگاه هم نمی کند، چطور می تواند؟ 🍁به‌قلم‌لیلا‌فتحی‌پور🍁 #منتظران_ظهور https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c