کنید که از اعداد رند برای قرار استفاده نکنید؛ شلوغ ترین جاها عمود ۵۰۰ و ۱۰۰۰ و اینهاست و پیدا کردن همدیگر در اینجاها کار بسیار مشکلی است. - کسانی که چیزهایی درباره «مدینه فاضله» و «جامعه آرمانی» شنیده یا خوانده اند آن را در این مسیر، به عینه می بینند. این مسیر، سراسر مهربانی، عاطفه، جود وسخاوت، معنویت، تعاون و همه صفت ها و ویژگی های یک جامعه خوب را با خود به همراه دارد که تمامی این شاخص ها ریشه در معرفت و عشق به جامعیت مکتب حسین (ع) و اهل بیت (ع) دارد. خوب است هر روز بعد از نماز صبح و پیش از آغاز سفر، زیارت عاشورا را با یک لعن و یک سلام بخوانید و ۹۹ لعن و ۹۹ سلام آن را با تسبیح در طول سفر بگویید که از افضل اعمال، زیارت عاشوراست. این توصیه بسیاری از بزرگان برای کسانی است که در این راهپیمایی عظیم شرکت می کنند. - کسانی که برای اولین بار در این مسیر قرار می گیرند، خواه ناخواه چشمشان به اتفاقات و تصاویری «افسانه وار» می افتد که مبهوت می مانند: آن که به زور تو را به پذیرایی ساده یا مفصلش دعوت می کند، آن که تو را به ناهار یا شام یا خوردنی یا میوه دعوت می کند، آن کودکی که در یک پارچ ساده به تو آب تعارف می کند، پیرمردی که می خواهد با عطر کوچکی که در دست دارد، زائران ارباب را خوشبوتر کند، آن که تو را با دست هایش یا دستگاه های برقی به ماساژ دعوت می کند تا خستگی راه از تنت بیرون ببرد، آن که بر زخم های پایت مرهم می نهد و آنها که در هر چند قدم، تو را به نوشیدن چای عراقی یا نوشیدنی های دیگر می خوانند، آنها که خط تلفن بین المللی مجانی راه انداخته اند تا خبر سلامتی ات را به خانواده ات بدهی، آن که بره کوچک نذری اش را با ریسمان کوچکی به همراه آورده تا به حرم مولا ببرد، مادران و پدرانی که فرزندان دوقلوی خودشان را در کالسکه ها همراه آورده اند، آنها که تمام خانواده و اقوامشان را در این مسیر همراهی می کنند و. . . اینها خیلی جذاب هستند و دیدنی. حتماً دوست دارید از این صحنه ها عکس و فیلم تهیه کنید تا دیگران را هم در شگفتی دیدارشان شریک کنید. دوست دارید به خانه که برگشتید این فیلم ها را بگذارید و ضجه بزنید؛ حتماً این کار را بکنید. - اما بخشی از مسیر را که این گونه طی کردید حتماً به این صرافت هم بیفتید که چه ثوابی برای هر گامی که در این راه می زنید به شما می دهند: پاک شدن یک گناه و اضافه شدن یک حسنه و اعتلای یک درجه در هر گام! این مسیری است که در هر قدم، به امام حسین «ع» نزدیکتر می شوید و هر چه نزدیکتر، غم و اندوه و حزنتان افزونتر. این مسیر، بهترین فرصت برای تفکر و دعاست. یکی از بزرگانی که دو سال پیش در خدمتشان بودیم می فرمود: «ثواب هر یک گامتان را به یکی از عزیزان زنده یا مُرده خود هدیه کنید. تک تکشان را یاد کنید و حاجت های خاصشان را از خدا بخواهید. «آزادراه تفکر» - از روی فهرست مخاطبان گوشی همراهتان می توانید همه را یاد و دعا کنید. می توانید با تسبیح در ذهنتان، نام تک تک اعضای خانواده و فامیل و دوستان و همکاران و همسایگان و شهدایی که با آنها مأنوس بودید یا دوستشان دارید را بیاورید و جلو بروید. می توانید ذکرهای متعدد را تکرار کنید. می توانید در گوشی تلفن همراهتان، چند روضه خوب یا چند شعر خوب یا مرثیه مرتبط و تأثیرگذار بریزید تا بیشتر حال و هوای عاشورایی پیدا کنید. هر چند به هر چیزی که در این مسیر می بینید می توانید به عنوان بهانه ای برای روضه بنگرید: دخترکان کوچک سیاهپوش را که می بینید یاد دختران خردسال قافله حسین «ع» در سال ۶۱ هجری بیفتید و آزارها و شکنجه هایی که در مسیر کربلا تا شام تحمل کردند. خوب است که دستی به سر این دخترکان کوچکِ بین راه بکشید و ببوسیدشان، گاهی اگر پدر و مادرشان خسته شده اند برای چند گامی به آغوش بکشیدشان و همراهی شان کنید. اما هیچ چیز جای «تفکر» را نمی گیرد. این مسیر، «آزادراه تفکر» در انگیزه و اهداف قیام حسینی و حتی تفکر در راه های غلط رفته خودمان است؛ که همین «تفکر» می تواند بهترین راه حل های بازگشت و توبه را پیش روی ما قرار دهد. در همین مسیر با مولای خودمان پیمان ببندیم که آنها را تکرار نکنیم و گذشته را جبران کنیم و آن گونه باشیم که برای امام زمانمان، زینت باشیم نه مایه سرافکندگی! خود را موظف کنیم تا انسان کاملی شویم که آنها به داشتن سربازانی چون ما افتخار کنند. خلاصه بهترین توشه این سفر برای هر کس که در این راه گام می نهد، «تفکر»، «سکوت» و «اشک» است و بس!این سرمایه های بزرگ را که در جاهای دیگر و در زمانهای دیگر به این خوبی به دست نمی آید، با شوخی و خنده و پرگویی و غفلت از دست ندهید تا بعد حسرت نخورید. - یادتان هم باشد که این سفر، با سفرهای دیگر حتی سفرهای عتبات در دیگر مواقع سال متفاوت است. اینجا تنها مقصد موضوعیت ندارد؛ راه و مسیر هم مهم و به نوعی هدف است. فکر نکنید اگر از زیارت یا زیاد زیارت کردن

بازماندید خیلی خسارت کرده اید؛ اینجا مسیر تماشا و حیرت است و بس! - قرآن در سوره آل عمران توصیه می کند که با ادیان الهی دیگر بر سر نقاط مشترک توحید و معاد متحد بشویم: «قُلْ یَا أَهْلَ الْکِتَابِ! تَعَالَوْا إِلَی کَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَیْنَنَا وَبَیْنَکُمْ أَن لَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللَّهَ وَلَا نُشْرِکَ بِهِ شَیْئًا وَلَا یَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ». امام خمینی هم فرمودند که شیعه و سنی در برابر دشمن متحد بشوند. نکند در این سفر با لعن و دشنام و. . . که بارها از سوی رهبر فرزانه انقلاب حرام اعلام شده، موجب تفرقه دشمن پسند بشویم به خصوص که بسیاری از آوارگان مظلوم ساکن در این موکب های بین راه، از برادران و خواهران اهل تسنن ما هستند و این کار قطعاً مورد رضایت خداوند متعال و امام زمان نخواهد بود. حال وقتی ما باید تلاش کنیم که وحدت شیعه و سنی را در این مسیر الهی خدشه دار نکنیم، به طریق اولی نباید به گونه ای عمل کنیم که باعث تفرقه شیعه و شیعه هم بشویم یعنی کاری که شبکه های انگلیسی ساخته مبلغ شیعه و سنی در این سال ها و به خصوص در این ماه ها انجام می دهند و ما سربازان بی جیره و مواجب لندن نشینان بشویم. - در یک کلام: تفرقه انگیزی در این سفر اکیداً حرام و ممنوع! این مسیر، رود یکی شدن هاست نه جدا کردن نهرها از رود پر خروش اصلی. . . ممکن است خود ما با توجه و شعوری که داریم، دست به اعمال تفرقه افکنانه نزنیم، اما کسانی را ببینیم که چنین می کنند. حتی المقدور تا جایی که ممکن است با نرم ترین روش ممکن و با مهربانی، کسانی را که لعن و طعن می کنند از این منکَر بزرگ نهی کنیم. - زائران کشورهای مختلف با پرچم خودشان در این مسیر حاضرند. خوب است ما هم با پرچم جمهوری اسلامی ایران و یا تصاویر رهبر عزیز انقلاب یا هر دو در این مسیر حضور داشته باشیم تا نشانه ای باشد برای کسانی که دوست دارند با ما ارتباط برقرار کنند و دلگرمی ای برای کسانی که امیدشان به حضور هر چه بیشتر عاشقان ایرانی اباعبدالله است. - سعی کنید درست بعد از اقامه نماز صبح، حرکت روزانه خود را آغاز کنید و ساعت چهار بعدازظهر و کمی مانده به غروب، جایی برای اسکان شب پیدا کنید و برای نماز و شام هم همان جا باشید. اگر دیر بجنبید شاید خیلی به سختی جای خواب پیدا کنید. البته اگر کنار مسیر جا پیدا نکردید، ساکنان روستاهای اطراف با محبت زایدالوصفی شما را به منازل خود خواهند برد. - حتماً سعی کنید در این سفر و به خصوص در این مسیر، تمرین از خودگذشتگی کنید. شنیده شده حتی در این سفر بودند کسانی که به دنبال پتو فقط برای خودشان، جا فقط برای خودشان و غذا و. . . فقط برای خودشان بوده اند. ثواب کسانی که در این راه به خودشان سختی می دهند تا همسفران و دیگر زائران امام حسین «ع» در آرامش و آسایش بیشتر باشند، کمتر از عبادت های بزرگ نیست. چه اشکالی دارد که در طول مسیر، باری را از دوش خسته ای برداریم، از آب و نوشیدنی و خوردنی و تجهیزات اضافی مان به کسانی که آن موقع به آن نیاز دارند بدهیم و در شیرینی این ایثارهای کم یا زیاد، لذت ببریم؟ - موقع خواب در موکب ها یا منازل، رعایت حال بقیه را بکنید. این طور نباشد که با دوستان خود گعده های صحبت و شوخی تشکیل دهید و مانع استراحت دیگران گردید. - این گنده دماغی و طلبکاری ذاتی را هم که در وجود برخی از ماها هست، در این سفر کنار بگذاریم. درست است که آنها خادمند و دست زائران اباعبدالله «ع» را هم می بوسند و پای آنها را هم می مالند، اما این باعث نشود که چون ما هم زائر ابا عبداللهیم، خدای نکرده، با آنها دعوا و بی احترامی و توهین کنیم. ارث پدرمان را که از این بزرگواران طلب نداریم! - در شرایط مساوی، از کسانی خوراکی بگیریم که همه چیزشان را در طبق اخلاص گذاشته اند و شاید موکب بزرگ و پر خدم و حشمی نداشته باشند. اگر هم به دلایل بهداشتی با لیوان خودمان چای و آب می گیریم، جوری برخورد کنیم که گویی برای در راه نوشیدن می خواهیم چنین کنیم. نکند دل خادمی از خادمان امام حسین «ع» را بشکنیم. . . - در طول مسیر راهپیمایی، از مصرف غذاهای خیلی چرب، خیلی سرخ شده و نوشیدن آب های خیلی سرد خودداری کنید. در غذا خوردن هم در عین حالی که وسواس تمیزی نباید داشت، سعی کنید انتخابی عمل کنید. یعنی اینکه شما هر چه آنجا بخورید بالاخره به نوعی آلوده است. بنابر این سعی کنید متنوع بخورید که معده تان به هم نریزد تا بتوانید مواد غذایی مورد نیاز بدنتان را تأمین کنید. این به معنی این نیست که برویم به فلان موکب که غذای چربتری دارد. کلاً همه چیزهایی که در این مسیر پخش می شود، در راه خداست و تفاوت گذاشتن بر اساس ظاهر، کاری خلاف رضای خداست. البته مثلاً هر چه مصرف برنج را کمتر کنید و به سمت مواد پروتئینی و میوه بروید بهتر است. میوه ها را حتماً میل کنید تاسیستم گوارشی شما به هم نریز

د و بتوانید سفر بدون اسهال و بدون یبوستی را از سر بگذرانید که هر دو، به شدت مضر است و شما را سخت اذیت می کند. خصوصا با وضعیت توالت های بین مسیر که بیشتر از ۹۹ درصدش آفتابه ای است و شیلنگ ندارد و شاید خیلی از جماعت جوان شهرنشین ما طهارت گرفتن با آفتابه را بلد نیستند. حالا تصور کنید که مزاجتان هم به هم ریخته باشد. همراه داشتن آن دستمال مرطوب و دستمال کاغذی پیش گفته، این جور جاها به درد می خورد. دستمال کاغذی و بسته های آن را خیلی ها در طول راه توزیع می کنند، اما دستمال مرطوب را نه. خصوصاً اگر دستمال بچه باشد فوق العاده کمک بیشتری به شما می کند. - اگر از کیف کمری و کوله پشتی استفاده می کنید، در ازدحام ها و ورود به حاجزهای بازرسی خصوصاً در شهر کربلا و نجف (البته نجف کمتر)، در صف های طولانی قرار می گیرید. طبیعی است کسانی در پشت سر شما قرار گیرند. ممکن است در این شلوغی کسی زیپ کوله شما را باز کند و هر چه دستش رسید بردارد. از قدیم گفته اند: مال خودت را بپا ومردم را دزد نکن! بنابر این، به حاجز که رسیدید، کوله را فوراً مثل کیف کانگو برعکس کنید و بندازید جلویتان و دو تا بند را حتماً بیندازید. این طوری امنیتش بیشتر است. - اگر ارتباطات موبایلی برایتان اهمیت دارد و نمی خواهید هیچ وقت از آن محروم شوید حتما در کنار سیم کارت ایرانی، سیم کارت عراقی هم تهیه کنید و اینترنت هر دو را نیز فعال نمائید. برخی ایام ارتباطات ایرانی قفل می کرد و برخی ایام عراقی و برخی ایام هر دو. به وای فای های عمومی و بین راهی هم امیدی نیست. آن قدر کاربر دارند که احتمال اینکه حتی لحظه ای هم وصل نشوید زیاد است. علاوه بر عراق در ایران هم سیم کارت های عراقی فروخته می شود. - شارژ موبایل در بین راه به دلیل متقاضی بسیار عملا ممکن نیست. «شارژر همراه» و نیز سه راهی، همراه داشته باشید. - اگر جای مشخصی را در شهرهای زیارتی تعیین کرده اید، قبل از حرکت یا پیش از رسیدن به آن شهر، بر اساس نشانی، آن را روی گوگل مپس جست وجو کنید تا نقشه پیاده رفتنش را از روی همان گوگل مپس پیدا کنید. به خصوص در شهر کربلا که اصلاً خیابان ها، محله ها و در و دیوار به زحمت پلاک یا اسم دارند و صرفاً یا باید خودت رفته باشی یا کسی که بلد باشد تو را ببرد. اگر دو تا کوچه از خیابان اصلی دور باشد، پیدا کردنش تبدیل به یک معضل بزرگ می شود. مورد داشتیم که کسی یک شب را در خیابان خوابیده است چون محل استقرارش فاصله کم اما بی نشانی تا خیابان اصلی داشته است و او نتوانسته است آن را پیدا کند. ج- در کربلا: - معمولاً پیدا کردن جا در ایام اربعین در کربلا، سخت تر از نجف است. اگر نتوانسته اید جایی پیش بینی کنید، جوری برنامه ریزی کنید که روز اربعین به کربلا برسید. این را هم در نظر داشته باشید که برای زیارت سیدالشهدا فرموده اند: «زُر و انصَرِف» (زیارت کنید و [سریع] برگردید) بر عکس نجف، که تأکید بر هر چه بیشتر ماندن در آنجاست. - در کربلا همیشه سر دوراهی بین الحرمین گیر می کنیم که اول به زیارت حضرت عباس «ع» برویم یا به زیارت اباعبدالله «ع». شاید این موضوع یک مقدار زیادی ذوقی باشد، اما به نظر می رسد اینکه اول خدمت حضرت ابوالفضل «ع» برسیم و از علمدار و سالار سپاه و پیشمرگ امام، اجازه زیارت مولا را بگیریم به سلیقه دلمان نزدیکتر باشد. - حتی المقدور زمانتان را در یکی از دو حرم بگذرانید؛ حالا یا در حرم حضرت عباس یا سیدالشهدا «ع» و یا در بین الحرمین و این محدوده. و حتی المقدور خرید نکنید و برای خرید کردن از محدوده حرم خارج نشوید. گذشته از آثار معنوی بهره گیری از این فرصت محدود، آثار امنیتی این موضوع هم مهم است. به هر حال الحمدلله در مربع امن بین الحرمین تا حالا اتفاقی نیفتاده اما تا باب الطوریج هم آمده اند و بمب گذاشته اند. از هر جهت حریم امن حرم را از دست ندهید. - یادمان هم باشد که به هر حال همگی سفیر جمهوری اسلامی ایرانیم و سر هزار تومان، دو هزار تومان ارزانتر و گرانتر چانه نزنیم و گدابازی درنیاوریم که همه این عزیزان، خادمان با اخلاص امام حسین «ع» و زائرانش هستند. با این کارمان، فقط حیثیت ایرانی جماعت را خدشه دار می کنیم. خیلی مغازه ها در عراق هست که مشهور است اجناس آمریکایی مثل کوله پشتی و کفش و. . . دیگر می فروشند. دقت کنید که اکثر قریب به اتفاق آنها اجناس به درد نخور چینی است و همه آنها را می توانید در اطراف میدان گمرک تهران با قیمت مناسبتر پیدا کنید. جنس نظامی هم سال های پیش در عراق پیدا می شد اما الان دیگر نیست. وقت خودتان را تلف نکنید. - نگذارید کف پا یا کفشتان به سمت کسی باشد، چرا که این کار به توهینی شدید تفسیر شده و رفتاری بسیار بد در نزد مردم عراق تلقی می شود. - خیلی مهم است که درست و بدون لمیدن بنشینید. در حال نشستن، هیچ گاه قوزک پای خود را بر روی زانوی پای دیگرتان قرار ندهید، که باعث شود

کف پایتان به سمت کسی قرار گیرد. پاهای خود را بر زمین قرار دهید و دستانتان را بر رانتان بگذارید. سر نخورید و زیادی وول نخورید، که بسیار بی ادبانه انگاشته می شود. - هنگامی که با کسی صحبت می کنید به دیوار تکیه ندهید و دستان خود را در جیب قرار ندهید. - با انگشت به کسی اشاره نکنید و کسی را با انگشت اشاره فرا نخوانید، چرا که این کار تحقیر آن شخص به حساب می آید، انگار که او حیوان است و عراقی ها از این کار بدشان می آید. - هنگامی که در یک اجتماع مهمان های جدید می رسند و هنگامی که شخص مسنی یا فرد عالی رتبه ای وارد یا خارج می شود، همه می ایستند. - از ویژه ترین فرهنگ مردم عراق، مهمان نوازی آنان است که زبانزد خاص و عام است، لذا خداوند مصلحت دانسته است که اربعین رو به عراقی ها سپرده است، پس از آنها بسیار تشکر کنید و تمام سعی خودتون رو کنید دست آنها را رد نکنید چون ناراحت می شوند. - امید است با به کار بستن این تذکرات و تجربیات، سفرپر بار و سراسر معنویت و به یاد ماندنی داشته باشید.

زیارتنـامه حضرت رقیه«سلام‌الله‌علیها» ◾️بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ◾️ اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا سَیِّدَتَنـا رُقَیَّةَ،عَلَیْکِ التَّحِیَّةُ وَاَلسَّلامُ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکاتُهُ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یـا بِنْتَ رَسُولِ اللهِ،اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یـا بِنْتَ اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ عَلِیِّ بْنِ اَبی طالِبِ،اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا بِنْتَ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ سَیِّدَةِ نِسـاءِ الْعالَمینَ،اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا بِنْتَ خَدیجَةَ الْکُبْرى اُمِّ الْمُؤْمِنینَ وَالْمُؤْمِناتِ،اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا بِنْتَ وَلِىِّ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا اُخْتَ وَلِىِّ اللهِ،اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا بِنْتَ الْحُسَیْنِ الشَّهیدِ،اَلسَّلامُ عَلَیْکِ اَیَّتُهَا الصِّدّیقَةُ الشَّهیدَةِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ اَیَّتُهَا الرَّضِیَّةُ الْمَرْضِیَّةُ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ اَیَّتُهَا التَّقیّةُ النَّقیَّةُ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ اَیَّتُهَا الزَّکِیَّةُ الْفاضِلَةُ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ اَیَّتُهَا الْمَظْلُومَةُ الْبَهِیَّةُ، صَلَّى اللهُ عَلَیْکِ وَعَلى رُوحِکِ وَبَدَنِکِ، فَجَعَلَ اللهُ مَنْزِلَکِ وَ مَاْواکِ فِى الْجَنَّةِ مَعَ آبائِکِ وَاَجْدادِکِ، الطَّیِّبینَ الطّاهِرینَ الْمَعْصُومینَ،اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدّارِ، وَعَلَى الْمَلائِکَةِ الْحـافّینَ حَوْلَ حَرَمِکِ الشَّریفِ،وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکاتُهُ،وَصَلَّى اللهُ عَلى سَیِّدِنا مُحَمَّد وَآلِهِ الطَّیِّبینَ الطّاهِرینَ وَسَلَّمَ تَسْلیماً بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ #حضرت_رقیه #شهادت_حضرت_رقیه

🏴 #شهادت_حضرت_رقیه(س) ♨️حضرت رقیه(س) 👌 #پادکست بسیار شنیدنی 🎙حجت الاسلام #عالی حداقل برای☝️نفر ارسال کنید

|⇦•مبهم شده.... #قسمت_پایانی #روضه_حضرت_رقیه سلام الله علیها اجرا شده شبِ سوم محرم ۱۴۰۲ به نفس حاج محمد رضا طاهری

#زمینه

خوش اومدی به خرابه رسیدی از راه دور و
حس میکنم از سر تو بابایی بوی تنور و

درد و دلام با تو امشب حرف پدر دختریه
بگو برای چی اصلا موی تو خاکستریه

خاک صورت تو میشورم الآن با اشک چشمم
سوخته کل سرت بهم میریزه تا دست میکشم

چی سرت اومده بابایی که باز نمیشه چشمات
حتی دیگه با هر نوازش من میریزه مو هات

یا ابتا یا حسین ...

#جواد_مقدم #محرم #امام_حسین #شب_سوم #امام_زمان

واحد جامونده های اربعین 💔😭 کربلایی مجتبی رمضانی اربعین قسمت خوبات شد و من جا موندم رفیقام یکی یکی رفتن و من تنها موندم من که کم نزاشتم این محرمی برا غمت یه ماهه آواره ام تو ماتم محرمت آقا من پیرهن مشکی یه ماهه که تنمه خش داره صدام دلیلشم حسین گفتنمه چی میشد منم صدا میکردی و میومدم کم تو این شبا برا غم تو سینه نزدم چی میشد منم تو اربعین بین الحرمین خسته و زخمی بیام بگم دخیلک یا حسین عکس های رقیامو میبینم و دق می کنم شبا بعد روضه توی خونه هق هق می کنم حسین😭 فکر نکن قهرمو و با تو درد و دل نمی کنم کربلام نیام بدون من تورو ول نمی کنم راضی ام ازت نه دلخوری دارم نه بغض و خشم نوکری خوبه که هر چی ارباب بگه چشم من نیومدم حرم عیب نداره فدا سرت آخ بمیرم برا زخم کف پای دخترت

همه رفتند و دل بی سر و پا جا مانده از هوای حرم کرب و بلا جا مانده به گمانم که میان همه زائر های فقط امضای برات دل ما جا مانده یک به یک می رسد از هر طرفی نامه دوست که حلالم بکن ای از همه جا مانده صرف کردند همه فعل خداحافظی و یک نفر هست ز جمع رفقا جا مانده اربعین، پای پیاده، حرم حضرت عشق حسرتش بر دل تنهای گدا جا مانده قصه این است که من لایق آقا نشدم از همین است که این من ز شما جا مانده نام ما را بنویسید کف صحن حسین بنویسید که یک بی سر و پا جا مانده