#کلام_آخر
عابدی که روز و شبش را به عبادت بگذراند و از حب تو بی‌بهره باشد، در حال تلف کردن عمر خویش است. از تنگی دایرۀ واژه‌هاست که به کار این فرد عبادت و به خودش عابد گفته می‌شود. دل بستن به چنین عبادتی، دل بستن به سراب است و جز آن که بهره‌ای از عقل ندارد، کسی به سراب دل نمی‌بندد.
آقا! درست است که من عاشقت نیستم؛ اما تو را دوست دارم. درست می‌گویم؟ و اگر چه محبتم به تو زیاد نیست؛ اما همین کَمش هم غنیمت است. اشتباه که نمی‌کنم؟ آیا می‌شود به همین محبت کم، دل خوش کنم و بگویم عبادت‌هایم بیهوده نیستند؟ می‌شود با یک آری، دلم را عاری کنی از اضطراب؟
من با همین محبت کم دست و پا می‌زنم و می‌دانم که تو کمکم می‌کنی تا روزی عاشقت شوم. چقدر دوست دارم عبادت عاشقانه را!
شبت بخیر حقیقت عبادت!
#شب_بخیر #بهانه_بودن
🌃#شب_بخیر | #بهانه_بودن
صــفــای زنــدگـی روی زمــیــن بـه خـوب‌هـایـی
بـسـتـگی دارد کــه روی آن راه مــی‌رونــد. هــر
کـدام از آنـهـا کـه زمــیــن را خـــالی مـی‌کـنـنـد،
زنــدگــی روی زمـــیـــن ســخـــت‌تــر مـی‌شـود و
مـی‌بـیـنـی کـه خــوب‌هـا یـکـی یـکـی دارنـد پـر
می‌کشند و به آسمان می‌روند.
دارم‌نفس‌کم‌می‌آورم‌آقا! سرعت‌رفتن‌خوب‌ها
زیـاد شده و فـاصلۀ میان پرکشیدن‌هـایشان
کـم. مـا بـه زمـیـنـی کـه ایـن خوب‌ها روی آن
زنـدگـی مـی‌کـنـنـد عـادت کـرده‌ایم. بدون آنها
ایـن زمـیـن بـرایـمـان غریـبـه اسـت. احـساس
غـربـتـی کـه پـس از آنـهـا بـه سـراغمـان آمده،
میل زندگی روی زمین را از ما گرفته.
آقـا! در ایـن روزهـا نفـس کشیدن روی زمین
را تنها با فکر کردن به نفس کشیدن تو روی
همـین زمیـن می‌شـود تـاب آورد. کسـانی که
بـه حضـور تو در زمین ایمـان ندارند، زنگـی را
چگونه تاب می‌آورند؟!
کـاش گـرمـای نـفـسـت را حـس مـی‌کـردیم تا
تـاب‌آوری‌مان در فراق خوبان بیشتر می‌شد!
شبت بخیر نفَس دنیا!
🌃#کلام_آخر
تـاب آوردن ظلم آن هم در ایـن حد و اندازه،
در تـوان هـیـچ یـک از مـا نیـسـت. مـا بـایـد از
انـسـانـیـت خـارج شـده بـاشـیـم تاـ ستم‌هایی
ایـن چـنـیـن را در غـزه و ضـاحـیه ببینیم و باز
هم به زندگی ادامه‌بدهیم. بی‌شک شایستۀ
ستایش‌است کسی‌که بعد از دیدن‌این هـمه
ظلـم و جـور، از غصه دق می‌کنـد و می‌میـرد.
آقا! باورکن‌که ما‌این قدرها از دایرۀ انسانیت
بیرون نیـامده‌ایم که ظلم و جور ستمگران را
ببینیم و باز هم نفس بـکـشـیـم. آنـچـه بـه ما
تـوان می‌دهد که در میان تـعـفّـن سـتـم، بـاز
هم نفس‌بکشیم، رایحۀ انتظار آمدن‌توست.
بـه قدری مژدۀ آمدنـت جـان‌بـخـش است کـه
مـی‌شـود در نـفـس‌گـیرترین هوا هم به امید
ظهورت زندگی کرد.
خـدا را شـکـر کـه هـسـتـی و یـک روز می‌آیی!
وای به حـال ما اگر نام‌مان در دفتر منتظرانِ
تـمـاشاچی نوشته شود! خدا کند نام ما را در
میـان مـنـتظرانی بنویسند که پیش از آمدنت
هر‌چه‌از دستشان برآمد برای ریشه‌کـن‌کردن
ظلم انجام دادند.
شبت بخیر حضرت موعود!
#بهانه_بودن