࿐𖠇❄❅☀️᪣⫷⫸᪣❄❅🌙𖠇࿐
💎 2⃣ - دومین مرحله : مرحله
مدح و ستایش
💠❤️💠❤️💠❤️💠❤️💠❤️💠❤️
🔹در عرف عامیانه وقتی مرحله شناخت حاصل شد یعنی وقتی شخصی در برخوردهای متعددی با فرد دیگری آشنا،
▫️و موفق به شناخت او شد و حتی این ارتباط به خانواده او کشیده شد یعنی بعد از آنی که فهمید خودش کیه؛
▪️یعنی علمش، تقوی و معنویتش، جایگاه و موقعیت اجتماعی و طرز برخورد و روابط بالای اجتماعی اش،
▫️و همچنین حسب و نصب و موارد مذکور را در خانواده فرد مذکور یافت.
🔺البته در یک روابط دوستانه سالم نه به خاطر پول و مقام خود و خانواده اش ای چه بسا ممکن است از جهاتی دیگر خیلی علیه السلام نباشد که مورد مذمت اولیای الهی است.
(71)💠@montazeranzohooremamasr
࿐𖠇❄❅☀️᪣⫷⫸᪣❄❅🌙𖠇࿐
࿐𖠇❄❅☀️᪣⫷⫸᪣❄❅🌙𖠇࿐
🔸و این هم منافاتی ندارد که فردی همه ویژگیهای مورد نظر را داشته باشد از جمله : از مکنت و مال هم برخوردار باشد و این گونه دوستی مورد مذمت نیست.
▫️خلاصه در یک کلمه مرحله شناخت حاصل شد شروع می کند به مدح و ستایش شخص.
🔹خودش اینه، معلوماتش اینه، موقعیت و مقام اجتماعی اش اینه، و همچنین خانواده اش.
▫️این امر به مقتضای طبیعت و فطرت بشر است که در برابر بدیها و زشتی ها و پلشتی ها و پلیدی ها زبان به تنفر می گشاید.
🔺ولی در مقابل خوبیها و حسناتی که از هر شی و یا شخصی می بیند زبان به مدح و ستایش آن می گشاید.
(72)💠@montazeranzohooremamasr
࿐𖠇❄❅☀️᪣⫷⫸᪣❄❅🌙𖠇࿐
࿐𖠇❄❅☀️᪣⫷⫸᪣❄❅🌙𖠇࿐
▪️که از این دسته : چاپلوس ها و دغل بازها و نون به نرخ روزخورها و باری به هر جهت ها و حزب بادها و دوروها و منافق ها را باید جدا کرد. منظورم خالص و مخلص ها می باشند.
▫️عینا همین مرحله در بحث نماز و در سوره حمد جاری است. یعنی چون خدا انسان را می شناسد و کاملا به خلق و خوی او و خصائص او آشناست،
🔸چرا که او خودش خالق اوست. آمده آیاتش را طوری چیده که وقتی این آشنایی حاصل شد :
▫️یعنی بعد از آنی فهمید خدا وجود دارد و به صفات او از جمله بارزترین و مهم ترین و بزرگترین صفاتش یعنی رحمان ورحیم پی برد،
🔺خود به خود زبان به مدح و ثنایش می گشاید و خدا را به خاطر دارا بودن این صفات مدح و ستایش می کند.
(73)💠@montazeranzohooremamasr
࿐𖠇❄❅☀️᪣⫷⫸᪣❄❅🌙𖠇࿐
࿐𖠇❄❅☀️᪣⫷⫸᪣❄❅🌙𖠇࿐
🔹فلذا می فرماید ; " الحمد لله الرب العالمین " یعنی : حمد و ستایش مخصوص پروردگار جهانیان است. لام لله، اختصاص است.
▫️نکته : هر چند در قضیه مدح دیگران البته اگر به قصد و غرضی و تملق نباشد، ممدوح است و این امر بین خداوند و بندگان مشترک است.
🔸اما یک تفاوت بین مدح و ستایش بندگان و خداوند وجود دارد و آن اینست که :
▫️اگر بنده خود به مدحش بپردازد خودستایی و مذموم است. چون بنده نیازمند و در واقع از خود چیزی ندارد که بخواهد بخاطر آن بر خود ببالد.
🔺چون همه چیزش از جانب پروردگار عالم است و حتی دم و بازدمش هم در اختیارش نیست و به اراده خداوند بستگی دارد چرا که او نیازمند است. یاایهاالناس انتم الفقرا الی الله، ای شما همه مردم، ما نیازمند خداوند هستید.
(74)💠@montazeranzohooremamasr
࿐𖠇❄❅☀️᪣⫷⫸᪣❄❅🌙𖠇࿐
࿐𖠇❄❅☀️᪣⫷⫸᪣❄❅🌙𖠇࿐
🔹اما اگر خداوند (هر چند هدف خداوند در اینجا آموزش بندگان برای مدح اوست)،
▫️حتی اگر بقصد مدح خودش هم باشد، به مدح خود و آفریده هاش بپردازد باز هم ممدوح است.
🔸چرا که او منشاء همه قدرت ها و نعمت ها و در عین حال صمد و بی نیاز است فلذا اگر به خودش ببالد و فخر فروشی و مدح و ستایش کند،
▫️پسندیده و ممدوح است نه مذموم. والله هوالغنی الحمید و الله الصمد.
🔺لذا شاعر در این زمینه می گوید :
بانک منیت ز کسی در خور است
کو صمد است و همه جامش پر است.
ممکن بیچاره که جامش تهی است
بانک منیت ز وی از ابلهی است.
🖊ان شاء الله ما را در جلسات آینده ما را همراهی فرمایید.
(75)💠@montazeranzohooremamasr
࿐𖠇❄❅☀️᪣⫷⫸᪣❄❅🌙𖠇࿐