3-2 - شهر قم، حجت بر دیگران: خداوند در هر زمان، انسانهایی دارد که بر دیگران حجت اند و چون آنان در راه خدا قدم برداشته و برای اعتلای کلمه الله مبارزه می کنند، خداوند یاور آنان خواهد بود و شر دشمنان را از آنان دور میکند. در زمان غیبت امام عصر(علیه السلام) قم و مردم آن بر دیگر انسانها حجت هستند.

امام صادق(علیه السلام) می فرماید: گرفتاری ها و مشکلات از قم و مردمش به دور است و روزگاری خواهد رسید که قم و مردم آن حجت بر همه مردمان باشند و آن هنگام ظهور حضرتش میباشد و اگر چنین نبود زمین اهلش را فرو می برد.

به یقین فرشتگان، گرفتاریها را از قم و مردمانش دور میکنند و هیچ ستمگری قصد قم را نمیکند مگر آنکه خداوند کمرش را می شکند و او را گرفتار درد، مصیبت یا دشمن میگرداند. خداوند نام قم و مردم آن را از یاد ستمگران میبرد چنانکه آنان یاد خدا را فراموش کردهاند.6

3-3 - مرکز نشر فرهنگ اسلامی: یکی دیگر از موارد قابل توجه در روایات این است که شهر قم در روزگار غیبت به عنوان مرکزیتی برای رساندن پیام اسلام به گوش مستضعفان زمین درخواهد آمد و علما و دانشمندان دینی آن حجتی بر جهانیان خواهند شد.

امام صادق(علیه السلام) در این باره میفرماید: به زودی شهر کوفه از مؤمنان تهی میگردد و علم و دانش از آنجا رخت برمی بندد و چون ماری که در گوشه ای چنبره زده است محدود میگردد و آنگاه علم در شهری که به آن قم میگویند آشکار میشود و این شهر پایگاه علم و فضیلت و معدن دانش و کمال میگردد به گونه ای که روی زمین هیچ مستضعف (فکری) نمی ماند که از دین آگاهی نداشته باشد - حتی زنان پرده نشین - و این زمان در نزدیکی ظهور قائم ما خواهد بود.

خداوند، قم و مردمش را جانشینان حضرت حجت قرار می دهد و اگر چنین نبود زمین اهلش را فرو میبرد و حجتی بر زمین نمی ماند. علم و دانش از شهر قم به شرق و غرب جهان سرازیر می شود و بر جهانیان تمام می گردد به گونه ای که هیچ شخصی نمی ماند که دین و دانش به او نرسیده باشد. آنگاه حضرت قائم ظهور می کند و عذاب الهی بر کافران به دست آن حضرت فرو می آید؛ زیرا خداوند از بندگان انتقام نمی گیرد مگر هنگامی که حجت بر آنان تمام شده باشد.7

در روایت دیگری آمده است: اگر مردم قم نبودند دین از بین میرفت.8

 منبع : . بحارالانوار، ج67، ص351. 2 . تفسیر امام عسکری، ص344؛ الإحتجاج، ج2، ص260؛ بحارالانوار، ج2، ص6. 3 . سنن ابی داود ج4، ص104؛ جامع الأصول، ج12، ص63؛ کنزالعمال، ج12، ص193. 4 . بحارالانوار؛ ج60، ص217. 5 . همان، ص216. 6 . همان، ص213. 7 . سفینه البحار، ج2، ص445؛ بحارالأنوار، ج60، ص213. 8 . بحارالأنوار، ج60، ص217.

ترک بر داشتن مسجد کو فه در اخر الزمان همزمان با سالروز ضربت‌ خوردن امیرالمؤمنین(ع) بخشی از دیوار مسجد کوفه ترک برداشت؛ برخی مردم محلی از این اتفاق به عنوان معجزه یاد می‌‌کنند و آن را یادآور ندای جبرئیل امین می‌دانند که فرمود: تهدّمت والله ارکان الهدی؛ سوگند به خدا ارکان هدایت درهم ‌شکست.

البته اینکه برخی سایت‌های عربی از این اتفاق به عنوان یکی از نشانه‌های غیرقطعی ظهور نام می‌برند، چرا که در حدیثی از شیخ مفید آمده است که امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند: «إذا هدم حائط مسجد الکوفة ممَّا یلی دار عبد الله بن مسعود فعند ذلک زال ملک القوم وعند زواله خروج القائم علیه السلام»؛ چون دیوار مسجد کوفه در قسمت خانه عبدالله بن مسعود ویران شود، در آن هنگام حکومت قوم به فرجام می‌رسد و قائم علیه السلام ظهور می‌نماید.

ناگفته نماند این روایت جزو نشانه‌های دور از زمان ظهور است و طی آن زوال حکومت بنی عباس مژده داده شد.

ترك برداشتن ديوار مسجد كوفه آن هم در صبح 19 رمضان همزمان با سالروز ضربت خوردن اميرالمومنين(ع) بسيار عجيب و قابل تامل و مهم است. از سويي سندي بر حقانيت شيعه و از سويي ديگر تحقق يكي از نشانه هاي بسيار نزديك به ظهور را متجلي مي سازد.