🌹اردویِ جهادی بودیم، ساعت ۹صبح بود که به روستای تلمادره رسیدیم. بخاطر باریدن برف، هوا به‌ شدت سرد بود..! متوجه‌شدم که محمد‌ بلباسی درحال بازکردن بندِ پوتینش است با تعجب پرسیدم: چکار می‌کنی..؟! گفت: می‌خواهم وضو بگیرم گفتم: الان ۹صبح، چه‌وقتِ وضو گرفتنه، اونم تو این سرما..! محمد وضو گرفت و همین‌طور که جورابش را می‌پوشید گفت: 🌹علامه‌ حسن‌زاده میگه: تمومِ محیط‌زیست و تموم موجوداتِ عالم، مثل گیاهان و دریاها، همه پاک و مطهر هستند؛ پس ما هم که داریم به عنوان یک موجود زنده روی این کره‌خاکی راه میریم باید پاک و مطهر باشیم و به زمین صدمه نزنیم.. شهید محمد بلباسی 🕊 #از_شهدا_بیاموزیم ❣❣❣❣❣

حضرت ایوب (ع) مردی نیکوکار بودند و زندگی پر فراز و نشیبی داشت تا حدی که در قرآن از ایشان به خاطر صبرشان یاد شده است. زندگینامه و داستان زندگی حضرت ایوب و همسرش را با زبان ساده

حضرت ایوب از نوادگان حضرت اسحاق (ع) و نوه حضرت ابراهیم (ع) بودند و مادرشان از فرزندان حضرت لوط (ع) بودند که خدای مهربان ایشان را به پیامبری برگزید. اما چرا صبر ایوب معروف است؟ چرا خداوند حضرت ایوب را با مشکلات و مصیبت های زیاد امتحان کرد؟ سرنوشت حضرت ایوب (ع) چگونه بود؟؟

حضرت ایوب (ع) کیست؟ حضرت ایوب (ع) از پیامبران الهی است که خداوند او را با از دست دادن اموال، فرزندان و ابتلا به بیماری اش آزمایش نمود. هر کدام از پیامبران الهی ویژگی برجسته ای داشتند که در مورد حضرت ایوب صبر ایشان بوده است.

نسب و خاندان حضرت ایوب حضرت ایوب از نوادگان حضرت اسحاق (ع) و نوه حضرت ابراهیم (ع) بودند و مادرشان از فرزندان حضرت لوط (ع) بودند که خدای مهربان ایشان را به پیامبری برگزید. ایوب (ع) مردی اهل روم بود و همسر ایشان نیز نامشان رحمة بود و از نوادگان حضرت یوسف (ع) محسوب می شدند

ایشان در حسن و جمال شبیه به حضرت یوسف بودند. حضرت ایوب (ع) از پیامبران صاحب کتاب بودند که کتاب ایشان در مجموعه کتوییم در عهد عتیق و از نوشته های مقدس مسیحیان و یهودیان بوده است. این کتاب 42 باب داشته و موضوع اصلی این کتاب رنج است.

حضرت ایوب (ع) چگونه روزگار می گذرانید؟ حضرت ایوب (ع) مردی نیکوکار و مهربان بودند. ایشان با کشاورزی و دامپروی روزگار می گذراندند و از این طریق ثروت زیادی جمع کرده بودند. وقتی خداوند حضرت ایوب را به پیامبری برگزید، ایشان مردم را به سوی خداوند فراخواندند، اما تنها تعداد معدودی ایمان آوردند. بر اساس روایات تنها سه نفر ایمان آوردند: فردی از اهل یمن به نام یفن و دو مرد از سرزمین خودش با نام های بلاد و صافن.

داستان زندگی حضرت ایوب چگونه بود؟ داستان زندگی ایشان با حسادت شیطان به حضرت ایوب (ع) شروع شد. شیطان به خداوند گفت: اگر ایوب نعمت های خداوند را شکر می کند، به این دلیل است که زندگی مرفه و آسانی داشته است و نعمت های وسیعی به او بخشیده ای. مطمئن باشد اگر نعمت های مادی را از ایوب بگیری، هرگز شکرگزار تو نخواهد بود. به این ترتیب خداوند تصمیم به امتحان الهی از حضرت ایوب (ع) گرفت.

خداوند به شیطان اجازه داد تا به سراغ حضرت ایوب برود و یکی یکی اموال و فرزندانش را از او بگیرد. شیطان شروع به انجام این کار کرد، اما در کامل تعجب می دید که با گرفتن هر کدام از این دارایی ها، حضرت ایوب (ع) همچنان شکرگزار خداوند است. سپس شیطان از خدا اجازه خواست تا دامداری و زراعت حضرت ایوب (ع) را نابود کند و خداوند نیز اجازه داد. اما باز هم حضرت ایوب (ع) شکرگزار خداوند بود. در نهایت شیطان از خداوند خواست تا بر بدن ایوب مسلط شود و او را بیمار کند. اما حتی بیماری هم باعث ناسپاسی حضرت ایوب (ع) نشد.

اما چرا همه برای تشبیه از صبر ایوب استفاده می کنند؟

در کتاب تاریخ انبیاء عمادزاده این گونه روایت شده است: «روز چهارشنبه آخر ماه محرم بود که یکی از غلامان نزد ایوب آمد و گفت: جماعتی از اشرار غلامان تو را کشتند و گاوهایی که به آنها سپرده بودی را غارت کردند. هنوز سخن وی تمام نشده بود که غلام دیگری رسید و گفت: ای ایوب! آتش عظیمی از آسمان فرود آمد و بلافاصله همه چوپانان و گوسفندانت را سوزاند. در همین میان غلام سومی نیز آمد و گفت: جمعی از سواران کلدانی و سرداران پادشاهان بابل آمدند و ساربان را کشتند و شترها را به یغما بردند. در همین لحظه، مردی گریبان چاک زده که خاک بر سر می ریخت، با عجله نزد ایوب آمد و گفت: ای ایوب! فرزندانت مشغول خوردن غذا بودند که ناگهان سقف بر سر آنان فرود آمد و همه مردند.

پس از اینکه حضرت ایوب (ع) تمام این خبرها را شنید، با کمال صبر و آرامش تحمل کرد و حتی ابروهای خود را خم نکرد و شروع به سجده پروردگار کرد: ای خدا! ای آفریننده شب و روز، برهنه به جهان آمده ام و برهنه به سوی تو می آیم. پروردگارا تو به من دادی و تو از من باز پس گرفتی. بنابراین به هر چه تو بخواهی، خشنودم. پس از آن ایوب به بیماری سختی دچار شد و به پا درد مبتلا گردید. زخمی در ساق پایش ایجاد شد به گونه ای که قدرت حرکت نداشت. حضرت ایوب (ع) 7 یا 17 سال را با این وضعیت گذرانید و در این مدت پیوسته به شکرگزاری خدا مشغول بود».

بیماری حضرت ایوب چه بود در برخی منابع نوشتند که علت دوری گزیدن مردم از حضرت ایوب (ع) بیماری ایشان بوده است، اما از امام باقر (ع) فرمودند که در بدن ایوب چیزی مانند عفونت، کرم و زشتی چهره ایجاد نشده بود. در واقع علت دوری گزیدن مردم از ایوب، بی پولی و ضعف چهره ایشان بود. ایشان چهار همسر داشتند و همه آنان حضرت ایوب را ترک کردند و تنها یکی به نام رحمة به ایشان وفادار ماند. رنج و بیماری ایشان همچنان ادامه داشت و در منابع مختلف بین 7 تا 17 سال بیان شده است. ولی حضرت ایوب با صبر و مقاومت همچنان شکرگزار خداوند بود

همسر ایوب (ع) در دوران بلا در مدتی که خداوند حضرت ایوب را با بلاهای مختلف امتحان می کرد، همسرش به او وفادار ماند و با کار کردن در خانه مردم پول ناچیزی به دست می آورد و زندگی دو نفری شان را می گذراند.

تلاش شیطان برای وسوسه همسر ایوب (ع) پس از اینکه حضرت ایوب همواره در تمام مشکلات شکرگزار خداوند بود و شیطان از گمراه کردن ایشان قطع امید کرد، به سراغ همسر ایشان رفت. به این ترتیب که به شکل مردی ناشناس نزد همسر حضرت ایوب رفت و حال حضرت ایوب را از او پرسید. رحمه نیز پاسخ داد: گرفتار بلا و بیماری است. ابلیس شروع به وسوسه رحمه کرد و بزغاله ای به او داد و گفت این بزغاله را از طرف من و بدون نام خدا ذبح کن و از گوشتش خوراکی فراهم کرده و به ایوب بده تا شفا پیدا کند.

رحمه نزد ایوب آمد و بزغاله را آورد و گفت: این بزغاله را بدون ذکر نام خدا ذبح کن تا از آن خورده و شفا پیدا کنی. ایوب در جواب گفت: وای بر تو! دشمن نزد تو آمده و می خواهد تو را گمراه کند. تو فریب او را خورده ای. در نهایت وقتی رحمه از او دور شد، حضرت ایوب (ع) تنها شده و هیچ گونه آب و غذایی نداشت و در این هنگام به سجده افتاد و گفت: «بدحالی و مشکلات به من روی آورده و تو مهربان ترین مهربانان هستی». در این هنگام دعای ایوب مستجاب شد و بلاها برطرف گردید و با نعمت ها جایگزین شد.

این گونه شد که ایوب سرگذشتی غم انگیز و در عین حال پرشکوه و پر ابهت دارد، صبر و شکیبایی او مخصوصا در برابر حوادث ناگوار عجیب بود. به گونه ای که «صبر ایوب» به یک ضرب المثل تبدیل شد.

محل دفن حضرت ایوب (ع) (قبر حضرت ایوب کجاست) 👇👇👇

در شهر اورفه ترکیه غاری وجود دارد که گفته می شود حضرت ایوب (ع) در دوران بیماری در این غار زندگی می کرد. بر اساس عهد عتیق، حضرت ایوب (ع) 200 سال عمر کرد که 140 سال آن پس از شفا از بیماری بود. بر اساس برخی از روایات نیز 7 تا 18 سال را در رنج زندگی کرد و در کنار چشمه ای که از آن شفا یافته بود، دفن گردید. در مورد محل دفن دقیق حضرت ایوب اطلاعات دقیقی در دست نیست، اما مقبره هایی در کشورهای مختلف لبنان، عراق و فلسطین و عمان منسوب به ایشان وجود دارد. یکی از این مقبره ها در منطقه الرّانْجِیَّه در ده کیلومتری جنوب حله در کشور عراق قرار دارد و به این علت که به محل زندگی حضرت ایوب (ع) نزدیک تر بوده، از شهرت بیشتری برخوردار است.

ذکر نام حضرت ایوب در قرآن کریم نام حضرت ایوب (ع) در چهار سوره قرآن کریم آمده است. در ایات سوره «نساء»، «انبیاء» و «انعام» و «ص» در مورد حضرت ایوب (ع) صحبت شده است. قرآن کریم با جزئیات به زندگی حضرت ایوب (ع) اشاره نکرده است، اما در عهد عتیق و برخی روایات اسلامی درباره آن ماجراهایی نقل شده است. به طور خاص در مورد صبر ایوب در قرآن نقل شده است: زمانی که مسلمانان در مکه تحت فشارهای زیادی بودند، خداوند داستان حضرت ایوب را به عنوان نشانه ای از صبر جمیل جهت الگو گرفتن مسلمانان در آیات 41 تا 44 سوره «ص» بیان نمود:

«و به خاطر بیاور بنده ما ایوب را، هنگامی که پروردگاش را خواند (و گفت: پروردگارا!) شیطان مرا به رنج و عذاب افکنده است. (به او گفتیم:) پای خود را بر زمین بکوب! این چشمه آبی خنک برای شست و شو و نوشیدن است! و خانواده اش را به او بخشیدیم و همانند آن ها را بر آنان افزودیم. تا رحمتی از سوی ما باشد و تذکری برای اندیشمندان. (و به او گفتیم:) بسته ای از ساقه های گندم (یا مانند آن) را برگیر و با آن (همسرت را) بزن و سوگند خود را مشکن! ما او را شکیبا یافتیم چه بنده خوبی که بسیار بازگشت کننده (به سوی خدا) بود!»