خداوند به شیطان اجازه داد تا به سراغ حضرت ایوب برود و یکی یکی اموال و فرزندانش را از او بگیرد. شیطان شروع به انجام این کار کرد، اما در کامل تعجب می دید که با گرفتن هر کدام از این دارایی ها، حضرت ایوب (ع) همچنان شکرگزار خداوند است. سپس شیطان از خدا اجازه خواست تا دامداری و زراعت حضرت ایوب (ع) را نابود کند و خداوند نیز اجازه داد. اما باز هم حضرت ایوب (ع) شکرگزار خداوند بود. در نهایت شیطان از خداوند خواست تا بر بدن ایوب مسلط شود و او را بیمار کند. اما حتی بیماری هم باعث ناسپاسی حضرت ایوب (ع) نشد.
در کتاب تاریخ انبیاء عمادزاده این گونه روایت شده است: «روز چهارشنبه آخر ماه محرم بود که یکی از غلامان نزد ایوب آمد و گفت: جماعتی از اشرار غلامان تو را کشتند و گاوهایی که به آنها سپرده بودی را غارت کردند. هنوز سخن وی تمام نشده بود که غلام دیگری رسید و گفت: ای ایوب! آتش عظیمی از آسمان فرود آمد و بلافاصله همه چوپانان و گوسفندانت را سوزاند. در همین میان غلام سومی نیز آمد و گفت: جمعی از سواران کلدانی و سرداران پادشاهان بابل آمدند و ساربان را کشتند و شترها را به یغما بردند. در همین لحظه، مردی گریبان چاک زده که خاک بر سر می ریخت، با عجله نزد ایوب آمد و گفت: ای ایوب! فرزندانت مشغول خوردن غذا بودند که ناگهان سقف بر سر آنان فرود آمد و همه مردند.
پس از اینکه حضرت ایوب (ع) تمام این خبرها را شنید، با کمال صبر و آرامش تحمل کرد و حتی ابروهای خود را خم نکرد و شروع به سجده پروردگار کرد: ای خدا! ای آفریننده شب و روز، برهنه به جهان آمده ام و برهنه به سوی تو می آیم. پروردگارا تو به من دادی و تو از من باز پس گرفتی. بنابراین به هر چه تو بخواهی، خشنودم. پس از آن ایوب به بیماری سختی دچار شد و به پا درد مبتلا گردید. زخمی در ساق پایش ایجاد شد به گونه ای که قدرت حرکت نداشت. حضرت ایوب (ع) 7 یا 17 سال را با این وضعیت گذرانید و در این مدت پیوسته به شکرگزاری خدا مشغول بود».
بیماری حضرت ایوب چه بود
در برخی منابع نوشتند که علت دوری گزیدن مردم از حضرت ایوب (ع) بیماری ایشان بوده است، اما از امام باقر (ع) فرمودند که در بدن ایوب چیزی مانند عفونت، کرم و زشتی چهره ایجاد نشده بود. در واقع علت دوری گزیدن مردم از ایوب، بی پولی و ضعف چهره ایشان بود. ایشان چهار همسر داشتند و همه آنان حضرت ایوب را ترک کردند و تنها یکی به نام رحمة به ایشان وفادار ماند. رنج و بیماری ایشان همچنان ادامه داشت و در منابع مختلف بین 7 تا 17 سال بیان شده است. ولی حضرت ایوب با صبر و مقاومت همچنان شکرگزار خداوند بود
همسر ایوب (ع) در دوران بلا
در مدتی که خداوند حضرت ایوب را با بلاهای مختلف امتحان می کرد، همسرش به او وفادار ماند و با کار کردن در خانه مردم پول ناچیزی به دست می آورد و زندگی دو نفری شان را می گذراند.
تلاش شیطان برای وسوسه همسر ایوب (ع)
پس از اینکه حضرت ایوب همواره در تمام مشکلات شکرگزار خداوند بود و شیطان از گمراه کردن ایشان قطع امید کرد، به سراغ همسر ایشان رفت. به این ترتیب که به شکل مردی ناشناس نزد همسر حضرت ایوب رفت و حال حضرت ایوب را از او پرسید. رحمه نیز پاسخ داد: گرفتار بلا و بیماری است. ابلیس شروع به وسوسه رحمه کرد و بزغاله ای به او داد و گفت این بزغاله را از طرف من و بدون نام خدا ذبح کن و از گوشتش خوراکی فراهم کرده و به ایوب بده تا شفا پیدا کند.
رحمه نزد ایوب آمد و بزغاله را آورد و گفت: این بزغاله را بدون ذکر نام خدا ذبح کن تا از آن خورده و شفا پیدا کنی. ایوب در جواب گفت: وای بر تو! دشمن نزد تو آمده و می خواهد تو را گمراه کند. تو فریب او را خورده ای. در نهایت وقتی رحمه از او دور شد، حضرت ایوب (ع) تنها شده و هیچ گونه آب و غذایی نداشت و در این هنگام به سجده افتاد و گفت: «بدحالی و مشکلات به من روی آورده و تو مهربان ترین مهربانان هستی». در این هنگام دعای ایوب مستجاب شد و بلاها برطرف گردید و با نعمت ها جایگزین شد.
این گونه شد که ایوب سرگذشتی غم انگیز و در عین حال پرشکوه و پر ابهت دارد، صبر و شکیبایی او مخصوصا در برابر حوادث ناگوار عجیب بود. به گونه ای که «صبر ایوب» به یک ضرب المثل تبدیل شد.
در شهر اورفه ترکیه غاری وجود دارد که گفته می شود حضرت ایوب (ع) در دوران بیماری در این غار زندگی می کرد. بر اساس عهد عتیق، حضرت ایوب (ع) 200 سال عمر کرد که 140 سال آن پس از شفا از بیماری بود. بر اساس برخی از روایات نیز 7 تا 18 سال را در رنج زندگی کرد و در کنار چشمه ای که از آن شفا یافته بود، دفن گردید. در مورد محل دفن دقیق حضرت ایوب اطلاعات دقیقی در دست نیست، اما مقبره هایی در کشورهای مختلف لبنان، عراق و فلسطین و عمان منسوب به ایشان وجود دارد. یکی از این مقبره ها در منطقه الرّانْجِیَّه در ده کیلومتری جنوب حله در کشور عراق قرار دارد و به این علت که به محل زندگی حضرت ایوب (ع) نزدیک تر بوده، از شهرت بیشتری برخوردار است.