ذکر نام حضرت ایوب در قرآن کریم نام حضرت ایوب (ع) در چهار سوره قرآن کریم آمده است. در ایات سوره «نساء»، «انبیاء» و «انعام» و «ص» در مورد حضرت ایوب (ع) صحبت شده است. قرآن کریم با جزئیات به زندگی حضرت ایوب (ع) اشاره نکرده است، اما در عهد عتیق و برخی روایات اسلامی درباره آن ماجراهایی نقل شده است. به طور خاص در مورد صبر ایوب در قرآن نقل شده است: زمانی که مسلمانان در مکه تحت فشارهای زیادی بودند، خداوند داستان حضرت ایوب را به عنوان نشانه ای از صبر جمیل جهت الگو گرفتن مسلمانان در آیات 41 تا 44 سوره «ص» بیان نمود:

«و به خاطر بیاور بنده ما ایوب را، هنگامی که پروردگاش را خواند (و گفت: پروردگارا!) شیطان مرا به رنج و عذاب افکنده است. (به او گفتیم:) پای خود را بر زمین بکوب! این چشمه آبی خنک برای شست و شو و نوشیدن است! و خانواده اش را به او بخشیدیم و همانند آن ها را بر آنان افزودیم. تا رحمتی از سوی ما باشد و تذکری برای اندیشمندان. (و به او گفتیم:) بسته ای از ساقه های گندم (یا مانند آن) را برگیر و با آن (همسرت را) بزن و سوگند خود را مشکن! ما او را شکیبا یافتیم چه بنده خوبی که بسیار بازگشت کننده (به سوی خدا) بود!»

بر اساس روایات قرآن کریم، وقتی حضرت ایوب (ع) بیمار گشت، سوگند یاد کرد که اگر شفا پیدا کند، صد تازیانه به همسرش بزند. با این حال پس از بهبودی تصمیم گرفت تا همسرش را به خاطر فداکاری ها و خدماتش ببخشد. اما به او وحی شد تا دسته ای از چوب های نازک بگیرد و به همسرش بزند و به سوگند خود وفادار باشد. البته مفسران دلیل تنبیه همسر ایشان را دلایل مختلفی دانستند و یکی از مفسران توضیح می دهد: وقتی شیطان بر رحمه ظاهر شد، او از بیماری همسرش خسته شده بود و تصمیم گرفت تا همسرش را معالجه کرده و پس از بهبودی بگوید که دلیل بهبودی اش شیطان بوده است. و در واقع پیشنهاد شیطان را پذیرفته بود.

ویژگی های حضرت ایوب در قرآن کریم: خداوند حضرت ایوب را در قرآن کریم با سه صفت مهم وصف کرده است: در سوره «ص»: و تنها ایوب و سلیمان را «نعم العبد» خوانده زیرا شکرگزار نعمت های خداوند بودند. حضرت ایوب را در مقام عبودیت، صبر و استقامت و بازگشت پیاپی به سوی خداوند وصف کرده است.

سخن آخر حضرت ایوب (ع) زندگی سخت و پر فراز و نشیبی داشت تا حدی که در قرآن از ایشان به خاطر صبرشان یاد شده است. خداوند ایشان را با از دست دادن اموال، فرزندان و بیماری برای سال ها امتحان کرد و در نهایت ایشان از تمام امتحانات الهی سربلند بیرون آمدند و هیچ گاه از شکرگزاری و یادخداوند غافل نشدند. از این رو در قرآن از ایشان به نیکی یاد می شود.

#در_محضر_معصومین 🔰امام رضا علیه السّلام: ✍کانَ أبی إذا دَخَلَ شَهرُ المُحَرَّمِ لایُری ضاحِکا ... فَإذا کانَ یَومُ العاشِرِ کانَ ذلِکَ الیَومُ یَومَ مُصیبَتِهِ و حُزنِهِ و بُکائِهِ. ⚫️چون ماه محرم فرا می رسید، کسی پدرم را خندان نمی دید... چون روز دهم می رسید آن روز، روز سوگواری و اندوه و گریه او بود. 📚وسائل الشیعه، ج۱٠،ص۵٠۵ #حدیث_روز

| روایتِ یہ قلبِ امانـتی کہ هرثانیہ واسه ‹اربابش› میتپہ . . با گوشِ جان بشنوید ؛ از ژرفای ِ دل ضبط شدھ🖤^^ #رهام‌نکن‌تو‌خونواده‌ی‌منی‌حسین :)

ای لشکر صاحب الزمان آماده باش

سلام فرمانده 🤚

👈 اشكی بر سيدالشهدا عليه السلام سيد علی حسينی كه از اصحاب امام رضا عليه السلام است می گويد: من همسايه امام علی بن موسی الرضا عليه السلام بودم. چون روز عاشورا می شد از ميان برادران دينی ما يك نفر مقتل امام حسين عليه السلام را می خواند و به اين روايت رسيد كه حضرت باقر عليه السلام فرمود: «هر كس از ديده های او ولو به قدر بال پشه ای اشك بيرون بيايد. خداوند گناهانش را می آمرزد. اگر چه مانند كف درياها باشد.» در آن مجلس شخص نادانی كه ادعای علم می كرد. حضور داشت و بر آن بود كه اين حديث نبايد صحيح باشد. چگونه گريستن به آن اندكی بر حضرت حسين عليه السلام اين قدر ثواب می تواند داشته باشد؟ با ايشان مباحثه بسيار كرديم و در آخر هم از گمراهی خود برنگشت و برخاست و رفت. آن شب گذشت. چون روز شد، نزد ما آمد و از گفته هايش معذرت خواست، اظهار ندامت كرد و گفت: شب گذشته در خواب ديدم قيامت برپا شده است و پل صراط بر روی جهنم كشيده اند و پرونده های اعمال را گشوده اند و آتش جهنم را افروخته اند و بهشت را زينت كرده اند. در آن وقت گرما شديد شد و عطش سنگين بر من غلبه كرد. چون به جانب راست خود نگاه كردم حوض كوثر را ديدم و بر لب آن دو مرد و يك زن را مشاهده كردم كه ايستاده اند و نور جمال ايشان صحرای محشر را روشن كرده است. در حاليكه لباس سياه پوشيده اند و می گريند. از كسی پرسيدم: اينها كيستند كه بر كنار كوثر ايستاده اند؟ پاسخ داد: يكی محمد مصطفی صلی الله عليه و آله و ديگری علی مرتضی و آن زن فاطمه زهرا عليهاالسلام است. گفتم: چرا سياه به تن دارند، غمگين هستند و می گريند؟ گفت: مگر نمی دانی كه امروز عاشوراست؟ گفتم: روز شهادت شهيد كربلا امام حسين عليه السلام است. آنان به اين جهت غمناك اند. سپس نزديك حضرت فاطمه عليهاالسلام رفتم و گفتم: ای دختر رسول خدا! تشنه ام. آن حضرت از روی غضب به من نظر كرد و گفت: تو مگر همان شخص نيستی كه فضيلت گريستن بر ميوه قلبم، نور چشمم، فرزندم حسين را انكار می كردی؟ با اينكه با ظلم و ستم او را شهيد كردند. لعنت خدا بر قاتلين و ظالمين و كسانی كه ايشان را از آشاميدن آب منع كردند. در اين حال از خواب وحشتناك بيدار شدم و از گفته خود پشيمان گشتم. اكنون از شما معذرت می خواهم و باشد كه از تقصير من درگذريد. 📗 #بحارالانوار، ۴۴، ص ۲۹۳ ✍ مرحوم علامه محمدباقر مجلسى @montzeran