12- امام صادق (ع) فرمود: حضرت موسی (ع) در مناجات با پروردگارش شخصی را زیر سایه عرش خدا دید، عرض کرد خدایا، این شخص کیست که عرش تو بر او سایه افکنده است؟ خداوند فرمود: این کسی است که همواره به پدر و مادرش نیکی نموده، و هرگز سخن چینی نکرده است.

13- امام صادق (ع) فرمود: خداوند تبارک و تعالی به موسی (ع) وحی کرد که یکی از یارانت علیه تو سخن چینی کرده، از او بپرهیز، عرض کرد خدایا من که او را نمی شناسم مرا آگاه کن تا او را بشناسم، خطاب شد ای موسی من سخن چینی را بر او عیب می گیرم ولی تو مرا مکلّف به سخن چینی می کنی، موسی گفت خدایا پس چه کنم؟

آمده ای موسی یارانت را به گروههای ده نفری تقسیم کن و بین آنها قرعه بکش، البته قرعه به نام گروهی اصابت خواهد کرد که سخن چین در بین آنهاست و به همین ترتیب قرعه کشی را ادامه بده تا قرعه به نام سخن چین اصابت کند، موسی (ع) گوید: وقتی که سخن چین قرعه کشی را دید از جا برخاست و گفت: ای پیغمبر خدا، سخن چین من بودم، و سوگند یاد می کنم که هرگز آن را تکرار نکنم.

14- حذیفه گوید: از پیغمبر (ص) شنیدم که می فرمود: سخن چین هرگز داخل بهشت نمی شود.

قال رسول اللَّه صلی الله علیه و آله: «وَ مَنْ مَشی فی نَمیمَةٍ بَینَ اثْنَینِ، سَلَّطَ اللَّهُ عَلَیهِ فی قَبْرِهِ ناراً تُحْرِقُهُ الی یوْمِ الْقِیمَةِ، وَ اذا خَرَجَ مِنْ قَبْرِهِ سَلَّطَ اللَّهُ عَلَیهِ تِنَّیناً اسْوَدَ ینْهَشُ لَحْمَهُ حَتّی یدْخُلَ النَّارَ»[1] کسی که برای سخن چینی بین دو کس حرکت کند خداوند بر قبرش آتشی مسلط می کند که تا روز قیامت او را بسوزاند. و آنگاه که از قبرش خارج شود خدای ماری سیاه را بر او مسلط کند که گوشتش را تا اینکه وارد آتش شود نیش می زند.

حضرت رسالت عذاب برزخی نمّام را در شب معراج چنین دیده است:

«لَمَّا اسْری بی رَأیتُ امْرَئَةً رَأسُها رَأسُ خِنْزیرٍ وَ بَدَنُها بَدَنَ الْحِمارِ وَ عَلَیها الْفُ الْفِ لَوْنٍ مِنَ الْعَذابِ» در معراج زنی را دیدم که سرش چون خوک و بدنش مانند الاغ بوده و به هزار هزار رنگ از عذاب معذّب بود

اصحاب از گناه وی سؤال کردند، و حضرت فرمود: «انَّها کانَتْ نَمَّامَةٌ کذّابَةٌ»[2] وی نمّام و دروغگو بوده است.

امام باقر علیه السلام عذاب اخروی نمّام را بیان فرموده است:

الْجَنَّةُ مُحَرَّمَةٌ عَلَی القَتَّاتِینَ الْمَشَّائینَ بالنَّمیمَةِ»[3] بهشت بر سخن چینان، آنانکه برای نمّامی حرکت می کنند حرام است.

و امام صادق علیه السلام در همین باره می فرماید: «ارْبَعَةٌ لایدْخُلُونَ الْجَنَّةَ، الْکاهِنُ وَ الْمُنافِقُ وَ مُدْمِنُ الْخَمْرِ وَ الْقَتَّاتُ وَ هُو النَّمَّام»[4] چهار کس وارد بهشت نمی شوند: کاهن، منافق، معتاد به شراب، نمّام.

پی نوشت ها [1] وسايل الشيعه- جلد 8- صفحه 618. [2] بحار الانوار- جلد 75- صفحه 264. [3] وسايل الشيعه- جلد 8- صفحه 617. [4] وسايل الشيعه- جلد 8- صفحه 619.