تعجیل به معنای عجله کردن و اراده بر امری است که هنوز زمان حصول آن نرسیده است و معمولا به وجود آمدن این صفت به خاطر نداشتن ظرفیت، انسان‌هاست[۱].

یکی از وظایفی که در زمان غیبت برای منتظران امری لازم و حیاتی است، عجله نکردن در امر ظهور است زیرا زمانی که صفتی مانند عجله در روح انسان ریشه دار شد، تبعات جبران ناپذیری برای شخص به وجود می‌‌آورد و این تبعات در موضوعاتی از جمله مسئلۀ ظهور انکارناپذیر است،

چنانکه امام جواد (ع) در مذمت تعجیل کنندگان ظهور امام عصر (ع) فرمودند: «در دوران غیبت، عجله کنندگان در امر ظهور هلاک می‌شوند»[۲].[۳] همچنین امام صادق (ع) فرمودند: «محاضیر هلاک شدند. راوی پرسید محاضیر چه کسانی هستند؟ امام فرمود: عجله کنندگان در امر ظهور؛ در ادامه فرمودند کسانی که ظهور را نزدیک می‌‌دانند نجات می‌‌یابند»[۴].[۵]

پیامدهای منفی تعجیل در ظهور پیامدهای منفی نسبت به تعجیل فرج می‌‌تواند در دو بخش معنوی و عقلی قرار بگیرد:

1_پیامدهای ناگوار معنوی نسبت به تعجیل ظهور: اعتراض و عدم رضایت به مصلحت الهی؛ تمایل پیدا کردن به مدعیان دروغین مهدویت و استهزا و تمسخر آیات و روایات نسبت به مسئلۀ ظهور؛ تأویل و یا توجیه کردن روایات ظهور امام عصر طبق خواسته‌ها و هوس‌های نفسانی[۶].

اهل بیت (ع) هم نسبت به شتاب زدگی منتظرین در امر ظهور هشدارهایی داده‌اند، چنانکه امیرالمؤمنین (ع) نسبت به مفهوم عجله فرمودند: «درباره امری پیش از رسیدن وقتش شتاب مکنید که پشیمان خواهید شد و مدت را طولانی مشمارید که دل‌هایتان را قساوت می‌گیرد».[۷].[۸]

پیامدهای ناگوار عقلی نسبت به تعجیل ظهور: عجله سبب ایجاد روحیۀ یأس و نومیدی در انسانِ منتظر می‌شود، زیرا منتظری که عجله دارد و به امام نمی‌رسد حالت گله مندی و شکایت در او ایجاد می‌‌شود و این مسئله به قدری حاد می‌‌شود که منتظر نه تنها از صف منتظران خارج می‌‌شود بلکه دیگران را نیز نسبت به امر ظهور سست و بی اراده می‌‌کند و اگر این شتاب زدگی درمان نشود می‌‌تواند به انکار وجود امام هم منجر شود[۹].

عجله از نگاه عقل یک واکنش افراطی است، اگر شخصی نسبت به موضوعی از جمله مسئلۀ ظهور عجله داشته باشد و به این خواسته نرسد، واکنش افراطی او به واکنشی خلاف واکنش افراطی او تبدیل شده و او را نسبت به مسئلۀ ظهور بی تفاوت می‌‌کند در حالی که این بی تفاوتی طبق روایت معصومین انسان را به سمت قساوت قلب سوق می‌‌دهد[۱۰].[۱۱]

راه‌های مبارزه با تعجیل در ظهور راه‌های مبارزه با صفت تعجیل در ظهور عبارت‌اند از:

1_تسلیم بودن منتظر به اراده و حکمت الهی: تسلیم بودن منتظر نقش بسیار موثری برای درمان این صفت دارد چراکه سبب آرامش فرد شده و اسباب نجاتش را مهیا می‌‌کند. چنانکه امام جواد (ع) فرمودند: «شتاب‌زدگان در امر ظهور هلاک می‌شوند و اهل تسلیم نجات می‌یابند»[۱۲]. اما رسیدن به چنین صفتی (تسلیم بودن) به وسیلۀ ایمان به غیب حاصل می‌‌شود،

همچنانکه در روایات، ایمان به غیب جزء صفات منتظران آورده شده است: «خوشا به حال صابران در دوره غیبت و استواران در محبت امام غایب! همانانی که خدای تبارک و تعالی در کتابش چنین توصیفشان کرده است این قرآن، هدایت است برای پرهیزگاران، همان کسانی که به غیب ایمان دارند»[۱۳].[۱۴]

در واقع شتاب‌زدگی حاصل عدم درک جایگاه مصلحت و حکمت الهی نسبت به تحقق خیر الهی و عدم تسلیم نسبت به ارادۀ خداوند است که به دخالت در تقدیر الهی در مورد زمان ظهور می‌انجامد؛ چنین فردی تنها عامل انسانی را در تحقق ظهور مؤثر می‌داند؛ در حالی‌که عامل اساسی پدیدۀ ظهور، خداوند است و هر انسان منتظری به اندازۀ قابلیت خود حق دخالت در تحقق آن را دارد[۱۵].