اکثر افراد عصرهای جمعه محزونند. چون جمعه روزی است که میگوییم: "اَلمُتوَقَعُ فیهِ ظُهوُرُک
دوستان امام زمان ارواحنافداه جمعهها محزونند، نه اینکه تحمیلی محزون باشند ولی در روز جمعه این حزن کمی خودش را نشان می دهد.
یکی می گفت با اینکه عصرهای جمعه به تفریح میروم باز محزونم. چون یک سیمی است که انسان را با اولیاءخدا مرتبط میکند. همه منتظرند و توقع دارند ظهور برسد.
آنهایی که بیشتر از ما منتظرند عصر جمعه بیشتر محزونند و بیشتر از ما دلشان میسوزد و بیشتر از ما در ارتباط با حضرتند و زیاد محزون میشوند.
تنگ غروب است و
دلم تنگت شده آقا نیامدی!
اکنون چه گویمش دلی را که وعده به جمعه همی دادمی!!!
آه از این دل که رنگ شفق یافت غمش!
یابن سادة المقربین!
کارم شده همه پای کوفتن بر زمین چون کودکی بهانه گیر
سر را همچو مجنون زده ام بر در و دیوار .....
تو اما نیامدی !!!
ین روزا بیشتر از هروقت دیگه ای جای خالی امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) احساس میشه
انگار داریم از یه سوراخ سوزن عبور میکنیم!
خیلی سخته!
یه جورایی بعضی چیزا غیرقابل تحمل شده!