پیرمرد صندلی تاشوی رنگ و رو رفته اش را برداشت و با چند متر فاصله، رو به روی درب باز خانه نشست. او مثل هر روز، سهمیة چند پس گردنی، تعدادی ناقابل فحش و مقداری خنده را درون خورجین توخالی و فکر متعالی!! خود ریخت و با آمادگی بدنی قابل ملاحظه برای تعقیب، به انتظار رهگذرانی که به طور طبیعی و تنها بر اساس غریزة فضولی! نگاهی درون خانه اش می انداختند، نشست! برخی دختران و بانوان بدحجاب هم برای فرار از وظیفة شرعی خود، فتوایی تاریخی! صادر کرده اند: آنها چشم کور شده شان را ببندند، چرا ما خودمان را بپوشانیم! حال اگر پسران چشم نبندند و دختران هم روی حرفشان بایستند، چه خواهد شد؟! خداوند راهکار منصفانه و جالبی داده است: زن و مرد هر کدام وظیفه ای دارند؛ زنان و دختران به اقتضای جذابیت، لطافت و ظرافتی که دارند، خود را با پوشش بیشتر حفظ کنند، پسران هم باید چشم و نگاه خود را کنترل کنند. خداوند چنین خواسته است: «[ای زنان] مانند دورة جاهليت پيشين آرايش و خودنمايي نكنيد1 و زينت و زیبایی خود را جز براي شوهران آشكار نسازید.2 و آن گونه پاي به زمين نزنید كه زینت و زيورهای پنهان معلوم شود».3 و خطاب به پسران و مردان می فرماید: «چشم هاي خود را از نگاه (به نامحرم) فرو گيرید و عفت و پاك دامني خود را حفظ نمايید».4 1. «وَ لا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجاهِلِيَّةِ اْلأُولي». سورة احزاب، آیه33. 2. «وَ لا يُبْدينَ زينَتَهُنَّ إِلاَّ لِبُعُولَتِهِنَّ» سورة نور، آیه31. 3. «وَ لا يَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِيُعْلَمَ ما يُخْفينَ مِنْ زينَتِهِنَّ». سورة نور، آیه31. 4 . «قُل لِلمُؤمِنينَ يَغُضُّوا مِن أبصارِهِم». سورة نور، آیه31.

سفید، زرد، سبز، آبی، قرمز، سیاه؛ پس از مدت ها تلاش برای رسیدن به موفقیت، به آخرش که می رسی، برترین رنگ کمربند نصیبت می شود: مشکی! کلّی کیف می کنی، جشن می گیری، دوستان و آشنایان را پیامک[SMS] باران می کنی! برای رو کم کنی بعضی ها هم که شده، مراسمی می گیری. با چشمان قلمبه، ابروهای شیب دار و لب و لوچة وارفته می پرسند: حالا چه کمربندی گرفتی؟ با افتخار می گویی: مشکی!! یعنی مهم و با ارزش شدی، قوی شدی، از این به بعد همه باید حواسشان را جمع کنند؛ چون با کوچکترین حرکت اضافی، حسابی حالشان را می گیری! باور کن سیاهی چادر هم همین کارکردها را دارد، با دهها قابلیت و توانایی دیگر! کسی جرأت نمی کند دنبالت راه بیفتد، متلک بگوید، ماشین ها برایت بوق بزنند و تعارف کنند؛ چون شکوه و ابهت چادرت به همه می فهماند که تو مهم و با ارزشی و شرافت خود را فدای چند لحظه لبخند و شوخی های شیطانی آنان نمی نمایی. با چادر همه روی تو حساب ویژه باز می کنند و حساب کار دستشان می آید.

⏫این متن خیلی توجه داشته باشیدمهمه⏫

چیزهای مثبت و منفی زیادی در خیابان توجه آدم را جلب می کند؛ دختر کوچولوی زیبای چشم آبی که لباس های صورتی قشنگ و موهایی طلایی بیرون زده از گوشة روسری کوچکش، حس زیبایی دوستی انسان را تحریک می کند. بچه ای که با پوشیدن کت و شلوار پدرش یا کفش پاشنه بلند و مانتوی مادرش وارد خیابان شده، این بار اوست که نگاه ها را به سوی خود جلب می کند؛ ولی نگاهی همراه با خنده و تمسخر. هم چنین جلب توجه دیوانة چماق به دستی که با حرکات غیر عادی، خنده ها و جملاتش، دیگران را متوجه خود می کند، باعث هماهنگی بین سه کلمه می شود: ترس، خنده و فرار! مشاهدة صحنة تصادف، قتل، درگیری، تئاترهای خیابانی، معرکه گیران دوره گرد و دهها مورد مثبت و منفی دیگر هم می تواند توجه انسان را به خود جلب کند. حتماً شما هم موافق هستید که هر جلب توجهی را نمی توان تأیید کرد و به مثبت بودن آن حکم کرد، اگرچه هر کدام از آنها کار خود را پسندیده بداند و با کمال غرور و افتخار آن را انجام دهد؛ بیننده باید عاقل باشد. به قول حضرت امیر(ع): «براى كسى كه داراى دو چشم است، صبح روشن است» «قَدْ أَضَاءَ الصُّبْحُ لِذِي عَيْنَيْنِ». نهج البلاغه، حکمت169.

وقتی خسته از مدرسه و دانشگاه بر می گردید، با شنیدن خبر خرابی آسانسور و اینکه مجبورید پله های چند طبقه را بشمارید، آن قدر شل و وارفته می شوید که انگشتان دستتان تا زانوهایتان می رسد! ولی به هر حال عقل شما حاضر نیست خطر سقوط از آسانسور را به بهای چند دقیقه زودتر رسیدن به جان بخرد. برخی از دوستان هم سن و سال با جملات سحرآمیز خود، به بهانة متفاوت بودن، یک بار تجربه کردن و مانند آن، انسان را به بیراهه هایی می کشانند که بازگشت از آن ناممکن یا از جهت آبرو و موقعیت فردی، خانوادگی و اجتماعی بسیار پرهزینه خواهد بود. اینان همان کسانی هستند که هنگام خرابی آسانسور، رفتن با آن را به عنوان شجاعت فوق العاده و متفاوت بودن خود، انتخاب می کنند و با ترسو و بُزدل خواندن دیگران، برای آخرین بار سوار آسانسور می شوند! متفاوت بودنی به بهای سقوط شخصیت و شرافت و از بین بردن آبروی خود و خانواده. امام علی علیه السلام نیز می فرمود: «هر که بی پروا دست به کاری زند، پشیمان شود» «مَنْ تَهَوَّرَ نَدِمَ». عیون الحکم و المواعظ، ص451.

مترسک مزرعه، فقط شکل آدم هاست و أدای آنان را در می آورد. تیپ زدن مترسک بدون قلب، با آن کلة پر از کاه، چه بسا باعث فریب چند کلاغ گردد، لانة مناسبی برای زمستان گنجشک های زرنگ و اسباب بازی جذابی برای بچه ها شود، ولی حقیقت و باطن بی ارزش و حقیر او را تغییر نخواهد داد. خیلی از آدم های دور و بر ما هم فقط شکل انسان دارند که با رنگ و لعاب هایی که به سر و صورت خود می مالند، ظاهری شیک و جذاب پیدا می کنند؛ زیبایی و جذابیتی که مترسک هم می تواند با کمی آرایش و پیرایش بدان برسد. ولی خداوند دختر را مترسک نیافریده تا بازیچة دست این و آن شود. دختر، مترسک پابند مزرعة خاکی و گِل سیاه زمین نیست، فرشته ای است که باید به اوج برسد و در آسمان ها پرواز کند. امام باقر(ع) می فرمود: «هر كس ظاهرش از باطنش بهتر باشد، کم ارزش و ترازوی اعمالش سبک است» «مَن كَانَ ظاهِرُه أَرجَح مِن بَاطِنِه، خَفَّ مِیزانه». تحف العقول، ص294؛ وسائل الشیعه، ج1، ص50.

دختر طلاست و صد البته دوست دار و هوادار پَر و پا قرص طلا! یک طلافروش چندین نوع احتیاط و مراقبت به خرج می دهد و درصدی از درآمد خود را هزینه می کند تا کسی به فکر سرقت طلاها نیفتد. خداوند هم از دختر که سرمایة با ارزش پدر و مادر و طلای گرانقیمت آفرینش است، خواسته مواظب باشد تا مبادا با بی توجهی و غفلت، دزدهای شرافت و شخصیت، در او طمع کنند و هوس سرقت در سر بپرورانند.