سن انسان در آخرت بر اساس احادیث و روایات پیامبر اکرم(ص) در روایتی فرمودند: روز قیامت موقع حساب، خداوند به جبریل دستور می دهد که بچه های مؤمنین را به بهشت وارد کند (فرشته وحی آنها را به سوی بهشت راهنمایی می کند ولی آنان) دم در بهشت می ایستند و داخل نمی شوند، از پدران و مادران خود سؤال می کنند، فرشتگان پاسخ می دهند که آنها مشغول حساب و اعمال خود می باشند و مانند شما نیستند، آنگاه اطفال مؤمنان فریاد می کشند و گریه می کنند،

خداوند از جبرئیل سؤال می کند، و جبرئیل عرض می کند: خداوندا تو آگاهی، این صدای بچه های مؤمنان است که بدون پدران و مادرشان وارد بهشت نمی شوند، در نتیجه خداوند به جبرئیل فرمان می دهد که از میان مردم دست والدین آنها را بگیرد و با آنها داخل بهشت کند. (بحار الأنوار، چاپ بیروت، ج 79، ص 123، ح 15)

این حدیث به روشنی وصراحت تمام گویای این است که کودک به همان سنی که از دنیا رفته، یعنی در سن کودکی محشور می شود. امام باقر (ع) فرمودند : خداوند در مورد اطفال و کودکان مشیّت و اراده ی ( خاص ) دارد، خداوند کودکان و کسانی را که در فترت و نبود پیامبر مرده اند و سالخوردگان و پیرمردانی که در حال زوال عقل پیامبر را درک کرده اند و ناشنوا و لالی غیر عاقل و دیوانه و ابلهی که عقل ندارند، همه را در روز قیامت جمع می کند و هر یکی از آنها بر خدا احتجاج می کند، خداوند فرشته ای را بسوی آنان می فرستد که آتشی را روشن کند، سپس فرشته ی دیگری به آنان می گوید وارد آتش شوید، هر کس وارد آتش شود برای او سرد و سلام گردیده و او را به بهشت می برد و هرکسی تخلف و سرپیچی نماید داخل جهنّم می شود. (معاد و جهان پس از مرگ، مطبوعات هدف، ص338 به بعد)

از این روایت به خوبی استفاده می شود که هر کسی به وضع و حال دنیایی خود محشور می شود. به علاوه این که عقل و خرد اقتضا می کند که انسان در سنی که از دنیا رفته است محشور شود. زیرا بدنی که عصاره و فشرده همه بدنهای دوران عمر است در حقیقت همیشه با روح بوده و از هر جهت تناسب و سنخیت با آن دارد و روح تنها با آن می تواند (مأنوس) باشد و این مأنوسیت با آخرین لحظات عمر بدن بیشتر خواهد بود، لذا جا دارد که انسان در همان سنی که از دنیا رفته است محشور شود. (معاد و جهان پس از مرگ، مطبوعات هدف، ص338 به بعد)

مؤمنان با چه سن و سالی در بهشت زندگی می کنند؟ سن مومنان در بهشت از دیدگاه قرآن در قرآن کریم آن جا که از همسران پاک بهشتی سخن به میان آمده، می‏ گوید:"وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ أَتْرَابٌ (سوره ص، آیه 52) و نزد آنان زنانی است که فقط به شوهرانشان عشق می ورزند، و با شوهرانشان هم سن و سال اند. إِنَّ لَکَ أَلَّا تَجُوعَ فِیهَا وَلَا تَعْرَیٰ سوره طه، آیه ١١٨) قطعاً برای تو [در این مکان موقعیتی است که] است که نه گرسنه شوی و نه برهنه گردی. در بهشت درد سر و خستگی و پیری وجود ندارد :وَقَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ ۖ إِنَّ رَبَّنَا لَغَفُورٌ شَکُورٌ (سوره فاطر، آیه 34) همه ستایش ها ویژه خداست که اندوه را از ما برطرف کرد؛ بی تردید پروردگارمان بسیار آمرزنده و عطا کننده پاداش فراوان در برابر عمل اندک است.

همه ستایش ها ویژه خداست که اندوه را از ما برطرف کرد؛ بی تردید پروردگارمان بسیار آمرزنده و عطا کننده پاداش فراوان در برابر عمل اندک است.

نویسنده تفسیرأطیب البیان بیان کرده است: چون در بهشت هیچگونه المی نیست اهل بهشت نه گرسنه می شوند که الم جوع باشد و نه سیر می شوند که دیگر میل نداشته باشند میفرماید:(أُکُلُها دائِمٌ) فقط التذاذ است و البسه بهشتی هم مختصّ ببهشت است با لباس دنیوی و مأکولات دنیا مناسبت ندارد. (أَلَّا تَجُوعَ فِیها) زیرا مأکولات آن تحلیل نمی شود که محتاج ببدل ما یتحلل شود مدفوعات ندارد پیری و ضعف قوی در آنجا نیست تمام (جرد مرد) هستند فنا و زوال ندارد دار خلود است. (وَ لا تَعْری) برهنگی هم یک بلائی است در آنجا نیست البسه بهشتی نه چرک و کثیف میشود و نه کهنه و پوسیده نه ثقل و سنگینی دارد صد لباس روی هم خردلی ثقالت ندارد، بلکه بشره از زیر آنها نمایان است. (أطیب البیان فی تفسیر القرآن، ج 9، ص 113)

سن مومنان در بهشت از دیدگاه احادیث و روایات پیامبر اسلام (ص) فرمود: مردان بهشتی در سن 33 سالگی و حوریه و زنان بهشتی در سن 16 سالگی می باشند. (دستغیب، معاد، ص141)

این روایت در ظاهر عمومیت دارد و شامل همه ساکنین در بهشت می شود. حضرت علی(ع) در توصیف بهشت فرمودند: درجاتی است که هر یک ، بر دیگری برتری خاص خود را دارد... نعمت هایش پایان نپذیرد و ساکنان آن هرگز از آن کوچ نکنند، جاویدانند که برای همیشه در عنفوان جوانی در آن بزیند. (بحارالانوار، علامه مجلسی ، ج 8، ص 162)

روشن است که انسان در این سن آمادگی بیشتری دارد تا از نعمتهای بهشت لذت ببرد. از این روی خدای مهربان این آمادگی را بطور دائمی در اختیار بهشتیان قرار داده است. از طرف دیگر پیری و ناتوانی نمی تواند برای بهشتیان باشد زیرا همراه با درد و رنج است و در روایات ما آمده است که در بهشت هیچ نوع کمبود و نقص یا غصه و غمی وجود ندارد اما جهنم که جایگاه عذاب و تنبیه انسانهای بد کردار و ظالم است، درست برعکس بهشت است. (بحارالانوار، ج78، ص30، و ج7، ص320)