eitaa logo
منتظران گناه نمیکنند
2.5هزار دنبال‌کننده
17.3هزار عکس
5.2هزار ویدیو
353 فایل
خادم کانال منتظران گناه نمیکنند👇 @appear وروزو کردن تبلیغات درکانال تاسیس کانال : ۱۳۹۷٫۱٫۱۱ پایان کانال : ظهور آقا امام زمان عج ان شاء الله نشر از مطالب کانال آزاد ✔️
مشاهده در ایتا
دانلود
جامعه مهدوي را نمي‌توان با نرم افزار غربي ايجاد کرد. پانزده سال است که رهبر انقلاب از زماني که رئيس‌جمهور بود تا الآن فرياد مي‌زند که لباس ملي چه شد، ما متأسفانه يک مرکز طراحي لباس ملي نداريم، الآن تنها لباس ملي در ايران چادر خانم‌هاست و بقيه لباس‌ها با مدل غربي، از اين گزينه بگيريد تا پيتزا، پپروني و فرم دکور خانه و آشپزخانه. آرام آرام غربي سازي بر جهان سيطره پيدا مي‌کند و راه بيرون رفت از اين قضيه و «مهدوي شدن»، مهاجرت است و قدم اول تغيير در نحوه پوشش است تا مسائل ديگر. اگر داعيه اسلام و مهدويت داريم نقش و رسالت ما و نسل بعدي، تبيين مؤلفه‌ها است.
تمام انسان‌ها در زندگي خود به دنبال الگوبرداري و داشتن سبک زندگي به طور آگاهانه و ناآگاهانه هست‌اند، بنابراين در تربيت نسل مهدوي بايد به اين نکته توجه داشت که کودکان در گفتار و رفتار خود به سبک و روش پدر و مادر و دوستان خود عمل مي‌کنند. بنابراين بايد در اين مسير عملکرد خود را بر مبناي رضايت امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف قرار دهيم که اگر در اين راه موفق شديم، کودکان نيز همگام با ما عمل خواهند کرد. اگر ما مفاهيم مهدوي را در رفتار و کردار خود وارد کنيم، کودکان را از پايه وارد زندگي مهدوي کرده‌ايم و مي‌توانيم هم‌زمان با بزرگ شدن کودک يک دانش‌آموز مهدوي، يک دانشجوي مهدوي و يک متخصص مهدوي تربيت کنيم.
آداب لباس پوشیدن در اسلام 👇👇👇👇
۱. فضيلت آراستن (مقدّمه:) از احاديث معتبر و فراوان استفاده مى‌شود كه پوشيدن لباس تميز و خوب و آراستن و زينت كردن مناسب خويش، در صورتى كه هزينه آن از راه حلال به دست آمده و در شأن انسان باشد، مستحب وموجب خشنودى پروردگار عالميان است. امّا اگر از راه حلال ممكن نباشد بايد به قدر امكان بسنده كرد، تا زياده‌خواهى‌هاى پوشاك مانع بندگى و عبادت نشود و چنانچه خداوند متعال درهاى روزى را بر كسى گشود، هم خود او از آن به شايستگى بهره برد و هم ديگران را در آن سهيم كند و اگر بر او تنگ گرفت، قناعت پيشه سازد و خود را به حرام و حتّى اموال مشتبه آلوده نكند. (به رواياتى در اين زمينه توجّه فرماييد:)
اظهار نعمت‌هاى پروردگار ۱. از امام صادق عليه السلام روايت شده است كه فرمود: «هرگاه خداوند نعمتى به بنده خود دهد و آثار آن نعمت بر آن بنده آشكار شود، او ذاكر (وشاكر) نعمت پروردگار و دوست خداوند ناميده مى‌شود،امّا اگر آثارنعمت در (گفتار وكردار) او ظاهر نشود، دشمن خدا و تكذيب‌كننده نعمت پروردگار شمرده خواهد شد».[۱]
۲. در حديثى ديگر فرمود: «هرگاه خداوند نعمتى به بنده‌اش كرامت كند،دوست دارد اثر آن نعمت را بر او ببيند».[۲]
۳. نيز در سخنى فرمود: «خداوند متعال زينت و اظهار و ابراز نعمت را دوست دارد و از ترك زينت و اظهار فقر و بدحالى بيزار است. دوست دارد آثار نعمت را در بنده‌اش ببيند. (مثل اينكه) لباس خود را خوشبو سازد، از منزلش به خوبى نگهدارى كند، خانه‌اش را جاروب كرده، آن را تميز نگاه دارد و حتّى روشن كردن خانه پيش از غروب آفتاب[۳] ، فقر را زايل مى‌كند و بر روزى مى‌افزايد».[۴] خود را براى خودى‌ها بياراييد
از امير مؤمنان على عليه السلام روايت شده است كه فرمود: «همان‌گونه كه به هنگام ملاقات با غريبه‌ها خود را مى‌آراييد تا شما را در بهترين حال ببينند، براى برادران مؤمن نيز خود را بياراييد».[۵]
لباس خوب از مال حلال يوسف بن ابراهيم، از راويان حديث، مى‌گويد: خدمت امام صادق عليه السلام رسيدم در حالى كه لباس‌هايى خوب (از خز)[۶] پوشيده بودم. پرسيدم: نظرتان در مورد اين لباس‌ها چيست؟ فرمود: اشكالى ندارد زيرا امام حسين عليه السلام به هنگام شهادت از همين لباس بر تن داشت و هنگامى كه حضرت على عليه السلام به عبداللّه بن عبّاس مأموريّت داد تا با خوارج نهروان مذاكره كند، بهترين لباس‌ها را پوشيد
با بهترين عطرها خود را خوشبو ساخت و بر بهترين اسبان سوار شد و رو به آنها رفت. خوارج چون او را در آن حال ديدند، گفتند: تو از بهترين مردمانى، پس چرا لباس جبّاران بر تن دارى و بر مركب آنان سوار شده‌اى؟ ابن عبّاس آيه زير را تلاوت كرد: (قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللَّهِ الَّتِى أَخْرَجَ لِعِبَادِهِ وَالطَّيِّبَاتِ مِنَ الرِّزْقِ): «بگو : چه كسى زينت‌هاى الهى را كه براى بندگان خود آفريده و روزى‌هاى پاكيزه را حرام كرده است؟»[۷] (و آنها جوابى در برابر او نداشتند).
سپس امام صادق عليه السلام به يوسف بن ابراهيم فرمود: لباس‌هاى خوب و ارزشمند بپوش و خود را پيرايش كن كه خداوند زيباست و زيبايى‌ها را دوست مى‌دارد؛ البتّه مشروط بر آنكه از راه حلال به دست آمده باشد (و در حدّ اسراف نباشد)».[۸]