منظور از نهرهایى از آب و شیر و عسل در بهشت چیست؟ 👇👇👇👇👇👇👇

با توجه به آیه شریفه 15 سوره محمّد، مراد از نهرهایى از آب و شیر و عسل چیست؟ منبع و ابتداى جریان آنها کجاست؟ این نهرها به کجا منتهى می شوند؟

باغ ها، چشمه ها و سایر نعمت هاى بهشتى براى ساکنان این جهان محدود ـ که در برابر عالم پس از مرگ فوق العاده کوچک است ـ با هیچ بیانى قابل توصیف نیست؛ همان گونه که اگر بچه اى که در عالم جنین است، عقل و هوش می داشت، هرگز نمی شد نعمت هاى این دنیا را براى او توضیح داد، جز با آوردن مثال هاى ناقص و کم رنگ! این مثال ها تنها شبحى از آن جهان را در ذهن مردم این جهان ترسیم می کند.

فرق نعمت هاى بهشتى و دنیایى این است که نعمت هاى بهشتى، همیشگى و جاودانى هستند و هیچ گاه آفت و بلایى باعث فساد و نابودى آنها نمی شود و هرگز زیانى را متوجه مصرف کنندگان خود نمی نمایند. جزئیات نعمت هاى بهشتى؛ مثلا این که نهرها از کجا آمده اند و به کجا ختم می شوند، چیزى نیست که بتوان درباره آنها، با الفاظ روزمره زندگى دنیا سخن گفت و تنها خداوند از آنها آگاه است. در برخى روایات در ذیل آیه 6 سوره انسان آمده است که این چشمه از خانه پیامبر اسلام(ص) صادر می شود و به خانه هاى پیامبران و مؤمنان جارى می شود.1

همان گونه که نهرهاى دنیا سرچشمه هایى دارد که آب از آنها می جوشد، در بهشت نیز ممکن است چنین باشد. قرآن، نام چند چشمه از قبیل: کوثر، تسنیم، سلسبیل و … را بیان کرده که قبلا نیز بیان شد؛ احتمال دارد منبع نهرهاى بهشتى این چشمه ها باشد. ممکن است نهرهاى «آب» اشاره به رفع تشنگى، نهر «شیر» اشاره به منبع تغذیه و نهر «عسل» اشاره به لذت و قوت آفرینى آن باشد.2

1.شیخ صدوق، امالى، ص 260. 2. ر.ک: تفسیر نمونه، ج 21، ص 442، ج 1، ص 148، ج 8، ص 264؛ حبیب الله احمدى، پژوهشى در علوم قرآنى، ص 260 ـ 264.

میخای باآب خوردن بر ی بهشت؟ چگونه با آب خوردن، عبادت خدا را به جا آوریم و بهشت را بر خود واجب نماییم؟ 👇👇👇👇👇

1)عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام یَقُولُ:‏ إِنَّ الرَّجُلَ یَشْرَبُ الشَّرْبَةَ مِنَ الْمَاءِ فَیُدْخِلُهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهَا الْجَنَّةَ. قُلْتُ: وَ کَیْفَ ذَاکَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ؟ قَالَ: إِنَ‏ الرَّجُلَ‏ یَشْرَبُ‏ الْمَاءَ فَیَقْطَعُهُ،‏ ثُمَّ یُنَحِّی الْإِنَاءَ وَ هُوَ یَشْتَهِیهِ، فَیَحْمَدُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ، ثُمَّ یَعُودُ فِیهِ وَ یَشْرَبُ؛ ثُمَّ یُنَحِّیهِ وَ هُوَ یَشْتَهِیهِ، فَیَحْمَدُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ؛ ثُمَّ یَعُودُ فَیَشْرَبُ، فَیُوجِبُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ بِذَلِکَ الْجَنَّةَ. (الکافی، ج‏6، ص384)

عبدالله بن سنان گفت: حضرت صادق علیه السلام فرمود: می شود کسی آب بنوشد و به واسطه این کار به بهشت وارد شود. عبدالله گفت: عرض کردم: ای فرزند رسول خدا! چگونه این امر میسّر می شود؟ فرمود: وقتی آب می خورد، در حالی که میل به نوشیدن دارد، همه آب را ننوشد، پس ظرف آب را دور کند و حمد خدا را به جا آورد. سپس مجدّداً آب بنوشد و همه آب را نخورد، در حالی که هنوز میل به نوشیدن آب دارد. پس ظرف را دور کرده و حمد خدا را به جا آورد. سپس بقیه آب را بنوشد. در این صورت خداوند بهشت را برای او واجب می کند.

)عَنْ عُمَرَ بْنِ یَزِیدَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: إِذَا شَرِبَ أَحَدُکُمُ الْمَاءَ فَقَالَ: بِسْمِ اللَّهِ، ثُمَّ شَرِبَ ثُمَّ قَطَعَهُ فَقَالَ الْحَمْدُ لِلَّهِ، ثُمَّ شَرِبَ فَقَالَ بِسْمِ اللَّهِ، ثُمَّ قَطَعَهُ فَقَالَ الْحَمْدُ لِلَّهِ، ثُمَّ شَرِبَ فَقَالَ بِسْمِ اللَّهِ ثُمَّ قَطَعَهُ فَقَالَ الْحَمْدُ لِلَّهِ، سَبَّحَ ذَلِکَ الْمَاءُ لَهُ مَا دَامَ فِی بَطْنِهِ إِلَى أَنْ یَخْرُجَ. (الکافی، ج‏6، ص384) حضرت صادق علیه السلام فرمود: هرگاه کسی از شما بخواهد آب بنوشد، پس بگوید: «بِسْمِ اللَّه» و آب بنوشد، و همه آب را نخورد و بگوید: «الْحَمْدُ لِلَّهِ»؛ پس مجدّداً بگوید: «بِسْمِ اللَّهِ» و آب بنوشد و تمام آب را نخورد و بگوید: «الْحَمْدُ لِلَّهِ»، و برای بار سوم نیز چنین کند، آن آب تا وقتی در شکم اوست و خارج نشده است، تسبیح خداوند می کند.