از بازگشتن یک فکر به مغز، به آن اندازه می‌توان جلوگیری کرد که از بازگشتن آب دریا به ساحل بتوان جلو گرفت. برای ملاح، این، جزرومد نامیده می‌شود؛ برای گناهکار، پشیمانی نام دارد. خدا، جان را مانند اقیانوس می‌شوراند. بینوایان – ویکتور هوگو #تیکه_کتاب

'شب فرو می‌افتاد به درون آمدم و پنجره‌ها را بستم باد با شاخه، در آویخته بود من در این خانه،تنهاتنها غمِ عالم به دلم ریخته بود:) #text

هر آدمی رنج هایی در دل دارد که از دیگران مخفی می‌کند، بیشتر اوقات شخصی را که سرد خطابش می‌کنیم در اصل غمگین است... #text

هرکه رفت، از هستی ما پاره‌ای با خویش برد.

آدم باید با خودش در صلح باشد. ویرانه های جنگ های یک نفره، درگوشه و کنار لبخندها و سکوت های ما پیداست. همه ما مهربانی های مادرانه ی زیادی به خودمان بدهکاریم... #text

نوشته بود: کسی را چنان دوست داری که برایش بجنگی؟ نوشتم: از جنگ ها برگشته ام، با زخم ها و موی سپید؛ و یاد گرفته ام صبور باشم و به تماشا قانع! #text

ما دست رد به سینه عالم گذاشتیم...

‌دنیا حاکمه اما هیچوقت حکم نمیکنه به دل.

ممکن از ناممکن می‌پرسد: خانه‌ات کجاست؟ پاسخ می‌آید: در رویای یک ناتوان -رابیندرانات تاگور #text

غم زمانه خورم یا فراق یار کشم ؟ به طاقتی که ندارم کُدام بار کشم ؟ #شعر

حرف نزدن دلهره‌ای بود و حرف درست زدن و درست فهمیده نشدن دلهره‌ای دیگر. ژان کریستف – رومن رولان #تیکه_کتاب