📌شاه کلید تربیت در دوره نوجوانی! چگونه می‌خواهیم بچه ها را به این مرحله برسانیم که فکر وخیالشان ماشین، همسر، فلان رتبه کنکور، خانه و ویلا و ... نباشد؟ برای رسیدن به این مرحله لازم است بچه‌ها بزرگ فکر کنند. اگر بچه‌ها متوجه باشند که سوخت جت دارند و خداوند سوختی از جنس خودش را به آنها داده و آنها قرار است خلیفه خداوند شوند و عوالم را فتح کنند، آیا لازم است با او کلنجار برویم که اینقدر با گوشی وَر نرو!!! بپذیریم دوران منفعل بودن تمام شده است و سواد رسانه و سواد فلان کشک است! نمی‌توان بچه‌ها را محدود کرد که در فضای مجازی نروند! یا در جلسات مشاوره باب شده که می‌گویند رایانه را در حال خانه بگذارید که ببینیم بچه‌ها کجا می‌روند! واقعا اگر بچه‌ها بخواهند زیر آبی بروند، نمی‌توانند؟!! بچه‌ها لازم است به خودآگاهی برسند. اما چگونه؟ اینکه بفهمند خلیفه الله هستند و قرار است به عنصر فعال تبدیل شوند. یعنی به بچه‌ها نگوییم در فضای مجازی نروید. بروند اما با نگاه تمدنی. از هر گروه از آنها بخواهیم صفحات مختلف انگلیسی و فرانسه و ... بزنند و بزرگ فکر کنند. لازمه این کار این است که مربی بزرگ فکر کند. امیرالمومنین (ع) می‌فرمایند اندازه هر کس آن چیزی است که او را خوشحال یا ناراحت می‌کند. اگر یک مربی یا پدر و مادری که گوشی اش شکسته، یا تصادف کرده یا حقوقش را دیر واریز کرده‌اند، دائم جلوی فرزندش غُر بزند، دارد بچه‌ها را کوچک می‌کند. پدر و مادرو مربی ای بزرگ هستند که تهدیدها را به فرصت تبدیل می‌کنند. #نوجوان مربی تربیتی https://eitaa.com/morabbi_tarbiati

تحلیلی از ریشه ی جریانات اخیر #حتما_بخونید من فکر می کنم از آفت های بنیادینی که موریانه وار ریشه ما را جوید و یک نسل متفاوتی از بُته سبز شد، روحیه «لذت جویی»، «تجمل پرستی»، «تفریح، تفنن و تنوع خواهی» است. این جریان فرهنگی از بعد جنگ شروع شد و روز به روز بزرگ و بزرگ تر شد تا این اواخر مثل بهمنی بر سر ما فرو ریخت. وقتی جنگ تمام شده و ظاهراً نیازهای اولیه مان رفع شد، رسانه ها شروع کردند به پمپاژ شبانه روزی «دنیا طلبی» و مظاهر آن. سریال های تلویزیون، آگهی های مابین شان، سینما و... همگی شان این درخت تنومند را آرام و بی صدا از درون جویدند و تنه آنرا به پوسته ای پوک و ترد و خشک تبدیل ساختند. قشر نو کیسه ای که از مردم و مسوولین شکل گرفته بودند، همه جا وجود داشتند. در بین مذهبی و غیر مذهبی، انقلابی و غیر انقلابی، شهری و روستایی، معمم و مکلّا و.... انگار یک فرهنگ عمومی شد بود. نیازها به مرور خاص تر، متفاوت تر، لوکس تر و متنوع تر می شدند. دیگر نفس داشتن اتومبیل، به عنوان وسیله نقلیه خانواده و یا حتی اشتراکی با فامیل مطرح نبود. بلکه مدل، قیافه و لوکس بودن آن هم موضوعیت پیدا کرده بود. پرده فروشی ها، مبل فروشی ها، تالارهای مجلل عروسی، مزون ها، بوتیک ها، آرایشگاه های زنانه و مردانه، پزشکان پلاستیک و زیبایی و... بازارشان روز به روز سکه تر می شد. همه می خواستند خاص و متفاوت باشند. کسی به آنچه بود و داشت راضی نبود. در حوزه فرهنگ هم همین تنوع خواهی و دنیا زدگی بروز و ظهور معناداری داشت. مردم دیگر مثل دهه ۶۰ از سینما، «دکل» و «پرواز عقاب ها» و... نمی خواستند. بلکه می گشتند ببینند کدام فیلم آنها را دو ساعت تخدیر و تخلیه می کند، می رفتند می دیدند. در یک کلام فلسفه زندگی مردم تغییر کرده بود. قشر متوسط مردم ما کم کم دنیا و مظاهرش را به زندگی سالم، معنوی، انسانی، امن و آرام ترجیح داده بودند. انها دلشان می خواست زندگی شان بازی و تفریح و تفنن بیشتری داشته باشد. راستش را بخواهید همه آنچه بعدها بر سر ما آمد از همین تغییر خط شروع شد. چرا که تغییر فلسفه زندگی، موجب تغییر همه شئون زندگی خواهد شد! همین جماعت نوکیسه تازه به دوران رسیده، شدند الگو و مقصد کودک و نوجوان ما. و زمینه های #گسست_اجتماعی، #شکاف_نسلها، #تزلزل_خانواده و... را فراهم کردند. @Karima_hosein

📌مواظبت بیش از حد باعث ایجاد فرزندانی فاقد اعتمادبه‌نفس می‌شود! اگر خواهان اطاعت مداوم بی‌چون‌ وچرا از جانب فرزندمان باشیم، باعث پرورش کودکی خشمناک و یاغی خواهیم شد. و اگر زیاده از حد به فرزندمان اجازه بدهیم، به او می‌آموزیم که حق دارد بدون توجه به حقوق دیگران، هر چه می‌خواهد به دست آورد. 👈پدر می‌تواند فرزندش را که چهار دست‌وپا روی چمن در حال جست‌وجوست، زیر نظر بگیرد بی‌آنکه تمام مدت بغل دست او باشد. 👈مادر می‌تواند به فرزند 5/2 ساله‌اش اجازه دهد که در پارک با بچه های همسن خود بازی کند. 👈بچه‌ای 5ساله احتیاج دارد دوچرخه‌سواری را یاد بگیرد. حتی اگر در حین یادگیری چندین بار هم زمین بخورد. هنگامی می‌توانیم خودباوری را در فرزندمان شکل دهیم که ایمان و اعتمادمان را به او نشان داده و مطمئن باشیم که فرزندمان می‌تواند متناسب با سن و رشدش از عهده چالش‌ها برآید. https://eitaa.com/morabbi_tarbiati

تنبیه سه شرط دارد: 🔸شرط اول : از صبح تا شب راه نیفتید و دائم بچه را صدا کنید و این مراسم تنبیه را اجرا کنید و کارمان بشه چشم غره رفتن به بچه و اصل کار را بی اثر کنیم  فقط در حوزه ارزشها تنبیه میکنیم و اجازه داریم که تنبیه کنیم، حوزه ی مهارت ها تنبیه ندارد، مجازات و جزا دارد که در ادامه خواهم گفت. 🔸شرط دوم، پدر و مادری می توانند این تنبیه را اجرا کنند و درست انجام بدهند که شاد باشند. وقتی در سی ثانیه اخم می کنیم و خودمان را ناراحت نشان می دهیم طبیعتاً اختلاف سطح به وجود می آید. مادری که از صبح تا شب جیغ می زند و داد میزنه و غر می زنه، این سی ثانیه هم روی این همه ترش رویی ها. در این سی ثانیه فقط مدلش فرق می کند. کودک در این حالت معیار نمی گیرد. بلکه کودکی معیار می گیرد که مرتب از پدر و مادرش احساس خوب می گیرد و لذت می برد و رشد می کند، حالا یک لحظه می بیند که وای حالت ها فرق کرده و وارد منطقه ی قرمز شده، متوجه اوضاع می شود و با خودش عهد می کند که دیگه وارد این منطقه نمی شم آخ اخ این منطقه برق داشت من دیگه این کار رو نمی کنم!!!!! حالا اگر مادر عصبی باشه و صبح تا شب در حال غر زدن باشه و پدر دائم در حال بد اخلاقی و دعوا باشه فایده ای نداره و تکرار مرتب عصبانیت و تنبیه و دعوا اثرش را از دست می دهد. 🔸شرط سوم در حیطه ی مهارت مدیریت می کنیم.  اجازه دهید که بچه ها اشتباه کنند و بعد جزای اشتباهشان را دریافت کنند.  یاد بگیرند که این اتفاق که افتاد نتیجه ی کار خودم بوده اشکالی هم نداره می توانم یاد بگیرم و تجربه کنم برای رشدم. ما به این حالت «جزا» می گوییم. 6 تا شکلات خریدیم و سپردیم که 2تا رو صبح بخور، 2تا رو ظهر و 2تارو عصر؛ کودک هم خوشش می آید و همه اش را با هم می خورد! شما می آیید و می بینید چه کار باید کنید؟ شکلات هارو خوردی؟ نوش جونت. کودک می ره، ظهر میاد میگه مامان شکلات می خوام، مادر باید بگه خوردی دیگه؛ کودک چونه می زنه که صبح خوردم الآن می خوام. مادر: خوب خودت خواستی! در این جا کودک انتخاب کرده و تصمیم گرفته که همه ی شکلات ها رو با هم بخوره، تأییدش می کنیم، سرزنش این جا جایی نداره، مادر: خوردی کلی هم کیف کردی ها، الآن دیگه نمیشه تو همشو صبح خوردی، این جا است که شما باید مقاومت داشته باشید و عصبی نشوید چون ممکن است که کودک پافشاری کند و روی اعصاب شما غلتک بزند حالا این وظیفه ی شما است که محکم بایستید، جانم می خوای گریه کنی باشه عزیزم گریه کن، درک احساس می کنیم، جایگزین می دهیم ولی شکلات نمی دهیم. مادر: شکلات ظهرت را خوردی نوش جونت حالا فردا یادت باشه که دیگه نخوری. اگر شما کم بیاورید و کم حوصلگی کنید و به کودک شکلات دهید می فهمه که آهان هرجا که گیر کردم یک کم داد می زنم و گریه می کنم و جیغ می کشم و فحش می دم و ... حرفمو به کرسی می نشونم. پس هر کاری کرد شما مقاومت کنید. کار نسیه هم نکنید و بگید بیا این شکلات رو بگیر نگه دار برای فردا. اصلاً از این کارها نکنید. بچه شروع می کنه به حرفهای قلمبه و سلمبه زدن مثل الهی بمیرم تو راحت بشی مامان بد مادر: خدا نکنه قربون قدوبالات برم. پس الهی تو بمیری من راحت بشم، مادر: باشه بعداً صحبت می کنیم. اگه منو دوست داری بده وگرنه جیغ می زنم ها، مادر: باشه عزیزم بیا بریم پارکینگ هر چه قدر دلت می خواد جیغ بزن و گریه کن..... همراه کودک هستیم از خط خارج نمی شویم به خشونت هم متوسل نمی شویم تا کودک یاد بگیرد که تصمیم گرفته باید پای تصمیم خودش بایستد. در این صورت است که درک مسئول پیدا می کند. (ادامه دارد...) #نشست_تنبیه {قسمت17} [مباحث کودک متعادل] مربی تربیتی https://eitaa.com/morabbi_tarbiati

📌فواید خاک بازی برای کودکان؛ 👈 بد نیست بدانید که بازی با گل و خاک شاید، میکروبیوم یا سیستم گوارشی کودکان را تحت تأثیر قرار دهد. اما اگر دنبال راهی برای تقویت سیستم ایمنی بدن کودکان قبل از فصل سرماخوردگی و آنفلوآنزا هستید، راهکار بسیار آسان است. بگذارید کودکان خاک بازی کنند. #کودکانه #خاک_بازی مربی تربیتی https://eitaa.com/morabbi_tarbiati

📌وقتی همسرمون حالش بده چی کار کنیم ؟ وقتی کسی حالش بده بهش نگید ای بابا اینم می گذره، نگید درست می شه، نخواهید با جوک های مسخره بخندونیدش نمی خواد بخنده خنده اش نمیاد غصه داره می فهمین؟ غصه. براش از فلسفه ی زندگی حرف نزنین. از انرژی مثبت و مثبت باش و به چیزهایی که داری فکر کن حرف نزنید. وقتی کسی ناراحته اصلا این شما نیستین که باید حرف بزنین. شما در حقیقت باید حرف نزنید! ✅ باید دستش رو بگیرید. بغلش کنید. تو چشم هاش نگاه کنید. براش چایی بریزید براش یک چیزی که دوست داره بریزید یا بپزید. بذارید جلوش. بعد حرف نزنید. بذارید اون حرف بزنه و شما گوش کنید. هی فکر نکنید باید نظریه صادر کنید و نصیحت کنید. فکر نکنید اگه حرف نزنید خیلی اتفاق بدی می افته. شما جای اون آدم نیستید. شما زندگی اون آدم رو از وقتی به دنیا اومده زندگی نکردید. پس نظریه ها و حرف هاتون به درد خودتون می خوره. بله. دستش رو بگیرید. بغلش کنید. سکوت کنید. اگه دلش خواست، خودش حرف می زنه... #همسرانه مربی تربیتی https://eitaa.com/morabbi_tarbiati

📌#شادونه ﻣﺮﺩ : ﺍﯾﻦ ﻟﺒﺎﺳﺎ ﭼﯿﻪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺭﻓﺘﯽ ﺧﺮﯾﺪﯼ؟! ﺯﻥ : ﺁﺥ ﺑﺎﺯ ﺷﯿﻄﻮﻥ ﮔﻮﻟﻢ ﺯﺩ ﮔﻔﺖ ﺑﻬﻢ ﻣﯿﺎﺩ . ﻣﺮﺩ : ﻣﮕﻪ ﻧﮕﻔﺘﻢ ﻫﺮﻭﻗﺖ ﺷﯿﻄﻮﻥ ﺩﺍﺷﺖ ﮔﻮﻟﺖ ﻣﯿﺰﺩ ﺑﮕﻮ ﺩﻭﺭ ﺷﻮ، ﺩﻭﺭ ﺷﻮ ... ﺯﻥ : ﮔﻔﺘﻢ ﺩﻭﺭ ﺷﻮ ، ﺍﻭﻧﻢ ﺩﻭﺭ ﺷﺪ ﻭﻟﯽ ﻣﯿﮕﻔﺖ وااای ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻬﺖ میاد😂😂 #همسرانه مربی تربیتی https://eitaa.com/morabbi_tarbiati

📌اینجوری بچه‌ها مسئولیت پذیر می‌شن! مسئولیت پذیری یک قرص نیست که آن را بخوریم و در ما ایجاد شود. بلکه باید به وسیله تجربه شکل بگیرد. دوره نوجوانی این ظرفیت را دارد که به بچه‌ها کار بسپاریم. یعنی مسئولیت‌هایی نسبت به خودش و دیگران را به او بسپاریم به طوریکه در برابر آن پاسخگو باشد. در این راستا لازم است کارهای منزل را بین بچه ها تقسیم کنیم. بخشی از کارها بر عهده پسر و بخشی برعهده دختر باشد. اما در بعضی از خانواده ها همه کارها را دختر انجام می‌دهد و پسر حتی در جمع کردن سفره هم کمک نمی‌کند! چنین پسری وقتی ازدواج کند هم به راحتی نمی‌تواند کار کند. بنابراین بچه‌ها باید وظایف خود را در دوران کودکی تجربه کنند. آیت الله حائری شیرازی (ره) می‌فرمودند وقتی مادر ما می‌خواست ما را تنبیه کند، کارهایی که همیشه به ما می‌سپرد را از ما می‌گرفت. یعنی این هویت که این، خانه توست و تو در امور آن مشارکت داری، از ما گرفته‌ می‎‌شد و ما از رسمیت در آن خانه می‌افتادیم. البته در واگذاری مسئولیت به بچه‌ها لازم است توجه کنیم که در کنار برخی کارها که ممکن است خوشایند بچه‌ها هم نباشند، کارهایی به آنها بسپاریم که برایشان جذابیت و هیجان دارد. مثلا در سفر، پیدا کردن هتل را بر عهده آنان بگذاریم. یا برای برنامه شام یک شب، آنها مسئول پیدا کردن رستوران باشند. یا کلا هزینه و مخارج برخی روزها را به آنها بسپاریم. چنین کارهایی یک حالت مسابقه برای بچه‌ها دارد. چون فکر می‌کنند و تصمیم می‌گیرند و البته بپذیریم که در این مسیر ممکن است دچار خطا هم بشوند. #نوجوان #مسئولیت_پذیری #مربی_تربیتی https://eitaa.com/morabbi_tarbiati

❇️ نشست تربیتی با موضوع : تعامل با نوجوان امروزی با حضور : ✅ دکتر سعید عزیزی روان شناس و مشاور صدا و سیما ✅ حجت الاسلام حسین کریما کارشناس تربیت فرزند 🕕جمعه ٢۵آذر١۴٠١از ساعت١٨تا٢٠:١۵ ♦️تهران - خ پیروزی،خ نبردجنوبی،خ بقایی، خ انصار(آقاجانلو جنوبی)، جنب مزار دوشهید گمنام مسجد سیدالشهدا علیه السلام 🔸 تذکر : جلسه برای عموم والدین و مربیان آزاد است. https://eitaa.com/morabbi_tarbiati

📌كودكي مرفه انسان را به هيچ جا نمي رساند! كودكي بايد با تلاش وسختي باشد ! ما فكر مي كنيم اگر بچه هايمان را در رفاه بزرگ كنيم خدمت كرديم به آنها ، نه ، اصلا بخاطر آن سختي بزرگان ما ساخته شدند. #کودکانه #صبر #تحمل #مربی_تربیتی https://eitaa.com/morabbi_tarbiati

📌هرگز به کودک نگویید این‌قدر ترسو نباش! برای آموزش دفاع کردن به کودک‌تان از نصیحت استفاده نکنید. مثلا نگویید: «از خودت دفاع کن، چرا از خودت دفاع نکردی؟ چرا وقتی کتک خوردی هیچ کاری نکردی؟ نگفتم این‌قدر ترسو نباش؟» یا برچسب نزنید: «بچه من پخمه است، مظلومه، بی‌دست و پاست، اصلا این کتک خوره و ...». یا زمانی که کودک‌تان کتک می‌خورد، خشم خود را از بقیه سر او خالی نکنید: «چرا هیچی نگفتی؟ همین‌طور وایستادی کتک خوردی؟» از همان ابتدا که کودک شما کتک خورد یا حقش گرفته شد یا هل داده شد، رفتاری را داشته باشید که انتظار دارید فرزندتان در آن شرایط انجام دهد. مثلا اگر کسی کودک را کتک زد، دستش را با اقتدار، ولی بدون خشونت می‌گیرید و می‌گویید کار بدیه، نباید بزنی. اگر به زور اسباب‌بازی را گرفت، می‌گویید : این اسباب‌بازی مال اونه، این برای شماست، ولی می‌تونید با همدیگه تقسیم کنید. این رفتار‌ها باید بدون خشونت و خجالت گفته شود. #کودکانه #آموزش_شجاعت #ترس #سرکوفت #مربی_تربیتی https://eitaa.com/morabbi_tarbiati