eitaa logo
مربی یار
5.5هزار دنبال‌کننده
291 عکس
5 ویدیو
1.6هزار فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
( ) بسم الله الرحمن الرحیم اَللّهُمَّ ارْزُقْنی فیهِ رَحْمَةَ الاْیتامِ خدایا روزیم گردان در این ماه مهرورزی نسبت به یتیمان وَاِطْعامَ اْلطَّعامِ و خوراندن طعام وَاِفْشآءَ السَّلامِ و به آشکار کردن سلام وَصُحْبَةَ الْکِرامِ و هم‌نشینی با کریمان بِطَوْلِکَ یا مَلْجَاَ الاْمِلینَ به فضل و کرمت ای پناه آرزومندان. شرح فرازهای دعا «اَللّهُمَّ ارْزُقْنی فیهِ رَحْمَةَ الاْیتامِ» خدایا در ماه رمضان مهرورزی نسبت به یتیمان را روزی‌ام گردان. اگر قلب ما زنگ بزند، از چه دوایی می‌توان برای رفع آن استفاده کرد. برای این کار باید سحرها قرآن بخوانید تا قلبتان را جلا بدهید. همچنین جان انسان را استغفار سحر جلا می‌دهد و می‌توان با یتیم‌نوازی قلب را جلا داد. یتیم نوازی و ترحم بر یتیمان یکی از دستورات بزرگ اسلام می‌باشد که بر مسلمانان واجب است که در این امر مهم بسیار کوشا باشند چرا که یتیم به کسی گویند که در ظاهر سرپناه و سرپرستی برای خود نداشته باشند (یعنی هیچ کس نباشد که او را سرپرستی کند مثل پدر و مادر) به طوری که فقط خداوند حامی و سرپناه او باشد که خداوند حقوق چنین افرادی را بسیار محترم داشته و بر ترحم به آنان تأکید می‌نماید. اگر قلب ما زنگ بزند، از چه دوایی می‌توان برای رفع آن استفاده کرد. برای این کار باید سحرها قرآن بخوانید تا قلبتان را جلا بدهید. همچنین جان انسان را استغفار سحر جلا می‌دهد و می‌توان با یتیم‌نوازی قلب را جلا داد چنانچه حضرت امیر مؤمنان علی علیه‌السلام می‌فرماید: ”الله، الله بالایتام، فلا تغبوا افواههم و لا یضیعوا بحضرتکم”‌ ”خدا را! خدا را! درباره یتیمان، نکند که آنان گاهی سیر و گاه گرسنه بمانند و حقوقشان ضایع گردد! شخص ثروتمند تنها با دست کشیدن بر سر یتیم قلبش جلا پیدا نمی‌کند و باید یتیمان را از نظر مادی تأمین کند و مشکلات مالی آن‌ها را برطرف کند. پس یادتان باشد که رحم کردن به یتیم با خلوص نیت قلب را جلا می‌دهد. ارزش یتیم: یتیمان با اینکه به ظاهر سرپناه و سرپرستی برای خود ندارند اما خداوند برای آنان ارزش بسیاری قائل است به طوری که در قرآن خداوند (عزوجل) خطاب به پیغمبر خود می‌فرماید: ”الم یجدک یتیما فاوی”‌(2) یعنی ”آیا خداوند تو را یتیمی نیافت که در پناه خود جای داد”‌ که با توجه به این آیه می‌بینیم که خداوند پیغمبر خود را به دوران یتیمی‌اش (که پدر و مادر خویش را از دست داده بود و سرپناهی جز خداوند نداشت) تذکر می‌دهد تا یادآور شود که چگونه خداوند او را یاری نمود و او را از گزند دشمنان در امان داشت و به لطف و رحمتش به مقام نبوت برگزید. تا اینکه پیغمبر نیز به یاد یتیمان بوده و از آنان دلجویی کند. در آیه دیگر می‌فرماید: ”‌فاما الیتیم فلا تقهر”‌(3) یعنی ”پس تو هم هرگز یتیمی را میازار”‌. حال با توجه به این آیات ما باید این نکته مهم را در نظر داشته باشیم که پیامبر عظیم الشان اسلام هیچ گاه از دستورات خداوند سرپیچی نکرده و نعمتی از خدای خویش را فراموش ننموده است بلکه خداوند به پیامبر خود تذکر داده تا همه مردم الگو گرفته و آن دستورات را اجرا نمایند، چرا که خداوند می‌فرماید: ”و لکم فی رسول الله اسوه حسنه”‌(4) یعنی ”و برای شما در (خلق و خوی) رسول خدا الگویی نیکوست .”‌ پس از خداوند می‌خواهیم که ما را در این روز یاری نماید تا بتوانیم بر یتیمان و بی سرپرستان ترحم نموده تا مشمول رحمت بی پایانش گردیم. «وَاِطْعامَ اْلطَّعامِ» خدایا روزی کن که من اطعام طعام کنم و افطاری دهم. در ماه مبارک رمضان یکی از چیزهایی که بسیار اهمیت دارد اطعام نمودن و سفره میهمانی پهن کردن برای فقیران و مستمندان در راه رضای خداوند است که از ثواب و منزلت بسیار بالایی برخوردار است. تا آنجایی که نبی مکرم اسلام در خطبه شعبانیه که در روزهای پایانی ماه شعبان در رابطه با فضائل و اعمال ماه مبارک رمضان ایراد فرمودند در ارتباط پاداش افطاری دادن به روزه داران در ماه رمضان فرمودند: هرکس در این ماه مبارک روزه داری را طعام و افطاری دهد، روز قیامت که قدم‌ها بر صراط می‌لغزد قدم او نخواهد لغزید. در این هنگام یکی از مسلمانان سؤال کرد: یا رسول الله اگر چنانچه کسی این توانایی را نداشته باشد که دیگران را مهمان کند و به آنان طعام داده ،آن‌ها را سیر کند چه کند؟ حضرت فرمودند: حتی اگر می‌تواند که به نصف خرما یا جرعه آبی دیگران را مهمان کند برای دوری از آتش جهنم، انجام دهد. در ماه مبارک رمضان یکی از چیزهایی که بسیار اهمیت دارد اطعام نمودن و سفره میهمانی پهن کردن برای فقیران و مستمندان در راه رضای خداوند است که از ثواب و منزلت بسیار بالایی برخوردار است . افشاء سلام یعنی بلند و آشکار سلام کردن می‌باشد .
( ) اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی فِیهِ رَحْمَةَ الْأَیْتَامِ وَ إِطْعَامَ الطَّعَامِ وَ إِفْشَاءَ السَّلاَمِ وَ صُحْبَةَ الْکِرَامِ بِطَوْلِکَ یَا مَلْجَأَ الْآمِلِین خدایا، در این روز ترحم به یتیمان، اطعام به گرسنگان، افشاء و انتشار سلام و مصاحبت نیکان به حسن نصیب فرما، به حق انعامت اى پناه آرزومندان عالم. اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی فِیهِ رَحْمَةَ الْأَیْتَامِ یکی از لوازم زندگی اجتماعی، روابط حسنه با دیگران است؛ که مقدمه رفع نیاز محتاجان است، بنابراین یکی از گروه‌‌هایی که باید مورد توجه قرار گیرند، یتیمان می‌باشند؛ چرا که خداوند، به آه یتیم، بسیار عنایت و توجه می‌کند. یتیم کیست؟ یتیم کسی است که سرپرست خود را از دست داده باشد ولی گاهی یتیم به معنی کسی است که ولی امر خویش را از دست داده است، در دوران غیبت امام زمان (عج)، همه ما یتیم هستیم؛ در روایت است کسانی که ضعفاء شیعه را سرپرستی می کنند، بخصوص در مسائل اعتقادی، در قیامت لباسی که تمام دنیا، به کمترین رشته آن نمی‌ارزد، بر تن او می‌کنند و به او می‌گویند: «ِ یَا أَیُّهَا الْکَافِلُ لِأَیْتَامِ آلِ مُحَمَّدٍ ص [الْهَادِی لِضُعَفَاءِ مُحِبِّیهِمْ وَ مَوَالِیهِمْ] قِفْ تَشْفَع..؛ عوالی اللئالی العزیزیة فی الأحادیث الدینیة، ج1، ص: 19» ای کسی که کفالت یتیمان آل محمد(ص) را می کردی توقف کن و از ایشان شفاعت کن. به همه کسانی که امام او در اختیار ایشان نباشد، اطلاق یتیم شده است، به یتیمانی که سرپرست خود را از دست داده‌اند، باید با نگاه رحمت و عطوفت برخورد داشت، نه قدرت نمایی و فشار؛ چرا که این افراد را از طریق عواطف می‌توان جذب کرد؛ خدایا به من توفیق بده که به یتیمان مهربانی کنم. صاحب «دررالمطالب» می‌نویسد، حضرت على (ع) در بین راه، متوجه زن فقیرى شد که بچه هاى او از گرسنگى گریه می‌کردند و او آنها را به وسائلى مشغول می‌کرد تا گریه نکنند و براى آسوده کردن آنها، دیگى که جز آب چیز دیگرى نداشت بر پایه گذاشته بود و در زیر آن آتش می‌افروخت تا آنها خیال کنند برایشان غذا تهیه می‌کند حضرت على (علیه السلام) پس از مشاهده این جریان، با شتاب به همراهى قنبر به منزل رفت. ظرف خرمائى، انبانى آرد و مقدارى روغن و برنج بر شانه خویش گرفت و بازگشت، قنبر تقاضا کرد اجازه دهند او بردارد، ولى حضرت راضى نشدند. وقتى که به خانه آن زن رسید ،اجازه ورود خواست و داخل شد، مقدارى از برنجها را با روغن در دیگ ریخت و غذاى مطبوعى تهیه کرد، آنگاه بچه ها را بیدار نمود و با دست خود از آن غذا به آنها داد تا سیر شدند. حضرت على (علیه السلام)، براى سرگرمى آنها، دو دست و زانوان خود را بر زمین گذاشت و صداى مخصوص گوسفندان را تقلید نمود،‌ بچه‌ها نیز یاد گرفتند و از پى آن حضرت، همین‌ کار را کرده و مى خندیدند، مدتى آنها را سرگرم داشت، تا ناراحتى قبلى را فراموش کردند و بعد از آن خانه خارج شد. قنبر گفت: اى مولاى من، امروز دو چیز مشاهده کردم علت یکى را می‌دانم، سبب دومى بر من آشکار نیست، اینکه توشه بچه هاى یتیم را خودتان حمل کردید و اجازه ندادید من کمک کنمکه برای نیل به ثواب و پاداش بود، اما تقلید از گوسفندان را ندانستم براى چه کردید؟ حضرت فرمودند: وقتى که بر این بچه‌هاى یتیم وارد شدم، از گرسنگى گریه می‌کردندو وقتی خواستم وقتى خارج می‌شوم، هم سیر شده باشند و هم خندان باشند. وَ إِطْعَامَ الطَّعَامِ خدایا، روزی من کن در ماه رمضان اطعام کنم کسانی را که محتاج طعام جسمانی هستند. اقسام طعام: البته طعام گاهی به معنای غذاهای روحانی هم می‌آید، در آیه شریفه که می‌فرماید: «فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسانُ إِلى طَعامِهِ ؛ عبس 24» در روایت آمده است یعنی «عِلْمُهُ الَّذِی یَأْخُذُهُ عَمَّنْ یَأْخُذُهُ ؛ کافی (ط - الإسلامیة)، ج1، ص: 50» ببینید علمش را از چه کسی می‌گیرد؛ خدایا توفیقم ده که اطعام غذا کنم، اعم از اطعام ظاهری و معنوی. وَ إِفْشَاءَ السَّلاَمِ خدایا در این ماه روزی من کن تا افشاء سلام کنم؛ سلم و صلح و صفای با دیگران ممدوح است، برخورد انسان با دیگران باید با سلام شروع شود.
( ) أَللّـهُمَّ ارْزُقْنى فيهِ رَحْمَةَ الاَْيْتامِ وَ اِطْـعـامَ أَلطَّـعـامِ وَ اِفْشـآءَ السَّــلامِ وَ صُـحْبَـةَ الْكِـرامِ بِطَوْلِكَ يا مَلْجَأَ الاْمِلينَ. فرازهای این دعا عبارت است از: یتیم نوازی اطعام سلام آشكار همنشينى نيكان يتيم نوازى: يتيم، كسى است كه پدر از دست داده و بى سرپرست شده است، يا بازمانده شهيد است، كه نياز به كمك هاى مادى و عاطفى و تربيتى دارد. بر يتيمان بايد ترحّم و مهرورزى نمود، به زندگيشان رسيد، به وضع تحصيلى آنان بايد رسيدگى كرد، وضع تربيتى و اخلاقى و فرهنگى آنان را مورد دقّت قرار داد، نياز عاطفى شان را برآورد. دستى از مهر بر سرشان كشيد، نگاهى از لطف، به صورتشان انداخت، در حقّ آنان پدرى بايد كرد، تا درد بى پدرى را احساس نكنند و دچار خلأ عاطفى نگردند. قرآن مى گويد: «يتيم را با قهر، طرد نكن» (سوره ضحى آيه 9) و: «چرا يتيم را اكرام نمى كنيد».(سوره فجر آيه 17) على عليه السلام در آخرين وصايايش دربستر شهادت، سفارش رسيدگى به يتيمان را دارد كه مبادا در كنار شما و در حضور شما، يتيمان تباه و فاسد و ضايع شوند. (اللّه اللّه فِى الأيتام...). اطعام: گرسنگان و تهيدستان جامعه، در ميان ما زيادند. كسانى پيدا مى شوند كه مدّتها مى گذرد ولى غذايى گرم و مطبوع نمى يابند، همواره درد گرسنگى را مى چشند. روزه، ما را به ياد گرسنگان تهيدست مى اندازد و زمينه انفاق و صدقه را پيش مى آورد كه در اين ماه، ثواب بيشترى دارد. وقتى از پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهمى پرسند: كدام صدقه برتر است؟ مى فرمايد: «صَدَقَةٌ فى رَمَضان».[1] خوراك دادن به گرسنگان و سير كردن روزه داران، پاداشى بزرگ و ثوابى عظيم دارد.[2] البتّه وقتى اين كار، ارزش خواهد داشت، كه با مسأله «اطعام»، عده اى گرسنه و نيازمند، سير شوند و به نوايى برسند، وگرنه بساط سفره هاى رنگين و سورهايى كه همه از دوستان و سرمايه داران و طبقات مرفّه دعوت شود و گرسنه اى نيازمند و فردى از طبقات پايين و محروم جامعه بر سر آن سفره نباشد، چنين سفره اى قابل تمجيد و ستايش نيست. سلام آشكار: سلام دادن، يك دستور اخلاقى اسلام و يك سنّت نبوى است. بهتر است كه كوچك به بزرگ، سواره به پياده، فرد به جمع، ايستاده به نشسته، سلام دهد. سلام را بايد آشكار گفت. همچنين جواب سلام را بايد روشن و آشكار گفت. سلام، دليل تواضع و فروتنى انسان و نشانه سخاوت است. چرا كه پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله فرمود: «البَخيلُ مَن بَخِلَ بِالسَّلام». بخيل، كسى است كه ازسلام دادن بخل ورزد. به برادر دينى بايد سلام داد، ميان فقير و غنى، در سلام دادن نبايد فرق گذاشت، به كسى بخاطر ثروت و موقعيّت، سلام كردن نكوهيده است، چون دين را به تباهى مى كشد. براى مقابله با غرور و كبر و خودخواهى، بايد از شيوه «سلام کردن» استفاده نمود. پيامبر اسلام، به همه سلام مى كرد، حتّى به كودكان! و در سلام دادن، بر ديگران سبقت مى گرفت. جواب سلام دادن، واجب است و اگر كسى بر انسان سلام كرد، فورى بايد به آن پاسخ داد. در حديث است: هر كه قبل از سلام شروع به سخن نمود، پاسخش ندهيد (مَن بَدءَ بِكَلامٍ قَبلَ سَلامٍ فَلاتُجيبُوهُ). امّا در مورد «افشاء سلام» كه در دعاى امروز خواسته ايم: همچنانكه گذشت، هم سلام و هم جواب را بايد آشكار و روشن ادا كرد. امام صادق عليه السلام فرموده است: «هرگاه يكى از شما سلام كرد، آشكارا سلام دهد، و نگويد كه: سلام دادم ولى جوابم ندادند! شايد سلام داده ايد و طرف نشنيده است. و همچنين هرگاه جواب سلامى را خواستيد بدهيد آشكارا جواب دهيد، تا يك مسلمان كه سلام داده است نگويد كه: سلام دادم، ولى جواب ندادند...»[3]
( ) بسم الله الرحمن الرحیم اللهمّ ارْزُقنی فیهِ رحْمَةَ الأیتامِ وإطْعامِ الطّعامِ وإفْشاءِ السّلامِ وصُحْبَةِ الکِرامِ بِطَوْلِکَ یا ملجأ الآمِلین. ترجمه: خدایا روزیم کن در آن ترحم بر یتیمان وطعام نمودن بر مردمان وافشاء سلام ومصاحبت کریمان به فضل خودت اى پناه آرزومندان. اللّهم ارزقنی فیه رحمة الایتام و إطعام الطعام و إفشاء السلام خدایا! در این روز مرا ترحم و همربان بودن با یتیمان و اطعام به گرسنگان و افشاء سلام و انتشار سلام را روزی گردان. چند نکته در این دعا هست: اول اینکه دعای روز هشتم ما را به اجتماع می برد و می گوید که روزه و نماز و عبادات تنها فردی و شخصی نیستند و باید مومن روزه دار و نماز خوان وارد اجتماع شده و از نعمت هایی که برخوردار شده دیگران را هم برخوردار کند. اینکه در این دعا حرف از روزی شدن مهربانی با یتیمان است و سیر کردن گرسنگان و سلام کردن و نشست و برخواست با نیکان است ، منظور همین است که عبادت تنها روزه و نماز فردی نیست بلکه همه ی اینها مثل حلقه های زنجیر به یکدیگر متصل هستند تا زنجیر حبل الله را و ایمان و اسلام را تشکیل بدهند. امروز دعا رنگ و بوی اجتماعی دارد، یعنی دین اجتماعی است نه فقط یک سری اعمال فردی ؛ چرا که در قرآن هم خداوند هر جا به اقامه ی نماز دستور داده به پرداختن زکات هم دستور داده. نمونه بارز این مدعا آیه ذیل است که به وضوح این معنی را بیان می فرماید که دین و نیکی چه چیزی هست و چه چیزی نیست : لَیْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَکُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلَٰکِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ وَالْمَلَائِکَةِ وَالْکِتَابِ وَالنَّبِیِّینَ وَآتَى الْمَالَ عَلَىٰ حُبِّهِ ذَوِی الْقُرْبَىٰ وَالْیَتَامَىٰ وَالْمَسَاکِینَ وَابْنَ السَّبِیلِ وَالسَّائِلِینَ وَفِی الرِّقَابِ وَأَقَامَ الصَّلَاةَ وَآتَى الزَّکَاةَ وَالْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُوا ۖ وَالصَّابِرِینَ فِی الْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ وَحِینَ الْبَأْسِ ۗ أُولَٰئِکَ الَّذِینَ صَدَقُوا ۖوَأُولَٰئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ ﴿١٧٧﴾ نیکى این نیست که روى خود را به سوى مشرق و مغرب کنید ، بلکه نیکى [واقعى و کامل ، که شایسته است در همه امور شما ملاک قرار گیرد ، منش و رفتار] کسانى است که به خدا و روز قیامت و فرشتگان و کتاب آسمانى و پیامبران ایمان آوردهاند ، و ثروتشان را با آنکه دوست دارند به خویشان و یتیمان و درماندگان و در راه ماندگان و نیازمندان و [در راه آزادى] بردگان مىدهند ، و نماز را [با همه شرایطش] برپاى مىدارند ، و زکات مىپردازند ، و چون پیمان بندند به پیمان خویش وفادارند ، و در تنگدستى و تهیدستى و رنج و بیمارى و هنگام جنگ شکیبایند ؛ اینانند که [در دیندارى و پیروى از حق] راست گفتند ، و اینانند که پرهیزکارند .«177» سوره مبارکه بقره آیه شریفه 177 و همچنین آیه ی ذیل : وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَأَوْحَیْنَا إِلَیْهِمْ فِعْلَ الْخَیْرَاتِ وَإِقَامَ الصَّلَاةِ وَإِیتَاءَ الزَّکَاةِ ۖوَکَانُوا لَنَا عَابِدِینَ ﴿٧٣﴾ و آنان را پیشوایانى قرار دادیم که به فرمان ما [مردم را] هدایت مىکردند ، و انجام دادن کارهاى نیک و برپا داشتن نماز و پرداخت زکات را به آنان وحى کردیم ، و آنان فقط پرستش کنندگان ما بودند. سوره مبارکه انبیاء آیه ی شریفه ی 73 و آیه شریفه ی 18 در سوره ی مبارکه ی توبه و آیه ی شرفه ی 37 سوره ی مبارکه ی نور ؛ اقامه نماز به همراه پرداخت زکات بیان شده است. در آیه ی شریفه ی 19 سوره ی مبارکه ی زاریات در خصوصیات نماز گزاران می فرماید : وَفِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ و در اموالشان حقّى براى سائل تهیدست و محروم از معیشت بود یعنی نماز گزار واقعی باید در جامعه به داد محرومان هم برسد چرا که این واجب هم جزئی از نمازش است.
1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13. 14. 15. 16. 17. 18. 19. 20. 21. 22. 23. 24. 25. 26. 27. 28. 29. 30.. (شرح دعاهای روز) 1. ، 2. ، 3. ، 4. ، 5. ، 6. ، 7. ، 8. ، 9. ، 10. ، 11. ، 12. ، 13. ، 14. ، 15. ، 16. ، 17. ، 18. ، 19. ، 20. ، 21. ، 22. ، 23. ، 24. ، 25. ، 26. ، 27. ، 28. ، 29. ، 30. ، •┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈•  JOIN🔜 💥 @membariha