با مداد رنگی‌ام دوباره رنگ می‌زنم
صبح را
سپیده را
شاد می‌کشم نسیم را نگاه یا کریم را
پاک می‌کنم دریچه‌های خسته را
باز می‌کنم به روی حرف‌ها و خنده‌ها تمام راه‌های بسته را
توی دفترم دوباره رنگ می‌زنم
با مداد رنگی ام شروع را
لحظه‌ی طلوع را
جاده‌های زندگی اگر چه گاه صاف و گاه سنگی است
روز تازه‌ات چه رنگی است؟؟
#معصومه_مرادی
#شعر_نوجوان
تجربه‌ای شیرین در شهریور ماه ۳
دوره مربی ارشد.
شیراز زیبا.