eitaa logo
🇮🇷منتظر هرگز نمی میرد🇮🇷
1.7هزار دنبال‌کننده
6.8هزار عکس
5.5هزار ویدیو
12 فایل
🍃🌸 ️بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ 🌸🍃 کپی با ذکر صلوات برای امام زمان (عج) مجاز است 🌷اللهم عجل لولیک الفرج🌷 فعالیت کانال شناخت امام زمان معرفت مهدوی خود سازی و... ارتباط با ادمین @Nedaa4310
مشاهده در ایتا
دانلود
🌷 نکته تفسیری صفحه ۵۴۵🌷 دوستی با دشمن؛ هرگز!: حتماً شنیده اید که «دشمن دوست تو، دشمن توست». همه‏ ی ما، خدا و پیامبر او را دوست داریم و به ایشان عشق می ورزیم. از سوی دیگر می‌دانیم که برخی از مردم، از سر لجاجت و هواپرستی، با خدا و پیامبر مخالفت می‌کنند و دشمنی می ورزند. امیدواریم چنین افرادی در میان خانواده و بستگان ما نباشند؛ ولی هر کس مختار آفریده شده و می تواند راه بد را انتخاب کند. از این رو ممکن است گاهی در میان خانواده و بستگان ما نیز افرادی یافت شوند که خدای نکرده با خدا، پیامبر و امامان مخالف باشند. خدای بزرگ که بیش از هر کس به نیکی و محبّت به پدر و مادر، خانواده و بستگان توصیه کرده است، در این آیه و آیات دیگری از قرآن بیان فرموده که دوستی با دشمنان خدا، به هیچ وجه جایز نیست و نوعی دشمنی با او محسوب می شود؛ حتّی اگر این افراد، یکی از بستگان نزدیک ما مانند پدر، برادر، فرزند و... باشند. البتّه این عمل، یکی از آزمون های سخت خداست که انسان با یکی از بستگان مورد علاقه‌اش، قطع رابطه‏ ی دوستی کند؛ امّا به فرموده ی این آیه، سربلند شدن از این آزمون مهم، پنج پاداش بسیار ارزنده دارد: استوار شدن ایمان در دل، تأیید و نیرومند شدن از سوی خدا و توجّه خاص او، وارد شدن در بهشتِ پرنعمت، رسیدن به خشنودی خدا، و قرار گرفتن در زمره‏ی لشکریان پیروز او. پیشوایان ما نیز تأکید فراوانی بر «دوست داشتن برای خدا و دشمن داشتن برای خدا» کرده اند و گفته اند که منشأ اصلی دوستی ها و دشمنی های انسان باید انگیزه های الهی باشد، و نه انگیزه های فردی و مادّی. در روایتی می خوانیم که روزی پیامبر به اصحاب خود فرمود: کدام یک از دستگیره های ایمان، محکم تر است؟ عرض کردند: خدا و پیامبرش بهتر می دانند. در این هنگام برخی گفتند: نماز. بعضی گفتند: زکات. گروهی گفتند: روزه. جمعی گفتند: حج و عمره. برخی نیز گفتند: جهاد. پیامبر فرمود: تمام چیزهایی که گفتید، خوبی هایی دارند؛ ولی پاسخ سؤال من نیستند. محکم ترین دستگیره های ایمان، دوست داشتن در راه خدا و دشمن داشتن در راه خدا و ایجاد رابطه‏ ی دوستی با دوستان خدا و قطع رابطه با دشمنان خداست . البته باید بدانیم که به فرموده‏ ی قرآن ، فرزندان حق بی احترامی به پدر و مادر خویش را ندارند؛ حتّی اگر کافر و دشمن خدا باشند. در این صورت، وظیفه‏ ی ما این است که ضمن بیزاری قلبی از رفتار آنان، با ایشان برخورد مناسب و نشست و برخاست محترمانه داشته باشیم. 🕊👇 به کانال منتظر هرگز نمی میرد بپیوندید 👇 @motazer_zohor_113
4_5902207271491864602.mp3
1.97M
🔸ترتیل صفحه ۵۴۶ با صدای استاد حامد ولی زاده 🔸مقام‌ : رست - نهاوند 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه 🕊👇 به کانال منتظر هرگز نمی میرد بپیوندید 👇 @motazer_zohor_113
قرآن ترجمه المیزان سوره 59 سوره مبارکه الحشر صفحه 546 ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ شَاقُّوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ ۖ وَمَنْ يُشَاقِّ اللَّهَ فَإِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ (4) اين [جلاى وطن] بدان سبب بود که آنان با خدا و رسولش به ستيز برخاستند; و هرکس با خدا به ستيز برخيزد [بداند که] قطعاً خداوند سخت عقوبت است. (4) مَا قَطَعْتُمْ مِنْ لِينَةٍ أَوْ تَرَكْتُمُوهَا قَائِمَةً عَلَىٰ أُصُولِهَا فَبِإِذْنِ اللَّهِ وَلِيُخْزِيَ الْفَاسِقِينَ (5) هر درخت خرمايى را که از [بنى نضير] قطع کرديد يا آن را بر ريشه هايش باقى گذاشتيد، به اذن خدا بود و براى اين که [خداوند] فاسقان را خوار گرداند. (5) وَمَا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَىٰ رَسُولِهِ مِنْهُمْ فَمَا أَوْجَفْتُمْ عَلَيْهِ مِنْ خَيْلٍ وَلَا رِكَابٍ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ يُسَلِّطُ رُسُلَهُ عَلَىٰ مَنْ يَشَاءُ ۚ وَاللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (6) و آنچه را خدا از آنان عايد رسول خود کرد، شما به خاطر آن هيچ اسب و شترى نتاختيد، ولى خداوند رسولانش را بر هر که بخواهد مسلّط مى کند; و خدا بر هر چيزى توانا است. (6) مَا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَىٰ رَسُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُرَىٰ فَلِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِي الْقُرْبَىٰ وَالْيَتَامَىٰ وَالْمَسَاكِينِ وَابْنِ السَّبِيلِ كَيْ لَا يَكُونَ دُولَةً بَيْنَ الْأَغْنِيَاءِ مِنْكُمْ ۚ وَمَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۖ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ (7) آنچه را خداوند از اهل آن قريه ها عايد رسول خود کرد، براى خدا و براى رسول او و براى خويشاوندان و يتيمان و مسکينان و در راه ماندگان است، تا ميان ثروتمندان شما دست به دست نشود; و آنچه را اين رسول به شما داد آن را بگيريد، و از آنچه شما را از آن نهى کرد دست بداريد، و از خدا پروا داشته باشيد، بى شک خداوند سخت عقوبت است. (7) لِلْفُقَرَاءِ الْمُهَاجِرِينَ الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيَارِهِمْ وَأَمْوَالِهِمْ يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا وَيَنْصُرُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ ۚ أُولَٰئِكَ هُمُ الصَّادِقُونَ (8) براى آن نيازمندانِ مهاجرى است که از ديار و اموالشان بيرون رانده شده اند، در حالى که در جست و جوى فضل و رضايتى از خداوند هستند، و خدا و رسولش را يارى مى کنند، اينان همان راستگويانند. (8) وَالَّذِينَ تَبَوَّءُوا الدَّارَ وَالْإِيمَانَ مِنْ قَبْلِهِمْ يُحِبُّونَ مَنْ هَاجَرَ إِلَيْهِمْ وَلَا يَجِدُونَ فِي صُدُورِهِمْ حَاجَةً مِمَّا أُوتُوا وَيُؤْثِرُونَ عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ ۚ وَمَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (9) و [براى] کسانى است که پيش از [آمدن] مهاجران، در اين شهر (يثرب) و در متن ايمان جاى گرفته اند، کسانى را که به سويشان هجرت کنند دوست مى دارند، و در دل خود از آنچه به مهاجران داده شده است چشمداشت و نيازى احساس نمى کنند، و [ديگران را] بر خودشان مقدّم مى دارند اگر چه خود دچار تنگدستى باشند; و کسانى که از [شرِّ ]بخل خويش محفوظ بمانند، اينان همان ظفرمندان اند. (9) 🕊👇 به کانال منتظر هرگز نمی میرد بپیوندید 👇 @motazer_zohor_113
نکته تفسیری صفحه ۵۴۶ : برترین مرتبه‏ ی بزرگواری: مرد بینوا، با حال زار و پریشان، خدمت پیامبر(ص) رسید. گرسنگی، طاقتش را تمام کرده بود. از حضرت غذا خواست. پیامبر به خانواده‏ ی خود پیغام داد که اگر غذایی در خانه هست، به آن مرد بدهند؛ امّا آنان پاسخ فرستادند که چیزی جز آب در خانه نیست. پیامبر به مسلمانان فرمود: چه کسی امشب این مرد را میهمان می­کند؟ امام علی علیه السلام ، آمادگیِ خود را اعلام کرد و همراه آن مرد به خانه رفت. هنگامی که امام به خانه رسید، به همسـر گرامی­اش حضرت زهرا سلام الله علیها فرمود: ای دختر رسول خدا، چه غذایی نزدت هست؟ حضرت فاطمه… فرمود: جز غذایی به اندازه­ ی یک نفر، چیزی نداریم؛ با این حال، میهمان را بر خودمان ترجیح می­دهیم. امام علیه السلام از همسرش درخواست کرد که کودکان را بخواباند. حضرت زهرا سلام الله علیها نیز کودکان را گرسنه خواباند. سپس امام علیه السلام چراغ را به بهانه­ ای خاموش کرد و بر سر سفره نشست و بی آن­که چیزی از غذا بر دهان بگذارد، وانمود کرد که غذا می­ خورد. میهمان گرسنه نیز به گمان این­که غذا زیاد است و صاحب­خانه نیز غذا می­خورد، به­ خوبی غذا خورد و سیر شد، و اهل خانه، آن شب را گرسنه خوابیدند. هنگامی که صبح شد، امیر مؤمنان علی، حضـرت فاطمه سلام الله علیها و فرزندانشان خدمت پیامبر رسیدند. پیامبر در حالی که بر لب­های مبارکش تبسّمی نشسته بود، نگاهی به آنان کرد و بی آن­که آن­ها سخنی بگویند، این آیه را تلاوت فرمود: (وَ یُؤثِرونَ عَلیًّ اَنفُسِهِم وَ لَوکانَ بِهِم خَصاصَةٌ) (دیگران را بر خودشان ترجیح می­ دهند؛ هرچند خودشان نیاز داشته باشند). [1] بر اساس روایتی از امام علی علیه السلام، «ایثار»، برترین مرتبه‏ ی بزرگواری­ست[2]؛ زیرا معمولاً افراد از چیزهایی انفاق می­ کنند که مورد احتیاجشان نباشد، و در صورت انفاقِ آن، در فشار قرار نمی­ گیرند؛ ولی شخصی که ایثار می­کند، از چیزی دل می­ کند که خودش به آن نیاز دارد. در حقیقت، ایثار، نشانگر وجود گوهرِ انسانیّت در وجود انسان است؛ زیرا فقط انسان است که می­ تواند از آنچه نیاز دارد، چشم بپوشد، و هیچ جاندار دیگری در زمین، چنین ویژگی­ای ندارد. از این رو پیامبرصلوات الله علیه یکی از نشانه­ های ایمان حقیقی را انفاقی برشمرده­ اند که با وجود نیازمندی انسان صورت پذیرد[3]. همچنین در روایتی از امام علی علیه السلام نقل شده که ایثار، یکی از بالاترین درجات ایمان است[4]. یکی از زیبایی­ های تاریخ صدر اسلام، ایثارهای شگفت­ انگیز مسلمانان است. در تاریخ آمده است که در جنگ «یرموک»، یکی از مسلمانان تصمیم گرفت به پسرعموی زخمی­ اش قدری آب بدهد؛ امّا او به زخمی دیگری اشاره کرد. او نزد زخمی دوّم رفت؛ امّا او نیز به زخمی دیگری اشاره کرد. به سوّمین نفر که رسید، دید که جان داده است. با سرعت نزد شخص دوّم بازگشت؛ ولی او نیز جان داده بود. نزد پسرعمویش شتافت و با شگفتی دید که او نیز با لب تشنه شهید شده است[5]! [1] - این داستان با مختصری تفاوت در متن در تفاسیر مختلفی مانند مجمع­البیان، روض­الجنان، صافی و نمونه نقل شده است. [2] - غرر­الحکم، ص395 [3] - وسائل­الشیعه، ج9، ص430 [4] - غرر­الحکم، ص396 [5] - روض­الجنان و روح­الجنان، ج19، ص125 🕊👇 به کانال منتظر هرگز نمی میرد بپیوندید 👇 @motazer_zohor_113
4_5906781587755763584.mp3
2.03M
🔸ترتیل صفحه 547 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام نهاوند 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه 🕊👇 به کانال منتظر هرگز نمی میرد بپیوندید 👇 @motazer_zohor_113
قرآن ترجمه المیزان سوره 59 سوره مبارکه الحشر صفحه 547 وَالَّذِينَ جَاءُوا مِنْ بَعْدِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا وَلِإِخْوَانِنَا الَّذِينَ سَبَقُونَا بِالْإِيمَانِ وَلَا تَجْعَلْ فِي قُلُوبِنَا غِلًّا لِلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنَا إِنَّكَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ (10) و [براى] کسانى است که بعد از آنان آمدند، در حالى که مى گويند: پروردگارا! ما و برادرانمان را که در ايمان بر ما سبقت گرفته اند بيامرز، و در دل هايمان نسبت به آنان که ايمان آورده اند کينه اى قرار نده; پروردگارا! همانا تو مهربان و رحيمى. (10) ۞ أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ نَافَقُوا يَقُولُونَ لِإِخْوَانِهِمُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَئِنْ أُخْرِجْتُمْ لَنَخْرُجَنَّ مَعَكُمْ وَلَا نُطِيعُ فِيكُمْ أَحَدًا أَبَدًا وَإِنْ قُوتِلْتُمْ لَنَنْصُرَنَّكُمْ وَاللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ (11) آيا به کسانى که نفاق ورزيده اند نظر نيفکنده اى که به برادرانشان از اهل کتاب که کفر ورزيدند (بنى نضير) مى گويند: اگر شما اخراج شويد ما حتماً با شما خارج مى شويم، و در مورد [مخالفت با] شما هرگز از هيچ کس اطاعت نمى کنيم; و اگر با شما پيکار شود حتماً شما را يارى مى کنيم; و خداوند شهادت مى دهد که آنان قطعاً دروغگويند. (11) لَئِنْ أُخْرِجُوا لَا يَخْرُجُونَ مَعَهُمْ وَلَئِنْ قُوتِلُوا لَا يَنْصُرُونَهُمْ وَلَئِنْ نَصَرُوهُمْ لَيُوَلُّنَّ الْأَدْبَارَ ثُمَّ لَا يُنْصَرُونَ (12) اگر [يهوديان] اخراج شوند، [منافقان] با آنان خارج نمى شوند و اگر با آنها پيکار شود يارى شان نمى کنند و اگر به يارى شان برخيزند، بى ترديد پشت [به جبهه ]مى کنند و در نتيجه [يهود] يارى نمى شوند. (12) لَأَنْتُمْ أَشَدُّ رَهْبَةً فِي صُدُورِهِمْ مِنَ اللَّهِ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا يَفْقَهُونَ (13) همانا ترس از شما (مسلمانان) در دل هاى آنان شديدتر از ترس از خدا است; اين بدان سبب است که آنها قومى اند که نمى فهمند. (13) لَا يُقَاتِلُونَكُمْ جَمِيعًا إِلَّا فِي قُرًى مُحَصَّنَةٍ أَوْ مِنْ وَرَاءِ جُدُرٍ ۚ بَأْسُهُمْ بَيْنَهُمْ شَدِيدٌ ۚ تَحْسَبُهُمْ جَمِيعًا وَقُلُوبُهُمْ شَتَّىٰ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا يَعْقِلُونَ (14) آنان در حال همبستگى خويش جز در قريه هاى داراى استحکامات، يا از پشت ديوارها با شما پيکار نتوانند کرد; صولت آنها ميان خودشان شديد است، ايشان را همدل و متّحد مى پندارى در حالى که دل هايشان پراکنده است; اين بدان سبب است که آنان قومى اند که عقل خود را به کار نمى گيرند. (14) كَمَثَلِ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ قَرِيبًا ۖ ذَاقُوا وَبَالَ أَمْرِهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (15) [حال آنان] مانند کسانى است که اندک زمانى پيش از ايشان بودند (بنى نضير) که ثمره تلخ کار خود را چشيدند، و برايشان عذابى دردآور خواهد بود. (15) كَمَثَلِ الشَّيْطَانِ إِذْ قَالَ لِلْإِنْسَانِ اكْفُرْ فَلَمَّا كَفَرَ قَالَ إِنِّي بَرِيءٌ مِنْكَ إِنِّي أَخَافُ اللَّهَ رَبَّ الْعَالَمِينَ (16) [داستانشان] مانند داستان شيطان است آن گاه که به انسان گفت: کافر شو، پس چون کافر شد گفت: همانا من از تو بيزارم، به يقين من از خداوند صاحب اختيار جهانيان مى ترسم. (16) 🕊👇 به کانال منتظر هرگز نمی میرد بپیوندید 👇 @motazer_zohor_113
🌷 نکته تفسیری صفحه ۵۴۷🌷 منافقان؛ بزدل و دروغگو!: چند ماه پس از جنگ احد، یهودیان اطراف مدینه که با پیامبر پیمانِ خودداری از تعرّض بسته بودند، در پی پیمان شکنی های مکرّر، مورد خشم خدا قرار گرفتند و مسلمانان به فرمان پیامبر، مأمور شدند با آنان بجنگند. در ماجرای درگیری پیامبر و مسلمانان با قبایل یهودِ اطراف مدینه، «عبدالله بن ابی» که سردسته‏ ی منافقان در مدینه بود، به سران یهود پیغام فرستاد که شما در جای خود محکم بایستید؛ از خانه هایتان بیرون نروید و دژهایتان را استوار کنید؛ چراکه ما دو هزار نفر یاور از قوم خود و دیگران داریم و تا آخرین نفس با شما هستیم. این وعده باعث شد که یهودیان به مخالفت با پیامبر تشویق شوند. این حادثه از جهات متعددی عبرت آموز بود؛ به همین سبب، خداوند در این سوره در باره ی آن سخن گفته است. یکی از آن جهات، وعده های دروغین منافقان به یهودیان بود؛ منافقانِ دورویی که به ظاهر اسلام آورده بودند و در باطن هیچ اعتقادی به خدا و پیامبر نداشتند و تمام تلاش خود را برای نابودی اسلام به کار می گرفتند و چون دشمنی‌شان را در پشت نقاب دوستی مخفی کرده بودند، بیشترین خطر را برای مسلمانان داشتند. قرآن، آنان را اصلی‌ترین دشمن مسلمانان برشمرده ، و پیامبر نیز بیشترین خطر را از جانب این گروه بیان فرموده است ؛ و به راستی اسلام از هیچ گروهی به این اندازه ضربه نخورده است. آیه‏ی مورد بحث بیان می کند که وعده های منافقان کاملاً توخالی است و خدا گواهی می دهد که منافقان دروغ می گویند؛ آنان هیچ گاه به یهودیان کمک نخواهند کرد، و اگر هم بخواهند کمک کنند، در هیاهوی جنگ، پا به فرار می گذارند و میدان را خالی می کنند. به فرموده‏ ی این آیات، منافقان، افراد بزدل و دروغ گویی هستند که هیچ گاه رو در رو نمی جنگند و فقط از داخل دژهای حفاظت¬شده یا از پشت دیوار پیکار می کنند! هنگامی که با افرادی مانند خودشان می جنگند، جنگی به ظاهر نمایان دارند؛ ولی دلهایشان با هم نیست و در باطن به شدّت از یکدیگر پراکنده اند. از این رو در برابر مسلمانانِ یکدل که همچون سد فولادین نبرد می کنند، بی شک پا به فرار می‌گذارند. آری، این ویژگی ها نه تنها برای منافقانِ زمان پیامبر بود، بلکه در هر زمانِ دیگر نیز منافقان دورو، چنین ویژگی هایی دارند. آنان در میان مسلمانان زندگی می کنند؛ ولی پیوسته به یاری بیگانگان و کافران چشم دوخته اند و برایشان پیغام یاری می فرستند؛ به آنان اطمینان می دهند که در داخل، از منافع آن ها حمایت می کنند و در صورت لزوم، با مؤمنان درگیر می شوند. البتّه دروغ و وعده های توخالی، جزء ویژگی های جدانشدنی منافقان است؛ زیرا ادامه‏ی حیات آنان، به دروغ وابسته است، و اگر نقاب از چهره‏ ی خود بردارند، باطن کفرآلودشان برای همه روشن می شود و دیگر نمی توانند در کنار مسلمانان به زندگی خود ادامه دهند. 🕊👇 به کانال منتظر هرگز نمی میرد بپیوندید 👇 @motazer_zohor_113
4_5908872536749246670.mp3
1.98M
🔸ترتیل صفحه 548 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام نهاوند 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه 🕊👇 به کانال منتظر هرگز نمی میرد بپیوندید 👇 @motazer_zohor_113
قرآن ترجمه المیزان سوره 59 سوره مبارکه الحشر صفحه 548 فَكَانَ عَاقِبَتَهُمَا أَنَّهُمَا فِي النَّارِ خَالِدَيْنِ فِيهَا ۚ وَذَٰلِكَ جَزَاءُ الظَّالِمِينَ (17) پس عاقبت آن دو (شيطان و کافر) اين است که هر دو در آتش اند و در آن جاودانه خواهند بود، و اين است جزاى ستمکاران. (17) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ (18) اى کسانى که ايمان آورده ايد! از خدا پروا داشته باشيد; و بايد هر کسى بنگرد که براى فردا چه پيش فرستاده است؟ و از خدا پروا داشته باشيد، همانا خداوند به آنچه مى کنيد آگاه است. (18) وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ ۚ أُولَٰئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ (19) و مانند کسانى نباشيد که خدا را از ياد بردند و در نتيجه، خداوند خودشان را از يادشان برد، اينان همان فاسقان اند. (19) لَا يَسْتَوِي أَصْحَابُ النَّارِ وَأَصْحَابُ الْجَنَّةِ ۚ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمُ الْفَائِزُونَ (20) اهل آتش با اهل بهشت يکسان نيستند، اهل بهشت همان کاميابان اند. (20) لَوْ أَنْزَلْنَا هَٰذَا الْقُرْآنَ عَلَىٰ جَبَلٍ لَرَأَيْتَهُ خَاشِعًا مُتَصَدِّعًا مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ ۚ وَتِلْكَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ (21) اگر اين قرآن را بر کوهى نازل مى کرديم آن را از ترس خدا خاشع و از هم پاشيده مى ديدى; و اين مَثَل ها را براى مردم مى زنيم، باشد که به تفکّر پردازند. (21) هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ ۖ هُوَ الرَّحْمَٰنُ الرَّحِيمُ (22) او است خدايى که معبودى جز او نيست، داناى نهان و پيدا است; او است رحمان و رحيم. (22) هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ ۚ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ (23) او است خدايى که معبودى جز او نيست; [او ]فرمانروا، بسيار منزّه، داراى سلامت، امان دهنده، مراقب، عزّتمند، قاهر و صاحبِ کبريا است، خداوند منزّه است از اين که به او شرک ورزند. (23) هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ ۖ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ ۚ يُسَبِّحُ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (24) او است خداىِ خالقِ نوآفرينِ صورت بخش که بهترين نام ها براى اوست; آنچه در آسمان ها و زمين است او را تنزيه مى کنند و او است عزّتمند و حکيم. (24) 🕊👇 به کانال منتظر هرگز نمی میرد بپیوندید 👇 @motazer_zohor_113
نکته تفسیری صفحه ۵۴۸: تأثیر فوق­العاده‏ ی قرآن بر دل­ها: از این آیات به سه نکته‏ ی مهم می­ توان پی برد: 1ـ عظمت قرآن: کوه، نشانه‏ ی بزرگی، سختی و استواری­ است. این آیه برای بیان عظمت قرآن می­ فرماید که اگر به فرض، قرآن بر کوهی نازل می­ شد، آن کوه تکه تکه می­شد و از هم می­ شکافت؛ همان­طور که در زمان حضرت موسی علیه السلام ، با آشکار شدن پرتوی از قدرت خدا به کوه، آن کوه بزرگ در برابر چشمان موسی علیه السلام تکه­ تکه شد[1]. قرآن نیز پرتوی از علم و قدرت خداست که برای ما زمینیان آشکار شده است. در حدیثی از امام صادق علیه السلام می­ خوانیم: «به­ راستی خداوند در سخن خود، برای مخلوقاتش آشکار شده است؛ ولی آنان نمی­ بینند.»[2] 2ـ سنگ­دلی عجیب برخی از مردم: به فرموده‏ ی این آیه، کوه در برابر آیات قرآن خرد می­ شود؛ امّا شگفت این­که برخی از مردم چنان سنگ­دل هستند که آیات قرآن نمی­ تواند هیچ تأثیری بر دل­هایشان بگذارد. قرآن در باره‏ ی افرادی که آیات و نشانه­ های خدا در آن­ها اثر نمی­ کند، می­ فرماید: دل­های شما، مانند سنگ سخت شده است؛ بلکه سخت­ تر از سنگ[3]! تاریخ بارها شاهد دگرگونی روحی افراد پس از شنیدن آیات قرآن بوده است؛ امّا آیات قرآن بر کسانی اثر دارد که دریچه‏ ی قلبشان را برای دریافت نور حقیقت گشوده باشند؛ وگرنه آیات نورانی قرآن هیچ­گاه در دل­های سیاه و سختِ کافرانِ لجوج نفوذ نمی­ کند. آیه‏ ی 25 سوره‏ ی انعام در باره‏ ی چنین افرادی می­ فرماید: هنگامی که قرآن می­ خوانی، برخی از آن­ها به تو گوش می­ کنند؛ ولی ما به کیفر لجاجتشان، بر دل­هایشان پوشش­ هایی قرار می­ دهیم تا آن را نفهمند، و در گوش­هایشان سنگینی قرار می­ دهیم تا سخن حق را نشنوند. چنین افرادی اگر تمام آیات و نشانه­ های خدا را هم ببینند، باز هم ایمان نمی­آورند[4]. 3ـ لزوم اندیشیدن در قرآن: خداوند در پایان آیه به این نکته اشاره می­ فرماید که هدف از بیان این مطالب مهم، «تفکّر و اندیشه» در آن­هاست. آری، قرآن، کتاب اندیشه است، و بزرگ­ترین خواسته‏ ی این کتاب آسمانی و مهم­ ترین وظیفه‏ ی ما در برابر آن، اندیشه و تدبّر در آیات آن است. تفکّر در آیات قرآن، باعث آشنایی انسان با این راه­نمای سعادت­بخش می­ شود و انسان را به عمل و به کارگیری آن وا می­ دارد. در حدیثی از پیامبر‹ می­خوانیم که به اصحاب خود فرمود: به چشمانتان، بهره­ شان را از عبادت بدهید. اصحاب عرض کردند: بهره‏ ی آن­ها از عبادت چیست؟ فرمود: نگاه در قرآن، و اندیشه‏ ی در آن، و عبرت گرفتن در هنگام برخورد با شگفتی­هایش[5]. [1] - ر.ک به 143 اعراف [2] - بحار­الانوار، ج 89، ص107 [3] - بر اساس آیه 74 بقره [4] - آیه به صورت آزاد ترجمه شده است؛ لذا در گیومه ـ که نشانگر نقل قول مستقیم است ـ نیامده است. [5] - مجموعۀ ورام، ج1، ص250 🕊👇 به کانال منتظر هرگز نمی میرد بپیوندید 👇 @motazer_zohor_113
4_5913376136376616722.mp3
1.96M
🔸ترتیل صفحه 549 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام حجازکار 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه 🕊👇 به کانال منتظر هرگز نمی میرد بپیوندید 👇 @motazer_zohor_113
قرآن ترجمه المیزان سوره 60 سوره مبارکه الممتحنة صفحه 549 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا عَدُوِّي وَعَدُوَّكُمْ أَوْلِيَاءَ تُلْقُونَ إِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَقَدْ كَفَرُوا بِمَا جَاءَكُمْ مِنَ الْحَقِّ يُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَإِيَّاكُمْ ۙ أَنْ تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ رَبِّكُمْ إِنْ كُنْتُمْ خَرَجْتُمْ جِهَادًا فِي سَبِيلِي وَابْتِغَاءَ مَرْضَاتِي ۚ تُسِرُّونَ إِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَأَنَا أَعْلَمُ بِمَا أَخْفَيْتُمْ وَمَا أَعْلَنْتُمْ ۚ وَمَنْ يَفْعَلْهُ مِنْكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِيلِ (1) اى کسانى که ايمان آورده ايد! دشمنان من و دشمنان خودتان را دوست نگيريد; شما با آنان طرح مودّت مى افکنيد در حالى که آنها به آن حقّ که براى شما آمده است کفر ورزيده اند; پيامبر و شما را به خاطر اين که به خدا، پروردگارتان ايمان آورده ايد [از مکّه] بيرون مى کنند; اگر براى جهاد در راه من و طلب خشنودى ام بيرون آمده ايد [چنين نکنيد]; شما در نهان پيام مودّت به سوى آنان مى فرستيد، در حالى که من به آنچه پنهان مى سازيد و آنچه آشکار مى کنيد داناترم; و هر کس از شما چنين کند حتماً راه درست را گم کرده است. (1) إِنْ يَثْقَفُوكُمْ يَكُونُوا لَكُمْ أَعْدَاءً وَيَبْسُطُوا إِلَيْكُمْ أَيْدِيَهُمْ وَأَلْسِنَتَهُمْ بِالسُّوءِ وَوَدُّوا لَوْ تَكْفُرُونَ (2) اگر بر شما دست يابند دشمنانى جدّى براى شما خواهند بود، و دست و زبانشان را به بدى به سوى شما مى گشايند و دوست دارند که کاش شما کافر مى شديد. (2) لَنْ تَنْفَعَكُمْ أَرْحَامُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ ۚ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَفْصِلُ بَيْنَكُمْ ۚ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (3) روز قيامت هرگز خويشاوندان و فرزندانتان نفعى براى شما ندارند، [خداوند] ميان شما جدايى مى اندازد و خدا به آنچه مى کنيد بينا است. (3) قَدْ كَانَتْ لَكُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِي إِبْرَاهِيمَ وَالَّذِينَ مَعَهُ إِذْ قَالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَآءُ مِنْكُمْ وَمِمَّا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ كَفَرْنَا بِكُمْ وَبَدَا بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمُ الْعَدَاوَةُ وَالْبَغْضَاءُ أَبَدًا حَتَّىٰ تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَحْدَهُ إِلَّا قَوْلَ إِبْرَاهِيمَ لِأَبِيهِ لَأَسْتَغْفِرَنَّ لَكَ وَمَا أَمْلِكُ لَكَ مِنَ اللَّهِ مِنْ شَيْءٍ ۖ رَبَّنَا عَلَيْكَ تَوَكَّلْنَا وَإِلَيْكَ أَنَبْنَا وَإِلَيْكَ الْمَصِيرُ (4) همانا براى شما در [روش] ابراهيم و آنان که با او بودند سرمشقى نيکو است; آن گاه که به قوم خود گفتند: به يقين ما از شما و از آنچه غير خدا مى پرستيد بيزاريم، شما را قبول نداريم، و ميان ما و شما دشمنى و کينه دائمى آشکار است; مگر اين که به خداى يگانه ايمان بياوريد. [روش ابراهيم براى شما سرمشق است] مگر قول ابراهيم که به پدرش گفت: حتماً براى تو استغفار مى کنم، و در مقابل خدا براى تو اختيار هيچ چيزى را ندارم، پروردگارا! فقط بر تو توکّل کرده ايم و فقط به سوى تو بازگشته ايم و بازگشت [همه ]فقط به سوى تو است. (4) رَبَّنَا لَا تَجْعَلْنَا فِتْنَةً لِلَّذِينَ كَفَرُوا وَاغْفِرْ لَنَا رَبَّنَا ۖ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (5) پروردگارا! ما را محنت کش کافران قرار مده و ما را بيامرز، پروردگارا! به يقين تو خود عزّتمند و حکيمى. (5) 🕊👇 به کانال منتظر هرگز نمی میرد بپیوندید 👇 @motazer_zohor_113
نکته تفسیری صفحه ۵۴۹:   با دشمن خدا و دشمن خودتان دوستی نکنید: «حاطب»، نامه را خواند و در فکر فرو رفت که باید چه کار کند. نامه از خانواده­ اش بود. حاطب به فرمان پیامبر صلوات الله علیه از مکّه به مدینه هجرت کرده بود؛ ولی نتوانسته بود خانواده­ اش را نیز با خود بیاورد؛ از این رو پیوسته دل­ نگران آنان بود و می­ ترسید که کافران قریش به آن­ها صدمه رسانده باشند. خانواده­ اش در نامه از او پرسیده بودند که آیا پیامبر صلوات الله علیه قصد جنگ با مشرکان قریش را دارد یا نه. حاطب که می­ دانست کافران از خانواده­ اش خواسته­ اند که برای او نامه بنویسند، نمی­ دانست باید چه کند؛ آیا آنان را از تصمیم پیامبر صلوات الله علیه باخبر کند یا چیزی نگوید؟ امّا سرانجام تصمیم اشتباهش را گرفت و در نامه­ ای، خانواده­ اش را از تصمیم پیامبر برای جنگ آگاه کرد. او نامه را به زنی به نام «صفیه» داد و آن زن نیز نامه را در میان گیسوانش گذاشت و به سوی مکّه حرکت کرد. در این هنگام، جبرئیل بر پیامبر نازل شد و او را از این اتفاق باخبر کرد. پیامبر‹، امام علی علیه السلام و زبیر را در پی او فرستاد. آن­ها به او رسیدند. امیر مؤمنان به او فرمود: نامه کجاست؟ زن گفت: چیزی با من نیست. آن­ها از زن پرس­و­جو کردند؛ ولی چیزی نیافتند. زبیر، نومیدانه گفت: ظاهراً چیزی همراهش نیست. امام علی علیه السلام فرمود: به خدا سوگند، پیامبر به ما دروغ نگفته و بر جبرئیل دروغ نبسته، و جبرئیل هم به خدا دروغ نبسته است. به خدا قسم، یا نامه را نشان می­دهی، یا سرت را برای پیامبر برمی­ گردانم. زن گفت: از من دور شوید تا آن را در آورم. سپس نامه را از میان گیسوانش درآورد. امیر مؤمنان آن را گرفت و برای پیامبر آورد. پیامبر حاطب را احضار کرد و از او در باره‏ ی نامه پرس­و­جو کرد. حاطب با شرمساری پاسخ داد: ای پیامبر، به خدا سوگند، من دورویی نکرده­ ام و دین و پیمانم را تغییر نداده­ ام. من به یگانگی خدا و پیامبری تو گواهی می­ دهم؛ ولی خانواده­ ام به من نامه نوشتند که قریش با آنان خوش­رفتاری کرده و من هم خواستم با این نامه، خوش­رفتاری آنان را جبران کرده باشم. در این هنگام، این آیات نازل شد و مسلمانان را از هر نوع ارتباط دوستانه با دشمنان خدا و پیامبر بازداشت و سه نکته‏ ی مهم را به یاد ایشان آورد: 1ـ دوستی با دشمنان خدا، با ایمانِ به او و جهاد و کسب خشنودی­ اش سازگار نیست و نوعی انحراف از راه راست الهی به شمار می­ آید. 2ـ دشمنان خدا اگر هم در ظاهر با شما نرمی نشان دهند، در دل از شما تنفّر دارند، و اگر به شما دست یابند، از هیچ نوع آزار زبانی و جسمی کم نمی­ گذارند. 3ـ به سبب علاقه به بستگان و فرزندان نباید با دشمنان خدا دوستی کرد و دستورهای او را زیر پا گذاشت؛ زیرا نسبت­های خویشاوندی و خانوادگی، تنها تا پایان عمر پابرجا هستند و در روز قیامت از کار می­ افتند. بنابراین، مهم­ترین انگیزه‏ ی رفتار انسان باید توجّه به رضایت و خشنودی خدا باشد؛ نه رضایت و خشنودی خانواده و بستگان.[1] [1] - در نگارش این متن از تفسیر نمونه، ذیل آیات مورد بحث استفاده شده است. 🕊👇 به کانال منتظر هرگز نمی میرد بپیوندید 👇 @motazer_zohor_113
4_5917832199305955844.mp3
1.62M
🔸ترتیل صفحه 551 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام سه گاه - بیات 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه 🕊👇 به کانال منتظر هرگز نمی میرد بپیوندید 👇 @motazer_zohor_113
قرآن ترجمه المیزان سوره 60 سوره مبارکه الممتحنة صفحه 551 يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا جَاءَكَ الْمُؤْمِنَاتُ يُبَايِعْنَكَ عَلَىٰ أَنْ لَا يُشْرِكْنَ بِاللَّهِ شَيْئًا وَلَا يَسْرِقْنَ وَلَا يَزْنِينَ وَلَا يَقْتُلْنَ أَوْلَادَهُنَّ وَلَا يَأْتِينَ بِبُهْتَانٍ يَفْتَرِينَهُ بَيْنَ أَيْدِيهِنَّ وَأَرْجُلِهِنَّ وَلَا يَعْصِينَكَ فِي مَعْرُوفٍ ۙ فَبَايِعْهُنَّ وَاسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ ۖ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (12) اى پيامبر! هرگاه زنان مؤمن نزد تو آيند تا با تو بيعت کنند بر اين اساس که: به هيچ وجه به خدا شرک نورزند و دزدى نکنند، و مرتکب زنا نشوند، و فرزندان خود را نکشند، و بهتانى را که ميان دست و پاى خود ساخته باشند به ميان نياورند (فرزندى را که از شوهرشان نيست به او نسبت ندهند) و در هيچ فرمان پسنديده اى مخالفت تو نکنند، [بر همين اساس] با آنان بيعت کن، و از خدا برايشان آمرزش بخواه، همانا خداوند آمرزگار و رحيم است. (12) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَوَلَّوْا قَوْمًا غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ قَدْ يَئِسُوا مِنَ الْآخِرَةِ كَمَا يَئِسَ الْكُفَّارُ مِنْ أَصْحَابِ الْقُبُورِ (13) اى کسانى که ايمان آورده ايد! با قومى که خدا بر آنان غضب کرده است دوستى نکنيد، همانا آنان از آخرت نااميداند همان طور که کفّار از اهل قبور نااميداند. (13) سوره 61 سوره مبارکه الصف بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۖ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (1) آنچه در آسمان ها و آنچه در زمين است، خدا را تنزيه مى کنند و او است عزّتمند و حکيم. (1) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ (2) اى کسانى که ايمان آورده ايد! چرا چيزى را مى گوييد که انجام نمى دهيد؟ (2) كَبُرَ مَقْتًا عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا مَا لَا تَفْعَلُونَ (3) نزد خداوند بسيار مبغوض است که چيزى را بگوييد که انجام نمى دهيد. (3) إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْيَانٌ مَرْصُوصٌ (4) همانا خداوند کسانى را دوست مى دارد که صف بسته در راه خدا پيکار مى کنند، چنان که گويى بنايى ريخته شده از سرب هستند. (4) وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ لِمَ تُؤْذُونَنِي وَقَدْ تَعْلَمُونَ أَنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ ۖ فَلَمَّا زَاغُوا أَزَاغَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ ۚ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ (5) و [ياد کن] زمانى را که موسى به قوم خود گفت: اى قوم من! چرا مرا آزار مى دهيد با اين که مى دانيد من فرستاده خداوند به سوى شما هستم؟ پس چون منحرف شدند خدا [با سلب توفيق] قلب هايشان را منحرف ساخت; و خدا مردم فاسق را هدايت نمى کند. (5) 🕊👇 به کانال منتظر هرگز نمی میرد بپیوندید 👇 @motazer_zohor_113
نکته تفسیری صفحه ۵۵۱ قول بی­ عمل: فردی را در نظر بگیرید که پیوسته دیگران را به نظافت و پاکیزگی توصیه می­ کند؛ ولی خودش آلوده و کثیف است. یا شخصی که به شما وعده می­ دهد که در مشکلات به یاری شما می­ شتابد؛ ولی در سختی­ ها خبری از او نیست. یا فردی که پیوسته از مضرّات دخانیات صحبت می­ کند و خودش سیگار می­کشد! هر انسان عاقل و آزاده­ای، با دیدن چنین افرادی، احساس ناخوشایندی پیدا می­ کند و از سخنان توخالی و بی­ مغز آنان بدش می­ آید. حقیقت این است که میان سخن گفتن و عمل کردن، فاصله­ ی زیادی وجود دارد، و گذر از مرحله‏ ی سخن و رسیدن به مرحله‏ ی عمل، نیازمند عزم و اراده‏ ی والایی­ است. خداوند نیز از کسانی که در مرحله‏ ی سخن می­ مانند و به مرحله‏ ی عمل نمی­ رسند، ناخشنود است و در آیه‏ ی 3 این سوره به­ روشنی بیان فرموده که از چنین افرادی «نفرت» دارد! خدای بزرگ، در آیات دیگری از قرآن نیز به این نکته اشاره فرموده است؛ مثلاً در آیه‏ ی 44 سوره‏ ی بقره می­ فرماید: آیا مردم را به خوبی فرمان می­ دهید و خودتان را فراموش کرده­ اید؛ در حالی که شما کتاب آسمانی­تان را می­ خوانید؟ آیا عقلتان را به کار نمی­ گیرید؟[1] به طور کلّی از آموزه­ های دین اسلام فهمیده می­ شود که دانشمند حقیقی از نظر خدا، کسی­ست که گفتار و رفتارش با یکدیگر هم­خوان باشد، و رفتارش گفتارش را تأیید کند. از این رو پیشوایان معصوم دین نیز بر هماهنگی بین سخن و عمل تأکید فراوانی کرده­ اند. در حدیثی از امام صادق علیه السلام می­ خوانیم: «منظور [خدا] از دانشمندان، کسانی­ است که رفتارشان گفتارشان را تأیید می­ کند، و کسی که رفتارش گفتارش را تأیید نکند، عالم نیست.»[2] در آیات بعدی نیز می­بینیم که خداوند کسانی را می­ ستاید که بر سر عهدی که با خدا بر سر جنگ و پیکار با دشمنان او بسته­ اند، می­ مانند و همچون سدّی فولادین جهاد می­ کنند، و از کسانی که در ظاهر به پیامبران زمانشان ایمان آورده بودند و به فرمان آن­ها عمل نمی­ کردند، به بدی یاد می­ کند، آری، حقیقت این است که اسلام، دین عمل و تلاش است، و نه دین سخن­رانی و شعار، و شعار و سخن­رانی اسلام نیز بی­ شک نوعی تلاش و کوشش است. نمونه‏ ی روشن این نکته، زندگی پیشوای نخست ما امام علی علیه السلام است. اگر آن بزرگ­مرد تاریخ، از جنگ و جهاد سخن می­ گفت، خود نیز در صف اول پیکار با دشمنان خدا بود. اگر به زهد و دوری از تجمّل­گرایی تشویق می­ کرد، خود نیز زاهدترین مردم زمانش بود و در کمال ساده­ زیستی زندگی می­ کرد. اگر مردم را به عبادت و بندگی خدا توصیه می­ کرد، خودش عابدترین شخص نیز بود. اگر به انفاق و صدقه دستور می­ داد، انفاق­ های شبانه­ اش نیز در تاریخ ثبت شده است. و اگر شعار عدالت می­داد، همه می­ دانستند که نزدیک­ترین بستگانش نیز نزد او با دیگران یکسان هستند. آری، هرچند علی علیه السلام ـ به اعتراف دوست و دشمن ـ یکی از ادیب­ترین و فصیح­ ترین مردان عرب در طول تاریخ است، بیش از آن، مرد تلاش و کوشش و عمل بود، و همین رفتار او، گفتارش را تا ابد جاودانگی بخشید. [1] - آیه کمی آزاد ترجمه شده و در برگردان آن، از تفاسیر آلاء­الرحمن و جلالین استفاده شده است. [2] - مجمع البیان، ج8، ص636 🕊👇 به کانال منتظر هرگز نمی میرد بپیوندید 👇 @motazer_zohor_113
4_5922335798933325989.mp3
2.28M
🔸ترتیل صفحه 552 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام ماهور 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه 🕊👇 به کانال منتظر هرگز نمی میرد بپیوندید 👇 @motazer_zohor_113
قرآن ترجمه المیزان سوره 61 سوره مبارکه الصف صفحه 552 وَإِذْ قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ يَأْتِي مِنْ بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ ۖ فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ قَالُوا هَٰذَا سِحْرٌ مُبِينٌ (6) و [ياد کن] زمانى را که عيسى بن مريم گفت: اى بنى اسرائيل! همانا من فرستاده خداوند به سوى شما هستم، در حالى که تورات را که پيش از من بوده است تصديق مى کنم، و به رسولى که بعد از من مى آيد و نامش احمد است بشارت مى دهم; پس چون با دليل هاى روشن نزدشان آمد، گفتند: اين سحرى است آشکار. (6) وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ وَهُوَ يُدْعَىٰ إِلَى الْإِسْلَامِ ۚ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (7) و کيست ظالم تر از آن کس که با وجود اين که به اسلام دعوت مى شود به خدا دروغ مى بندد؟ و خداوند ظالمان را هدايت نمى کند. (7) يُرِيدُونَ لِيُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ (8) مى خواهند نور خدا را با دهان هاشان خاموش کنند، و حال آن که خداوند کامل کننده نور خويش است، هر چند کافران خوش نداشته باشند. (8) هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَىٰ وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ (9) او است آن که رسول خود را با هدايت و دين حق فرستاد تا آن را بر همه اديان غالب گرداند، هر چند مشرکان خوش نداشته باشند. (9) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَىٰ تِجَارَةٍ تُنْجِيكُمْ مِنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ (10) اى کسانى که ايمان آورده ايد! آيا شما را راهنمايى کنم به تجارتى که از عذابى دردآور نجاتتان مى دهد؟ (10) تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَتُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِكُمْ وَأَنْفُسِكُمْ ۚ ذَٰلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (11) به خدا و رسولش ايمان مى آوريد و در راه خداوند با نيروهاى مالى و بدنى خود جهاد مى کنيد؟ اين براى شما بهتر است اگر بدانيد. (11) يَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَيُدْخِلْكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ ۚ ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (12) تا گناهانتان را بيامرزد و شما را به بهشت هايى درآورد که از پايين آنها نهرها جريان دارد، و در مسکن هايى دلپذير، در بهشت هاى عدن [جاى دهد]; اين است آن کاميابى بزرگ. (12) وَأُخْرَىٰ تُحِبُّونَهَا ۖ نَصْرٌ مِنَ اللَّهِ وَفَتْحٌ قَرِيبٌ ۗ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ (13) و کاميابى ديگرى که آن را دوست مى داريد: نصرتى [بزرگ] و فتحى نزديک از جانب خداوند است، و به مؤمنان بشارت بده. (13) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا أَنْصَارَ اللَّهِ كَمَا قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ لِلْحَوَارِيِّينَ مَنْ أَنْصَارِي إِلَى اللَّهِ ۖ قَالَ الْحَوَارِيُّونَ نَحْنُ أَنْصَارُ اللَّهِ ۖ فَآمَنَتْ طَائِفَةٌ مِنْ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَكَفَرَتْ طَائِفَةٌ ۖ فَأَيَّدْنَا الَّذِينَ آمَنُوا عَلَىٰ عَدُوِّهِمْ فَأَصْبَحُوا ظَاهِرِينَ (14) اى کسانى که ايمان آورده ايد! ياوران خدا باشيد، همان گونه که عيسى بن مريم به حواريّين گفت: ياوران من در راه خدا چه کسان اند؟ حواريّين گفتند: ما ياوران خداييم، پس گروهى از بنى اسرائيل ايمان آوردند و گروه کافر شدند، پس کسانى را که ايمان آوردند در برابر دشمنانشان تقويت کرديم و در نتيجه آنان غالب شدند. (14) 🕊👇 به کانال منتظر هرگز نمی میرد بپیوندید 👇 @motazer_zohor_113
نکته تفسیری صفحه ۵۵۲:  مسیح علیه السلام از محمّد صلوات الله علیه می­ گوید: در توضیح آیه‏ ی 3 سوره‏ ی آل­ عمران خواندیم که تورات و انجیل، دو کتاب آسمانی هستند که از سوی خدا بر دو پیامبر اولواالعزم یعنی حضرت موسی علیه السلام و حضرت عیسی علیه السلام نازل شده­ اند؛ ولی آنچه اکنون به نام تورات و انجیل وجود دارد، با اصل آن­ها تفاوت­های زیادی دارد و بخش عمده­ ای از محتوای آن­ها با تحریف دگرگون شده است. البته از آیات قرآن استفاده می­ شود که این تحریف، در زمان پیامبر اسلام صلوات الله علیه بسیار کمتر بوده است. برای نمونه، اهل کتابِ زمان پیامبر، نام و ویژگی­های آن حضرت و پیروان ایشان را در کتاب­های آسمانی­شان می­ خواندند[1]. آیه­ ی مورد بحث( 6 صف) نیز بیان می­ کند که حضـرت عیسی علیه السلام به پیروان خود بشارت داد که پس از او، پیامبری به نام «احمد» خواهد آمد. احمد، نام دیگر حضرت محمّد صلوات الله علیه است. از این آیه و آیات دیگر قرآن استفاده می­ شود که پیروان حضرت عیسی علیه السلام ، به­ خوبی با نام و نشان پیامبر اسلام‹ آشنا بودند و آن­ها را در کتاب آسمانی خود می­ یافتند. جالب توجه این­که هرچند پیروان دروغین حضرت مسیح ، تمام تلاش خود را برای محو نام و نشان آخرین پیامبر از کتاب­هایشان به کار بردند، هم­ اکنون نیز نشانه­ هایی از حضـرت محمّدصلوات الله علیه در تورات و انجیل وجود دارد، و بشارت­های فراوانی در باره‏ ی ظهور پیامبر بزرگی دیده می­ شود که نشانه­ های آن جز با اسلام و پیامبر آن، تطبیق­ پذیر نیست. علاوه بر این، سه جا در «انجیل یوحنا»، نوید آمدن پیامبری به نام «فارقلیط» داده شده که به معنای «شخص ستوده» و دقیقاً معادل واژه­ ی «محمّد» در زبان عربی است. آری، با تمام تلاش­ های ارباب کلیسا برای پاک کردن نام آخرین پیامبر از کتاب آسمانی خود، این عبارت، سند محکمی برای راستی آیات قرآن در مورد بشارت حضرت عیسی علیه السلام به آمدن پیامبر اسلام‹ است[2]. تاریخ حکایت می­ کند که بسیاری از اهل کتاب، بر اساس بشارت­های تورات و انجیل، منتظر آمدن پیامبر بودند و حتّی از محل هجرت آن حضرت آگاه بودند. از این رو برخی از ایشان، پیش از ظهور اسلام، به شوق دیدار پیامبر، سرزمین­ های خود را ترک کردند و نزدیک مدینه مسکن گزیدند؛ اما تعجب­ آور این که بعد از بعثت آن حضرت، به علت لجاجت و دنیاپرستی، در صف دشمنان آن حضرت قرار گرفتند و مایه­ ی عبرتی دیگر در تاریخ شدند![3] [1] - اعراف، 157ـ فتح، 29 [2] - در نگارش این متن از تفسیر نمونه، ذیل آیۀ مورد بحث و تفسیر مجمع البیان، ذیل آیۀ 157 سورۀ اعراف استفاده شده است. [3] - برگرفته از روایت امام صادق(ع) و شأن نزول آیۀ 89 بقره ـ تفسیر نمونه، ج1، ص 342 🕊👇 به کانال منتظر هرگز نمی میرد بپیوندید 👇 @motazer_zohor_113