#آداب_مداحی ❌ چون "بحارالانوار" کتابی کبیر است، سند مطلب را به آن رساندم تا به راحتی کذبم روشن نشود ✍🏻 مرحوم محدث نوری آورده: ﺳﻴﺪ فاضلی ﺍﺯ ﻣﻌﺘﺒﺮﻳﻦِ ﺭﻭﺿﻪ ﺧﻮﺍﻧﺎﻥ، شبی ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﺎ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺮﭘﺎ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺧﻠﻖ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻭﺣﺸﺖ ﻭ ﺣﻴﺮﺕ، ﻭ ﻫﺮﻛﺲ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ، ﻭ ﻣﻠﺎﺋﻜﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ می‌ﺭﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﻮی ﺣﺴﺎﺏ؛ ﻭ ﺑﺎ ﻫﺮ شخص ﺩﻭ ﻣُﻮَﻛﻞ ﺑﻮﺩ. ﻭ ﻣﻦ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﻫﻴﻪ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ، ﺩﺭ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺧﻮﺩ بودم که ﺑﻪ ﻛﺠﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺸﻴﺪ. ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻣﺮﺍ ﺍﻣﺮ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﺧﺎﺗﻢ ﺍﻟﻨﺒﻴﻦ صلی ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ؛ ﭼﻮﻥ عاقبت کارم ﺧﻄﺮﻧﺎﻙ ﺑﻮﺩ، ﻣﺴﺎﻣﺤﻪ ﻛﺮﺩﻡ. ﻗﻬﺮﺍ ﻣﺮﺍ ﻛﺸﺎﻧﺪﻧﺪ، یکی ﺩﺭ ﭘﻴﺶ و ﺩﻳﮕﺮی ﺩﺭ ﻋﻘﺐ ﻭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻭﺳﻂ. ﻫﺮﺍﺳﺎﻥ ﻭ ﺗﺮﺳﻨﺎﻙ ﺳﻴﺮ می‌ﻛﺮﺩیم ﻛﻪ ﺩﻳﺪﻡ کجاوه ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺰﺭگی ﺑﺮ ﺩﻭﺵ ﺟﻤﺎعتی است که ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺭﺍﺳﺖ می‌ﺭﻭﻧﺪ. ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ کجاوه، ﺳﻴﺪﻩ ﺯﻧﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺳﺖ ﺻﻠﻮﺍﺕ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻬﺎ، ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ کجاوه ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺷﺪﻡ، ﻓﺮﺻﺖ ﺭﺍ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣُﻮﻛﻠﺎﻥ ﻓﺮﺍﺭ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻳﺮ آن ﺭﺳﺎﻧﺪﻡ. ﺁﻥ ﺭﺍ ﻗﻠﻌﻪ‌ای ﻣﺤﻜﻢ ﻭ ﻣﺤﻞ منیعی ﺩﻳﺪﻡ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻣﻦ جمعی ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎﺭﺍﻥ ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﻭ ﻣﻮﻛﻠﻴﻦ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﺍﺯ کجاوه ﺩﻭﺭ، ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﺮ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ آن ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺩﻭﺭی ﺑﺎ ﻣﺎ ﺳِﻴﺮ می‌ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ گفتند ﺑﺮﮔﺮﺩﻳﻢ، ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻜﺮﺩﻳﻢ. ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻛﺮﺩﻧﺪ؛ ﭼﻮﻥ ﺗﻜﻴﻪﮔﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺤﻜﻢ ﺩﻳﺪﻳﻢ، ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﻬﺪﻳﺪ می‌ﻛﺮﺩﻳﻢ. ﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻗُﻮﺕِ ﻗﻠﺐ ﺳِﻴﺮ می‌ﻛﺮﺩﻳﻢ ﻛﻪ ﻧﺎﮔﺎﻩ پیکی ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ صلی ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﻌﻈﻤﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺁﻥ ﺟﻨﺎﺏ عرض کرد: جمعی ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎﺭﺍﻥ ﺍﻣﺖ، ﺑﻪ ﺗﻮ ﭘﻨﺎﻩ ﺁﻭﺭﺩﻩ‌ﺍﻧﺪ، ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻭﺍﻧﻪ ﻛﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﺍﻳﺸﺎﻥ رسیدگی کنیم. ﭘﺲ ﺁﻥ ﻣﺨﺪﺭﻩ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﻮﻛﻠﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﺮﻑ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻒ ﺣﺴﺎﺏ بردند. ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﻨﺒﺮی ﺩﻳﺪﻳﻢ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﻪ پله‌های ﺯﻳﺎﺩی ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺳﻴﺪ ﺍﻧﺒﻴﺎﺀ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺑﺮ ﺑﺎﻟﺎی ﺁﻥ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻭ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺑﺮ ﭘﻠﻪ ﺍﻭﻝ ﺁﻥ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺣﺴﺎﺏ ﺧﻠﺎﻳﻖ؛ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺭﻭی ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺻﻒ ﻛﺸﻴﺪﻩ بودند. ﭼﻮﻥ ﻧﻮﺑﺖ ﺣﺴﺎﺏ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺭﺳﻴﺪ، ﻣﺮﺍ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺤﻮ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﻭ ﺗﻮﺑﻴﺦ ﻓﺮﻣﻮﺩند: ﭼﺮﺍ ﺫﻟﺖ ﻓﺮﺯﻧﺪﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪی ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺬﻟﺖ ﻭ ﺧﻮﺍﺭی ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩی⁉️ ﭘﺲ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﺘﺤﻴﺮ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺟﺰ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﭼﺎﺭﻩ ﻧﺪﻳﺪﻡ ﭘﺲ ﻣﻨﻜﺮ ﺷﺪﻡ ﻛﻪ ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻡ. ﭘﺲ ﺩﻳﺪﻡ ﺩﺭﺩی ﺑﻪ ﺑﺎﺯﻭﻳﻢ ﺭﺳﻴﺪ ﮔﻮﻳﺎ ﻣﻴﺦ ﺁهنی ﺩﺭ ﺁﻥ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺘﻪ. ﻣﻠﺘﻔﺖ ﺷﺪﻡ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺧﻮﺩ، ﻣﺮﺩی ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﻛﻪ ﺩﺭ دستش ﻃﻮﻣﺎﺭی ﺍﺳﺖ، ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﺍﺩ، ﮔﺸﻮﺩﻡ، ﺩﻳﺪﻡ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺠﺎﻟﺲ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮﺟﺎ ﻭ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﻭ ﻫﺮﭼﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺛﺒﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻤﻠﻪ، ﻫﻤﺎﻥ ﻓﻘﺮﻩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺳﺆﺍﻝ ﻛﺮﺩﻧﺪ. ﭘﺲ ﺣﻴﻠﻪ‌ای ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮﻡ ﺁﻣﺪ. ﮔﻔﺘﻢ: مجلسی ﺭﺣﻤﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻠﺪ ﺩﻫﻢ «ﺑﺤﺎﺭالانوار» ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ؛ ﭘﺲ ﺑﻪ یکی ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻡ ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩند: ﺑﺮﻭ ﺍﺯ مجلسی ﺁﻥ ﻛﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮ. ﭘﺲ ﻣﻠﺘﻔﺖ ﺷﺪﻡ ﺩﻳﺪﻡ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻨﺒﺮ، ﺻﻔﻮﻑ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻭﻝ ﺁﻥ ﺟﻨﺐ ﻣﻨﺒﺮ ﻭ ﺁﺧﺮ ﺁﻥ ﺧﺪﺍی ﺩﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﺠﺎ منتهی می‌ﺷﻮﺩ ﻭ ﻫﺮ عالِمی ﻣﺆﻟﻔﺎﺗﺶ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺭﻭﻳﺶ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ شده. ﺷﺨﺺ ﺍﻭﻝ ﺩﺭ ﺻﻒ ﺍﻭﻝ، ﻣﺮﺣﻮﻡ مجلسی بود. ﭼﻮﻥ پیک ﺣﻀﺮﺕ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺭﺳﺎﻧﺪ، ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻛﺘﺐ، ﺁﻥ ﻛﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺩ، ﮔﺮﻓﺖ ﺁﻭﺭﺩ، ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩند که کتاب را ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﻫﺪ. ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺤﺮ ﺗﺤﻴﺮ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺘﻢ، ﺯﻳﺮﺍ ﻛﻪ ﻏﺮﺽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺣﻴﻠﻪ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺀ، ﺧﻠﺎصی ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻬﻠﻜﻪ ﺑﻮﺩ. ﭘﺲ ﭘﺎﺭﻩای ﺍﻭﺭﺍﻕ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ورق ﺯﺩﻡ، ﺩﺭ ﺁﻥ ﺣﺎﻝ ﺣﻴﻠﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮم ﺁﻣﺪ، سﭘﺲ ﮔﻔﺘﻢ: ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺘﻞ ﺣﺎﺝ ﻣﻠﺎﻫﺎﺩﻱ ﺑﺮﻏﺎنی ﺩﻳﺪﻡ. ﺑﺎﺯ ﺑﻪ ﺧﺎﺩمی ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺑﺮﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﮕﻮ، ﻛﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ، ﻭ ﺭﻓﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ. ﺩﺭ ﺻﻒ ﺷﺸﻢ ﻳﺎ ﻫﻔﺘﻢ، ﺷﺨﺺ ﺷﺸﻢ ﻳﺎ ﻫﻔﺘﻢ ﺣﺎجی ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺑﻮﺩ. ﻛﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺁﻭﺭﺩ. سپس ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺁﻥ ﻓﻘﺮﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻛﺘﺎﺏ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﻢ. ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺧﻮﻑ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻭ ﻣﻀﻄﺮﺏ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺭﺍﻩ ﭼﺎﺭﻩ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﺮﻑ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ. ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻥ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﺎ ﻗﻠﺐ ﻫﺮﺍﺳﺎﻥ، تا اینکه ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪم، ﺟﻤﺎعتی ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﺻﻨﻒ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﻛﺮﺩم ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩم ﻧﻘﻞ ﻧﻤﻮﺩم ﻭ گفتم: "من ﺩﺭ ﺧﻮﺩ قدرت ﺍﻗﺎﻣﻪ ﺷﺮﻭﻁ ﺭﻭﺿﻪﺧﻮﺍنی ﺭﺍ نمی‌ﺑﻴﻨﻢ و ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﺮﻙ می‌ﻛﻨﻢ ﻭ ﻫﺮکس ﻣﺮﺍ ﺗﺼﺪﻳﻖ می‌ﻛﻨﺪ، ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻜﺸﺪ." و ﺑﺎ ﺁﻥﻛﻪ ﺳﺎﻟﻴﺎﻧﻪ ﻣﺒﺎﻟﻎ کثیری ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺑﻪ ﺍﻭ میﺭسید، ﺍﺯ ﺁﻥ ﭼﺸﻢ ﭘﻮشیده ﻭ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺭﻭﺿﻪ ﺧﻮﺍنی ﻛﺸﻴﺪ. 📚 دارالسلام، ط_بیروت، ج ٢ ص ٢٦٠ الحال نیز وقتی برخی وعاظ و مادحین، سندی برای مطلب خود ندارند، می‌گویند در بحارالانوار آمده! زیرا که می‌دانند همه افراد قادر به فحص در این کتاب شریف نیستند، و یا در دسترس همگان نیست. @mr13_72