غزل مصیبت حضرت موسی ابن جعفر (ع) کنج زندان بلا درد گران را چه کنم؟ طعنه ها را چه کنم زخم زبان را چه کنم؟ سلسله خسته ز من ، من شده ام خسته از او پیر زنجیر شدم جور خزان را چه کنم؟ آرزویم هم دیدار رضا بود ولی دیده نومید شده هجر جوان را چه کنم؟ من که جز صدق و صفا توشه نشد همراهم غربتم را چه کنم آه و فغان را چه کنم؟ دخترم چشم به راه من و من در زنجیر ساق سائیده و این قد کمان را چه کنم؟ ضرب سیلی زده بر صورت من تصویری که فلک مانده من این نقش و نشان را چه کنم؟ عاقبت زهر جفا کرده چنان درگیرم که ندانم به پی‌اش اشک روان را چه کنم؟ تازیانه بخدا درد ندارد اما دشمن آید به سرم زخم زبان را چه کنم؟ محمد حسین علیرمضانی @mthsadeg

درمان بیماری با صدقه رَجُلاً شَكا إلَيه ( أيِ الإمامِ الكاظِمِ عليه السلام ) إنَّني في كَثرَةٍ مِنَ العِيالِ كُلُّهُم مَرضى. فَقالَ لَهُ موسَى بنُ جَعفَرٍ عليه السلام: داووهُم بِالصَّدَقَةِ، فَلَيسَ شَيءٌ أسرَعَ إجابَةً مِنَ الصَّدَقَةِ، ولا أجدى مَنفَعَةً عَلَى المَريضِ مِنَ الصَّدَقَةِ مردی به امام كاظم علیه‏السلام از این نالید كه: نانخور زیادی دارم كه همه نیز بیمارند. امام كاظم علیه‏السلام به او فرمود: «آنان را با صدقه درمان كنید؛ زیرا هیچ چیز به اندازه صدقه به اجابت، نزدیك نیست و چیزی بیشتر از صدقه برای بیمار، منفعت در پی نمی‏آورد ». طبّ الأئمّة لابنی بسطام، صفحه 123، بحارالأنوار، جلد 62، صفحه 265، حدیث 30 @mthsadeg

"إِمَّعَةً" نباش وَ قَالَ موسی الکاظم علیه السلام لِفَضْلِ بْنِ يُونُسَ : أَبْلِغْ خَيْراً وَ قُلْ خَيْراً وَ لاَ تَكُنْ إِمَّعَةً قُلْتُ وَ مَا اَلْإِمَّعَةُ قَالَ لاَ تَقُلْ أَنَا مَعَ اَلنَّاسِ وَ أَنَا كَوَاحِدٍ مِنَ اَلنَّاسِ إِنَّ رَسُولَ اَللَّهِ ص قَالَ يَا أَيُّهَا اَلنَّاسُ إِنَّمَا هُمَا نَجْدَانِ نَجْدُ خَيْرٍ وَ نَجْدُ شَرٍّ فَلاَ يَكُنْ نَجْدُ اَلشَّرِّ أَحَبَّ إِلَيْكُمْ مِنْ نَجْدِ اَلْخَيْرِ امام كاظم عليه السلام به فضل بن يونس فرمود: خير را برسان و خير بگو و امعه نباش. عرض كردم: امعه چيست؟ فرمود: نگو«من با مردم هستم»و«من يكي از مردمم». همانا رسول خدا صلي الله عليه و آله، فرمود: اي مردم به راستي فقط دو راه آشكار وجود دارد، راه خير و راه شر، پس نبايستي راه شر در نزد شما از راه خير محبوب تر باشد. (یعنی از اهالی خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو نباش) تحف العقول عن آل الرسول صلی ال، ج 2، ص 413 @mthsadeg

دغلکاری و آزار إمام كاظم علیه السلام : لَیسَ مِن أخلاقِ المُؤمِنینَ الغِشُّ ولَا الأَذی دَغَلکاری و آزاررسانی، از اخلاق مؤمنان نیست. الكافی: ج ۸ ص ۱۲۶ ح ۹۵ @mthsadeg

ولخرجی و اسراف امام كاظم علیه السلام : مَن بَذَّرَ و أَسرَفَ زالَت عَنهُ النِّعمَةُ هر كس ولخرجی و اسراف كند، نعمت از او زایل می شود. تحف العقول: ص ۴۰۳ @mthsadeg

مشقت در کودکی امام كاظم علیه السلام : یسْتَحَبُّ غَرامَةُ الْغُلامِ فی صِغَرِهِ لِیكُونَ حَلیما فی كِبَرِهِ بهتر است پسر را در دوران كودكی به كارهای مختلف و سخت، وادار نمائی تا در بزرگی حلیم و بردبار باشد. وسائل الشّیعة: ج ۲۱، ص ۴۷۹، ح ۲۷۸۰۵ @mthsadeg

نوع نگاه به دنیا امام كاظم علیه السلام : كُن فِی الدُّنیا كَساكِنِ دارٍ لَیسَت لَهُ، إنَّما ینتَظِرُ الرَّحیلَ در دنیا، مانند كسى باش كه در خانه اى ساكن است كه مال او نیست و منتظر رفتن است. تحف العقول: ص ۳۹۸ @mthsadeg

امام کاظم علیه السلام : قُلِ اَلْحَقَّ وَ إِنْ كَانَ فِيهِ هَلاَكُكَ فَإِنَّ فِيهِ نَجَاتَكَ ··· وَ دَعِ اَلْبَاطِلَ وَ إِنْ كَانَ فِيهِ نَجَاتُكَ فَإِنَّ فِيهِ هَلاَكَكَ حقّ را بگو اگر چه نابودى تو در آن باشد ؛ زيرا كه نجات تو در آن است ……… و باطل را فروگذار هر چند نجات تو در آن باشد ؛ زيرا كه [در واقع] نابودى تو در آن است . تحف العقول ص408 @mthsadeg

امام کاظم علیه السلام : الرِّفقُ نِصفُ العَيشِ ملایمت و مهربانی نیمی از زندگی است. الکافی ، 2/120/11 @mthsadeg

امام كـاظـم عليه‌ السلام : جاهِدْ نَفْسَكَ لِتَرُدَّها عَن هَواها، فإنَّهُ واجِبٌ علَيكَ كجِهادِ عَدُوِّكَ براى بازداشتن نفْس خود از خواهش‌هايش با آن مبارزه كن كه مبارزه با نفْس، همچون مبارزه با دشمنت، بر تو واجب است. تحف العقول، ص٣٩٩ @mthsadeg

علت مخفی بودن زمان ظهور... امام کاظم علیه‌السلام : فَلَوْ قِيلَ لَنَا إِنَّ هَذَا اَلْأَمْرَ لاَ يَكُونُ إِلاَّ إِلَى مِائَتَيْ سَنَةٍ أَوْ ثَلاَثِمِائَةِ سَنَةٍ لَقَسَتِ اَلْقُلُوبُ وَ لَرَجَعَ عَامَّةُ اَلنَّاسِ عَنِ اَلْإِسْلاَمِ وَ لَكِنْ قَالُوا مَا أَسْرَعَهُ وَ مَا أَقْرَبَهُ تَأَلُّفاً لِقُلُوبِ اَلنَّاسِ وَ تَقْرِيباً لِلْفَرَجِ اگر به ما بگویند این امر (ظهور) تحقق نمی‌پذیرد،مگر بعد از دویست یا سیصد سال و آن را دیر ببینیم دلها دچار سختی و قساوت گردد.بگوئید چه زود است چه نزديک است و بدينگونه دل‌های مردم اُنس مي‏گيرد و آرامش می‌يابد و فرج نزديک می‌‏شود». الکافي ج ۱، ص ۳۶۹ @mthsadeg

امام كـاظـم عليه‌السلام : لا تُحَدِّثُوا أنفُسَكُم بفَقرٍ ... فإنّهُ مَن حَدَّثَ نفسَهُ بالفَقرِ بَخِلَ فقر را به خود تلقين نكنيد ... زيرا كسى كه به خود تلقينِ فقر كند، بخيل مى‌شود. تحف العقول، ص۴۱۰ @mthsadeg