بیا هر صبح که بیدار شدیم؛ 
بدون پیش‌بینیِ اتفاقات روزمره، 
حالمان خوب باشد و از تجربه‌های تازه نترسیم.
ما آمده‌ایم بچشیم، مزه مزه کنیم و فرق میان خوب و بد را بفهمیم. چطور آسایش زیر دندان‌مان مزه کند وقتی سختی ندیده‌ایم..
و چطور شادمانی و فراغت به وجودمان بچسبد وقتی طعم تلخی و غصه را نچشیده‌ایم؟
ما آمده‌ایم که تجربه کنیم و یاد بگیریم در هرحال و شرایطی، فرکانس وجودی‌مان، مثبت بماند.
در این عرصه‌ی غیرقابل پیش‌بینی، 
مهم‌ترین مسئله این است که 
یک دلِ سیر زندگی کنیم،
خوشی‌ها را در آغوش بکشیم، 
ناخوشی‌ها را کنار بزنیم
و قدردانِ چیزها و آدم‌های خوبی باشیم که داریم...✨

 برای پنجاه سالگی
شصت سالگی، هفتاد سالگی...
تو را می‌خواهم برای تنهایی
تو را می‌خواهم برای وقتی باران است
برای راهپیمایی آهسته‌ی دوتایی!
تو را می‌خواهم،
برای صبح برای ظهر برای شب برای همه‌ی عمر...

آدما وقتی خسته میشن دلشون میخواد یه پناهگاه داشته باشن...
یه جایی باشه که بعدش منتی نباشه
یه جایی باشه که راحت باشی
یه جایی باشه که ...