صبح باش کمی بیشتر بخند امروز و کمی بیشتر مهربان باش بگذار لبخندت، چراغ دلی شود و مهربانی‌ات صبح کوچکی به قدر مرز شانه‌های یک نفر 🌸🕊 @

صبح را از دل و جان ، با غزل آغاز کنیم وَ برای غم و غصّه ، تا ابد ناز کنیم در به روی تب و اندوه ببندیم دگر رو به شادی و سعادت درِ دل باز کنیم صبحتون پر از خبرهای خوب ❤️

امروز هم🌸 لبخندِ خورشید سهم من و توست دلت که گرم شد🌸 در فنجان چای☕️ عزیزانت لبخند بریز روزتون پراز عشق و مهربانی🌸

🇮🇷 بی‌یار دل شکسته و دور از دیار خویش درمانده‌ایم عاجز و حیران به کار خویش از روزگار هیچ مرادی نیافتیم آزرده‌ایم لاجرم از روزگار خویش نه کار دل به کام و نه دلدار سازگار خونین دلم ز طالع ناسازگار خویش یک‌دم قرار نیست دلم را ز تاب عشق در آتشم ز دست دل بی‌قرار خویش از بهر آن‌که می‌زند آبی بر آتشم منت پذیرم از مژه‌ی سیل‌بار خویش دیوانه دل به عشق سپارد عبیدوار عاقل به دست دل ندهد اختیار خویش

چون کنم یاد تو ، نوری با من است غایبی ، اما حضوری با من است درد دلها میکنم با “عکس” تو وه عجب “سنگ صبوری” با من است !

دلتنگ ڪسے باش ڪه دلتنگِ تو باشد؛ این جمله صحیح است ولی دلـ چه بفهمد ؟!

جنس من از آهن و از سنگ نيست من دلم تنگ است و يار دلتنگ نيست حال دل از من نميپرسي چرا حال پرسيدن كه ديگر ننگ نيست

اگه واسه یه‌ آدم‌ واقعاً مهم باشید، واستون وقت میذاره، بهتون به‌اندازه کافی ابراز علاقه میکنه، واسه خوشحال‌ کردنتون تلاش میکنه و کاری نمیکنه از دستتون بده یا فکر کنید بهتون اهمیت نمیده،  پس اگه حس میکنید مهم نیستید، فکرتون درسته . وقتی میخای بری پشت سرتو نگا نکن...

برای هیچکس مهم نیست تو چجوری شباتو صب میکنی پس بزار هرکی هرچی دلش خواست پشت سرت بگه و تو واسه خودت زندگی و از هر لحظه اش لذت ببر!عمرت آنقدر طولانی نیست که بخوای نگران این چیزای بیخود باشی فقط آخرش خودتی و خدات و آرزوهات پس همین سه تارو محکم بغلشون کن خودت خودت خودت

همیشه در دسترس نباشید؛آدمیزاد چیزی رو راحت بدست بیاره چیزی رو که هر وقت اراده کنه باشه،قدر اون چیز رو نمی‌دونه.طبیعت آدمیزاد اینه چیزی که سخت بدست آورده رو بیشتر دوست داشته باشه و عزیز بدونه.

ديدي اي دل عاقبت زخمت زدند؟ گفته بودم مردم اينجا بدند ديدي آخر ساقه جانت شكست ؟ آن عزيزت عهدوپيمانت شكست؟ ديدي اي دل درجهان يك يار نيست؟ هيچكس در زندگي غمخوار نيست؟ آه ديدي سادگي جان داده است؟ جاي خود را گِل به سيمان داده است؟ ديدي آخر حرف من بيجا نبود؟ از براي عشق اينجا ، جا نبود؟ نوبهار عمر را ديدي چه شد؟ زندگي را هيچ فهميدي چه شد؟ ديدي اي دل دوستيها بي بهاست؟ كمترين چيزي كه مي يابي وفاست؟ ديده اي گلها همه پژمرده اند رنگها در دود و سرما مرده اند آري اي دل ! زنده بودن ساده نيست بين آدمها يكي دلداده نيست بايد اينجا از خود اي دل گم شوي عاقبت همرنگ اين مردم شوي !. ‌