⚜️#حکمت_58_نهج_البلاغه⚜️  وَ قَالَ (علیه السلام): الْمَالُ مَادَّةُ الشَّهَوَاتِ. 🟡توانگرى و شهوت ها (اخلاقى): 📜و درود خدا بر او، فرمود: ثروت، ريشه شهوت هاست. ┄┄┅┅┅❅◇❅┅┅┅┄┄ 📚نهج البلاغه ای شویم▪🌸▪👇 🔶 @nahjolbalaghe5 ┄┅═✧❁📚🔶📚❁✧═┅┄

*🔰شرح و تفسیر حکمت 58 🔰* 👌🔆ريشه اصلى شهوات 📜امام(عليه السلام) در اين كلام كوتاه و پرمايه اشاره به نكته اى درباره رابطه ثروت با شهوت كرده مى فرمايد: 🔻«مال و ثروت ماده اصلى همه شهوات است»; (الْمالُ مادَّةُ الشَّهَواتِ). 💢 بديهى است كه منظور از شهوت در اينجا هرگونه علاقه مفرط نفسانى و هوس آلود است. اعم از اين كه مربوط به شهوت جنسى باشد يا مقام يا تشريفات و زرق و برق دنيا و يا انتقام جويى و امثال آن. 🔷اين نكته نيز روشن است كه براى رسيدن به خواسته هاى نفسانى و هوا و هوس ها مال نقش اصلى را بازى مى كند و هر قدر فزونى يابد خطر افتادن در شهوات بيشتر است . 🔹اضافه بر اين ثروت مايه غرور است و غرور ريشه اصلى بسيارى از گناهان، به علاوه مال هر چه بيشتر شود انسان را به خود مشغول تر مى سازد و طبعاً از ياد خدا و اطاعت حق باز مى دارد. 🔹روى اين جهات سه گانه مى توان به عمق كلام امام پى برد. ✴️بديهى است آنچه امام در اين گفتار حكيمانه فرموده هشدارى است به غالب مردم كه در فزونى مال نكوشند، زيرا خطرات زيادى را به دنبال دارد اما چنان نيست كه هر ثروتمندى هواپرست و شهوت پرست باشد. ✅اين حكم كلى مانند احكام ديگرى نظير آن استثنائاتى دارد. گروه زيادى راه قارون را پيمودند و اموالشان مايه غرور و كفرشان شد، جمع اندكى نيز از مال براى رسيدن به مهم ترين طاعات الهى بهره گرفتند. 🔰اين معنا در آيات مربوط به قارون آمده است: «(وَابْتَغِ فِيمَا آتَاكَ اللهُ الدَّارَ الاْخِرَةَ وَلاَ تَنسَ نَصِيبَكَ مِنَ الدُّنْيَا وَأَحْسِنْ كَمَا أَحْسَنَ اللهُ إِلَيْكَ وَلاَ تَبْغِ الْفَسَادَ فِى الاَْرْضِ إِنَّ اللهَ لاَ يُحِبُّ الْمُفْسِدِينَ); ✴️در آنچه خدا به تو داده سراى آخرت را بطلب و بهره خويش را از دنيا فراموش مكن و همان گونه كه خدا به تو نيكى كرده (به بندگان خدا) نيكى كن وهرگز در جستجوى فساد در زمين مباش كه خدا مفسدان را دوست ندارد». 🔷بر همين اساس است كه در بسيارى از آيات قرآن از مال نكوهش شده و در بعضى از آيات از آن مدح و ستايش به عمل آمده و به عنوان خير (نيكى) از آن ياد شده است. 📚در روايات اسلامى نيز آثار اين مذمت و مدح درباره اموال فراوان ديده مى شود كه آوردن آنها ما را از شرح اين كلام دور مى كند. ┄┄┅┅┅❅◇❅┅┅┅┄┄ 📚نهج البلاغه ای شویم▪🌸▪👇 🔶 @nahjolbalaghe5 ┄┅═✧❁📚🔶📚❁✧═┅┄

⚜️#حکمت_59_نهج_البلاغه⚜️ وَ قَالَ (علیه السلام): مَنْ حَذَّرَكَ كَمَنْ بَشَّرَكَ. 🟡ارزش تذكّر دادن اشتباهات (اخلاق اجتماعى): 📜و درود خدا بر او، فرمود: آن كه تو را هشدار داد، چون كسى است كه مژده داد. ┄┄┅┅┅❅◇❅┅┅┅┄┄ 📚نهج البلاغه ای شویم▪🌸▪👇 🔶 @nahjolbalaghe5 ┄┅═✧❁📚🔶📚❁✧═┅┄

*🔰شرح و تفسیر حکمت 59🔰* 👌🔆هشدارى كه بشارت است! 📜امام(عليه السلام) با هشدارى بجا در اين سخن كوتاه و گرانمايه به اهميت هشدارهاى بجا و سودمند پرداخته مى فرمايد:🔻«كسى كه تو را (از امورى كه خطرناك است) بترساند همچون كسى است كه به تو بشارت دهد (به امورى كه مايه سرور و خوشحالى است)»; 🔰 در مصادر نهج البلاغه در ذيل اين حديث شريف افزون بر ذكر مدارك، نكته قابل ملاحظه اى آمده كه مى گويد_ : 🔰 تحذير شناساندن انسان به چيزى است كه مصلحت او در آن است و زيان و خطر را از او دفع مى كند و اينكه امام مى فرمايد چنين كسى مانند كسى است كه به تو بشارت مى دهد. 💠مفهومش اين است كه بايد از اين هشدارها همان گونه خوشحال شوى كه از خبرهاى مسرت بخش خوشحال مى شوى و بايد از چنين كسى همان گونه تشكر كنى كه از بشارت دهنده تشكر مى كنى، زيرا او اگر خير تو را نمى خواست به تو هشدار نمى داد و از افتادن در شر برحذر نمى داشت. 🔶تحذير به معناى ترساندن و هشدار دادن در برابر خطرات قطعى يا احتمالى است و تبشير به معناى بشارت دادن در برابر پيروزى هاست . 🔸از آنجا كه پرهيز از خطرات خود يك پيروزى بزرگ است امام مى فرمايد؛ 💠كسى كه تو را از خطر و ضرر قطعى يا احتمالى برحذر مى دارد مانند كسى است كه تو را بشارت دهد به امورى كه مايه خوشحالى توست 🔶بنابراين، دوستان خوب كسانى هستند كه هم انسان را نسبت به پيروزى ها دلگرم سازند و هم نسبت به خطرات آگاه نمايند و اين كه يكى از حقوق مؤمنان بر يكديگر نصيحت شمرده شده اشاره به همين گونه هشدارهاست، ✴️ بلكه گاه مى شود برحذر داشتن و هشدار دادن به خطرها اثرات مهم ترى از بشارت ها دارد، ✅زيرا بشارت دهنده بسيار مى شود كه به كارهاى نيك انجام شده و پيروزى ها بشارت مى دهد، بشارتى كه تغييرى در سرنوشت نخواهد داشت، ✴️ولی تحذيركننده هميشه پيش از خطر هشدار مى دهد و چه بسا سبب برطرف شدن خطرات مهمى مى گردد . 💠پيام اين گفتار حكيمانه مولا اين است كه هنگام ترساندن و برحذر داشتن نسبت به خطرات نه تنها ناراحت نشويد، بلكه آن را به منزله يك بشارت براى خود تلقى كنيد. 🔰در حديثى در كتاب شريف كافى از امام باقر(عليه السلام) مى خوانيم كه به يكى از ياران خود فرمود: «اِتَّبِعْ مَنْ يُبْكيكَ وهُو لَكَ ناصِحٌ وَلا تَتَّبِع مَن يُضحِكَكَ وَهُو لَكَ غاشٍّ; 🔰از كسى پيروى كن كه تو را مى گرياند ولى خيرخواه توست از كسى كه تو را مى خنداند اما به تو دروغ مى گويد و حقايق را وارونه نشان مى دهد، پيروى مكن». ┄┄┅┅┅❅◇❅┅┅┅┄┄ 📚نهج البلاغه ای شویم▪🌸▪👇 🔶 @nahjolbalaghe5 ┄┅═✧❁📚🔶📚❁✧═┅┄

#سلام_امام_زمانم🥀 🔅 السَّلامُ عَلَيْكَ يَا عَيْنَ اللَّهِ فِي خَلْقِهِ... 🌱سلام بر تو ای چشم بینای پروردگار... که همه عالم در نظر توست و نظر همه عالم به سوی تو.... مولای‌من 🥀✨خدا کند قلب صبورتان، آرام و بی‌غصه باشد دوباره جمعه است و کوله بار انتظارت را به روے شانه خود مے کشانیم 💙 🍃سر راهت نشستیم تا بیایے هنوزم دفتر عشق تو باز است و چشم و دیده مان بر نام زیباے تو ثابت 🍃 مے آیے ...‌🌸 مے آیے مے زنے بر زندگے مان روشنی بی نهایت .... أللَّھُـمَ عَجِّلْ لِوَلیِڪْ ألْـفَـرَج وَ فَرَجَنا بِهِ

⚜️#حکمت_60_نهج_البلاغه⚜️  وَ قَالَ (علیه السلام): اللِّسَانُ سَبُعٌ، إِنْ خُلِّيَ عَنْهُ عَقَرَ. 🟡ضرورت كنترل زبان (اخلاقى، تربيتى): 📜و درود خدا بر او، فرمود: زبان تربيت نشده، درنده اى است كه اگر رهايش كنى مى گزد. ┄┄┅┅┅❅◇❅┅┅┅┄┄ 📚نهج البلاغه ای شویم▪🌸▪👇 🔶 @nahjolbalaghe5 ┄┅═✧❁📚🔶📚❁✧═┅┄

*🔰شرح و تفسیر حکمت 60 🔰* 👌🔆خطرات زبان 📜امام(عليه السلام) در اين گفتار حكيمانه خود به خطرات زبان اشاره كرده مى فرمايد: 🔻«زبان درنده اى است كه اگر رهايش كنى به تو آسيب مى رساند و تو را مى دَرَد»; (اللِّسَانُ سَبُعٌ، إِنْ خُلِّيَ عَنْهُ عَقَرَ). 🔷شك نيست كه يكى از بزرگترين افتخارات انسان نطق و بيان است كه به وسيله زبان انجام مى گيرد و به واسطه آن بر تمام جانداران ترجيح دارد 🔰به همين دليل خدا در سوره «الرحمن» كه سوره شرح نعمت هاى الهى است بعد از آفرينش انسان به نعمت نطق و بيان اشاره مى كند و مى فرمايد: (الرَّحْمَنُ * عَلَّمَ الْقُرْآنَ * خَلَقَ الاِْنسَانَ * عَلَّمَهُ الْبَيَانَ) 💠و قسمت عمده علوم و دانش ها از طريق زبان از نسلى به نسل بعد منتقل شده و دامنه تمدن انسان را گسترش داده است و اگر زبان نبود انسان همچون حيوانى بود. ✴️نعمت ها هر چه بزرگ تر باشد چنانچه از آن به طرز بدى استفاده شود خطراتش عظيم تر است. 🔹هيچ عضوى از اعضاى انسان به اندازه زبان بى قيدوبند خطرناك نيست به طورى كه گاه مى شود يك جمله آتش جنگى را مى افروزد و سبب ريختن خون ها و هتك نواميس و از بين رفتن آرامش و امنيت جامعه مى گردد، 🔰لذا در حديثى از پيغمبر اكرم(صلى الله عليه وآله) مى خوانيم كه خداوند زبان را عذابى مى كند كه هيچ يك از اعضاى بدن را با آن عذاب نمى كند ✴️زبان عرضه مى دارد اى پروردگار تو مرا مجازاتى كردى كه هيچ چيز را با آن مجازات نكردى خداوند به او مى فرمايد: ◀️«سخنى از تو خارج شد و به شرق و غرب زمين رسيد و به سبب آن خون بيگناهان ريخته شد و اموال مردم غارت گرديد و نواميس مردم بر باد رفت به عزت و جلالم سوگند تو را مجازاتى مى كنم كه هيچ يك از اعضا را با آن مجازات نخواهم كرد ». 🔷قبلاً نيز گفته ايم كه قسمت مهمى از گناهان كبيره و خطرناك (حدود سى گناه) با زبان انجام مى شود. زبانى خالى از قيد و بند و بدون مانع و قانع در حالى كه اين زبان مى تواند بهترين وسيله خير و سعادت باشد. 🔰به همين دليل در حديثى از امام باقر(عليه السلام) مى خوانيم كه ابوذر(رحمه الله) مى گفت: ای طالب علم اين زبان كليد خير و شر است، بنابراين بر زبانت قفل و بند نه همان گونه كه بر درهم و دينارت قفل و بند مى نهى». ┄┄┅┅┅❅◇❅┅┅┅┄┄ 📚نهج البلاغه ای شویم▪🌸▪👇 🔶 @nahjolbalaghe5 ┄┅═✧❁📚🔶📚❁✧═┅┄

⚜️#حکمت_61_نهج_البلاغه⚜️  وَ قَالَ (علیه السلام): الْمَرْأَةُ عَقْرَبٌ، حُلْوَةُ اللَّسْبَةِ. 🟡شيرينى آزار زن (اخلاقى): 📜و درود خدا بر او، فرمود: نيش زن شيرين است. ┄┄┅┅┅❅◇❅┅┅┅┄┄ 📚نهج البلاغه ای شویم▪🌸▪👇 🔶 @nahjolbalaghe5 ┄┅═✧❁📚🔶📚❁✧═┅┄

*🔰شرح و تفسیر حکمت 61🔰* 👌🔆گزيدن شيرين! 📜امام(عليه السلام) در اين سخن حكيمانه به يكى از ويژگى هاى متضاد زنان اشاره كرده مى فرمايد:🔻«زن عقربى است كه نيش زدن او شيرين است»; 🔰شارحان نهج البلاغه هم در تفسير اين جمله اختلاف فراوان دارند و هم در اين كه آيا نسخه اصلى لَسبه است يا لِبسه (بر وزن حسبه) 🟩در نسخه محمد عبده لِبسه آمده كه به معناى معاشرت و ملابست است، بنابراين نسخه، تفسير جمله بالا چنين است: 🟢زن گرچه همچون عقرب گزنده است; اما معاشرت با او داراى فوايد و بركات و آثار مثبتى است كه آن را جبران مى كند و به دليل اين آثار معاشرت با او مطلوب است. 🔰همان گونه كه قرآن مجيد هم به آن اشاره كرده مى فرمايد: « _(وَمِنْ آيَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِّنْ أَنفُسِكُمْ أَزْوَاجاً لِّتَسْكُنُوا إِلَيْهَا);_ ✴️ از آيات خدا اين است كه براى شما همسرانى از جنس شما آفريد تا در كنار آنها آرامش پيدا كنيد» 🔰و در جايى ديگر مى فرمايد: _«(هُنَّ لِبَاسٌ لَكُمْ وَأَنْتُمْ لِبَاسٌ لَهُنَّ_ ); ✴️زنان براى شما همچون لباس هستند و شما براى آنها همانند لباس (هر دو زينت هم هستيد و هر دو سبب حفظ يكديگر)». 🔰ولى در غالب نسخه هاى ديگر مانند نسخه مورد بحث ما «لَبسه» آمده است كه به معنى نيش زدن است. 🟩در اين كه اگر زن همچون عقرب باشد چگونه نيش زدن او شيرين است شايد از آن رو كه در كنار نيش هاى او نوش هاى فراوانى نيز وجود دارد كه نيش هاى او را قابل تحمل بلكه شيرين مى كند. 🟢با توجه به اين كه آنچه در مورد عقرب مناسب مى رسد نيش است نه معاشرت كردن اين تفسير از تفسير عبده مناسب تر است. 🔰در اينجا تفسير سومى است كه مرحوم كمره اى آن را در شرح نهج البلاغه خود آورده و مى گويد: 🟩منظور از اين كلام حكمت آميز اين است كه به همه مردان و مخصوصاً جوانان هشدار داده شود كه از زنان آلوده بپرهيزند، زيرا آنها همچون عقربند، هرچند ظاهراً نيش شيرينى دارند; ولى هرگز نبايد فريب ظاهر زيباى آنها را خورد و در دام سم كشنده آنها افتاد. 🔰این تفسير نیزمناسب بنظر نمیرسد، زيرا لحن جمله حكمت آميز بالا برحذر داشتن نيست، بلكه تحمل كردن و مدارا نمودن است كه با همسران مشروع سازگار است. 🟢بنابراين همان تفسير دوم بهترين تفسيرها براى اين جمله حكيمانه است. ⁉️در اينجا اين سؤال پيش مى آيد كه آيا اين تعبير درباره همه زنان صادق است يا درباره گروهى از آنها؟ ✅به يقين منظور همه زنان نيستند، زيرا بسيارى از آنان داراى چنان ايمان و تربيت و اخلاقى هستند كه هرگز همسرانشان از آنها نيشى احساس نمى كنند، 🟢 بنابراين منظور اين است كه در طبيعت زن اگر تربيت كافى نداشته باشد و از ايمان و معرفت، روح او سيراب نشود حالت گزندگى به خود مى گيرد و اين سخن حكيمانه براى همسران اين گونه زنان اين پيام را دارد كه به دليل فوايد وجودى آنان نيش هاى آنها را تحمل كنند. 🔰در حديثى از امام صادق (عليه السلام) مى خوانيم كه فرمود: «يكى از حقوق زن بر مرد اين است كه اگر كار جاهلانه اى انجام دهد او را ببخشد و از او درگذرد»; (وَاِنْ جَهِلَت غَفَرَ لَها). ┄┄┅┅┅❅◇❅┅┅┅┄┄ 📚نهج البلاغه ای شویم▪🌸▪👇 🔶 @nahjolbalaghe5 ┄┅═✧❁📚🔶📚❁✧═┅┄

*⚜️#حکمت_62_نهج_البلاغه⚜️* وَ قَالَ (علیه السلام): إِذَا حُيِّيتَ بِتَحِيَّةٍ فَحَيِّ بِأَحْسَنَ مِنْهَا، وَ إِذَا أُسْدِيَتْ إِلَيْكَ يَدٌ فَكَافِئْهَا بِمَا يُرْبِي عَلَيْهَا، وَ الْفَضْلُ مَعَ ذَلِكَ لِلْبَادِئِ. 🟡روش پاسخ دادن به ستايش ها و نيكى ها (اخلاقى، اجتماعى): 📜و درود خدا بر او، فرمود: چون تو را ستودند، بهتر از آنان ستايش كن، و چون به تو احسان كردند، بيشتر از آن ببخش. به هر حال پاداش بيشتر از آن آغاز كننده است. ┄┄┅┅┅❅◇❅┅┅┅┄┄ 📚نهج البلاغه ای شویم▪🌸▪👇 🔶 @nahjolbalaghe5 ┄┅═✧❁📚🔶📚❁✧═┅┄

*🔰شرح و تفسیر حکمت 62🔰* 👌🔆 پاداش برتر: 📜 امام(عليه السلام) در اين كلام حكمت آميز به يك اصل مهم قرآنى و اسلامى اشاره كرده مى فرمايد:🔻«هنگامى كه به تو تحيتى گويند به صورتى بهتر پاسخ گوى و هرگاه هديه اى براى تو فرستند آن را به صورت افزون تر پاداش ده. با اين حال فضيلت از آن كسى است كه ابتدا كرده است»; 💠 اخلاق اسلامى مى گويد هيچ كار خوبى را نبايد بدون پاداش گذاشت; خواه سخن احترام آميزى باشد يا اقدام عملى، بلكه بهتر آن است كه پاداش برترى داشته باشد; 🟠مثلاً اگر كسى به ما بگويد «سلام عليكم» بهتر آن است كه در پاسخ بگوييم «سلام عليكم ورحمة الله» وهرگاه كسى هديه مختصرى براى ما بفرستد ما در موقع مناسب هديه بهتر و بيشتر براى او بفرستيم. ✴️ اين كار سبب مى شود پيوند محبت و دوستى در ميان افراد جامعه روز به روز بيشتر شود و روح حق جويى و حق طلبى و #حق_شناسى تقويت گردد و زندگى در چنين جامعه اى بسيار توأم با آرامش خواهد بود 🔰در حالات بزرگان اسلام نمونه هاى عملى اين دستور به وضوح ديده مى شود. از جمله اين كه يكى از راويان اخبار مى گويد: 🔸من نزد حسن بن على(عليه السلام) بودم كنيزى بر آن حضرت وارد شد و دسته گلى تقديم آن حضرت كرد. 💠حضرت فرمود: «أنْتِ حُرُّ لِوَجْهِ اللّهِ تَعالى; تو براى خدا آزادى». 🔸به اين ترتيب حضرت در برابر اهداى يك دسته گل اين كنيز را براى هميشه آزاد كرد. 🔰راوى مى گويد عرض كردم او فقط يك دسته گل به شما داد كه قيمت چندانى ندارد شما او را آزاد كرديد.⁉️ 💠 امام در پاسخ فرمود: «(هكذا) أدَّبَني اللّهُ تَعالى; خداوند اين گونه ما را تربيت كرده است» . 💠سپس امام آيه شريفه (وَإذا... بِتَحِيَّة...) را تلاوت فرمود و افزود: اين كه خدا فرموده به صورت بهتر پاداش دهيد بهتر از آن همين بود كه او را آزاد كنم. 💠اين كه امام در ذيل اين كلام حكمت آميز مى فرمايد: برترى و فضيلت از آنِ كسى است كه ابتدا كرده به سبب اين است كه شخص دوم هركارى كند جنبه پاداش عمل دارد در حالى كه شخص اول بدون اين كه خدمتى به او بشود اقدام به نيكى كرده و مطلقاً جنبه پاداش نداشته است، بنابراين شخص اول بر دومى برترى دارد. 🔰به همين دليل در حديثى از امام حسين(صلى الله عليه وآله) مى خوانيم كه فرمود : 💠سلام هفتاد حسنه دارد كه شصت و نه حسنه آن از كسى است كه سلام كرده و يك حسنه از آن كسى كه پاسخ مى گويد ». 🔰اين حديث از اميرمؤمنان نيز در بحارالانوار و مستدرك الوسائل نقل شده است. ✴️اضافه بر اين كسى كه ابتدا به سلام و تحيت يا كار نيك مى كند يك فضيلت اخلاقى ديگرى را نيز براى خود آشكار ساخته و آن مسأله تواضع در برابر برادر دينى است در حالى كه پاسخ گوينده تواضع خاصى ندارد جزء اين كه حق شناسى مى كند. ✴️شايان دقت است كه واژه «أُسْدِيَتْ» از ماده «سَدْو» بر وزن «سرو» در اصل به معنى دراز كردن دست به سوى ديگرى است، بنابراين «أُسْدِيَتْ إلَيْكَ يَدٌ» در كلام امام مفهومش اين است كه دستى به سوى تو دراز شد و اين جمله كنايه از بخشش و اهداى هديه است. ┄┄┅┅┅❅◇❅┅┅┅┄┄ 📚نهج البلاغه ای شویم▪🌸▪👇 🔶 @nahjolbalaghe5 ┄┅═✧❁📚🔶📚❁✧═┅┄

*⚜️#حکمت_63_نهج_البلاغه⚜️*  وَ قَالَ (علیه السلام): الشَّفِيعُ جَنَاحُ الطَّالِبِ. 🟡ارزش شفاعت (اخلاقى اجتماعى): 📜و درود خدا بر او، فرمود: شفاعت كننده چونان بال و پر در خواست كننده است. ┄┄┅┅┅❅◇❅┅┅┅┄┄ 📚نهج البلاغه ای شویم▪🌸▪👇 🔶 @nahjolbalaghe5 ┄┅═✧❁📚🔶📚❁✧═┅┄

*🔰شرح و تفسیر حکمت 63 🔰* *👌🔆 نقش شفاعت كننده* 📜امام(عليه السلام) در اين جمله كوتاه و پرمعنا اشاره به اهميت شفاعت كرده مى فرمايد:🔻«شفاعت كننده بال و پَرِ طلب كننده است»; (الشَّفِيعُ جَنَاحُ الطَّالِبِ). 💠شفاعت بر دو گونه است ؛ تكوينى و تشريعى; 🟣شفاعت تكوينى آن است كه موجودات قوى تر اين جهان به موجودات ضعيف تر براى پرورش و تكامل و نموّ كمك كنند، 🟣تابش آفتاب، ريزش باران و وزش نسيم نوعى شفاعت درعالم تكوين نسبت به پرورش گياهان است. 🔹باغبان نيز در حدّ خود درمورد گياهان و درختان شفاعت مى كند. اين گونه شفاعت دامنه وسيعى در جهان هستى دارد. 🟣در عالم تشريع نيز انسان هايى كه در درگاه خدا مقرب ترند افراد ضعيف و آلوده به گناه و وامانده در راه را كمك كرده آنها را به سرمنزل سعادت مى رساند. ✴️به يقين هر دو نوع شفاعت هنگامى مؤثر واقع مى شود كه در شفاعت شونده قابليت و لياقت لازم وجود داشته باشد وگرنه به يك دانه فاسد گياه هر قدر آفتاب بتابد و باران ببارد و نسيم بوزد گياهى از آن نمى رويد و همچنين انسانى كه رابطه خود را با شفيعان به كلى قطع كرده شفاعت شافعان نفعى به حال او نخواهد داشت. 🔰اين كه امام در گفتار حكيمانه بالا مى فرمايد: شفاعت كننده بال و پر طلب كننده است واقعيت مسلّم عقلى و نقلى است 🟣همان گونه كه هيچ پرنده اى بدون بال و پر نمى تواند پرواز كند بسيارى از طلب كنندگان نيز بى بال و پر شفاعت پرواز در آسمان قرب خدا براى آنها غير ممكن است. 🟣اين جمله كوتاه در واقع هم اشاره اى به فلسفه شفاعت و هم مفهوم و معناى آن و هم شرايط شفاعت كننده و شفاعت شونده دارد. 🔹پرنده بايد همه چيز او كامل باشد تا بعد از رويش بال و پر بتواند پرواز كند و استفاده از بال و پر براى پرنده عيب نيست، بلكه افتخار است و عالم اسباب در جهان هستى در واقع چهره هايى از همين شفاعت است. 🔸در عالم تشريع نيز گاه معصومان و پيشوايان بزرگ شفاعت مى كنند، گاهى علماى دين و شهدا و صالحان و زمانى اعمال خوب انسان مانند نماز و روزه و جهاد او با دشمن يا با نفس سبب شفاعتش مى شود. 🔹در هر حال شفيع به منزله بال و پر محسوب مى شود. 📌براى توضيح بيشتر در مورد حقيقت شفاعت و آثار و شرايط آن به جلد اوّل تفسير نمونه ذيل آيه 48 سوره «بقره» مراجعه فرماييد. ┄┄┅┅┅❅◇❅┅┅┅┄┄ 📚نهج البلاغه ای شویم▪🌸▪👇 🔶 @nahjolbalaghe5 ┄┅═✧❁📚🔶📚❁✧═┅┄

#سلام_امام_زمانم ✋ آلـــــــــوده ایم حضرت باران ظهور کن آقا تو را قسم به شهیدان ظهور کن همیشه دلم برای شما تنگ می شود پیـــــــــداترین ستاره ی پنهان ظهور کن امام خوب زمانم هر کجا هستی با هزاران عشق سلام 🌼السلام علیک یا بقیه الله #العجل‌مولای‌غریبم 🌹 #اللَّهُمَّ_عَرِّفْنِےحُجَّتَڪ 🌹 #اَللهم_عجل_لولیک_الفرج_

*⚜️#حکمت_64_نهج_البلاغه⚜️*  وَ قَالَ (علیه السلام): أَهْلُ الدُّنْيَا كَرَكْبٍ يُسَارُ بِهِمْ، وَ هُمْ نِيَامٌ. 🟡غفلت دنيا پرستان (اخلاقى): 📜و درود خدا بر او، فرمود: اهل دنيا سوارانى در خواب مانده اند كه آنان را مى رانند ┄┄┅┅┅❅◇❅┅┅┅┄┄ 📚نهج البلاغه ای شویم▪🌸▪👇 🔶 @nahjolbalaghe5 ┄┅═✧❁📚🔶📚❁✧═┅┄

*🔰شرح و تفسیر حکمت 64🔰* *👌🔅سوارانى در خواب!* 📜امام(عليه السلام) در اين كلام حكيمانه تشبيه جالبى درباره غافلان اهل دنيا دارد مى فرمايد: «اهل دنيا همچون كاروانيانى هستند كه آنان را به سوى مقصدى مى برند و آنها در خوابند». 🔶 مى دانيم دنيا مسير آخرت است و در اين مسير منزلگاه هايى است كه در آنجا بايد زاد و توشه براى آخرت برگرفت تا هنگامى كه انسان به مقصد مى رسد دستش خالى نباشد; 🔶ولى دنياپرستانى كه در تمام عمر به دنيا مشغول اند، همچون كسانى هستند كه بر مركب سوار و در خوابند و ساربان آنها را به سوى مقصد مى برد. 🔶انتهاى اين مسير همان مرگ است آنها زمانى كه سيلى اجل در گوششان نواخته شود از اين خواب غفلت بيدار مى شوند و تهى دست به سوى آخرت مى روند. 🔰همان گونه كه در روايت معروف آمده است: «النّاسُ نِيامٌ فَإذا ماتُوا انْتَبَهُوا». مردم در خوابند هنگامى كه بميرند از خواب بيدار مى شوند. 🔸به بيان ديگر انسان ها سرمايه دارانى هستند كه وارد بازار دنيا مى شوند مدت اين بازار ـ مانند بسيارى از بازارهاى جهانى محدود است ـ و سرمايه آنها ساعات و شب ها و روزهاى عمر آنهاست هرگاه در اين مدت در خواب باشند سرمايه از دست مى رود و تجارتى حاصل نمى شود. 🔸به گفته شاعر : سرمايه ز كف رفت و تجارت ننموديم جز حسرت و اندوه متاعى نخريديم ┄┄┅┅┅❅◇❅┅┅┅┄┄ 📚نهج البلاغه ای شویم▪🌸▪👇 🔶 @nahjolbalaghe5 ┄┅═✧❁📚🔶📚❁✧═┅┄

*⚜️#حکمت_65_نهج_البلاغه⚜️*  وَ قَالَ (علیه السلام): فَقْدُ الْأَحِبَّةِ غُرْبَةٌ. 🟡ترك دوستان و تنهايى (اخلاقى، اجتماعى، تربيتى): 📜و درود خدا بر او، فرمود: از دست دادن دوستان غربت است. ┄┄┅┅┅❅◇❅┅┅┅┄┄ 📚نهج البلاغه ای شویم▪🌸▪👇 🔶 @nahjolbalaghe5 ┄┅═✧❁📚🔶📚❁✧═┅┄

*🔰شرح و تفسیر حکمت 65 🔰* *👌🔆 غربت واقعى* 📜امام(عليه السلام) در اين گفتار بسيار كوتاه و پرمعنايش به اهميت دوستان صميمى اشاره كرده مى فرمايد: « از دست دادن دوستان غربت است»; (فَقْدُ الاَْحِبَّةِ غُرْبَةٌ). 🔶روشن است كه انسان در وطن علاقه هاى فراوانى دارد; كه در مسائل مادى و معنوى از آنها بهره مى گيرد و احساس تنهايى نمى كند چون در وطن خويش است و در مشكلات بدون پناه نيست، آرامش خاطر دارد و احساس امنيت مى كند. 🔸ولى در غربت و دورى از وطن همه اينها را از دست مى دهد، خود را تنهاى تنها مى بيند; بدون يار و ياور و بى پناه و بدون آرامش. 📜امام مى فرمايد: انسان اگر در وطن خويش هم باشد ولى دوستان را از دست دهد گويى در غربت و دور از وطن است. 🔰همين مضمون در نامه 31 كه اندرزنامه امام به فرزند دلبندش امام حسن مجتبى(عليه السلام) است به صورت ديگرى نقل شده فرمود: 💠امام مى فرمايد: انسان اگر در وطن خويش هم باشد ولى دوستان را از دست دهد گويى در غربت و دور از وطن است. 🔰همين مضمون در نامه 31 كه اندرزنامه امام به فرزند دلبندش امام حسن مجتبى(عليه السلام) است به صورت ديگرى نقل شده فرمود: «الْغَريبُ مَنْ لَيْسَ لَهُ حَبيبٌ; غريب كسى است كه دوستى ندارد». 🔰 در حديث ديگرى از مستدرك الوسائل از پيغمبر اكرم(صلى الله عليه وآله) نقل شده است كه فرمود: «الْمَرْءُ كَثيرٌ بِأخيهِ; انسان به وسيله برادران (دينى) خود كثرت و فزونى مى يابد». ✴️اضافه بر اينها، انسان داراى روح اجتماعى است و جوامع بشرى در سايه همين روح به وجود آمد. 🔶انسان پيوسته تلاش و كوشش مى كند دوستان بيشتر و بهترى پيدا كند و آنها كه علاقه به انزوا دارند و از انتخاب دوست عاجزند در واقع بيمارند. 🔸حال اگر دوستانش را از دست دهد گرفتار حالتى مى شود كه گويى بخشى از وجود خود را از دست داده است. ✴️پيام اين كلام حكمت آميز اين است كه هر مسلمانى بايد بكوشد و دوستان بيشترى براى خود فراهم سازد ولى مسلم است كه هر كسى شايسته دوستى نيست بلكه بايد دوستانى انتخاب كرد كه كمك بر دين و دنيا باشند. ┄┄┅┅┅❅◇❅┅┅┅┄┄ 📚نهج البلاغه ای شویم▪🌸▪👇 🔶 @nahjolbalaghe5 ┄┅═✧❁📚🔶📚❁✧═┅┄

*⚜️#حکمت_66_نهج_البلاغه⚜️*  وَ قَالَ (علیه السلام): فَوْتُ الْحَاجَةِ أَهْوَنُ مِنْ طَلَبِهَا إِلَى غَيْرِ أَهْلِهَا. 🟡روش خواستن (اخلاقى، اجتماعى): 📜و درود خدا بر او، فرمود: از دست دادن حاجت بهتر از درخواست كردن از نا اهل است. ┄┄┅┅┅❅◇❅┅┅┅┄┄ 📚نهج البلاغه ای شویم▪🌸▪👇 🔶 @nahjolbalaghe5 ┄┅═✧❁📚🔶📚❁✧═┅┄

*🔰شرح و تفسیر حکمت 66🔰* *👌🔆طلب از نااهل* 📜امام(عليه السلام) در اين كلام پربار حكمت آميز به نكته اى اشاره مى كند كه سبب عزت و سربلندى هر انسانى است، مى فرمايد: 🔶 «از دست رفتن حاجت بهتر از آن است كه آن را از نااهل طلب كنى»; 🔶بى شك انسان ها در زندگى فردى و اجتماعى به يكديگر نيازمند اند و اصولاً فلسفه زندگى اجتماعى و مدنىّ بالتبع بودن انسان همين تعاون و برطرف ساختن حاجت و نيازهاى يكديگر است، 🔶زيرا هر كس قدرت محدودى دارد كه با آن نمى تواند همه نيازهاى خود را برطرف سازد ولى با كمك ديگران مى تواند بر مشكلات غلبه كند. 🔶كسانى كه انسان دست حاجت به سوى آنها دراز مى كند دو گروه اند: گروه اهل و نااهلان; 💠اهل كسى است كه داراى سخاوت و انسان دوستى و مهر و محبت و علو طبع باشد. 💠نااهلان آنها كه بخيل اند و تنگ نظر و منت گذار. 🔸بديهى است هرگاه انسان دست طلب به سوى نااهل دراز كند از يك سو خود را حقير كرده و از سوى ديگر، احتمال امتناع با توجه به بخل و تنگ نظرى طرف كاملاً وجود دارد. 🔶و از سوى سوم، اگر اقدام به رفع نياز و حاجت كند ممكن است ماه ها يا سال ها دست از منت گذارى بر ندارد، پس چه بهتر كه قناعت ورزد و علو همت و شخصيت خود را حفظ نمايد و از دست رفتن حاجتى را تحمل كند و دست نياز به سوى اين گونه افراد دراز نكند. 🔰در حديثى از پيغمبر گرامى اسلام(صلى الله عليه وآله) مى خوانيم كه امير مؤمنان در محضرش عرضه داشت: خداوندا مرا به احدى از خلقت نيازمند نكن. 🔰رسول خدا(صلى الله عليه وآله)فرمود: اى على! اين سخن را مگو، زيرا هر انسانى نيازمند به ديگران است. 💠امير مؤمنان عرض كرد: اى رسول خدا! چگونه بگويم فرمود بگو: «قُلْ اللَّهُمَّ لاَ تُحْوِجْنِي إِلَى شِرَارِ خَلْقِكَ; خدايا مرا به انسان هاى شرور نيازمند مكن». 💠على(عليه السلام)عرض كرد: «يَا رَسُولَ اللَّهِ وَمَنْ شِرَارُ خَلْقِهِ; شرار خلق كيانند؟»❓ فرمود: «الَّذِينَ إِذَا أَعْطَوْا مَنُّوا وَإِذَا مَنُّوا عَابُوا; 💠 كسانى كه اگر چيزى ببخشند منت مى گذارند و هنگامى كه منت مى گذارند بر انسان عيب مى گيرند». 🔶آرى شرار خلق و به تعبير امير مؤمنان، نااهلان ممكن است نياز مادى انسان را برطرف سازند ولى صدمات روحانى و معنوى به وى وارد كنند كه تحمل آن بسيار سخت و سنگين است. 🔶گاه به منت گذاردن اكتفا نمى كنند بلكه عيب ها بر انسان مى گيرند كه فلان كس ضعيف و ناتوان و بى عرضه و حقير است، ازاين رو به ما نيازمند شده است. 🔰در روايات اسلامى حاجت خواستن از تازه به دوران رسيده ها نهى شده است كه قطعاً با منت و ذلت همراه است; 🔰در حديثى از امام صادق(عليه السلام) مى خوانيم كه به يكى از يارانش فرمود: 🔸دست خود را تا مرفق در دهان اژدها كنى براى تو بهتر از آن است كه حاجت از كسى بطلبى كه چيزى نداشته و سپس به نوايى رسيده است». 💠اين گونه اشخاص اگر چيزى به انسان بدهند سرمايه گرانبهاترى را از بين مى برند، آبى مى دهند و آبرويى مى برند 🔰سعدى شيرازى در كتاب گلستان خود بعد از ذكر داستانى مى گويد: حكيمان گفته اند: آب حيات اگر فروشند فى المثل به آبروى، دانا نخرد كه مردن به علت به از زندگى به ذلت. هرچه از دونان به منت خواستى در تن افزودى و از جان كاستى! ┄┄┅┅┅❅◇❅┅┅┅┄┄ 📚نهج البلاغه ای شویم▪🌸▪👇 🔶 @nahjolbalaghe5 ┄┅═✧❁📚🔶📚❁✧═┅┄

*⚜️#حکمت_67_نهج_البلاغه⚜️*  وَ قَالَ (علیه السلام): لَا تَسْتَحِ مِنْ إِعْطَاءِ الْقَلِيلِ، فَإِنَّ الْحِرْمَانَ أَقَلُّ مِنْهُ. 🟡ارزش ايثار اقتصادى (اخلاقى، اقتصادى): 📜و درود خدا بر او، فرمود: از بخشش اندك شرم مدار كه محروم كردن، از آن كمتر است. ┄┄┅┅┅❅◇❅┅┅┅┄┄ 📚نهج البلاغه ای شویم▪🌸▪👇 🔶 @nahjolbalaghe5 ┄┅═✧❁📚🔶📚❁✧═┅┄

*🔰شرح و تفسیر حکمت 67🔰* 🔅👌 بخشش كم 📜امام(عليه السلام) در اين سخن حكيمانه اش از محروم كردن نيازمندان به هر اندازه كه ممكن باشد نهى مى كند و مى فرمايد: 🔶 «از بخشش كم حيا مكن، زيرا محروم كردن از آن هم كمتر است»; 🔸بسيارند كسانى كه معقتدند بايد بخشش به مقدار قابل ملاحظه باشد و اگر انسان توان آن را نداشت، ترك كند، در حالى كه بخشش كم (توأم با عذرخواهى و ادب) حد اقل دو فايده دارد:⤵️ 1⃣نخست اين كه در بسيارى از موارد همين مقدار حل مشكلى مى كند و 2⃣ ديگر اين كه دست رد به سينه درخواست كننده زدن نوعى اهانت است و اين كار جلوى اهانت را مى گيرد. 3⃣اضافه بر اينها روح سخاوت را در انسان در تمام حالات پرورش مى دهد. 🔸تعبير به «إنَّ الْحِرْمانَ أقَلُّ مِنْهُ; محروم ساختن از آن كمتر است» نوعى كنايه و تشبيه است، زيرا محروم كردن قابل مقايسه با مقدار مالى كه انسان مى بخشد نيست تا بگوييم اين از آن كمتر است. 💠امام_علی (عليه السلام) در واقع محروم كردن را نيز نوعى بخشش بسيار كم محسوب كرده كه هر بخششى از آن بيشتر است. 🔰در حديثى از پيغمبر اكرم(صلى الله عليه وآله) مى خوانيم: «هر كار نيكى صدقه اى محسوب مى شود خواه به غنى باشد يا فقير، بنابراين صدقه را ترك نكنيد هرچند به نيمى از يك دانه خرما باشد و خود را از آتش دوزخ دور داريد هرچند به نيمى از يكدانه خرما باشد، 💠زيرا خداوند متعال اين صدقه كوچك را براى صاحبش پرورش مى دهد، همان گونه كه شما بچه اسب يا بچه شتر خود را پرورش مى دهيد و در روز قيامت پرورش يافته آن را به او باز مى گرداند تا جايى كه بزرگ تر از كوه عظيمى خواهد بود. 🔰در گفتار حكيمانه 422 تعبير ديگرى از همين موضوع مهم آمده است مى فرمايد: «افْعَلُوا الْخَيْرَ وَلاَ تَحْقِرُوا مِنْهُ شَيْئاً; كار نيك را انجام دهيد و هيچ مقدار از آن را كم مشماريد». ✴️مهم اين است كه انسان در انفاق خود، هرچند كم اخلاص داشته باشد. اين خلوص نيت كم را بسيار و كوچك را بزرگ مى كند. 🔸شاهد اين سخن داستانى است كه در شأن نزول آيه 79 سوره توبه آمده است: 🔸لشكر اسلام براى مقابله احتمالى با دشمن در جنگ تبوك آماده مى شد. پيغمبر اكرم دستور به جمع آورى كمك هاى غذايى براى سربازان اسلام داد. 🔶هركس به اندازه توانايى خود مقدارى خرما به عنوان زكات يا تبرع به مسجد مى آورد و كسانى كه امكانات بيشترى داشتند مقدار فزون ترى مى آوردند. 🔶كارگر مسلمانى به نام «ابو عقيل انصارى» كه از چاه هاى اطراف مدينه آب براى منازل مى آورد و با مبلغ مختصرى كه از اين كار دريافت مى كرد هزينه زندگى خانواده خود را در حد پايين تأمين مى كرد نيز به فكر كمك به ارتش اسلام افتاد و چون اندوخته اى نداشت گفت: يك شب را اضافه كار مى كنم و درآمد آن را خدمت پيامبر مى آورم. 🔶محصول كار شبانه او دو من خرما بود كه يك من آن را براى خانواده خود گذارد و يك من را خدمت پيامبر آورد. 🔸منافقان عيب جو هنگامى كه ديدند «ابو عقيل» مشتى خرماى خشكيده در دامن ريخته خدمت پيامبر مى آورد او را به باد مسخره و استهزا گرفتند و سخن ها گفتند. آيه شريفه نازل شد، كار «ابو عقيل» را كاملاً ستود و استهزا كنندگان را به عذاب اليم الهى تهديد كرد. 💠 «كسانى كه از صدقات مومنان اطاعت كار عيبجويى مى كنند، و آنهايى را كه دسترسى جز به مقدار (ناچيز) توانائيشان ندارند مسخره مى نمايند خدا آنها را مسخره مى كند (كيفر استهزا كنندگان را به آنها مى دهد) و براى آنان عذاب دردناكى است». ببخش مال و مترس از كسى كه هرچه دهى *** جزاى آن به يكى ده ز دادگر يابى. ✴️ البته گاه به هفتصد برابر و بيشتر مى رسد. ┄┄┅┅┅❅◇❅┅┅┅┄┄ 📚نهج البلاغه ای شویم▪🌸▪👇 🔶 @nahjolbalaghe5 ┄┅═✧❁📚🔶📚❁✧═┅┄