eitaa logo
کانال نهج البلاغه
130 دنبال‌کننده
713 عکس
537 ویدیو
3 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
زودگذری دنیا و آمدن قیامت وَ انْصَرَمَتِ [انْصَرَفَتِ] الدُّنْيَا بِأَهْلِهَا وَ أَخْرَجَتْهُمْ مِنْ حِضْنِهَا، فَكَانَتْ كَيَوْمٍ مَضَى أَوْ شَهْرٍ انْقَضَى، وَ صَارَ جَدِيدُهَا رَثّاً وَ سَمِينُهَا غَثّاً؛ فِي مَوْقِفٍ ضَنْكِ الْمَقَامِ وَ أُمُورٍ مُشْتَبِهَةٍ عِظَامٍ، وَ نَارٍ شَدِيدٍ كَلَبُهَا، عَالٍ لَجَبُهَا، سَاطِعٍ لَهَبُهَا، مُتَغَيِّظٍ زَفِيرُهَا، مُتَأَجِّجٍ سَعِيرُهَا، بَعِيدٍ خُمُودُهَا، ذَاكٍ وُقُودُهَا، مَخُوفٍ وَعِيدُهَا، عَمٍ قَرَارُهَا، مُظْلِمَةٍ أَقْطَارُهَا، حَامِيَةٍ قُدُورُهَا، فَظِيعَةٍ أُمُورُهَا. دنيا از اهلش بريده و آنها را از آغوش گرم خويش خارج ساخته است; زندگى (براى آنها که رفتند) همچون روزى بود که گذشت يا ماهى که سپرى شد; تازه هايش کهنه و فربه هايش لاغر شده است (سپس هنگامى که) مردم به عرصه محشر مى آيند گنه کاران در برابر صحنه وحشتناکى قرار مى گيرند، در جايگاهى تنگ، در ميان مشکلاتى بزرگ و آتشى پرسوز که فريادش بلند و زبانه هايش آشکار، غرّش آن پر هيجان، شعله هايش فروزان، خاموشى اش دور از انتظار، آتش گيره اش شعله ور، تهديدش مخوف، قرارگاهش (بر اثر دودهاى متراکم) تاريک، جوانبش تيره و ظلمانى، ديگ هايش جوشان و امورش سخت و وحشتناک است.
دعا به هنگام پیش آمدن امر مهمی که باعث اندوه و نگرانی است. اَللّٰهُمَّ أَعْطِنَا کُلَّ الَّذِی سَأَلْنَاكَ، وَزِدْنَا مِنْ فَضْلِكَ عَلیٰ قَدْرِ جَلاٰلِكَ وَعَظَمَتِكَ بِحَقِّ لاٰ إِلٰهَ إِلّٰا أَنْتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ. فَهَبْ لیٖ یٰا اِلٰهیٖ مِنْ رَحْمَتِكَ وَدَوَامِ تَوْفِیقِكَ مٰا اَتَّخِذُهُ سُلَّماً اَعْرُجُ بِهِ اِلیٰ مَرْضَاتِكَ وَاٰمَنُ بِهِ مِنْ عِقٰابِكَ یٰا اَرْحَمَ الرّٰاحِمِینَ. خداوندا ما را عطا کن همۀ آنچه را که از تو درخواست نـمودیم، و ما را بیفزای از فضلت به قدر شکوه و عظمتت، به حق آنکه نیست خدایی جز تو که عزیز و حکیمی. «پس ببخش مرا ای خدای من از رحمتت و استمرار توفیقت آنچه را به کار گیرم آن را، نردبانی که با آن بالا روم به سوی خشنودی‌ات و به آن ایمنی یابم از کیفرت ای مهربان‌ترین مهربانان».
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
تفسیر نور (محسن قرائتی) سوره آل عمران آیه ۱۷۷ «177» إِنَّ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الْكُفْرَ بِالْإِيْمانِ لَنْ يَضُرُّوا اللَّهَ شَيْئاً وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ‌ قطعاً كسانى كه ايمان را با كفر معامله كردند، هرگز به خداوند ضررى نمى‌رسانند و براى آنان عذاب دردناكى است. نکته ها در قرآن مسأله‌ى خريد و فروش و سود و زيان سرمايه عمر، بارها تكرار شده است. قرآن، دنيا را بازار مى‌داند و مردم را فروشنده و عقايد و اعمال انسان را در طول عمر، كالاى اين بازار. در اين بازار، فروش اجبارى است ولى انتخاب مشترى با انسان است. يعنى ما نمى‌توانيم آنچه را داريم، از قدرت و عمل و عقيده رها بگذاريم، ولى مى‌توانيم مسير عقايد و كردار را سودبخش يا زيان آور قرار دهيم. در قرآن از عدّه‌اى ستايش شده كه جان خود را با خدا معامله مى‌كنند و در عوض بهشت و رضوان مى‌گيرند و از عدّه‌اى انتقاد شده كه بخاطر انحراف و انتخاب سوء يا سودى نمى‌برند؛ «فَما رَبِحَتْ تِجارَتُهُمْ» «1» و يا دچار خسارت مى‌شوند؛ «إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِي خُسْرٍ» و در بعضى آيات همچون آيه‌ى فوق، كسانى كه ايمان خود را با كفر معامله مى‌كنند، تحقير مى‌شوند و در مقابل به مؤمنان دلدارى داده مى‌شود كه ارتداد آن افراد، به خدا و راه خدا هيچ ضررى نمى‌زند. پیام ها 1- سرمايه اصلى انسان، ايمان ويا زمينه‌هاى فطرى ايمان است. «اشْتَرَوُا الْكُفْرَ بِالْإِيْمانِ» 2- در يك انقلاب عقيدتى و فرهنگى، از ريزش‌هاى جزئى نگران مباشيد. «اشْتَرَوُا الْكُفْرَ ... لَنْ يَضُرُّوا اللَّهَ»
03.Ale.imran.177.mp3
2.4M
تفسیر سوره آل عمران آیه ۱۷۷ توسط استاد قرائتی
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🔸حکم سلام کردن در نماز ‌ ✅ انسان در حال نماز نباید به دیگری سلام کند ولی اگر کسی به او سلام کرد واجب است جواب او را بدهد و باید به گونه‌ای جواب دهد که کلمه سلام مقدم باشد؛ مانند اینکه بگوید: "سلام علیکم" یا "السلام علیکم" و نباید "علیکم السلام" بگوید. جواب سلام کودک ممیز همانند افراد بالغ واجب است. 🔺 رساله نماز و روزه، مسأله ۳۳۰ و ۳۳۲ 🆔 @khamenei_ahkam
12.21M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🔴 ماجرای شنیدنی هندویی که اعدامش حتمی بود و به دست امام زمان نجات یافت! 🎙حجت‌الاسلام بندانی@zohur_media | ‌اینڪ آخرالزمان
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
پاداش پرهیزکاران وَ سِيقَ الَّذِينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ إِلَى الْجَنَّةِ زُمَراً، قَدْ أُمِنَ الْعَذَابُ وَ انْقَطَعَ الْعِتَابُ وَ زُحْزِحُوا عَنِ النَّارِ وَ اطْمَأَنَّتْ بِهِمُ الدَّارُ وَ رَضُوا الْمَثْوَى وَ الْقَرَارَ، الَّذِينَ كَانَتْ أَعْمَالُهُمْ فِي الدُّنْيَا زَاكِيَةً وَ أَعْيُنُهُمْ بَاكِيَةً، وَ كَانَ لَيْلُهُمْ فِي دُنْيَاهُمْ نَهَاراً تَخَشُّعاً وَ اسْتِغْفَارًا، وَ كَانَ نَهَارُهُمْ لَيْلًا تَوَحُّشاً وَ انْقِطَاعاً؛ فَجَعَلَ اللَّهُ لَهُمُ الْجَنَّةَ مَآباً وَ الْجَزَاءَ ثَوَاباً وَ كانُوا أَحَقَّ بِها وَ أَهْلَها فِي مُلْكٍ دَائِمٍ وَ نَعِيمٍ قَائِمٍ. پرهيزکاران گروه گروه به سوى بهشت رهنمون مى شوند در حالى که از کيفر عذاب، ايمن و از سرزنشها آسوده و از آتش برکنارند; در خانه هايى امن و مطمئن قرار مى گيرند و از آن جايگاه، بسيار خشنودند; همان ها که در دنيا اعمالشان پاک، چشمانشان (از خوف خدا) گريان، شبهايشان در دنيا بر اثر خشوع و استغفار همچون روز و روزهايشان از خوف پروردگار و توجه به او همچون شب بوده است. به همين دليل خداوند بهشت را منزلگاه آنها و پاداش (عظيم) را ثوابشان قرار داد. (آرى) آنها سزاوار اين نعمت و شايسته آن بودند. (سرانجام) در سرايى دائم و در ميان نعمتهاى پايدار اقامت مى گزينند.