ادامه حدیث خیلی خوب و قابل توجه است ای مردم! علی (علیه السلام) را برتر از همه بدانید که گذشته از من، از هر مرد و زنی، برتر و والاتر است. (بدانید) که خداوند، به خاطر ماست که به جهانیان، روزی می دهد و آفرینش بر پای و برقرار است؛ هر آن کس که این سخن مرا انکار کند، ملعون و ملعون و مغضوب و مغضوب درگاه حق است. هان. آگاه باشید که این سخنان را، به یقین، جبرئیل از سوی حق تعالی به من خبر داده و گفته است که: ((هر کس با علی(ع) به عداوت و دشمنی بر خیزد و ولایت و محبت او را در دل نگیرد، لعنت و خشم مرا نسبت به خود، فراهم کرده است))؛ پس هر کس باید که در کار خود بنگرد که برای فردای خود، چه آماده نموده است؛ پس باید که از مخالفت با علی (علیه السلام) سخت بر حذر باشید و مبادا که پس از ثابت قدمی، پایتان بلغزد که خداوند به هر چه کنید، آگاه است. ای مردم! علی (علیه السلام) همان کس است که خدا در کتاب مجید خود، به عنوان ((جنب الله)) از او یاد کرده و از زبان مبتلایان به دوزخ، فرموده است: ((یا حَسرَتا عَلی ما فرَّطتُ فی جَنبِ الله.)) به خدا سوگند، غیر از این مرد که هم اکنون دست او را گرفته و او را بر کشیده ام هرگز دیگری نیست که بتواند دستورات #قرآن را برای شما روشن کند و تفسیر آیات آن را بیان نماید، همین مردی که اکنون بازوی او را گرفته ام و به شما اعلام می کنم که: هر کس را من مولا و سرپرست و صاحب اختیارم، علی(ع) مولا و سرپرست و صاحب اختیار اوست؛ این مرد، علی بن ابی طالب است، برادر و وصی من است، که فرمان دوستی و ولایت او از جانب حق متعال بر من نازل گردیده است

💠این کلام گهربار بخشی از حدیث پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله وسلم می باشد حدیث کامل آن بشرح ذیل می باشد: خداوند تبارک و تعالی برای برادرم، علی بن ابی طالب آن قدر فضیلت قرار داده که شمارش آن را فقط خدا می داند. هرکس فضیلتی از #فضائل او را #بازگو کند و به آن اعتراف نماید ، خداوند گناهان گذشته و اینده اش را #بیامرزد ، هرچند به اندازه جن و انس گناه کرده باشد. و هرکس #فضیلتی از فضائل علی علیه السلام را بنویسد ، تا آن #نوشته باقی است فرشتگان برای او طلب آمرزش می کنند. و هر که به #فضیلتی از فضائل علی علیه السلام #گوش دهد ، خداوند گناهانی را که به وسیله ی گوش انجام داده می آمرزد. و هرکس به #نوشته ای از فضائل علی علیه السلام نگاه کند، خداوند گناهانی را که با چشم انجام داده می آمرزد. امالی صدوق، مجلس 28، حدیث 10

شرح حکمت 91 بى شک، انسان بعد از انجام کارى سنگين، #خسته مى شود و نياز به استراحت و تفريح براى رفع خستگى دارد که آن استراحت اهميتش کمتر از آن کار نيست، زيرا بدن وى را براى شروع کار ديگر آماده مى کند. #روح_انسان نيز چنين است؛ حل مسائل پيچيده علمى و مشکلات اجتماعى و سياسى و فرهنگى او را خسته مى کند. بايد به او #آرامش داد که از طرق مختلفى تأمين مى شود: گاه رفتن به دامان طبيعت و ديدن مناظر زيبا، باغ ها و گلستان ها، آبشارها و سبزه ها و شنيدن صداى مرغان چمن و مشاهده پرندگان زيبا و گاه به وسيله شنيدن طنزهاى پرمعنا و گاه گفت و گوهاى دوستانه با رفقاى مورد علاقه و گاه مطالعه تاريخ پيشينيان. همه اين ها مى تواند به روح خسته انسان آرامش دهد؛ 💐📚ولى از همه مهم تر همان سخنان زيباى #حکمت_آميز است که گاه در قالب شعر و گاه در قالب نثر ادا مى شود که هم چيزى بر دانش انسان مى افزايد و هم براى او شادى مى آفريند. ✅که بهترین انها #حکمت ها و سخنان گهربار #امیرالمومنین_علی علیه السلام می باشد.

شرح بخشی از خطبه 187 (إِنَّمَا مَثَلي بَيْنَکُمْ کَمَثَلِ السِّرَاجِ فِي الظُّلْمَةِ، يَسْتَضِيءُ بِهِ مَنْ وَلَجَهَا. فَاسْمَعُوا أَيُّهَا النَّاسُ وَ عُوا(10)، وَ أَحْضِرُوا آذَانَ قُلُوبِکُمْ تَفْهَمُوا). امام(عليه السلام) هنگامى که حوادث تلخ آينده و ظلمات فتنه ها را پيش بينى مى کند راه نجات آن را نيز نشان مى دهد و مى فرمايد: اگر سخنانى را که من مى گويم به خوبى بشنويد و حفظ کنيد و دقيقاً در آن بينديشيد براى نجات شما از شرّ اشرار و فتنه هاى فتنه جويان بسيار مؤثر است. امام(عليه السلام) در اينجا وجود خود را به چراغى پرنور در ميان امواج ظلمت، تشبيه کرده و به مردم دستور مى دهد به سوى اين چراغ بيايند و در حوزه پرتوافشانى آن قرار گيرند. نخست دستور مى دهند سخنان را بشنوند و نگهدارى کنند. سپس فرمان مى دهد که درباره آن تعمق نمايند و حقيقت آن را درک کنند (و اين است تفاوت مفهوم جمله «فَاسْمَعُوا أَيُّهَا النَّاسُ وَ عُوا» با جمله «وَ أَحْضِرُوا آذَانَ قُلُوبِکُمْ تَفْهَمُوا» که يکى شنيدن و درک کردن و نگهدارى نمودن و ديگرى دقت کردن و به عمق آن رسيدن را مى گويد).

شرح بخشی از خطبه 187 (إِنَّمَا مَثَلي بَيْنَکُمْ کَمَثَلِ السِّرَاجِ فِي الظُّلْمَةِ، يَسْتَضِيءُ بِهِ مَنْ وَلَجَهَا. فَاسْمَعُوا أَيُّهَا النَّاسُ وَ عُوا(10)، وَ أَحْضِرُوا آذَانَ قُلُوبِکُمْ تَفْهَمُوا). امام(عليه السلام) هنگامى که حوادث تلخ آينده و ظلمات فتنه ها را پيش بينى مى کند راه نجات آن را نيز نشان مى دهد و مى فرمايد: اگر سخنانى را که من مى گويم به خوبى بشنويد و حفظ کنيد و دقيقاً در آن بينديشيد براى نجات شما از شرّ اشرار و فتنه هاى فتنه جويان بسيار مؤثر است. امام(عليه السلام) در اينجا وجود خود را به چراغى پرنور در ميان امواج ظلمت، تشبيه کرده و به مردم دستور مى دهد به سوى اين چراغ بيايند و در حوزه پرتوافشانى آن قرار گيرند. نخست دستور مى دهند سخنان را بشنوند و نگهدارى کنند. سپس فرمان مى دهد که درباره آن تعمق نمايند و حقيقت آن را درک کنند (و اين است تفاوت مفهوم جمله «فَاسْمَعُوا أَيُّهَا النَّاسُ وَ عُوا» با جمله «وَ أَحْضِرُوا آذَانَ قُلُوبِکُمْ تَفْهَمُوا» که يکى شنيدن و درک کردن و نگهدارى نمودن و ديگرى دقت کردن و به عمق آن رسيدن را مى گويد).

«اى مردم! چراغ دل خود را از شعله (پر فروغ فکر) واعظ با عمل، روشن سازيد و ظرف وجود خويش را از آب زلال چشمه اى که از آلودگى ها پاک است پر کنيد!» (أَيُّهَا النَّاسُ، اسْتَصْبِحُوا مِنْ شُعْلَةِ مِصْبَاح وَاعِظ مُتَّعِظ، وَ امْتَاحُوا(1) مِنْ صَفْوِ عَيْن قَدْ رُوِّقَتْ(2) مِنَ الْکَدَرِ). همانگونه که چراغ هاى پرنور، مسير انسان را در تاريکى ها روشن مى سازد و از سقوط در پرتگاه، يا رفتن به بى راهه حفظ مى کند; بهره گيرى از اندرزهاى «واعظِ متّعظ» نيز، در سير و سلوک معنوى و فکرى و اخلاقى، انسان را از انحرافات عقيدتى و اخلاقى نگاه مى دارد و همانگونه که آب صاف و خالى از هرگونه کدورت و آلودگى، مايه حيات جسم انسان و همه موجودات زنده است; اندرزهاى شايسته رهروان راه حق، مايه حيات جان و روح آدمى است. روشن است که منظور از اين #چراغ_هدايت و چشمه آب حيات، وجود خود #امام(عليه السلام) است که مردم حق شناس مى بايست تا زمانى که دست رسى دارند نهايت استفاده را از آن حضرت بکنند: افسوس و صد افسوس! که نکردند و ما امروز بر سر سفره هدايت او نشسته ايم و از گوشه اى از کلمات آن حضرت که به ما رسيده است، چراغ دل را روشن مى سازيم و از چشمه زلالش سيراب مى شويم. (انس با ,#نهج‌البلاغه ادامه این مسیر روشن است و عمل به آن راه نجات و مسیر بهشت می باشد)

#زيبايى_ها_ى_زمين پس زمين به وسيله باغ هاى زيبا همگان را به سرور و شادى دعوت كرده با لباس نازك گل☘برگ ها كه بر خود پوشيد هر بيننده اى را به شگفتى واداشت. و با زينت و زيورى كه از گلو بند 🌸گل هاى گوناگون فخر كنان خود را آراست، هر بيننده اى را به وجد آورد كه فرآورده هاى نباتى را، توشه و غذاى انسان و روزى حيوانات قرار داد. در گوشه و كنار آن درّه هاى عميق آفريد و راه ها و نشانه ها براى آنان كه بخواهند از جادّه هاى وسيع آن عبور كنند تعيين كرد. #خطبه۹۱_۱۱ #نهج‌_البلاغه_خوانی @nahjolbalaghekhani110arvane