کلامِ مولا : خدا رحمت كند كسى را كه چون سخن حكيمانه بشنود، خوب فرا گيرد، و چون هدايت شود بپذيرد، دست به دامن هدايت كننده زند و نجات يابد، مراقب خويش در برابر پروردگار باشد، از گناهان خود بترسد، خالصانه گام بردارد، عمل نيكو انجام دهد، ذخيره اى براى آخرت فراهم آورد، و از گناه بپرهيزد. همواره اغراض دنيايى را از سر دور كند، و درجات آخرت به دست آورد، با خواسته هاى دل مبارزه كند. آرزوهاى دروغين را طرد و استقامت را مركب نجات خود قرار دهد. و تقوا را زاد و توشه روز مردن گرداند، در راه روشن هدايت قدم بگذارد، و از راه روشن هدايت فاصله نگيرد. چند روز زندگى دنيا را غنيمت شمارد و پيش از آن كه مرگ او فرا رسد خود را آماده سازد، و از اعمال نيكو، توشه آخرت برگيرد.. | نَهجُ‌البَلاغه_خطبه ۷۶

کلامِ مولا : ‌ •چگونگى آفرينش آسمان ها🌖 فضاى باز و پستى و بلندى و فاصله هاى وسيع آسمان ها را بدون اينكه بر چيزى تكيه كند، نظام بخشيد و شكاف هاى آن را به هم آورد، و هر يك را با آنچه كه تناسب داشت و جفت بود پيوند داد، و دشوارى فرود آمدن و برخاستن را بر فرشتگانى كه فرمان او را به خلق رسانند يا اعمال بندگان را بالا برند آسان كرد. در حالى كه آسمان را به صورت دود و بخار بود به آن فرمان داد، پس رابطه هاى آن را بر قرار ساخت، سپس آنها را از هم جدا كرد و بين آنها فاصله انداخت، و بر هر راهى و شكافى از آسمان، نگهبانى از شهاب هاى روشن گماشت، و با دست قدرت آنها را از حركت ناموزون در فضا نگهداشت، و دستور فرمود تا برابر فرمانش تسليم باشند.

و آفتاب را نشانه روشنى بخش روز، و ماه را، با نورى كم رنگ براى تاريكى شب ها قرار داد، و آن دو را در مسير حركت خويش به حركت در آورد، و حركت آن دو را دقيق اندازه گيرى كرد تا در درجات تعيين شده حركت كنند كه بين شب و روز تفاوت باشد، و قابل تشخيص شود، و با رفت و آمد آن ها شماره سالها، و اندازه گيرى زمان ممكن باشد. پس در فضاى هر آسمان فلك آن را آفريد، و زينتى از گوهرهاى تابنده و ستارگان درخشنده بياراست، و آنان را كه خواستند اسرار آسمان ها را دزدانه دريابند، با شهاب هاى درخشنده سوزان تير باران كرد، ستارگان از ثابت و استوار، و گردنده و بى قرار، فرود آينده و بالا رونده، و نگران كننده و شادى آفرين را، تسليم اوامر خود فرمود.. | نَهجُ‌البَلاغه_خطبه ۹۱

کلامِ مولا : خدايا از من در گذر آنچه را از من بدان داناترى، و اگر بار ديگر به آن باز گردم تو نيز به بخشايش باز گرد. خدايا، آنچه از اعمال نيكو كه تصميم گرفتم و انجام ندادم ببخشاى. خدايا، ببخشاى آنچه را كه با زبان به تو نزديك شدم ولى با قلب آن را ترك كردم. خدايا، ببخشاى نگاه هاى اشارت آميز، و سخنان بى فايده، و خواسته هاى بى مورد دل، و لغزش هاى زبان.. •نیایش امام؛ | نَهجُ‌البَلاغه_خطبه ۷۸

کلامِ مولا : ‌ هیچ مومنی بیمار نمی شود، جز اینکه به خاطر بیماری او ما بیمار می شویم؛ و غمگین نمی شود، جز اینکه به خاطر حزن او ما محزون می شویم؛ و دعا نمی کند، جز این که ما آمین می گوییم؛ وساکت نمی شود، جز این که برای او دعا می کنیم. عرض کردند: آقا این مطلب مربوط به کسانی است که اطراف شما اینجا در این شهر هستند؟ فرمودند: در شرق و غربِ زمین هیچ مومنی از نظر ما پنهان نیست.. | بحارالانوار،ج۲۶،ص۱۴۰_ برشی از کتاب سرنوشت انسان ، جلد۲ _ استاد عالی

امیرالموئمنین علی علیه السلام در نامه ای به محمد بن ابوبکر (ازنزدیک‌ترین یاران امام علی(ع) که از سوی ایشان به فرمانداری مصر منصوب شد) فرمودند:

《یا عِبادَ اللّه ِما بعدَ المَوتِ لِمَن لم يُغفَرْ لَهُ أشدَّ مِن المَوتِ》 بندگان خدا! بعد از مرگ برای کسی که آمرزیده نشده، سخت تر و درد آورتر از هنگام مرگ و جان دادن است.

《القَبرُ فاحذَرُوا ضِيقَهُ وضَنكَهُ وظُلمَتَهُ وغُربَتَهُ 》 از فشار و تنگی و تاریکی و غربت و تنهایی قبر بترسید.

《إنّ لِلقَبرِ كلاما في كُلِّ يَوم يقولُ : أنا بَيتُ الغُربَةِ أنا بَيتُ التُرابِ أنا بَيتُ الوَحشَةِ أنا بَيتُ الدُّودِ وَ الهَوامِ》 قبر هر روز ندایی دارد و با فریاد بلند می گوید: منم خانه غربت، منم خانه خاک، منم خانه وحشت، منم خانه حیوانات موذی و حشرات..

《وَ الْقَبْرُرَوْضَةٌ مِنْ رِيَاضِ اَلْجَنَّةِ أَوْ حُفْرَةٌ مِنْ حُفَرِ اَلنَّارِ 》 عالم برزخ و قبر، جلوه ای از بهشت و باغی از باغستان های بهشت است و یا جلوه و پیش در آمدی از آتش جهنم..