#گمگشتگی 🔻 یک رفیقی داشتیم که از بچه‌های قدیم جبهه و جنگ بود البته الآن از علمای قم است؛ نقل می‌کرد که در یکی از شب‌های عملیات، یک گروهی را به ما سپردند و گفتند راه بیفت برو. ما شبانه قبل از اذان صبح، یک مسیری را گرفتیم و رفتیم. می‌گفت اینقدر به شما بگویم که مدتی که راه رفتیم، احساس کردیم که دیگر این‌جا ما گم شده‌ایم. می‌گفت خیلی گم شدیم، چون گم شدن‌های ظاهری متصف به کم یا زیاد نمی‌شود، ولی بعضی گم شد‌ن‌ها کم و زیاد دارد. 🔸 می‌گفت اینقدر به شما بگویم که در آن منطقه‌ای که ما رسیدیم نه صدای توپ می‌آمد، نه صدای گلوله می‌آمد. هیچ آثار جنگ نبود و نمی‌دانستیم کجا هستیم. این دوست ما می‌گفت که گاهی زندگی و مشغله‌ی روزانه، انسان را به گمگشتی و تحیّر می‌اندازد، یعنی ما گاهی داریم زندگی می‌کنیم ولی گم شده‌ایم. 🔹 نمی‌دانیم «خود» ما کجا است و کجا هستیم؟ چه کسی هستیم؟ چه کار داریم می‌کنیم؟ گاهی مشغله‌های متعدد فکری و غفلت‌های گوناگون از خداوند و اهل‌بیت (علیهم‌السلام) ما را گم می‌کند، یعنی احساس گمگشتگی، تحیّر و سرگردانی پیدا می‌کنیم. البته خود همین احساس هم احساس مبارکی است و به هر کسی دست نمی‌دهند. <کد 4338> ادامه دارد... ┄┅═✧❁ااا❁✧═┅┄ 🔺 کانال رسمی حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری: 🔹 تلگرام و ایتا: @nasery_ir 🔸 واتساپ: wa.me/989338010649 ‌ ‌ ‌ ‌