رمان «رومی روم»، رمانی است که هم حال و هوای اربعین دارد و هم در چهارچوب ادبیات دفاع مقدس جای می‌گیرد؛ چرا که بخشی از رمان مربوط به عملیات مرصاد است. یادداشت خانم سعیده شبرنگ در مورد این رمان را که امروز در خبرگزاری تسنیم منتشر شد، با مراجعه به پیوند زیر مطالعه فرمایید: https://www.tasnimnews.com/fa/news/1401/06/28/2776112

#گزیده_کتاب       #فرزانه_فروزنده          📚 از لحاظ خوراک به غذایی بسیار مختصر و اندک قناعت می‌نمود و کسی ندید ایشان در طول حیات پربرکتشان، بر سر سفره‌های رنگین حضور یابد، یکی از طلاب گفته است بارها اتفاق می‌‌افتاد برای صرف ناهار به منزل ایشان می‌رفتم، چند قرص نان و یک سیر پنیر و مقداری گردو،‌ تهیه کرده،‌ با هم می‌خوردیم،‌ زندگی وی کاملاً زاهدانه بود.       📌 برگرفته از ص ۱۲۵ کتاب «فرزانۀ فروزندۀ جان‌ها و دل‌ها» در شرح احوال آیت‌الله شیخ مجتبی قزوینی، تألیف غلامرضا گلی زواره، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل

⚠ مسئلۀ مورد ابتلای این روزها #گزیده_کتاب      #احکام_کاربردی         📚 ... قول بدون علم یا حجت نیز حرام است؛ یعنی انسان حرفی را که به‌درستی آن اطمینان ندارد، با قطعیت بیان کند؛ البته اگر انسان شک داشته باشد که مطلبی درست است یا نه، می‌تواند به نقل از منبع خبری بازگو کند یا گزاره را به نحو ظنی (نه قطعی) بیان نماید. از مصادیق قول به غیر علم عبارت است از: قرار دادن یک مسئلۀ نظری اجتهادی به عنوان یک امر بدیهی، یک محتمل و مظنونی (مثل شایعه) را قطعی بیان کردن، یک مسئلۀ مستحبی را واجب شمردن بدون آنکه تحت عناوین ثانویه قرار گرفته باشد و ...     📌 برگرفته از ص ۲۴۰ کتاب «احکام کاربردی»، پژوهش علیرضا کریمی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل

#گزیده_کتاب #تحریر_اخلاق_ناصری ✅ انواع محبت 📚 محبت در نوع انسان، بر دو گونه است، یکی طبیعی و دیگری ارادی. محبت طبیعی مانند محبت مادران به فرزندان که ا گر این نوع محبت در سرشت مادران نبود، تربیت و ادامۀ حیات برای اطفال و کودکان ممکن نمی‌شد. محبت ارادی نیز خود دارای چهار نوع است: ۱- محبتی که به‌سرعت شکل می‌گیرد و به‌سرعت از میان می‌رود؛ ۲- محبتی که به‌کندی شکل می‌یابد و به‌سرعت زایل می‌گردد؛ ۳- محبتی که به‌سرعت شکل گرفته، به‌کندی از بین می‌رود؛ ۴- محبتی که دیرهنگام شکل می‌گیرد و به‌کندی از میان می‌رود. 📌 برگرفته از ص ۲۲۸ و ۲۲۹ کتاب «تحریر اخلاق ناصری»، نوشتۀ خواجه نصیرالدین طوسی و تحریر سید رحیم حسینی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل

#گزیده_کتاب #تحریر_اخلاق_ناصری ✅ دلایل شکل‌گیری محبت‌های ارادی 📚 اما لذت علت محبتی است که زود شکل می‌گیرد و سریع از میان می‌رود. اما نفع علت محبتی است که دیرهنگام شکل می‌گیرد و زود از بین می‌رود. اما خیر علت محبتی است که زود شکل می‌گیرد و دیر از میان می‌رود. اما مرکب از این سه مؤلفه (لذت و نفع و خیر) را علت محبتی می‌توان دانست که دیر شکل می‌گیرد و دیر از میان می‌رود. 📌 برگرفته از ص 229 کتاب «تحریر اخلاق ناصری»، نوشتۀ خواجه نصیرالدین طوسی و تحریر سید رحیم حسینی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل

#گزیده_کتاب #تحریر_اخلاق_ناصری ✅ عدالت، موجب پیوند قلب‌ها 📚 محبتی که بین پادشاه و رعیّت و رئیس و مرئوس و غنی و فقیر وجود دارد نیز در معرض شکایت و ملامت است، چراکه هریک از طرفِ خود انتظار چیزی دارد که در اغلب اوقات، حاصل نمی‌گردد و حاصل نشدن و فقدان توأم با انتظار، موجب فساد نیّت است و فاسد‌شدن نیّتْ درنگ‌کردن را به دنبال دارد و به دنبال درنگ، ملامت و سرزنش می‌آید، اما با رعایت شرط عدالت، این فسادها نیز از میان می‌روند. 📌 برگرفته از ص ۲۳۴ کتاب «تحریر اخلاق ناصری»، نوشتۀ خواجه نصیرالدین طوسی و تحریر سید رحیم حسینی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل

#گزیده_کتاب #کوفه_و_نقش_آن_در_قرون_نخستین_اسلامی 📚 امام حسن علیه‌السلام با آگاهی از پراکندگی کوفیان و نفاق لشکریان خود به منظور اتمام حجت به آنها فرمود: «می‌دانم شما در مقام مکر و حیله با من هستید، ولی می‌خواهم حجت خود را بر شما تمام کنم. فردا در فلان موضع جمع شوید و بیعت خود را نشکنید و از عقوبات الهی بترسید.» سپس ده روز در آن موضع توقف کرد، اما بیش از چهارهزار نفر جمع نشدند. آنگاه به منبر رفت و خطاب به آنها فرمود: عجب دارم از گروهی که نه دین و نه حیا دارند. وای بر شما! به خدا سوگند، معاویه به آنچه برای شما در کشتن من ضمانت کرده است، وفا نخواهد کرد. من می‌خواستم برای شما دین حق را برپا دارم، ولی مرا یاری نکردید. من خود به‌تنهایی می‌توانم خدا را عبادت کنم (و نیازی به شما ندارم)؛ اما به خدا قسم، شما هرگز در حکومت بنی‌امیه فرح و شادی نخواهید دید و انواع عذابها بر شما وارد خواهد آمد؛ گویا فرزندانتان را می‌بینم که بر در خانه‌های فرزندان ایشان ایستاده‌اند و آب و طعام می‌خواهند، ولی به آنها نمی‌دهند. به خدا اگر یاوری می‌داشتم کار را به معاویه واگذار نمی‌کردم؛ زیرا به خدا و رسول او سوگند یاد می‌کنم که خلافت بر بنی‌امیه حرام است. پس اف بر شما باد ای بندگان دنیا! به زودی وبال اعمال خود را خواهید یافت. 📌 برگرفته از ص 293 و 294 کتاب «کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی»، تألیف محمدحسین رجبی دوانی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل

✅ صلوات بر پیامبر اعظم، سایر انبیاء و ائمه علیهم‌السلام #گزیده_کتاب #احکام_کاربردی 📚 مستحب است هنگام شنیدن نام حضرت خاتم الانبیاء، محمد مصطفی، صلوات فرستاده شود و هنگام نوشتن نام ایشان هم صلوات نوشته شود. همچنین هنگام شنیدن نام سایر انبیاء و ائمه نیز صلوات بر آن‌ها مستحب است؛ اما هنگام صلوات بر سایر انبیاء اول باید (این «باید» به معنای وجوب نیست؛ به معنای استحباب است) بر حضرت خاتم الانبیاء و اهل بیت ایشان صلوات فرستاده شود و بعد بر سایر انبیاء؛ مثلاً گفته شود: حضرت موسی (علی نبینا و آله و علیه السلام). بجز حضرت ابراهیم که جایز است تنها بر ایشان صلوات فرستاده شود: حضرت ابراهیم (علیه السلام). 📌 برگرفته از ص ۱۲۱ کتاب «احکام کاربردی»، پژوهش علیرضا کریمی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل

#گزیده_کتاب #فرهنگ_جامع_سخنان_امام_حسین 📚 ابوالبختری از امام‌صادق علیه‌السلام و [ایشان هم] از امام‌باقر علیه‌السلام نقل می‌کند که فرمود: «امام‌حسین علیه‌السلام هر شب جمعه، قبر (برادر خود) امام‌حسن علیه‌السلام را زیارت می‌کرد.» 📌 برگرفته از کتاب «فرهنگ جامع سخنان امام‌حسین علیه‌السلام»، تآلیف گروه حدیث پژوهشکدۀ باقرالعلوم علیه‌السلام، ترجمۀ علی مؤیدی، ص ۷۰۸، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل

#گزیده_کتاب     #کوفه_و_نقش_آن_در_قرون_نخستین_اسلامی          📚 نکتۀ قابل توجه دیگر، پس از انعقاد قرارداد صلح و کناره‌گیری امام حسن علیه‌السلام از خلافت، به فراموشی سپردن بهانۀ اصلی و ظاهری سرکشی معاویه، یعنی خون‌خواهی عثمان است. او با اینکه اعلام کرد قرارداد صلح با امام حسن را اجرا نخواهد کرد، از تعقیب باقیماندۀ افرادی که مدعی بود، قاتل عثمان هستند و به هنگام اشغال کوفه در چنگ او گرفتار بودند، صرف نظر کرد و از این بابت مورد بازخواست اهل شام و دیگر هواخواهان عثمان هم واقع نشد!      📌 برگرفته از ص ۲۹۶ و ۲۹۷ کتاب «کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی»، تألیف محمدحسین رجبی دوانی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل

#گزیده_کتاب #کوفه_و_نقش_آن_در_قرون_نخستین_اسلامی 📚 حجربن‌عدی در سخنانی که حاکی از محبت زیاد او به اهل بیت پیغمبر صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم بود ولی لحنی گستاخانه و دور از ادب داشت به امام حسن گفت: به خدا سوگند دوست داشتم در این روز تو مُرده بودی و ما هم با تو مُرده بودیم و چنین روزی را نمی‌دیدیم که ما از نبرد با معاویه با نارضایتی و رنجیدگی خاطر برگشتیم، ولی دشمنان ما شاد و راضی از صحنۀ نبرد خارج شدند. سخن او بر امام حسن علیه‌السلام گران آمد و چهرۀ آن حضرت را دگرگون ساخت. امام حسین علیه‌السلام به حجر اشاره نمود، و او را ساکت کرد. در این هنگام امام حسن فرمود: »ای حجر ! همۀ مردم آنچه را تو دوست داری نمی‌پسندند و عقیدۀ همۀ آنها مثل تو نیست. کاری را که من انجام دادم، جز با هدف نگاه داشتن و بقای تو (و امثال تو) نبود و ارادۀ خدا هر روز به‌گونه‌ای است. 📌 برگرفته از ص 299 کتاب «کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی»، تألیف محمدحسین رجبی دوانی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل

#گزیده_کتاب #بانوی_آندلس 📚 در ارتباط با لقب «رضا» از احمدبن‌محمدبن‌ابی‌نصر بزنطی نقل شده است: به حضرت جوادالائمه علیه‌السلام عرض کردم: گروهی از مخالفین شما می‌پندارند که چون مأمون پدر شما را برای ولایتعهدی خود برگزید، ایشان را «رضا» نامیده‌اند. امام جواد علیه‌السلام در پاسخ فرمودند: به خدا دروغ می‎‌گویند، خلاف می‌گویند، بلکه خداوند –تبارک و تعالی- او را «رضا» نامید؛ زیرا او برای خداوند – عز و جل- در آسمانش، و برای رسولش و ائمۀ بعد از او در زمینش مرضیّ بود. بزنطی می‌گوید عرض کردم: مگر سایر پدرانتان برای خدا و رسولش و ائمه علیهم‌السلام رضی نبودند؟ حضرت فرمودند: چرا. عرض کردم: پس برای چه از این میان فقط پدرتان «رضا» نامیده شده است؟ حضرت فرمودند: چون همانطور که دوستان و طرفدارانش به ایشان رضایت داده و ایشان را پذیرفتند، مخالفین نیز ایشان را قبول کرده، به ایشان رضایت داده بودند. این حالت برای پدران و اجداد ایشان اتفاق نیفتاد؛ و لذا از بین آنان فقط ایشان «رضا» نامیده شده‌اند. 📌 برگرفته از کتاب «بانوی آندلس»، تألیف سید محمدصادق مصباح موسوی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل

معرفی کتاب «بانوی آندلس» دیشب؛ برنامۀ باران؛ شبکۀ دو

#گزیده_کتاب #تحریر_اخلاق_ناصری 📚 از جمله ویژگی‌های این نوع محبت، یعنی محبت اهل خیر به یکدیگر، آن است که کاستی و کم شدن به آن راه ندارد، سعایت و بدگویی دیگران بر زوال آن تأثیری ندارد، صاحب چنین محبتی از داشتن آن خسته و دل‌زده نمی‌شود و دیگر اینکه اشرار از چنین محبتی بهره و نصیبی ندارند. در مقابل، محبتی که به منظور منفعت و لذت شکل گرفته است بین اهل شر و اهل خیر مشترک است و ویژگی اصلی آن این است که به‌سرعت پایان پذیرفته و از میان می‌رود، زیرا چیزی که به منظور نفع یا لذت طلب شود، مطلوب بالعرض است نه مطلوب بالذات، مانند دوستی‌ها و محبت‌هایی که در غربت و مسافرت، به واسطۀ انسی که بین انسان‌ها وجود دارد حاصل می‌شود. 📌 برگرفته از ص 231 و 232 کتاب «تحریر اخلاق ناصری»، نوشتۀ خواجه نصیرالدین طوسی و تحریر سید رحیم حسینی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل

#گزیده_کتاب #تحریر_اخلاق_ناصری 📚 بر مَلِک واجب است دائماً در حال رعیت نظر کرده، از احوال ایشان جویا شود و بر حفظ قوانین عادلانه تأکید فراوان ورزد، چراکه قوام دولت و مملکت به عدالت استوار است. 📌 برگرفته از ص ۲۷۳ کتاب «تحریر اخلاق ناصری»، نوشتۀ خواجه نصیرالدین طوسی و تحریر سید رحیم حسینی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل

برای مشاهدۀ فیلم معرفی کتاب #بانوی_آندلس، پیوند زیر را لمس بفرمایید: https://aparat.com/v/k0suU

#معرفی_کتاب #سیره_نامه_امیرالمومنین ترجمۀ جلد دوم «سیره‌نامۀ امیرالمؤمنین»، تألیف علی کورانی عاملی و ترجمۀ سید ابوالقاسم حسینی (ژرفا) به تازگی توسط شرکت چاپ و نشر بین‌الملل روانۀ بازار شد. این جلد دربردارندۀ حوادث دوران سه حاکم نخست پس از پیامبر و موضع‌گیری‌های حضرت علی علیه‌السلام در برابر این حوادث است. همچنین در یک‌چهارم پایانی کتاب، جریان بیعت مردم با امیرالمؤمنین علی برای حکومت و سیاست‌های ایشان در طول دورۀ حاکمیتشان بررسی می‌شود. این جلد حاوی 20 فصل است که از فصول جذاب آن می‌توان به این دو فصل اشاره کرد: «نمونه‌هایی از مراجعۀ ابوبکر و عمر به علی» و «مقایسۀ ثروتمندی علی با ابوبکر و عمر و عثمان» ترجمۀ جلد دوم سیر‌نامۀ امیرالمؤمنین در 868 صفحه و با شمارگان 1000 نسخه منتشر شده است.

#گزیده_کتاب #فرهنگ_جامع_شهادت_معصومین ✅ امام حسن عسکری علیه‌السلام در میان درندگان 📚 شیخ کلینی از بعضی از اصحاب نقل می‌کند: حضرت امام حسن عسکری علیه‌السلام را به نحریر سپردند و آن ملعون، اوضاع را برای حضرت سخت کرده بود و ایشان را می‌آزرد. روزی همسرش به او گفت «وای بر تو! از خدا بترس، مهمان خود را آزموده‌ای و می‌دانی که شخص صالحی است، او را آزار نده. من برای آزاری که به او می‌رسانی، می‌ترسم و نگران تو هستم»؛ نحریر گفت: او را نزد درندگان خواهم انداخت. همین کار را کرد؛ اما با شگفتی دیدند که درندگان، دور او را گرفته‌اند و حضرت نماز می‌خواند. 📌 فرهنگ جامع شهادت معصومین علیهم‌السلام، تألیف گروه حدیث پژوهشکدۀ باقرالعلوم، ترجمۀ محمود لطیفی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل، ۱۳۹۰ش، ج ۳، ص ۳۲۴

#معرفی_کتاب  #اطلس_اندیشه_معاصر_عرب    کتاب «اطلس اندیشۀ معاصر عرب» برای پاسخ به این پرسش اصلی تهیه شده که ماهیت «ابرگفتمان‌های معاصر عرب» چیست؟ در سایۀ این سؤال، سؤالات فرعی دیگری نیز طرح و تبیین می‌شود:  جریان‌های فکریِ مؤثر بر جغرافیای اندیشۀ عربی کدامند؟  آیا می‌توان هویت واحد فکری، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی برای جهان عرب تعریف کرد؟ مؤلفه‌های عربیت و هویت مشترک عربی چیست؟ مؤثرترین متفکران و رهبرانِ جریان سازِ معاصر عرب کیانند؟  مراکز مطالعاتی و تفکرساز عربی که از سویی برآمده از جریان‌های فکری‌اند و از دیگرسو عقبه‌ای برای آن، از چه قرار است؟    این اثر از چهار اطلس با درون‌مایه‌های زیر سامان یافته است:  اول، جریان‌شناسی فکری جهان معاصر عرب؛  دوم، هویت فکری، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی جهان معاصر عرب؛  سوم، مؤثرترین متفکران معاصر عرب؛  چهارم، مراکز فعال فکری و مطالعاتی جهان معاصر عرب.    «اطلس اندیشۀ معاصر عرب؛ جریان‌شناسی فکری و مطالعاتی جهان معاصر عرب»، حاصل پژوهش حسن  علی‌پوروحید، با همکاری پژوهشکدۀ باقرالعلوم علیه‌السلام، توسط شرکت چاپ و نشر بین‌الملل در 1020 صفحه و با شمارگان 1000 نسخه منتشر شد.

#گزیده_کتاب #فرهنگ_جامع_شهادت_معصومین 📚 شیخ کلینی از محمد بن اسماعیل نقل می کند: عده‌ای از بنی‌عباس نزد صالح‌بن‌وصيف ـ که حضرت ابومحمد (کنیۀ امام عسکری علیه‌السلام) در زندان او بود ـ آمدند و گفتند: اوضاع را برای او سخت کن و فرصت هیچ کاری نده. صالح گفت: دیگر چه کار می توانم بکنم؟ دو نفر از شرورترین افرادم را که مأمور او نمودم؛ اما امروز همان دو نفر در عبادت و نماز و روزه به مقامی بالا رسیده‌اند. سپس دستور داد آن دو نفر آمدند و به آنان گفت: نظر شما دربارۀ این شخص زندانی چیست؟ آن دو نفر گفتند: چه بگوییم دربارۀ شخصی که روزها، روزه می‌گیرد و تمام شب را بیدار است؟! سخن نمی‌گوید و فقط به عبادت می‌پردازد، وقتی به ما نگاه می‌کند، اعضای بدن ما می‌لرزد و چنان حالتی به ما دست می‌دهد که توانایی و اختیار از ما گرفته می‌شود. عباسیان پس از شنیدن این سخنان، سرشکسته و مأیوس برگشتند. 📌 فرهنگ جامع شهادت معصومین علیهم‌السلام، تألیف گروه حدیث پژوهشکدۀ باقرالعلوم، ترجمۀ محمود لطیفی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل، ۱۳۹۰ش، ج ۳، ص ۳۲۶

#گزیده_کتاب #فرهنگ_جامع_شهادت_معصومین ✅ لحظات احتضار امام حسن عسکری علیه‌السلام 📚 اسماعیل‌بن‌علی گفت: در یکی از روزها نزد حضرت حسن عسکری رفتم که ایشان بیمار بود، بیماری‌ای که بر اثر آن از دنیا رفت. امام حسن عسکری به خادمش عقید ـ که سیاه‌پوستی از مردم نوبه و پیشتر خدمتکار حضرت هادی علیه‍‌السلام بود و خود او امام حسن عسکری را بزرگ کرده بود ـ فرمود: «برای من جوشاندۀ مصطکی آماده کن». پس از مدتی صقيل ـ مادر حضرت مهدی - جوشانده را آورد. وقتی امام حسن عسکری کاسه را گرفت تا بنوشد، بر اثر لرزشِ دستانش، لب کاسه به دندان‌هایش می خورد. به‌ناچار، کاسه را زمین گذاشت و به عقید فرمود: «درون اتاق برو، در آنجا کودکی خواهی دید؛ در حال سجده است. او را نزد من بیاور»؛ عقید می گوید: درون اتاق رفتم و کودکی را دیدم که به سجده رفته و انگشت سبابۀ خود را به سمت آسمان بلند کرده است. من سلام کردم و او نمازش را کوتاه کرد. گفتم: سرورم فرمود که بیرون بیایید؛ در این حال مادرش، صقیل آمد و دست او را گرفت و نزد پدر بزرگوارش برد. اسماعیل‌بن‌علی نوبختی می‌گوید: وقتی آن کودک ـ که رنگی روشن، موهایی پیچیده و دندان‌هایش از هم فاصله داشت ـ در برابر امام حسن عسکری قرار گرفت، سلام داد. هنگامی که امام او را دید، گریست و گفت: «ای سرور و آقای خانواده، آب را به من بنوشان که در حال رفتن به سوی خدایم هستم». کودک کاسۀ جوشانده را برداشت و لبان مبارک خود را به دعا یا ذکری حرکت داد و آن را به پدر نوشاند؛ سپس امام حسن عسکری فرمود: «مرا برای نماز آماده کنید». در این حال، بر دامن حضرت دستمالی انداخـته شد و آن کودک، عضو به عضو وضویش داد و بر سر و پاهایش مسح کشید. امام حسن عسکری فرمود: «مژده باد! ای فرزندم که تو صاحب‌الزمانی. تو مهدی و حجت خدا روی زمین هستی. تو فرزند و وصی من و فرزند منی! ... پیامبر، آمدنت را مژده داد و برای تو اسم و کنیه انتخاب کرد. اینها همه، پیمانی است که پدرم از پدرانش - که درود خدا بر آنان باد ـ به من فرموده است. در همان حال از دنیا رفت. درود خدا بر همۀ آنان باد. 📌 فرهنگ جامع شهادت معصومین علیهم‌السلام، تألیف گروه حدیث پژوهشکدۀ باقرالعلوم، ترجمۀ محمود لطیفی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل، ۱۳۹۰ش، ج ۳، ص ۳۳۹ و ۳۴۰

برای شنیدن صوت مصاحبۀ صریح و چالشی با آقای محمدقائم خانی نویسندۀ کتاب «سیمرغ سی مرغ»، پیوند زیر را لمس نمایید: https://www.aparat.com/v/uK5UT

✅ از بزرگترین امتحانات عصر ظهور #گزیده_کتاب #فرهنگ_جامع_شهادت_معصومین 📚 نعمانی از علی‌بن‌ابی‌حمزه نقل کرده است: حضرت امام صادق علیه‌السلام فرمود: «روزی که قائم قیام کند، مردم او را نخواهند پذیرفت؛ زیرا او در چهرۀ جوانی، خوش‌ترکیب ظاهر می‌شود ـ و مردم چنين انتظاری ندارند ـ تنها افرادی در شناخت او ثابت می‌مانند که خداوند در عالم ذر از آنها پیمان گرفته باشد». در روایت‌های مشابه نیز آمده است که از بزگترین گرفتاری‌ها و امتحان‌ها این است که سرور آنان به صورت جوانـی ظاهر می‌شود، در صورتی که آنان او را پیرمردی مُسن می‌پنداشتند. 📌 فرهنگ جامع شهادت معصومین علیهم‌السلام، تألیف گروه حدیث پژوهشکدۀ باقرالعلوم، ترجمۀ محمود لطیفی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل، ۱۳۹۰ش، ج ۳، ص ۳۵۹

✅ نوبت به همه می‌رسد!      #گزیده_کتاب              #فرهنگ_جامع_شهادت_معصومین                       📚 امام صادق علیه‌السلام: او در میان مردم، همانند داود و پیامبر خاتم صلوات‌الله‌عليهم قضاوت می‌کند، در این اوضاع است که زمین گنج‌های خود را پیشنهاد می‌کند و برکات خـود را آشکار می‌سازد ـ تا جایی که ـ آن روز برای دادن صدقه و خیرات فقیری نمی‌یابید؛ زیرا فراوانی همۀ مؤمنین را فرا می‌گیرد. سپس فرمود: دولت ما آخرینِ دولت‌هاست و هیچ خواهان حکومتی نمی‌ماند، مگر اینکه مدتی به قدرت می‌رسد تا پس از ظهور حکومت ما نگویند که اگر ما هم حکومت می‌کردیم، روشی چون اینان به کار می‌بردیم. این معنای آن جملۀ قرآن کریم است که می‌فرماید: «عاقبت از آن پرهیزکاران است».         📌 فرهنگ جامع شهادت معصومین علیهم‌السلام، تألیف گروه حدیث پژوهشکدۀ باقرالعلوم، ترجمۀ محمود لطیفی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل، ۱۳۹۰ش، ج ۳، ص ۴۰۸

#گزیده_کتاب        #احکام_کاربردی           ✅ اصل حرمت اذیت و توهین به مؤمنان و یکی از موارد استثناء این اصل    📚 یکی از قواعد فقهی که همۀ فقها هم آن را قبول دارند، این است که اذیت کردن مؤمنین و توهین به مؤمنین چه با گفتار و چه با رفتار، قطعاً حرام است؛ مگر اینکه خود دین در بعضی موارد به ما اجازه داده باشد که توهین کنیم؛ یکی از این موارد، در مراتب بالای امر به معروف و نهی از منکر است؛ اگر شرایط امر به معروف و نهی از منکر فراهم بود و مراتب پایین‌تر هیچ تأثیری نداشت و وادار کردن به معروف یا باز داشتن از منکر فقط با شیوه‌ای امکان‌پذیر باشد که دربردارندۀ اهانت یا آزار مؤمن است، مثلاً با فریادی همراه باشد که نوعاً بی‌احترامی محسوب می‌شود، این مقدار توهین و اذیت اشکالی ندارد. ⚠ باید دقت کنیم که اگر مؤمن، گناهکار باشد، ما هیچ مجوزی نداریم که به او توهین کنیم. اگر مؤمنی یکی از حدود الهی را رعایت نکرد، احترامش از بین نمی‌رود! این یک اصل است که البته استثنائاتی دارد و آن استثنائات را خود دین تعیین کرده‌است.       📌 برگرفته از ص ۱۶۵ کتاب «احکام کاربردی»، پژوهش علیرضا کریمی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل