همه مون توی مختارنامه با این شخصیت آشنا شدیم... شمر بن ذی الجوشن... البته بازیگر این نقش، انسان شریفیه ها... چون تنها تصویر ما از شمر بازیگر نقش شمر هست این عکس رو استفاده کردم... بگذریم... چقدر راجع به شمر اطلاع داریم؟ چی شد که شمر به این عاقبت رسید؟ امروز میخوام براتون یه کارگاه شمر شناسی بذارم تا وقتی توی زیارت عاشورا میگیم و لعن الله شمرا به راحتی از کنارش عبور نکنیم... @nasle_zohoorz

شمر آدم کوچکی نیست... اگر نیایش های شمر را برای شما بخوانند و به شما نگویند که این ها مال شمر است، شما با آن ها گریه می کردید؛ حال می کردید... هیچ گاه گفته نمی شود که وقتی شمر دستش را به حلقه خانه خدا می زد، چگونه با خدا زمزمه می کرد! این چنین کسی حالا در کربلا شمر می شود. با ورودش همه چیز عوض می شود... فکر نکنید شمر اهل نماز و روزه نبوده و یا از آن دسته آدم هایی بوده که عرق می خوردند و عربده می کشیدند؛ شمر و بسیاری دیگر که آن طرف ایستاده اند، آدم هایی هستند که پیشانی پینه بسته داشتند. بسیار هم اهل تهجد بودند. این آقایی که ما صحبتش را می کنیم، یعنی شمر، شانزده بار با پای پیاده به سفر حج رفته است... @nasle_zohoorz

شاید خسته شوید! اما فضائل شمر بالاتر از این هاست: سخن از کسی است که در میدان جنگ صفین تا شهادت پیش رفت و در میدان جنگ کربلا، حسین را تا شهادت پیش برد. ما هر چقدر هم خوب باشیم تاکنون این طور عبادت های سنگینی انجام نداده ایم: شانزده بار حج آن هم با پای پیاده، توفیق درک محضر امیرالمومنین و سربازی و حتی جانبازی در رکاب ایشان... چه سوابقی داشت شمر! حال اگر جرأت دارید بگویید: «و لَعَن اللهُ شمراً» همیشه در این فراز دست و دلم می لرزد؛ صدایم نیز. نباید سریع از این عبارت گذشت... وقتی خوب ها اینقدر زود بد می شوند، نباید فقط به یک دعای ساده دلخوش کرد که «اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا» باید به دنبال ریشه ها و علت ها بود... @nasle_zohoorz

مهم ترین مسئله شمر، شکم محوری بود... یکی از نیازهای انسان نیازهای زیستی اوست. نیاز به تغذیه که یک نوع از نیازهای زیستی انسان است، جایگاه ویژه ای در زندگی انسان دارد. اما اگر این نیاز محور قرار گیرد، دیگر مسئله به سادگی قابل حل نیست... اما شمر! اولین خصوصیت شمر این بود که می گفت: شکم از همه چیز برای من مهم تر است. مهم بود که غذاب خوب بخورد و برای دست یافتن به این غذا دست به هر کاری می زد. او شکم پرست قهّاری بود؛ شکم از هر چیز برای او مهم تر بود. شمر عبدالبطن یعنی اسیر شکم و بنده شکم بود. این اسارت او را بیچاره کرد. سوال: آیا غذا برای شما اولین مسئله زندگی است؟ @nasle_zohoorz

اشتباه نکنید، با شکم مشکلی نیست؛ اما امان از شکم محوری! همت عالی با شکم پروری جمع نمی شود. شمر بن ذی الجوشن می دانست حسین (ع) بر حق است اما عزم این را نداشت پای این علم خود بماند. شمر نه تنها عزم نداشت بلکه فردی دل مرده بود. از آثار دیگر شکم محوری، دل مردگی است. پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: با خوردن و آشامیدن زیاد دل ها را نمیرانید زیرا همان گونه که زراعت بر اثر آب زیاد از بین می رود، دل ها نیز بر اثر پرخوری می میرند. از دیگر آثار شکم محوری در روایات معصومین، قساوت قلب و سنگدلی است... اهل شکم دقت کنند یک وقت این لعن دامن گیر آن ها نشود: و لعن الله شمرا! @nasle_zohoorz

شکم محوری فقط یکی از ویژگی و شاخص های شمر شدن است... اگر عمری باقی بود هر روز یکی از ویژگی های شمر شدن را می نویسم... اما یک آژیر خطر همیشه باید در گوشمان به صدا در آید و آن این که: ما از شمر عابدتر نیستیم... عاقبت بخیر نشدن با تلاش و عمل محقق می شود... @nasle_zohoorz