⬅️ این کلیپ رو حتما ببینید که چگونه در اسپانیا (آندلس )با عریانی و برهنگی حتی تمدن و دینشان را گرفتند بدون حتی جنگ و خونریزی در سال ۹۲ هجری بدست مسلمانان رسید و بعد از پنج سال فتح کامل شد اما ... 🔻چگونه آندلس از دست اسلام رفت؟ امروز مصادف با فتح آندلس به دست مسلمانان است... بازخوانی تاریخی لازم است... مشروبات الکلی، ترویج فحشا و... تمدن هشتصد ساله اسلام در آندلس را نابود کرد.

🎯 چطور دنیای سرگرمی به برهوتی ویران‌شهری تبدیل شد؟ 🔴 بیش از شصت سال پیش، نیوتن مینو، رئیس تازۀ کمیسیون ارتباطات فدرال در آمریکا، در جمع گروهی از مدیران صنعت تلویزیون، شبکه‌های تلویزیونی را به باد انتقاداتی کوبنده گرفت. او گفت: شبکه‌های تلویزیونی فضا را با «انبوه مسابقه‌ها، کمدی‌های کلیشه‌ای دربارۀ خانواده‌هایی به‌شدت باورناپذیر، خون، دعوا، هرج‌ومرج، خشونت، سادیسم، قتل،گانگسترها و کارتون‌ها» پر کرده‌اند و دنیای سرگرمی را به «برهوتی عظیم» تبدیل کرده‌اند. مینو در زمانه‌ای آن حرف‌ها را زد که تلویزیون آمریکا سه شبکه بیشتر نداشت، و فقط چند ساعت در روز برنامه پخش می‌کرد. 🔴 ولی امروزه نمایشگرها که جایگاه اصلی سرگرمی‌اند، همیشه و همه‌جا هستند؛ حیطۀ سرگرمی آن‌قدر وسیع شده است که به سختی می‌شود از آن «بیرون» آمد. این وضعیت «غوطه‌وری در سرگرمی» اگرچه جدید است، اما از مدت‌ها پیش موضوع بحث ادبیات «ویران‌شهری» بوده است. 🔴 ویران‌شهرها معمولاً یک ویژگی مشترک دارند: در زندگیِ سیاه و تباه‌شده‌ای که ترسیم می‌کنند «سرگرمی» جایگاهی ویژه دارد. جرج اورول در ۱۹۸۴ از دستگاهی به نام تله‌اسکرین حرف می‌زند که هم برای مردم فیلم پخش می‌کند، هم آن‌ها را رصد می‌کند. در فارنهایت ۴۵۱، اثر رِی بردبری نیز رژیم کتاب‌ها را می‌سوزاند، اما مردم را به تماشای تلویزیون تشویق می‌کند. نیل استیونسون نیز در رمان علمی‌تخیلیِ اسنو کرش، که سال ۱۹۹۲ چاپ شد، نوعی سرگرمی مجازی به نام «متاورس» را مجسم کرد که آدم‌ها را چنان در خود غرق می‌کرد که اساساً می‌توانستند در آن زندگی کنند. 🔴 هدف سرگرمی در ویران‌شهرها جاانداختنِ روایتی لذت‌بخش، اما مخدوش و تحریف‌شده از جهان در ذهن مردم است. روایتی که بیش از آنکه راه گریز باشد، اسباب اسارت آن‌هاست. 🔴 از این لحاظ، اغراق‌آمیز نیست اگر بگوییم وضعیت مستأصل‌کنندۀ سرگرمی در جهان واقعی ما، فاصلۀ چندانی با توصیفات ویران‌شهری ندارد. ما همین الآن هم در متاورس زندگی می‌کنیم. هربار که صفحۀ گوشی‌مان را لمس می‌کنیم، به سرگرم‌شدن دعوت می‌شویم و وسوسه‌ای زیر گوشمان می‌گوید: «حواست را به چیزی پرت کن، هرطور شده از ملال دوری کن، نسخۀ نمایشی رویدادها را به نسخۀ واقعی‌شان ترجیح بده.» هجومِ فراگیر سرگرمی، باعث شده است انتظار داشته باشیم زندگی واقعی همان‌طوری پیش برود که در نمایشگرهایمان پیش می‌رود. 🔴 هر طور حساب کنیم، این دنیا خطرناک است. ما چنان مغلوب سرگرمی‌هایمان شده‌ایم که خیالات گیج و مبهوتمان کرده‌اند و درکمان از واقعیت را از دست داده‌ایم. 🔴 فرقی نمی‌کند معتاد سریال‌های نتفلیکس باشیم، یا ریلزهای اینستاگرام یا رقص‌های تیک‌تاک، وقتی اقامتمان در چنین محیطی طولانی می‌شود، پردازش واقعیت‌ از هر مجرایی غیر از سرگرمی سخت می‌شود. طوری به جَوّ اغراق‌شدۀ آن عادت می‌کنیم که نسخۀ حقیقیِ ساده و قدیمیِ چیزها به‌تدریج در مقابل آن رنگ می‌بازد. ما هیجان می‌خواهیم و این عادت شناختی، از صفحۀ گوشی‌هایمان بیرون می‌آید و در تعاملات اجتماعی، مناسبات فرهنگی‌ و انتخاب‌های سیاسی‌مان هم تأثیر می‌گذارد. آن‌وقت شاید هیچ نویسندۀ ویران‌شهری‌ای هم نتواند بگوید بعدش چه می‌شود. 🔴 نیل پستمن، چهل سال پیش، در کتاب سرگرمی تا سرحد مرگ، مردمی را توصیف کرد که به اسارت سرگرمی درآمده‌اند. آیا پیش‌بینی او  به حقیقت پیوسته است؟ 📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر (ترجمان علوم انسانی) بخوانید: https://B2n.ir/w52416

⭕️هیچ چیز خفت بارتر از این نیست که مقامات صهیونیست در مناطق اشغالی جرأت حضور در بین مردم خودشان نداشته باشند، اما مدام شاهد حضور یحیی السنوار در خطرناکترین نقاط غزه آنهم با کت و شلوار نو و براق باشند. آیا بایدن و ترامپ جرأت دارند همچون مقامات ایرانی در عراق ظاهر شوند؟

⬅️ ماجرای عکس یحیی السنوار که حرص مقامات رژیم صهیونیستی را در آورد 🔹٢۶اردیبهشت سال١۴٠٠ رژیم صهیونیستی با هدف ترور یحیی السنوار خانه او در شهر خان یونس در جنوب نوار غزه را شناسایی و بمباران می‌کند. رسانه های عبری مطمئن بودند که این ترور موفقیت آمیز بوده و ارتش اسرائیل فرمانده حماس را خنثی کرده است. 🔹اما جالب اینجاست پس از چند روز یحیی السنوار در این محل حضور پیدا می‌کند و با ژست خاصی روی مبل خانه‌اش عکس می‌گیرد و این عکس رسانه‌ای می‌شود. این اقدام در آن زمان حرص محافل مختلف اسرائیل را درآورد و سنوار با این عکس ارتش و اطلاعات رژیم صهیونیستی را به چالش کشید.

🎥سنگ در برابر پهپاد! 🔹مرد فلسطینی یک دستگاه کوادکوپتر جاسوسی ارتش اسرائیل را در بیت عوا کرانه باختری با سنگ هدف قرار داد و سرنگون کرد.

شناساییِ شهدای تفحص‌شده چقدر طول می‌کشد؟ 🔹مسئول شناساییِ شهدا در کمیتهٔ جست‌وجوی مفقودین: وقتی پیکر شهیدی با پلاک هویت پیدا می‌شود، پیگیر خانوادهٔ شهید می‌شویم؛ بعضی خانواده‌ها علاوه بر پلاک هویت، درخواست آزمایش ژنتیک هم می‌کنند که حداقل ۳ ماه طول می‌کشد. مثلاً پیکر یکی از شهدای دارای پلاک را پارسال به خانواده تحویل دادیم و شهید را خاکسپاری کردند؛ اما جواب آزمایش ژنتیک این شهید به‌تازگی آماده شده است. 🔹شهدایی هم هستند که تمام مدارکشان محرز است؛ مثلاً شهید کمال خالقی که کمتر از ۲ هفته بعد از تفحص او را شناسایی کردیم، چون مدارک متعلق به شهید بود، خانوادهٔ شهید هم پذیرفتند. پس در شناسایی، معیار ما فقط پلاک نیست؛ مگر در مواردی که چند مدرک دیگر برای شناسایی همراه پیکر شهید وجود داشته باشد. 🔹موارد دیگری هم وجود دارد که به‌طور مثال در یک مورد هویت شهید هم از طریق پلاک و هم از طریق آزمایش ژنتیک محرز شده بود، اما برادر شهید قبول نمی‌کرد و به‌دنبال مدارک دیگری از برادرش می‌گشت؛ وقتی ما نصف برگهٔ اعزام شهید را به برادرش نشان دادیم، برادر شهید نصف دیگر برگهٔ اعزام را از جیبش درآورد و گفت «من دنبال همین بودم؛ این پیکر برادر من است.»

#السلام_علیک_یا_علی_بن_موسی_الرضا #کتاب_شهدای_امام_رضایی #ناصرکاوه #بمناسبت_دهه_کرامت #قسمت_پنجم