#ادامه... هنده با تعجب پرسید: #قافله‌سالار این ڪاروان ڪیسٺ؟ #عمہ‌ساداٺ فرمودند: حرفٺ را بزن... هنده سوال ڪرد اهل ڪجایید؟! بۍبۍ پاسخ دادند: مدینہ.... هنده پرسید: ڪدام مدینہ.... بۍبۍ فرمودند: #مدینة‌النبۍ تا هنده شنید مدینةالنبۍ را ، ازمرڪب پیاده شد دوزانو جلوۍ #عمہ‌ساداٺ نشسٺ و سوال‌ڪرد در مدینہ‌ #ڪوچہ‌بنۍ‌هاشم را مۍشناسید؟! حضرٺ فرمودند: بلہ ڪه مۍشناسم... درڪوچہ بنۍ هاشم #خانہ‌ۍعلۍ را مۍشناسید؟! بلہ ڪہ میشناسم...) خانم این‌ها صدقہ نیسٺ نذر اسٺ من ڪودڪ بودم مریض بودم پدرم مراخانہ #علۍ برد بہ #دعاۍحسین من #شفا گرفتم و سالیانۍ #کنیزۍ خانہ #علۍ را ڪردم... خانم ... من هم بازۍایۍ بہ اسم #زینب داشتم شما زینب را مۍشناسید؟! بغض بۍبۍ ترڪید💔 حق دارۍ #زینب را نشناسۍ هنده من #زینبم هنده گریہ‌ڪنان میگفت: زینبۍ ‌ڪہ من میشناسم یڪ نشانہ داشٺ... #اگرتوزینبۍپس‌ڪوحسینٺ؟! اون زینبۍ ڪہ مۍشناسم لحظہ‌اۍ از #حسینش #جدا نمیشد... بۍبۍ اشاره ڪرد بہ #سر روبَر #روۍنیزه سرۍ‌بہ‌نیزه‌بلند‌اسٺ‌در‌برابر #زینب خداڪندڪہ‌نباشد‌سر #برادرزینب عبداللہ مۍفرماید: لحظہ‌هاۍ آخر بۍبۍ فرمودند: عبداللہ بسترم رو جلوۍ #آفتاب بذار دیدم چیزۍ رو در آغوش دارد مۍبوسد گریہ مۍڪند... . #یڪ‌سال‌و‌نیم‌پیرهنٺ‌اشڪ‌من‌گرفٺ . #لحظہ‌ۍوصال چشمانش را گشود و براۍ آخرین بار بہ دورترین نقطه خیره شد. در این مدٺ حتۍ یڪ لحظہ چهره #برادر از نظرش دور نمانده بود. آتش اشتیاق بیش از پیش شعلہ ڪشید و یاد برادر تمام وجودش را پُرڪرده بود. #لحظہ‌ۍوصال نزدیڪ بود. دوباره #خیمہ‌هاۍ‌آتش زده و #سرهاۍبر‌نیزه، چشمانش را بہ دریایۍ از غم مبدل ساخٺ. #عمہ‌جان‌زینب‌س پلڪ‌ها را روۍ هم گذاشٺ و زیر لب گفٺ: « #السلام‌علیڪ‌یا‌اباعبداللہ » و بہ #بــرادر پیوسٺ. ــــــــــــــــــــــ [در‌سينہ‌ام‌جز‌مِهـــرِ #زينــب جا نخواهد شد...] .