غزل مصیبت حضرت رقیه(سلام الله علیها) دستگیر عالمم اما دوستم بر سر است من چهل منزل رخم نیلی و چشمانم تر است گر به من گویند بابا را نخوان سیلی نخور صورتم سازم سپر گویم که بابا بهتر است شام را ویران کنم ورنه رقیه نیستم ذکر صبح و شام اینان سب جدم حیدر است غائبین کوچه بر من عقده خالی میکنند هرکه دیدم گفت رویت مثل روی مادر است می شود فهمید از این حمله ی مرکب سوار آمده گیسو کشد کی در شکار معجر است یک نسیم از این همه طوفان که من دیدم اگر در گلستانی فتد بر یک اشاره پر پر است قد و بالای سه ساله دختری زانو بغل از کف یک چکمه زجر حرامی کمتر است گر زمین گیرم به عمه اقتدا خواهم نمود چاره ی دردم فقط یک بوسه ای از حنجر است وجه تشبیه سر من با سر تو این بود هر دو صورت سوخته گیسو پر از خاکستر است #قاسم_نعمتی

غزل مصیبت حضرت رقیه(سلام الله علیها) با من و عمر ِکَمَم دست زمان بد تا کرد موقع قد کشی ام بود که پشتم تا کرد دورهایت زدی و نوبت ما شد امشب چشم کم سوی مرا آمدنت بینا کرد لذتی دارد عجب بوسه ی دو لب تشنه وقت برخوردبهم زخم دو لب سر وا کرد نوه ی فاطمه بودم سندش را دشمن با کف پا به روی چادر من امضا کرد همه ی صورت من قدر ِکفِ دستی نیست دور از دیده ی تو عقده ی خود را وا کرد عمو عباس کجا بود ببیند آن شب به سرم داد زد آنقدر مرا دعوا کرد ناسزا گفت و به گریه دهنش را بستم دشمنت را نفس فاطمی ام رسوا کرد بی کفن دفن شدم ای پدر بی کفنم داغ مجنون همه جا تازه غم لیلا کرد دختر بی ادبی مسخره میکرد مرا دو سه تا پارگی از روسری ام پیدا کرد عمر یک ظرفِ ترک دار به ضربی بسته ست عمه بر دست مرا برده و جابجا کرد عمه هربار که با گریه بغل کرد مرا یاد آن صورت نیلی شده ی زهرا کرد #قاسم_نعمتی

اشعارحضرت رقیه(سلام الله علیها) مرغ بسمل شده ای بال و پرش می سوزد کودکی زندگی اش در نظرش می سوزد دختری که وسط خیمه ای گیر افتاده اولین شعله که آید سپرش می سوزد سپرش سوخته و چادرش آتش گیرد تا تکانی بخورد موی سرش می سوزد بعد از آن قائله دیگر کمرش راست نشد اثر سوختگی دور و برش می سوزد تا رسد قطره اشکی سر زخم گونه ناگهان گوشه چشمان ترش می سوزد شده ام مثل همان مادر محزونی که همه شهر ز آه سحرش می سوزد عمه؛ آن شب که مرا روی هوا می آورد ریشۀ موی سرم بین اثرش می سوزد تا ترک های لب تشنه بابا دیدم جگرم گفت: هنوزم جگرش می سوزد بعد از آنی که لبانم به لبانش چسبید سینه ام از نفس شعله ورش می سوزد #قاسم_نعمتی

اشعار حضرت زینب سلام الله علیها عاشق طواف کعبه ی آمال می کند اخلاص را چکیده ی اعمال می کند عاشق شراب می چکد از دیده ی ترش با گریه مست می شود و حال می کند دیوانه ی حسین شدن اوج بندگی ست این کار را عقیله ی این آل می کند زینب همان کسی ست که نام معظمش هر قامت الف شده را دال می کند شاگردی کنیز خدا را نموده است این راه را چو فاطمه دنبال می کند آنجا که جبرییل امین هم حجاب بود او سجده روی تربت گودال می کند اشک از رزق اعظم و رزاق زینب ست فرمانروای کشور عشاق زینب ست ما را خدا ز حاصل زینب درست کرد از خورده هایی از دل زینب درست کرد دلواپس ادامه ی راه حسین بود ما را خدا مقابل زینب درست کرد در پاسخ حسین که من اشک مومنم بنیاد گریه را دل زینب درست کرد خلاق روزگار گِل هرچه گریه کن با اشک های نازل زینب درست کرد عشاق سرشکسته ی بازار عشق را از چوبه های محمل زینب درست کرد هرگز کسی حقیقت او را ندیده است نور عظیم حائل زینب درست کرد نور حسین شد همه جا بحر او حجاب مسطوره بود و عابده ی آل بوتراب وقتی نماز شب که به حال قیام بود مانند کعبه جلوه ی نورش تمام بود پنجاه و هفت سال ز هر کجا گذر نمود گرم طواف او سه امام بود پای حسین زندگی خویش را گذاشت او در مسیر عاشقی اَش مستدام بود جایی که احترام به او وحی نازل است در پیش پای او قیام نکردن حرام بود گرچه علی شهیده ی خود زنده کرده است دانی که فرق زینب و حیدر کدام بود او از تن بدون سری حرف می کِشید با حنجر بریده شده هم کلام بود عقل این زبان بسته به زنجیر می کشد ورنه مسیر عشق به تکفیر می کشد آیین دار صبر خدا دخت حیدرست زهرای روزگار تجلی کوثرست گویند در حدیث کساء نیست نام او زینب همان عبای یمانی دلبرست زینب خلاصه ی همه ی پنج تن شده شأن و مقام و مرتبه اش فوق باورست زینب غریب آمد و زینب غریب رفت آری ظهور جلوه ی او روز محشرست یک یا حسین گفت سپاهی عقب کِشید خاتون خانواده ی فتاح حیدرست در کربلاست معجر او مُحی الحسین تنها گواه گفته ی من نعش اکبرست داده نجات با نفسش نُه امام را تا دید روی ناقه امامی که مضطرست ما قائلیم یک تنه او یک سپاه بود دعوای عصر روز دهم پای معجرست این روزها که بیت علی ریخته بهم با دست های کوچک خود یار مادرست با دستمال خیس کمی پاک می کند خونابه را که بر لب بیمار بسترست با فضه گفت هر چه سر مادر آمده تقصیر داغ بودن مسمار آن دَر است #قاسم_نعمتی

نوحه شب چهارم دو طفلان زينب (س) برادر جان زینب فدایت – بریزم هستم را به پایت دو یاور آوردم برایت – (حسین جان ) دو تا دسته گلهای خواهر – بلاگردان تو برادر بگیرم دامان تو دلبر ( حسین جان ) ثارا… – قسم بر سر موی ماه لیلا بیا رد مکن هدیه های من را – مسوزان دلم را کرببلا شد همچون منا حسین قبول تحفه از من نما حسین بیا و حجم کامل نما حسین (( یابن الزهرا مظلوم کربلا )) زدم شانه گیسویشان را – مرتب کردم مویشان را مگردان از خود رویشان را – ( حسین جان ) خودت می دانی و دل من – شده نذر تو حاصل من غریبی تو قاتل من – ( حسین جان ) ثارا… – میان رگم خون زهرا دارم اگرچه زنم مرد هر پیکارم – چونان ذوالفقارم یلان زینب از نسل جعرفند فداییان اولاد حیدرند اگرچه کودک اما دو لشگرند (( یابن الزهرا مظلوم کربلا )) صدا آمد از قلب میدان – کجایی ای دایی حسین جان نموده ای تو رو به میدان – ( حسین جان ) ولی من در خیمه نشستم – نهادم روی سر دو دستم در اینجا هم فکر تو هستم ( حسین جان ) واویلا – نمی آیم از خیمه گاهم بیرون نبینم خجالت کشیدی دل خون – نکن فکر مجنون سرت سلامت ای سایه سرم ناز ترا با خون دل می خرم نذر نگاهت گلهای پرپرم (( یابن الزهرا مظلوم کربلا )) #قاسم_نعمتی

نوحه شب چهارم دو طفلان زينب (س) تنها مرو ميدان برادر جان زينب قربانى روى تو اين طفلان زينب دو گلهاى خواهر _ فدايت برادر اخا يا بن حيدر در کعبه عشق تو حاجى رشادت در راه تو اى ناجى راه سعادت محرم شده گلهاى من بهر شهادت اگر سر به زيرند _به عشقت اسيرند اخا يا بن حيدر هستى خود اورده بنگر زينب تو دارد دو قربانى به راه مکتب تو بى تاب لطف اذن ميدان از لب تو مکن نا اميدم _ نما رو سفيدم اخا يا بن حيدر تو دست رد بر سينه ام منما برادر راضى نشو شرمنده گردم نزد مادر دارو ندارم نذر يک موى تو دلبر فداى سر تو _ دل خواهر تو اخا يابن حيدر #قاسم_نعمتی

نوحه شب چهارم دوطفلان حضرت زینب (ع) ای هستی زینب طفلانم فدایت هرچه در توان بود اوردم برایت این دو هدیه های زینب بر خدایند این دو لاله های دشت کربلایند واویلا واویلا دارم از تو خواهش بنما رو سپیدم چون لیلا و نجمه کن ام الشهیدم در داغ گلانم جانم می نشینم بمیرم برادر غربت نبینم ‌ واویلا واویلا #قاسم_نعمتی

نوحه شب چهارم دوطفلان حضرت زینب (س) نبینم یاور نداری – غریب و بی لشگری تو تمام هستم فدایت – که هستی خواهری تو حسین جان – قسم بر نام مادر مسوزان – دلم را ای برادر دولشگر – ببین آورده خواهر مزن دست رد بر تحفه هایم بلاگردان تو بچه هایم خودم هستی ام را نذر نام – تو نمایم حسین جان امیری یا حسین زدم شانه مویشان را – کفن پوشاندم به آنها الهی دارو ندارم – شود قربان تو آقا حسین جان – از اینها دلبریدم به پیش – خدا کن روسپیدم چو نجمه – نما اُم الشهیدم به تنهایی خود یک لشگرم من که از نسل شیر خیبرم من دهی رخصت میبینی که – بنت الحیدرم من حسین جان امیری یا حسین تورا دیدم دلپریشان – که بر میگردی ز میدان گرفته بر روی شانه – دو تا گلهایم حسین جان حسین جان – مبادا رو بگیری نبینم – سر به زیری برایم – همیشه تو امیری نبینم تنها و بی سپاهی به اشک چشمانم کن نگاهی چرا تو تنها و بی سپاهی به راه تو این دولشگر من – گشته راهی #قاسم_نعمتی

شب چهارم طفلان حضرت زینب (س) ما سربازان راه ولائیم جان بر کفان خون خدائیم قربانی شه کربلائیم لشگر زینب با نام حیدر _ می زند اینجا بر قلب لشگر ذکر ملائک الله اکبر ای آرام قلب زینب _ عزیز زهرا سالار زینب(3) رد مکن هدیه ی خواهرت را بشنو این گفته ی دلبرت را نگه دار حرمت مادرت را تو را قسم بر پهلوی مادر _ مده خجالت ما را تو دیگر نما قبول این تحفه ی خواهر ای آرام قلب زینب_عزیز زهرا سالار زینب(3) یا اخا دیدمت دل پریشان بر میگردی خجل تو ز میدان نیامدم برون دیده گریان می خرم اینجا من آبریت_ دارو ندارم قربان رویت کم نشود یک تاری ز مویت ای آرام قلب زینب_عزیز زهرا سالار زینب(3) #قاسم_نعمتی

نوحه زمينه شب چهارم دوطفلان حضرت زينب (س) حسين من نبينم داداش بى يارو ياورى حسين من نبينم اى شاه من بى لشگرى حسين من تموم دارو ندار خواهرى اين دو رزمنده اشج الناسن چونکه شاگرد رزم عباسن اشج الناسن بيا زمين مزن روى خواهرت حسين من قسم به خون پهلوى مادرت حسين من دارو ندار من فداى سرت حسين من فداى يک موى على اکبرت حسين من حسين من به پات ميمونم حسين من مکن دلخونم حسين من به تو مديونم واى حسين عزيز زهرا داداش حسين نيومد از خيمه بيرون خواهرت داداش حسين نبينه چشماى از گريه ترت داداش حسين ديگه رو سپيدم پيش مادرت اشکات و پاک کن شاه شرمنده قربون چشمات اين دو رزمنده اين دو رزمنده خوب شد اينا به خاک و خون ميشينن حسين من تا که زمين خوردنمو نبينن حسين من سخته پسر سيلى تماشا کنه حسين من گوشواره از تووکوچه پيدا کنه حسين من حسين من تو با چشم تر حسين من ديدى که مادر خورده زمين چطور پشت در واى حسين عزيز زهرا #قاسم_نعمتی

نوحه شب چهارم دو طفلان زینب سلام الله علیها دو دست گل آمد ز گلشن زینب فدای ثارالله به مثل ماه شب کفن بر گردن از خیمه برون زدند بر دشت صحرای جنون یا زهرا(2) به اذن مادر بخاک افتادند به پای دلبر سر خود دادند حسین یا مولا(4) ز جعفر طیار ز حیدر کرار برای وصل یار دو دیده‌ی خونبار میان خیمه زینب در نماز کند با مادرش راز و نیاز یا زهرا(2) اَنَ ابن الزینب رجز میخوانند میان میدان به سر میمانند حسین یا مولا #قاسم_نعمتی

شب چهارم دو طفلان زینب سلام الله علیها سایه ی سر زینب ای دلبر زینب کن نظر اخا بر این چشم تر زینب کمتر بسوزان دل من غربت تو قاتل من... وای وای وای رد مکن ای شاه غریب هدیه ناقابل من... وای وای وای غریب مادر یا حسین اذنی گر بدی دلبر با ذکر یا حیدر دختر یل خیبر می زنه به لشگر خون زهراتو رگامه صوت مولا تو صدامه... وای وای وای ببین دلتنگی منو از لشکی که تو چشمامه... وای وای وای غریب مادر یا حسین از غم تو دلخونم زار و پریشونم بچه هام و من دور سرت می گردونم ای ماه هفت اسمونم گریه بریده امونم... وای وای وای قربونی حج منن قبول کن این دو جوونن... وای وای وای غریب مادر یا حسین #قاسم_نعمتی

پیش دم مظلوم شب چهارم نحن فداک یا زینب ناموس کبریا زینب دخت شیرخدازینب نایبه الزهرازینب مادرپناه زینبیم شیرسپاه زینبیم نذرنگاه زینبیم #قاسم_نعمتی

شب چهارم دوطفلان حضرت زینب سلام الله علیها دوطفلانم حسین.بقربان سرت مزن تو دست رد.به هست خواهرت دوتا رزمنده از تبار جعفر اند زشیرِ زینب و زخون ِ حیدراند حبیبی یا حسین کنایه دارد این سخن با چشم تر نبیند مادرش زمین خورده پسر تورا جان حسن زجان سیرم نکن جلوی این دوتا زمین گیرم نکن حبیبی یا حسین نمی آیم برون .دگر از خیمه گاه نبینم اشک تو.میان این سپاه چرا تو آه ِ غم زسینه میکِشی بدان آخر مرا حسین جان میکُشی #قاسم_نعمتی

نوحه شب چهارم دوتا شاخة یاسمن*دوتا شیر لشگر شکن بیا دستِ رد ای حسین*به هستیِ زینب نزن حسین جان حبیبی-نبینم غریبی همین دو دلاور ز نسل جعفرند فدایِ-تو آقا – عزیز حیدرند حسین جانم آقا سالار زینب برای تو دلواپسم*توئی رهبرِ بی کسم خودم جان دهم پای تو*به پهلوی مادر قسم منم دختِ حیدر-کنم فتحِ خیبر تو لیلایِ عشقی منم مجنون تو میانِ رگانم بجوشد خون تو حسین جانم آقا سالار زینب نیایم اگر دیدنت*به هنگامِ برگشتنت مبادا خجالت کشی *به لرزه بیفتد تنت حسین خواهر تو-فدایِ سر تو بگیر ای برادر سرت بالا حسین نبینم که سرخ است دو چشمت را حسین حسین جانم آقا سالار زینب #قاسم_نعمتی

شب چهارم دوطفلان حضرت زینب سلام الله علیها دل به عشق تو سپردم -نمک سفرت و خوردم کربلا منای عشقه- قربونی برات آوردم زندگیم نذر تو و محبتت نبینم غریبی و تو صورتت اجازه بده به میدون بزنم می کشی منو آخر با غربتت دست رد نزن برادر- به دو تا هدیه ی خواهر اگه تو رو مو نگیری -قسمت میدم به مادر همه مادرا برات جوون دادن پیش پای اکبر تو خون دادن این دو تا سپاه خواهر تو ان ارث مادری شون و نشون دادن این دو فدای یارن-به پای تو جون میذارن دوتایی اگر جوونن -مثل تیغ ذوالفقارن خون زینب می جوشه تو رگشون میکشم دیگه برات خط و نشون نزاری برن، خجالت از حرم قبل تیغ ونیزه ها می کششون بزا تا برن به میدون-یادته یه راز پنهون برای پسر چه سخته -ببین مادر و حیرون یادته مدینه بین کوچه ها مادر و کتک زدن به پیش ما یادته چطوری بیرون کشیدیم مادر و ماها ز زیر دست و پا نمیام ز خیمه بیرون -نبینم چشات و گریون انقدر با گریه کردن -دل خواهر و نسوزون پسرام فدای موی اصغرت – فدای قد و بالای اکبرت هواتو دارم که روز اربعین – نگیری تو هم سراغ دخترت #قاسم_نعمتی @navaye_asheghaan

السلام علیکما یا ابناءالزینب تاناله ات زبانه میانِ حرم کِشَد آهِ توشعله بر همة پیکرم کِشَد آخر غمِ غریبی تو می کُشد مرا بارِ غریبی تو دو چشمِ ترم کِشَد لازم نکرده رو بزنی بر حرامیان شمشیر بهرِ یاری تو لشگرم کِشد دارو ندارِ خواهرِ خود را قبول کن مگذار ،کار، بر قسمِ مادرم کشد این دو زنسلِ حیدر واز خون ِ جعفرند خیلِ سپاهِ مِنّت تو دلبرم کشد وقتی صدا زدند که«ابناءِ زینبیم» دستِ غرور شانه به بال وپرم کشد من فاطمه نژادم و ناموسِ حیدرم ای وای اگر که کار ،به مویِ سرم کشد مثلِ مدینه کرببلا ،زیر ورو کنم دستم اگر گِرِه ز نخِ معجرم کشد یک چشمه ای زغیرت حق را ببین حسین صوتِ علی حجاب بر این حنجرم کشد بیرون نیامدم که مبادا به یک نگاه خجلت ز اشک دیدة من دلبرم کشد بی کس شدی ولی تو بزرگِ قبیله ای جانم فدایِ تو ،تو عزیزِ عقیله ای حالا که مادرِ دوشهید است خواهرت گردیده رو سپید دگر پیش مادرت رخصت اگر دهی نگذارم در این دیار کم گردد ای عزیز دلم موئی از سرت با نجمه یادِ نالة لیلا کنیم ما فرزندهایِ ماهمه قربانِ اکبرت اذنِ جهاد گر بدهی ای امیرِ عشق طوفان به بپا کنم چو علمدارِ لشگرت با گوشه ای زچادرِ خود پاک می کنم هر قطره ای که می چکد از دیدة ترت کمتر نیَم به جان تو از مادرِ وهب شمشیر می کشم دمِ خیمه برابرت پروانه زاده ترس ندارد ز سوختن جاری بُود میانِ رگم خون مادرت امروز من به روی تو این غم نیاورم فردا توهم سراغ نگیری زدخترت #قاسم_نعمتی @navaye_asheghaan

پیش مظلوم شب چهارم محرم ما نوگلان زینبیم بهر حسین جان بر لبیم ما جان نثار مکتبیم ما وارثان حیدریم ما یادگار جعفریم قربانی ثاراللهیم بهر نبرد آماده ایم یلان زینب زاده ایم ام الشهیدت می کنیم ما رو سپیدت می کنیم پیش مظلوم شب چهارم محرم زینب شریکه الحسین ما کودکان زینبیم قربانی ثاراللهیم بهر نبرد آماده ایم یلان زینب زاده ایم ام الشهیدت می کنیم ما رو سفیدت می کنیم چنان بود جدالمان شیرت شود حلالمان پیش مظلوم شب چهارم محرم نعم الامیری حسین ما نوگلان زینبیم ما وارثان حیدریم ما یادگار جعفریم ما شیر زینب خورده ایم پیش مظلوم شب چهارم محرم دو طفلم به فدایت زینب شود فدایت فدای غصه هایت بنما بر من عنایت جانا کشم خجالت @navaye_asheghaan

پیش دم مظلوم شب چهارم نحن فداک یا زینب ناموس کبریا زینب دخت شیرخدازینب نایبه الزهرازینب مادرپناه زینبیم شیرسپاه زینبیم نذرنگاه زینبیم #قاسم_نعمتی @navaye_asheghaan

السلام علیک یا زینب کبری عقیلة بنی هاشم در مقام بندگی فوق تصوّر باورش غرق در ذات خداوند است از پا تاسرش طبق دستور خدا آداب دارد محضرش می نشیند مادر عباس پای منبرش نام او زینب شده از سوی حیِّ داورش صف کشیده می رسد این حیدر زهرا نشان تا دهد آداب سر هدیه نمودن را نشان در دوستش حاصل عمرش دو رعنا نوجوان در پی اش الله اکبر گو همه هفت آسمان وَه بنازم بر امیرِ عشق و این سرلشگرش خود حمائل کرد شمشیری به روی دوششان وعده ی دیدار مادر داد بر آغوششان من نمی دانم چه سری گفت او در گوششان کرد از جام شهادت واله و مدهوششان مرتضی در قالب زن بود روز آخرش تا به خرگاه سپه سالار عاشورا رسید قامت رعنای دلبر پیش پایش قد کشید از نفیر عصمت الهی به روح دل دمید رشته ی هرچه محبت بود، از طفلان برید کرد امر عاشقی بر آن امیر و رهبرش گفت می دانم کم است اما تو دست رد نزن در کنار گوش تو آهسته گویم این سخن گفته ای توبارها درد اسارات را به من در تن این دو نیفتد جانِ من درد حسن شد سپید از خاطرات کوچه موهای سرش گر که خواهی رزم زینب بنگری اینان نگر حاصل شیر محبت را به جسم و جان نگر حیدر و جعفر به دو آیینه تابان نگر عالمی را در پی گیسویشان حیران نگر این غریب کربلا و هدیه های خواهرش گفت یا ابناء زینب آبرو داری کنید تا نفس دارید بهر غربتش کاری کنید از ابوفاضل مدد گیریدو سالاری کنید من زَنَم اما شما باید علمداری کنید جانتان قربان یک تاری ز موی اکبرش هستیش تا راهی میدان عاشورا نمود هرچه مجنون بود مست ساغر لیلا نمود لشگری را با دو رزمنده عجب رسوا نمود خود به خیمه رفت و بر امدادشان آوا نمود دستی از دل بر دعا ،دستی دگر بر معجرش مو پریشان بین خیمه ذکر یا حیدر گرفت بر قبول هدیه هایش دامن مادر گرفت هر دودست مستجابش را به روی سر گرفت تا خبر از کودکانش با دوچشم تر گرفت دیده آورده حسین دو یار خونین پیکرش بر سر دوش حبیبش کعبه ی آمال او چون همای پر شکسته خون چکد از بال و تا که دید آن انکسار چهره و احوال او از حرم بیرون نیامد بهر استقبال او این اصول عاشقی آموخته از مادرش #قاسم_نعمتی #دوطفلان_حضرت_زینب @navaye_asheghaan

دودمه شب چهارم تقدیم به همه مدافعان حرم وای اگر امروز جنگیدن به من واجب شود کربلا خیبر شود زینب کبری علی بن ابی طالب شود #قاسم_نعمتی @navaye_asheghaan

دودمه شب چهارم محرم نعره حیدری ام تیزتراز شمشیر است من خودم یار توام دختر شیر به میدان بزند چون شیر است #قاسم_نعمتی #دودمه @navaye_asheghaan

دودمه شب چهارم محرم یک نفس جام بلایت را خودم سرمیکشم زینب کبری منم برهواخواهی تو از خیمه لشگر میکشم #قاسم_نعمتی #دودمه @navaye_asheghaan

دودمه شب چهارم محرم وای اگر امروز جنگیدن به من واجب شود کربلا خیبر شود زینب کبری علی بن ابیطالب شود کربلا خیبر شود #قاسم_نعمتی #دودمه @navaye_asheghaan