زمزمه سیاهپوشان ماه محرم عزادارم عزادارم عزادارِ محرمِ تو الهی شکر که جا دارم دوباره زیرِ پرچمِ تو عاشقِ ذکـرِ یاحسینم دلتنگِ بین الحرمینم اربابِ من حسینِ زهرا (۴) خوشا شالِ ... عزایم را از دستِ فاطمه بگیرم الهی این محرم با روضه یِ علقمه بمیرم نوکـرِ سلطانِ وفایم سینه زنِ کرب و بلایم اربابِ من حسینِ زهرا (۴) هلالِ نو خبر داده رسیده ماهِ ماتم و غم دو عالـَم بر تو دل داده بانیِ روضه یِ محرم آقا بخوان روضه یِ غم را سروده هایِ محتشم را اربابِ من حسینِ زهرا (۴) دوباره دل هواییِ... کوچه یِ بین الحرمین است شبِ جمعه تداعیِ ... ضریحِ شش گوشِ حسین است عمریِه اهلِ روضه هاتم دیوونه یِ کرب و بلاتم اربابِ من حسینِ زهرا (۴) @navaye_asheghaan

زمزمه یا نوحه ده شب محرم سیاهپوشان سلام اي عزيز دوعالم سلام اي شهيد محرم شده دين حق از تو زنده بود اسم تو اسم اعظم تو درياي رحمت تو خون خدايي شه تشنه لب در صف كربلايي به دوش نبي جاي تو بوده اما سرجدايي شدي محروم از مهر مادر شدي پامال پاي لشگر به غارت رفت از تو انگشتر غريب مادر يا ثارالله شب اول محرم نسيم محرم وزيده قد و قامت مه خميده مرا لطف زهرا دوباره به بزم عزايت كشيده به درگاه تو آمدم ديده گريان شدم ميهمان تو اي تشنه مهمان بود حال من حال حرت كه آقا شد پشيمان بياد غمهايت ميسوزم بياد لبهايت ميسوزم بياد آوايت ميسوزم غريب مادر يا ثارالله فداي تو و بچه هايت فداي تو و خاك پايت الهي كه روزي بميرم براي تو در كربلايت شدي خسته و تشنه قرباني آقا شدي كشته با زجر طولاني آقا شده كار من روز و شب آه و روضه خواني آقا شد ازنيزه پرخون پهلويت شده شانه با نيزه مويت نشسته پنجه بر گيسويت غريب مادر يا ثارالله حضرت مسلم بن عقيل عليه السلام منم سربدار توآقا كه دركوچه افتادم ازپا بتو نامه دادم بيايي خجل هستم از روي زهرا نمانده براي تو در كوفه ياري به غير از من اينجا تو محرم نداري شده كار سردار تو از غريبي آه و زاري مياور همراهت اصغر را مياور همراهت دختر را مياور همراهت دختر را واويلا واويلا واويلا نوحه وروديه كاروان شده جسم عالم پرازتب شده سينه از غم لبالب به جاه و جلال و شكوهي پياده شد از ناقه زينب عصايش شده شانه ء ماه ليلا ركابش شده دست و زانوي سقا مي آيد بگوش دل از اين بيابان آه زهرا رسد از اين صحراي سوزان شميم اشك و آه و هجران ندارد اينجا ابر و باران واويلا واويلا واويلا در اين سو همه زار و مضطر درآن سو سياهي ه لشگر در اين سو همه در حجاب و در آن سو همه فكر معجر شده خيره چشمان زينب به يارش الهي نيفتد گره بين كارش الهي نبيند شده شمر و خولي همجوارش الهي زينب در اين صحرا نبيند غرق خون يارش را شده بازيچه زير پاها واويلا واويلا واويلا حضرت رقيه سلام الله عليها منم دختر موپريشان منم حوري ديده گريان مرا با خودت از خرابه بيا و ببر اي پدر جان پدر بعد تو سايبان سرم رفت رمق ازتن خسته و پيكرم رفت شدم مثل زهرا ببين چهره ام به مادرم رفت شدم آواره بين صحرا لباسم پاره شد اي بابا شده زخمي جسمم سرتاپا واويلا واويلا اي بابا من آن درد پر ماجرايم كه با هرچه غم آشنايم مراچكمه كرده نوازش شكسته شده دنده هايم الهي كه عمرم دگر سر بيايد نفس در گلويم به آخر بيايد چنان كنده شد موي من كه بعيد است در بيايد مراتاكه بي بابا ديدند النگوهايم را دزديدند مرا هو كردند و خنديدند واويلا واويلا اي بابا طفلان زينب سلام الله عليها برادر بميرم برايت همه زندگيم فدايت براي قبول دو طفلم گذارم سرم را بپايت زدم رو بتو رد نكن خواهرت را مران اين دو قرباني محضرت را وگرنه قسم ميدهم روي سرخ مادرت را ندارم بهتر از اين طفلان مكش از دست زينب دامان ببين مي بارم همچون باران واويلا واويلا واويلا تو راضي مشو اي برادر خجالت كشم پيش لشگر تو راضي مشو تا ببينند مرا وقت تاراج معجر رجز يادشان داده ام جان بگيري اميري حسين و نعم الاميري چگونه بمانند و من را ببينند در اسيري چگونه باشند و افسرده پسرهايم بينند آزرده رخ مادر را سيلي خورده واويلا واويلا واويلا عبدالله بن الحسن عليه السلام عموي به خون آرميده كه جان بر لبانت رسيده بميرم نوك تيرونيزه به موي تو شانه كشيده ترك خورده مثل كويري زبانت زبس رفته خون از تو رفته توانت رسيدم كه قاتل برد نيزه اش را از دهانت سپر ميسازم دستانم را دهم دستانم را چون سقا زنم از دل داد وا ما واويلا واويلا واويلا منم از تو و قوم و خويشت كه حالا رسيدم به پيشت چگونه ببينم كه قاتل زند پنجه اش را به ريشت رسيدم كه اينجا نماني تو تنها مكش ناخنت را روي خاك صحرا بميرم كه كوبيده گشته تنت از رد پاها من از جام عشقت هستم مست حلالم كن كه خون اين دست به روي ماه رويت بنشست واويلا واويلا واويلا قاسم بن الحسن عليه السلام كجايي عزيز برادر كجايي گل سرخ و احمر كجاگم شدي بين صحرا صدايم بزن بار آخر يتيم حسن در برم ميدهي جان فرو رفته جسمت به خاك بيابان تنت مثل گل واشده بسكه گفتي نيزه باران شميم خون بويت واويلا شده در هم رويت واويلا كشيده شد مويت واويلا واويلا واويلا واويلا عروس تو در خيمه مانده براي تو مرثيه خوانده چه كس سينه ات را شكسته به تو ارث زهرا رسانده تورا مي برم گرچه جاني ندارم زداغ تو دندان به هم مي فشارم بريزد به هم صورتت گر به رويت سرگذارم زداغت شد نجمه آزرده خسوف خون نورت را برده زبسكه پا بر رويت خورده واويلا واويلا واويلا علي اصغر عليه السلام قناري خاموش مادر زآغوش بابا زدي پر خداتسليت گفته داغت غم تو نيايد به

باور پريدي تو از بين گهواره اصغر ببين مادرت گشته بيچاره اصغر گلوي نحيف تو و قلب من شد پاره اصغر دلم بي سامان شد لالائي سرت آويزان شد لالائي نوايم سوزان شد لالائي لالائي لالائي لالائي ببين صبربابا سرآمد ببين لرزه بر پيكر آمد به حلقت سه شعبه نشسته سه دندان شيري درآمد شدم مات و حيران ميان بيابان زچشمم ببارم بكام تو باران نهانت كنم تا نيفتي تو گير نيزه داران بخواب آرام اي جان بابا الهي كه بعد از عاشورا نباشي روي نيزه بالا علي اكبر عليه السلام به ميدان رود ماه ليلا به لشگرزند شير صحرا الهي نيفتد به خاك و نگردد تنش اربا اربا پدر طاقت داغ او را ندارد به روي پر از زخم او سرگذارد اگر خواهرش بهر ياري نيايد جان سپارد شكسته آمد بابا سويش شكسته شد خط ابرويش درآمد لاله بر گيسويش واويلا واويلا واويلا به پيش پدر دست و پازد پدر ازغمش ناله ها زد علي را عدو مثل زهرا به يك ضربه ء بي هوا زد شبيه علي شد شبيه پيمبر سرش واشد از ضربه ء تيغ لشگر گرفته گلوي اذان گوي مارا خون حنجر به هم خورده روي زيبايش كشد بر خاك صحرا پايش شده كم سو چشم بابايش واويلا٣ حضرت عباس عليه السلام علمدار نام آور من چه خاكي شده بر سرمن پراز عطر ياسي گمانم شده زائرت مادرمن توئي افتخارم كه والا مقامي زدي در دل شط ولي تشنه كامي بميرم كه بر چشم نازت سه شعبه زد حرامي به راهم افتاده دستانت شده جانم بر لب چون جانت شده پاره پلك چشمانت واويلا٣ پراز لرزه گرديده اين تن رود تافلك ناله ء من جمال تو گرديده درهم سرت واشد از ضرب آهن شكسته كمر گشتم و قد خميده خبر از بلا بي تو بر من رسيده اگر برنخيزي عدو دخترم را موكشيده سربالينت هستم حيران كشم آهي با چشم گريان شود زينب بي تو سر گردان نوحه شب عاشورا شب آخر است و رهايي جز آهم ندارم دعايي الهي نبينم كه فردا تو خورشيد بر نيزه هايي الهي نبينم پس از ظهر فردا تن بي سرت غرق خون زيرپاها الهي نكوبي سرت بر بيابان پيش زهرا شب آخرهست و بي تابم زكابوس فردا بي خوابم غمت چون شمعي كرده آبم واويلا٣ زتو ديده را بر نگيرم به دام مصيبت اسيرم دعاكن كه قبل از تو امشب رسد بر لبم جان ، بميرم زن بي كس و خسته در شوره زارم سرم را سر زانويم مي گذارم زتو ديده هاي پر از خون خود را برندارم شود صبح فرداعاشورا سرغارت برجسمت آقا سر نعشت مي گرد بلوا واويلا٣ @navaye_asheghaan

#زمینه_بسیار_زیبا #نمانده_راهی_برای_مسلم 🎤 #حاج_محمدرضا_طاهری

#متن_مداحی #نمانده_راهی_برای_مسلم نمانده راهی برای مسلم طناب دار است سزای مسلم راه تو جز بلا ندارد کوفه میا وفا ندارد از حرمت حیا ندارد ◾️عزیز زهرا◾️ منم منم سفیر تو فدایی مسیر تو به کوفه ام اسیر تو وای حسین ◾️میا به کوفه یا حسین، میا به کوفه یا حسین، میا به کوفه یا حسین، وای حسین◾️ * خبر ندارم کجای راهی میا که عازم به قتلگاهی کوفه دیار مکر و حیلست روز به نایب تو پیوست شب دره خانه را ولی بست ◾️عزیز زهرا◾️ جماعت بدون درد به وعده اش عمل نکرد شدم غریب کوچه گرد وای حسین ◾️میا به کوفه یا حسین، میا به کوفه یا حسین، میا به کوفه یا حسین، وای حسین◾️ * ز بی پناهی سپرده‌ام من دو کودکم را به دست دشمن از جریان کوفه پیداست خنجر و تیغشان محیاست بر سر حنجر تو دعواست ◾️عزیز زهرا◾️ سرت ز تن جدا شود چه آتشی به پا شود قد سه ساله تا شود ◾️وای حسین◾️ ◾️میا به کوفه یا حسین، میا به کوفه یا حسین، میا به کوفه یا حسین، وای حسین◾️ 🏴⬇️🏴

یه چند روز دیگه مونده تموم شه بی قراریمون 🎤 #سید_مجید_بنی_فاطمه #محرم ۹۹

. 🎤 #سید_مجید_بنی_فاطمه داره کم کم تموم میشه یه سال چشم انتظاری مون  . یه چند روزِ دیگه مونده  تموم شه بی قراری مون  . آروم آروم توی سینه م به پا کن خیمه ی غم رو  . داری حس می کنی یا نه صدا پای محرم رو  . عجب ماهی ، بکش آهی  عجب عشقی تو این حاله  . تموم آرزم موندن  تا عاشورای امساله . نمیریم و محرم باز بگیم با اشک و با ناله  . حسین جانم ؛ حسین جانم  . یه آقایی توی کوفه  غریب و بی کس و خسته س  . میون کوچه ها تنهاس  همه درها به روش بسته س  . حسینو دعوتش کرده  ولی حالا پشیمونه . میخواد نامه بده برگرد  ولی دیگه نمی تونه . نیا کوفه ؛ نیا کوفه  برا تو نقشه ها دارن  . اگه شیرخواره همراته اونم زنده نمیذارن  . اگه اهل حرم هستن  بدون بعد از تو آوارن  . حسین جانم ؛ حسین جانم  . ببین ارباب عالم رو که حجّش رو رها کرده . حسین فاطمه دیگه هوای کربلا کرده  . تموم روضه ها امشب توی این حال و احواله . ببینید با زن و بچه حسین راهی گوداله . چه معراجی ؛ چه حُجّاجی تو دشت و صحرا آواره . چه تقصیری ؛ چه احرامی یه تیکه پیرهن پاره  . حسین آورده همراهش  برا قربونی شیرخواره  . غبار کوچه ها را با گلاب اشک می شویم به استقبال زینب اشک چشمانم سرازیر است  . یقین دارم که می آید به کوفه دختر زهرا ولی بر بازوان او به جرم عشق زنجیر است .