📝اشعار وفات حضرت ام البنین 1397 🎤کربلایی نریمان پناهی 📍هیئت مکتب الحسین ➖➖➖➖➖➖➖➖➖ ماه شبهای تارم عباس همه دار و ندارم عباس فدای قد و بالات مادر کن نظر حال زارم عباس لحظه آخرم ببین که مضطرم بیا بالا سرم منم یه مادرم خون چشم ترم بیا بالا سرم ➖➖➖➖➖➖➖➖➖ این دم اخری با یاد روضه علقمه گریونم تو رو نذر حسینم کردم از غم کربلا دلخونم بمیره مادرت چی اومده سرت بریده شد پرت ای صاحب علم آب آور حرم دست تو شد قلم ➖➖➖➖➖➖➖➖➖ شنیدم نا امیدت کردن مشکتو تا زدن نا مردا پسرم از رو مرکب با سر افتادی غرق خون رو خاکا پناه خیمه ها تو بغض و کینه ها شد بدنت جدا جدا یل ام بنین عمود اهنین تو رو زدن زمین ➖➖➖➖➖➖➖➖➖ شنیدم که کنار جسمت به غم و غرتت خندیدن نا نجیبا غروب اون روز معجرا رو همه دزدیدن شده دلم کباب بده بهم جواب شرمندم از رباب رحمی نکردن و علیشو کشتنو شرمندم از رباب ➖➖➖➖➖➖➖➖➖ از بلندی دارم میبینم شمر نا مرد بی مروت خنجرش رو کشید واویلا از قفا زد به قصد غربت بمیره خواهرت جلو مادرت میکشه خنجر و به روی حنجرت دلم شده کباب به ما میدن عذاب گهوارهر و کشید ز دستای رباب سیدنا المظلوم سید العطشان سیدنا الغریب ➖➖➖➖➖➖➖➖➖ آخ بمیرم داداش نا مردا سرتو نا مرتب کردن عمر سعد و شمر ملعون صبح امیدم و شب کردن اومده مادرت برای پیکرت بهونه میگیره سه ساله دخترت کبوده دست و پام در نمیاد صدام خلی من و زدن میون ازدحام سیدنا المظلوم سید العطشان سیدنا الغریب 〰〰〰〰〰〰〰〰 https://eitaa.com/emame3vom

#حضرت_ام_البنین من و کنیزی آل عبا خدا را شکر من و حریم ولی خدا خدا را شکر کنیز فاطمه بودن چه عزتی دارد من و عنایت خیر النسا خدا را شکر مرا به رخصت زینب خدا پناهم داد که با حسین شدم آشنا خدا را شکر خدا نوشت شوم مادر حسین و حسن کشید آخر کارم کجا خدا را شکر خدا نوشت که من مادر اباالفضلم که او شود به حسینم فدا خدا را شکر شوند جمله پسرهای من غلام حسین کنند نوکری مجتبی خدا را شکر عزیز فاطمه! زینب! بیا در آغوشم بیا به دامن مادر بیا خدا را شکر نویدِ پورِ علمدار داده مولایم برای یاری کرب و بلا خدا را شکر برای روز علمداری اش دعا بکنیم که هست آبروی خیمه ها خدا را شکر شنیده ام که دو دستش ز تن جدا گردد به تیر و نیزه شود مبتلا خدا را شکر شنیده ام که به صورت فتد زمین بی دست مگر که خیمه بماند بجا خدا را شکر شنیده ام زتعصب پس از شهادت هم سری برآورد از نیزه ها خدا را شکر شنیده ام که حسین از قفا شود بی سر و اهل کوفه کنند از جفا خدا را شکر شنیده ام که لباس اسیری ات بر تن کُنی کنارِ تنِ سر جدا خدا را شکر شنیده ام که شود پاره پاره معجرها حجاب کس نشود بر ملا خدا را شکر پس از گذشت اسارت که از سفر آیی سپاهِ خصم در آید ز پا خدا را شکر #حاج_محمودژولیده @navaye_asheghaan

[ کربلا خونمه ، از چی دل بکنم - شور ] - کربلایی جواد مقدم - ایام فاطمیه ۱۳۹۸ - هیئت بین الحرمین بجستان @emame3vom

[ یا حسین غریب مادر ، تویی اربابِ دل من - شور ] - کربلایی جواد مقدم - ایام فاطمیه ۱۳۹۸ - هیئت بین الحرمین بجستان @emame3vom

بسم الله الرحمن الرحیم فیش مرثیه حضرت ام البنین سلام الله علیها استاد شهید مطهری(ره) مطابق معتبرترین نقل‏ها اولین کسی که از خاندان پیغمبر شهید شد، جناب علی اکبر و آخرینشان جناب ابوالفضل العباس بود، یعنی ایشان وقتی شهید شدند که دیگر از اصحاب و اهل بیت کسی نمانده بود، فقط ایشان بودند و حضرت سید الشهداء؛ آمد عرض کرد: برادر جان! به من اجازه بدهید به میدان بروم که خیلی از این زندگی ناراحت هستم. جناب ابوالفضل سه برادر کوچکت‏رش را مخصوصا قبل از خودش فرستاد، گفت: بروید برادران! من می‌خواهم اجر مصیبت برادرم را برده باشم. می‏خواست مطمئن شود که برادران مادری‏اش حتما قبل از او شهید شده‌اند و بعد به آنها ملحق بشود. بنا بر این ام‏البنین است و چهار پسر، ولی ام البنین در کربلا نیست، در مدینه است. آنان که در مدینه بودند از سرنوشت کربلا بی‏خبر بودند. به این زن، مادر این چند پسر که تمام زندگی و هستی‏اش همین چهار پسر بود، خبر رسید که هر چهار پسر تو در کربلا شهید شده‌اند. البته این زن، زن کامله ای بود که همه پسرهایش را از دست داده بود. گاهی می‌آمد در سر راه کوفه به مدینه می‌نشست و شروع به نوحه‏سرایی برای فرزندانش می‌کرد. تاریخ نوشته است که این زن خودش یک وسیله تبلیغ علیه دستگاه بنی امیه بود. هر کس که می‌آمد از آنجا عبور کند متوقف می‌شد و اشک می‌ریخت. مروان حکم که یک وقتی حاکم مدینه بوده و از آن دشمنان عجیب اهل بیت است، هر وقت می‌آمد از آنجا عبور کند بی اختیار می‌نشست و با گریه این زن می‌گریست. این زن اشعاری دارد و در یکی از آنها می‌گوید لا تـدعونی ویک ام البنین تـذکـریـنـی بـلـیـوث الـعـریـن کانت بنون لی ادعی بهم و الیوم اصبحت و لا من بنین منتهی الآمال ج ۱ ص ۳۸۶ مخاطب را یک زن قرار داده، می گوید: « ای زن، ای خواهر! تا به حال اگر مرا ام البنین می‌نامیدی، بعد از این دیگر ام البنین نگو، چون این کلمه خاطرات مرا تجدید می‌کند، مرا به یاد فرزندانم می‌اندازد، دیگر بعد از این مرا به این اسم نخوانید، بله در گذشته من پسرانی داشتم ولی حالا که هیچیک از آنها نیستند رشیدترین فرزندانش جناب ابوالفضل بود و بالخصوص برای جناب ابوالفضل مرثیه بسیار جانگدازی دارد، می‏گوید یا من رای العباس کر علی جماهیر النقد و وراه مــن ابـنـاء حـیـدر کـل لـیـث ذی لـبـد انبئت ان ابـنی اصیب بـراسه مقطوع یـد ویلی علی شبلی امال براسه ضرب العمد لو کان سیفک فی یدیک لما دنی منه احد پرسیده بود که پسر من، عباس شجاع و دلاور من چگونه شهید شد؟ دلاوری حضرت ابوالفضل العباس از مسلمات و قطعیات تاریخ است. او فوق العاده زیبا بوده است که در کوچکی به او می‌گفتند قمر بنی هاشم، ماه بنی هاشم. در میان بنی هاشم می‌درخشیده است. اندامش بسیار رشید بوده که بعضی از مورخین معتبر نوشته‌اند هنگامی که سوار بر اسب می‌شد، وقتی پاهایش را از رکاب بیرون می‌آورد سر انگشتانش زمین را خط می‌کشید. بازوها بسیار قوی و بلند، سینه بسیار پهن می‏گفت که پسرش به این آسانی کشته نمی‌شد. از دیگران پرسیده بود که پسر من را چگونه کشتند؟ به او گفته بودند که اول دستهایش را قطع کردند و بعد به چه وضعی او را کشتند. آن وقت در این مورد مرثیه‏ای گفت می‏گفت: ای چشمی که در کربلا بودی، ای انسانی که در صحنه کربلا بودی آن زمانی که پسرم عباس را دیدی که بر جماعت شغالان حمله کرد و افراد دشمن مانند شغال از جلوی پسر من فرار می‌کردند. پسران علی پشت سرش ایستاده بودند و مانند شیر بعد از شیر پشت پسرم را داشتند. وای بر من به من گفته‌اند که بر شیر بچه تو عمود آهنین فرود آوردند. عباس جانم، پسر جانم من خودم می‌دانم که اگر تو دست در بدن می‌داشتی، احدی جرات نزدیک شدن به تو را نداشت. @navaye_asheghaan

🔸🔶《السَّلَامُ عَلَیکِ یَا أُمَّ البُدُوُرِ السَّوَاطِعِ يَا فَاطِمَةَ بِنتَ حِزَامِِ الکَلَابِیَّةَ المُلَقَّبةُ بِأُمّ البَنِينَ》🔶🔸 ✅در مقاتل درباره لحظات آخر شهادت حضرت عباس(ع) آمده است : 📋《..وَ ضَرَبَهُ مَلْعُونٌ بِعَمُودِِ مِن حَدِيدِِ》 ♦️مردى از قبیله تمیم با عمود آهنین بر فرق مبارک حضرت(ع) کوبید. 📋《فَانقَلَبَ عَن فَرَسِهِ وَ صَاحَ إِلَى أَخِيِهِ الحُسَينِ(ع) أَدرِكنِي!》 ♦️سپس عباس(ع) از بالاى اسب خود به زمين سقوط كرد، در حالی که فرياد می زد : ای برادر! مرا دریاب!(۱) وقتی کاروان اسرای کربلا به مدینه رسید، بشیر از طرف امام سجاد(ع) مامور شد تا خبر ورود کاروان را به اهل مدینه اطلاع دهد. بشیر وارد مدینه شد و فریاد زد : 📋《یَا اَهْلَ یَثْرِبَ! لَا مُقَامَ لَکُمْ بِهَا، قُتِلَ الحُسَیْنُ‏(ع) فَادْمَعِى مِدْرَارُ، اَلْجِسْمُ مِنْهُ بِکَربَلاءَ مُضَرَّجٌ، وَ الرَّأْسُ مِنهُ عَلَى القَنَاةِ یُدَارُ》 ♦️اى مردم مدینه! دیگر مدینه جاى ماندن نیست، حسین‏(ع) کشته شد. پس باید چشم‏ ها بر او پیوسته بگریند. جسم او در کربلا آغشته به خون و سرش بالاى نیزه‏ ها گردانیده شد.(۲) وقتی بشیر در همان حال، با حضرت ام البنین(س) رو به رو شد، از نحوه شهادت فرزندش، حضرت عباس(ع) به او گفت. ام البنین(س) در مرثیه های خود برای فرزندش می گفت : 📋《نُبِّئَت أَنَّ اِبنَي أُصِيبَ‏، بِرَأسِهِ مَقطوُعَ يَدِِ》 ♦️به من خبر رسيده كه بر سر پسرم آسيب رسيده و دستش قطع شده است! 📋《وَيلَي عَلَي شِبلِي أَمَالَ، بِرَأسِهِ ضَربُ العَمَدِ!》 ♦️ای وای بر من! كه ضرب عمود، سر شير بچه‏ام را خم كرده است! 📋《لَوْ كَانَ سَيْفُكَ فِي يَدِيْكَ، لَمَا دَنَا مِنْهُ أَحَدٌ》 ♦️(اي عباس جانم)! اگر تو دست در بدن داشتي، و شمشيرت در دستت بود، هيچ كسی جرأت نزديك شدن به تو را نداشت!(۳) {وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ} 📝شعر : داغت نشانده بر جگرم زخم آه را در طالعم رقم زده روز سیاه را حتی دلم نیامده یک شب بدون تو در آسمان نظاره کنم قرص ماه را شرم از نگاه حسرت و بارانی رباب از من گرفت جان تو روی نگاه را گفتم سکینه را که عمو را حلال کن انداختند دست دوعالم پناه را رفتند بعد غارت تو با خیال جمع تا پر کنند دور و بر قتلگاه را 👤اربابی 📚منابع : ۱)بحارالانوار مجلسی، ج۴۵، ص۴۱ ۲)اللهوف ابن طاووس، ص۱۹۸ ۳)سفینة البحار محدث قمی، ج۳، ص۳۰۸

🔸🔶《السَّلَامُ عَلَیکِ یَا أُمَّ البُدُوُرِ السَّوَاطِعِ يَا فَاطِمَةَ بِنتَ حِزَامِِ الکَلَابِیَّةَ المُلَقَّبةُ بِأُمّ البَنِينَ وَبَاب الحَوَائِجِ》🔶🔸 ✅روزی امیرالمؤمنین امام علی(ع) به برادرشان عقیل که آگاه به انساب عرب بود، فرمود : 📋《اُنظُر اِلَىَّ اِمرَأَةً قَد وَلَدَتهَا الفُحُولَةُ مِن العَرَبِ لِأَتَزَوَّجَهَا فَتَلِدُ لِي غُلَامَاً فَارِسَاً》 ♦️برای من زنی را در نظر بگیر و پیدا کن که از نسل بزرگان عرب باشد که من او را به ازدواج خویش در بیاورم و برای من پسری شجاع و سوار کار به دنیا بیاورد. که عقیل، فاطمه کلابیّه را به امام(ع) معرفی کرد و گفت : 📋《تَزَوَّجْ اُمَّ البَنِینَ الْکَلابیَّةَ، فَإِنَّهُ لَیسَ فِی الْعَرَبِ أَشْجَعُ مِن آبَائِهَا》 ♦️با امّ البنین ازدواج کن که در عرب از اجداد او شجاع تر نیست.(۱) به نقل تاریخ؛ ابوبراء عامر بن مالك جدّ دوم فاطمه كلابيه در شجاعت در ميان قبايل عرب بی نظير بود، از اين رو او را بازي كننده با شمشيرها (مُلاعِبُ الاَسِنَّةِ) مي نامند.(۲) ام البنین پس از خواستگاری امام علی(ع) سوگند یاد کرد که برای فرزندان ایشان همچون مادری دلسوز باشد و با ورود‌ ام البنین به خانه امیر مؤمنان، او ضمن پرستاری از کودکان امام، همانند مادر واقعی با آنان رفتار می کرد.(۳) در مورد معرفت و ارادت این بانوی جلیل القدر به امام حسین(ع)، همین بس که وقتی، بشیر خبر شهادت امام حسین(ع) و ورود اسرای کربلا را به مدینه رساند، با ام البنین(س) مواجه شد و خبر شهادت فرزندانش را به او داد. در این هنگام؛ ام البنین با صبر و بصیرتى بى نظیر پرسید : 📋《یَا بَشِیرُ! اَخبِرنِى عَن اَبِى عَبدَاللهِ الحُسَینِ(ع)! اَولَادِى وَ مَن تَحتَ الخَضرَاءَ کُلُّهُم فِدَاءُ لِاَبِى عَبدِاللهِ الحُسَینِ(ع)》 ♦️اى بشیر! مرا از اباعبدالله الحسین(ع) باخبر ساز! فرزندان من و همه آنچه زیر این آسمان است فداى اباعبدالله(ع) باد.(۴) هنگامی که بشیر خبر شهادت امام حسین(ع) را به او داد؛ 📋《هُنَالِكَ اَنهَارَت وَ لَطَمَت وَجهَهَا وَ صَاحَت : وَاوِيلَاهُ! وَاحُسَينَاهُ!》 ♦️در این هنگام، در همان جا بر زمین افتاد و بر صورت زد و فریاد کشید : واویلاه! واحسیناه! (۵) و آهى کشید و با دنیایى از غم و اندوه گفت : 📋《قَد قَطَعتَ نِیَاطَ قَلبِى!》 ♦️آه که بندهاى قلبم را پاره پاره کردى.(۶) به این ترتیب، ام البنین شهادت چهار پسر رشید خود یعنی عباس(ع) و جعفر و عبدالله و عثمان را درک کرد و در سوگ آنها نشست. او براى پسران خود ندبه و گریه مى کرد و گاهى در بقیع مى نشست و ندبه هاى جانسوزى سر می داد و زنان مدینه نیز دور او جمع مى شدند. او ندبه کنان می گفت : 📋《يَا مَنْ رَأَى الْعَبَّاسَ كَرَّ عَلَى جَمَاهِيرِ النَّقَدِ، وَ وَرَاهُ مِنْ أَبْنَاءِ حَيْدَرَ كُلُّ لَيْثٍ ذِي لَبَدٍ، أُنْبِئْتُ أَنَّ ابْنِي أُصِيبَ بِرَأْسِهِ مَقْطُوعَ يَدٍ، وَيْلِي عَلَى شِبْلِي أَمَالَ بِرَأْسِهِ ضَرْبُ الْعَمَدِ》 ♦️اى كسی که عباس(ع) را ديدى حمله می كرد بر توده هاى فرومايه و از فرزندان حيدر هر شير يال دارى دنبال او بود. خبردار شده ام كه به سر فرزندم ضربت وارد شده درحالى كه بريده دست بود، واى بر من بر شير بچه ام كه ضربت عمود سرش را خميده كرد. 📋《لَوْ كَانَ سَيْفُكَ فِي يَدِيْكَ، لَمَا دَنَا مِنْهُ أَحَدٌ، لا تَدْعُوِنِّي وَيْكِ أُمَّ الْبَنِينَ، تُذَكِّرِينِي بِلِيُوثِ الْعَرِينِ》 ♦️اگر شمشيرت در دستت بود، كسى نمى توانست به تو نزديك شود و نيز از اوست. واى بر تو مرا ديگر مادر پسران مخوان، كه مرا به ياد شيران بيشه ام مي اندازى. 📋《كَانَتْ بَنُونَ لِي أُدْعَى بِهِمْ وَ الْيَوْمَ أَصْبَحْتُ وَ لا مِنْ بَنِينَ، أَرْبَعَةٌ مِثْلُ نُسُورِ الرُّبَى، قَدْ وَاصَلُوا الْمَوْتَ بِقَطْعِ الْوَتِينِ》 ♦️مرا پسرانى بود، كه به آنان خوانده مى شوم، اما امروز براى من پسرانى نيست. چهار پسر مانند كركسان بلندي ها كه با بريده شدن رگ حيات يكى پس از ديگرى به مرگ پيوستند. 📋《تَنَازَعَ الْخِرْصَانُ أَشْلاءَهُمْ، فَكُلُّهُمْ أَمْسَى صَرِيعاً طَعِينَ، يَا لَيْتَ شِعْرِي أَ كَمَا أَخْبَرُوا، بِأَنَّ عَبَّاسا قَطِيعُ الْيَمِينِ》 ♦️نيزه ها بر پيكرهايشان ستيزه داشتند، همه آنان با تن مجروح به خاك افتادند. اى كاش مي دانستم آنچنان است كه خبر دادند، اين كه دست عباسم بريده شده بود.(۷) به این حالت بود تااینکه در ۱۳ جمادی الثانی سال ۶۴ از دنیا رفت ودر بقیع دفن شد. {وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ} 📚منابع : ۱)عمدة الطالب ابن عنبه، ص۳۵۷ ۲)تنقیح المقال مامقانی، ج۲، ص۱۲۸ ۳)ادب الطّف شُبّر، ص۷۳ ۴)معالی السبطين مازندرانی،ج٢، ص٢٠٣ ۵)العبّاس بن على(ع) مدرسی، ص۲۴ ۶)ریاحین الشریعه محلاتی، ج۳، ص۲۹۴ ۷)سفینة البحار قمی، ج۳، ص۳۰۸

السلام علیک یا زوجةَ امیرالمومنین و یا فاطمة ام البَنین . ‏ تا که سائل می‌رسد بر در خجالت می‌کشد / چون که دیگر نیست آب آور خجالت می‌کشد قبل کربلا ، حالا بعد از کربلا. دیگر رویشان نمیشد در خانه ام البنین بیایند. دیگر رویشان نمیشد در خانه ی ‏قمر بنی هاشم بیایند. ‏ تا که او را فاطمه در خانه می‌نامید علی / زینبش می‌دید از حیدر خجالت می‌کشد مادری کرده برای زینب اما باز هم / تا صدایش می کند مادر خجالت می‌کشد کاروان آمد مدینه چون که عباسی ندید / دید پاشیده شده لشگر خجالت می‌کشد مادر ساقی دشت کربلا با این مقام / از علی و آل او دیگر خجالت می‌کشد مادر ماه است اما کاروان را دیده و / از نبود چند تا اختر خجالت می‌کشد بهتر بگویم ، از نبود چند تا دختر خجالت میکشد . یک دانه اش رقیه بود که به مدینه نرسید و الا تاریخ ‏نوشته نه تا دختر تو مسیر جان دادند. ام البنین دید این دختران کم اند. چقدر خجالت کشید.‏ اینقدر حرف از دو دست بستۀ زینب نزن / حضرت ام البنبن بدتر خجالت می‌کشد. گفتم و فیض آماده است. ‏ببینم با این یک بیت چ میکنید. ‏ صحبت از مشک و علم شد باز هم ام البنین / رو گرفته با دو چشم تر خجالت می‌کشد گاه از روی سکینه گاه از زینب ولی / بیشتر از مادر اصغر خجالت می‌کشد حسین.....‏ چار تا اولاد داده حضرت ام الادب / باز از اولاد پیغمبر خجالت می‌کشد @navaye_asheghaan

🔷《السَّلَامُ عَلَی عُثْمَانَ بْنِ أَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ(ع)》🔷 ✅آخرین پسر امام علی(ع) و حضرت ام البنین(ع) عثمان(ع) بود که امام علی(ع) به خاطر عشق و علاقه به عثمان بن مظعون نام او را عثمان گذاشت.(۱) عثمان(ع) در روز عاشورا بعد از شهادت برادرش جعفر(ع)؛ 📋《قَامَ مَقَامَ إِخوَتِهِ》 ♦️جانشین او شد و به میدان نبرد رفت.(۲) جانانه جنگید و این گونه رجز خواند : 📋《إِنِّی انَا عُثْمانُ ذُو المَفاخِرِ شَیخِی عَلِی ذُو الْفَعالِ الظَّاهِرِ وَ إِبْنُ عَّمِ النَّبِی الطَّاهِرِ أَخُو حُسَینٌ خَیرَةُ الأَخائِرِ وَ سَیدُ الکُبّارِ وَ الأَصَاغِرِ بَعْدَ الَّرسوُلِ وَ الْوَصِی النّاصِرِ》 ♦️منم عثمان که مفاخر بی‌ شماری دارم. پدرم علی(ع) است که کارهایش آشکار است. پدرم، پسر عموی پیامبرِ(ص) پاک‌ طینت است و برادرم حسین(ع) سرآمد برگزیدگان است و پس از پیامبر(ص) وصیّ پیروزمند و آقا و مولای همه است.(۳) سرانجام؛ 📋《فَرَمَاهُ بِسَهْمٍ فَصَرِعَهُ، وَ شَدَّ عَلَيهِ رَجُلٌ مِنْ بَنِي دَارِمِِ فَاحتَزَّ رَأسَهُ》 ♦️خولی بن یزید اصبحی تیری به پیشانی عثمان زد و او را از اسب به زمین افکند و مردی از بنی دارم سر از تن او جدا کرد.(۴) در زیارت شهداء به عثمان(ع) اینگونه سلام داده شده است : 📋《السَّلَامُ عَلَی عُثْمَانَ بْنِ أَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ(ع) سُمِّی عُثْمَانَ بْنِ مَظْعُونٍ لَعَنَ اللَّهُ رَامِیهُ بِالسَّهْمِ خَوْلِی بْنَ یزِیدَ الْأَصْبَحِی الْأَیادِی وَ الْأَبَانِی الدَّارِمِی》 ♦️سلام بر عثمان فرزند امیر المومنین(ع) که هم نام عثمان بن مظعون بود، خدا تیر زننده به وی خولی بن یزید اصبحی ابانی دارمی را لعنت کند.(۵) {وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ} 📝شعر : سرم خاک کف پای حسین است دلم مجنون و شیدای حسین است بهشت ارزانی خوبانِ عالم بهشت من تماشای حسین است به وقت مرگ چشمم را نبندید که چشم من به سیمای حسین است دراین عالم تمنایی ندارم تمنایم تمنای حسین است چراغ از بهر قبر من نیارید چراغم روی زیبای حسین است خوش آن صورت که درفردای محشر برآن نقش کف پای حسین است 👤سازگار 📚منابع : ۱)مقاتل الطالبیین اصفهانی، ص۸۹ ۲)الارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۱۰۹ ۳)بحار الانوار مجلسی، ج۴۵، ص۳۷ ۴)الارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۱۰۹ ۵)مزار الکبیر ابن مشهدی، ص۴۸۷

🔸🔶《السَّلَامُ عَلَی جَعْفَرِ بْنِ أَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ(ع)》🔶🔸 ✅جعفر(ع) سومین پسر امام علی(ع) ام البنین(ع) است. امام علی(ع) به خاطر علاقه فراوانی که به برادرش جعفر بن ابی طالب(ع) داشت، نام او را جعفر نهاد.(۱) جعفر(ع) از همان ابتدای حرکت امام حسین(ع) از مدینه، با ایشان همراه شد. هنگامی که جعفر(ع) به میدان نبرد عازم شد، این چنین رجز خواند : 📋《إِنِّی أَنَا جَعْفَرٌ ذُو الْمَعَالِی ابْنُ عَلِی الْخَیرِ ذُو النَّوَالِ‏ ذَاكَ الْوَصِیّ ذُو السَّنَا وَ الْوَالِی حَسْبِی بِعَمِّی جَعْفَرٍ وَ الْخَالِ أَحْمِی حُسَیناً ذَا النَّدَى الْمِفْضَال‏ِ》 ♦️منم جعفر دارای افتخارها و شرف‌ها، فرزند علی(ع) نیکوکار و بخشنده. آن علی(ع) ای که وصی رسول اکرم(ص) و فردی بلند مرتبه و ولیّ است. افتخار به عمویم جعفر و دایی‌ام مرا بس است. من از حسینی(ع) که صاحب کرم و بزرگواری است، حمایت می‌کنم.(۲) سرانجام خولی بن یزید اصبحی تیری به سوی او انداخت که به شقیقه یا چشم او اصابت کرد.(۳) و به نقلی هانی بن شبیت حضرمی، جعفر(ع) را به شهادت رساند.(۴) در زیارت ناحیه به جعفر(ع) این چنین سلام داده شده است‌ : 📋《السَّلَامُ عَلَی جَعْفَرِ بْنِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ(ع) الصَّابِرِ نَفْسُهُ مُحْتَسِباً وَ النَّائِی عَنِ الْأَوْطَانِ مُغْتَرِباً الْمُسْتَسْلِمِ لِلْقِتَالِ الْمُسْتَقْدِمِ لِلنِّزَالِ الْمَکثُورِ بِالرِّجَالِ》 ♦️سلام بر جعفر بن امير المؤمنين(ع) هم او كه در راه خشنودى خدا با جان شكيبايى نمود و در بلاد غربت خود را آماده‌ى جنگ نمود و براى نبرد پيش رفت مردان جنگى زيادى بر او حمله‌ور شدند و او را كشتند.(۵) {وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ} 📝شعر : حدیث عشق تو دیوانه کرده عالم را به خون نشانده دل دودمان آدم را غم تو موهبت کبریاست در دل من نمی دهم به سرور بهشت این غم را غبار ماتم تو آبرو بمن بخشید به عالمی ندهم این غبار ماتم را اگر بناست دمی بی تو بگذرد عمرم هزار بار بمیرم نبینم آن دم را گدای دولت عشقم که فرق بسیار است گدای دولت عشق و گدای درهم را به نیم قطره ی اشک محبّتت ندهم اگر دهند به دستم تمام عالم را محبّت تو بود رشته ی نجات مرا رها نمی کنم این ریسمان محکم را 👤سازگار 📚منابع : ۱)إبصار العین سماوی، ص۶۹ ۲)مناقب ابن شهر آشوب، ج۴، ص۱۰۷ ۳)الارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۱۰۹ ۴)تاریخ طبری، ج۵، ص۴۴۹ ۵)مصباح الزائر ابن طاووس، ص۲۸۰

َمَّا جَعْفَرٌ فَقُتِلَ یَوْمَ مُوتَهَ!》 ♦️آگاه باشید! سوگند به خدا! اگر حمزه و جعفر(ع) زنده وحاضر بودند، آن دو نفر (ابوبکر و عمر) به مقام خلافت كه رسيدند، نمى رسيدند، و اگر حمزه و جعفر بودند، شاهد و ناظر بودند، که آن دو نفر، جان سالمى از ميان بيرون نمى بردند و خود را به هلاكت مى انداختند. اما حمزه در نبرد احد کشته شده بود و جعفر در نبرد موته!(۹) 3⃣امام حسین(علیه السلام) : امام حسین(ع) در روز عاشورا در فرازی از خطبه خود، خطاب به سپاهِ دشمن می فرماید : 📋《أَیهَا النَّاسُ! اسْمَعُوا قَوْلِی..أَمَّا بَعْدُ فَانْسُبُونِی فَانْظُرُوا مَنْ أَنَا؟》 ♦️ای مردم به گفتارم گوش دهید. ای مردم! بگوئید من چه کسی هستم؟ سپس فرمود : 📋《أَ لَسْتُ ابْنَ بِنْتِ نَبِیکمْ وَ ابْنَ وَصِیهِ وَ ابْنِ عَمِّهِ؟أَ وَ لَیسَ جَعْفَرٌ الطَّیارُ فِی الْجَنَّةِ بِجِنَاحَینِ عَمِّی؟》 ♦️آیا من فرزند دختر پيامبر خدا(ص) نيستم؟ آيا من فرزند وصي و پسرعموي پيامبر(ص) شما نيستم؟ آيا جعفر طيار که با دو بال در بهشت پرواز مي کند، عموی من نيست؟(۱۰) 4⃣حضرت زینب(سلام الله علیها) : در روز عاشورا، بعد از شهادت امام حسین(ع)، مرکب ایشان به سمت خیمه ها رفت، وقتی اهل خیام این حالت را دیدند، در این هنگام، حضرت زینب کبری(س) و در برخی نقلها حضرت اُم كلثوم(س) دست بر سر گذاشت، درحالی که با صدای بلند فریاد می زد و مى گفت : 📋《وامُحَمَّداه! واجَدّاه! و انبِيّاه! وا اَبَاالْقاسِماه! وا عَلِيّاه! وا جَعْفَراه! وا حَمْزَتاه! وا حَسَناه! هذا حُسَيْنٌ(ع) بِالْعَراء، صَريحٌ بِكَرْبَلا، مَحزُوزُ الرَّاْسِ مِنَ الْقَفاء، مَسْلوبُ الْعِمامَةِ وَالرِدَاءِ》 ♦️این حسین(ع) توست که عریان روی زمین افتاده و سر در بدن و عمامه و رداء به تن ندارد!(۱۱) 5⃣امام سجاد(علیه السلام) : امام سجاد(ع) در فرازی از خطبه که در مسجد شام ایراد فرمود، خطاب به مردم شام فرمود : 📋《أَيُّهَا النَّاسُ!.. فُضِّلْنَا بِأَنَّ مِنَّا النَّبِيَّ الْمُخْتَارَ مُحَمَّداً وَ مِنَّا الصِّدِّيقُ وَ مِنَّا الطَّيَّارُ وَ مِنَّا أَسَدُ اللَّهِ وَ أَسَدُ رَسُولِهِ وَ مِنَّا سِبْطَا هَذِهِ الْأُمَّةِ》 ♦️اى مردم! خداوند ما را بر ديگران برترى داد به خاطر اينكه حضرت رسول اکرم(ص) از ماست. امام علی(ع) صديق از ماست. جعفر طيار از ماست. حمزه سیدالشهداء شير خدا و شير رسول خدا(ص) از ماست. و امام حسن(ع) و حسین(ع) دو فرزند بزرگوار رسول اكرم(ص) از ماست.(۱۲) {وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ} 📚منابع : ۱)کشف الغمة اربلی، ج۱، ص۵۹ ۲)الخصال شیخ صدوق، ص۱۸۱ ۳)تاریخ طبری، ج۲، ص۵۸ ۴)امالی شیخ صدوق، ص۱۲۸ ۵)اسد الغابة ابن اثیر، ج۱، ص۲۸۷ ۶)بحار الانوار مجلسی، ج۲۱، ص۲۴ ۷)تاریخ طبری، ج۲، ص۳۲۱ ۸)بحار الانوار مجلسی، ج۲۱، ص۵۴ ۹)کتاب سلیم بن قیس، ج۱، ص۱۶۰ ۱۰)الارشاد شیخ مفید، ج‌۲، ص۹۸ ۱۱)مقتل الحسين(ع) خوارزمی، ج۲، ص۳۷ ۱۲)بحارالانوار مجلسی، ج۴۵، ص۱۳۹