#سفارشهای_امام_صادق_عليه_السّلام_به_عبداللَّه_بن_جندب (۳۶)
ﺷﺮﻁ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺶ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ:
اﻳﻦ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﺎ ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻣﯽﺭﻭﺩ، ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺻﺪﺭ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺤﺚ ﻭ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺑﺮﺧﯽ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ ﻭ ﻫﻴﭻ ﻋﻤﻠﯽ ﻫﻢ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﻫﺪ، ﻫﻤﻪ ﯼ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺷﻮﺩ، ﻭﻟﯽ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﻭﺩ.
ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﺑﻪ «ﻣﺮﺟﺌﻪ» ﻣﻌﺮﻭﻓﻨﺪ.
ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ، ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﻣﺆﻣﻨﯽ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺒﻴﺮﻩ ﺍﯼ ﮔﺮﺩﺩ «ﮐﺎﻓﺮ» ﻣﯽﺷﻮﺩ.
ﺍﻳﻦ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺭﺝ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﯽﺩﻫﻨﺪ. ﺁﻧﻬﺎ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﻋﻤﻞ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﺗﺮﮎ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﮐﺒﻴﺮﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭ، ﻣﺮﺗﮑﺐ ﮐﺒﻴﺮﻩ ﮐﺎﻓﺮ ﺍﺳﺖ.
ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ، ﺧﻮﺍﺭﺝ ﺧﻮﻥ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭﺍﻥ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﺣﻠﺎﻝ ﻣﯽﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻮﺍﻣﻴﺴﺸﺎﻥ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﻓﺠﺎﻳﻊ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺷﺪﻧﺪ.
ﺣﺮﻓﺸﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﮐﺎﻓﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ.
ﺣﺘﯽ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺷﺨﺺ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺣﮑﻤﻴﺖ ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ - ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﻔﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﺮﮎ - ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ!
ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻋﯽ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﯽ ﺍﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩ.
در شماره آینده نظر ائمه اهلبیت علیهم السلام را در این باره بخوانید.
@nazz_ir
مدیریت:
@bidaryir
#سفارشهای_امام_صادق_عليه_السّلام_به_عبداللَّه_بن_جندب (۳۷)
ﺷﺮﻁ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺶ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ از نظر ائمه اهلبیت علیهم السلام:
ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺍﺋﻤﻪ ﯼ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ، ﻫﻴﭻ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ نظراتی که در درس گذشته گفته شد، ﺩﺭﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ.
ﺁﻧﺎﻥ ﻧﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﺮﺟﺌﻪ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻧﻪ ﻧﻈﺮ ﺧﻮﺍﺭﺝ ﺭﺍ.
ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﺮﻑ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻗﻠﺒﯽ، ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﻭﺩ، ﮔﺮﭼﻪ ﻫﻤﻪ ﻋﻤﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ:
ﻓﻤﻦ ﻳﻌﻤﻞ ﻣﺜﻘﺎﻝ ﺫﺭﺓ ﺧﻴﺮﺍ ﻳﺮﻩ. ﻭ ﻣﻦ ﻳﻌﻤﻞ ﻣﺜﻘﺎﻝ ﺫﺭﺓ ﺷﺮﺍ ﻳﺮﻩ.
ﺍﻳﻦ ﻃﻮﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎ ﻳﮏ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻣﺠﺎﺯ ﺑﺎﺷﺪ ﻫﺮ ﮔﻨﺎﻫﯽ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﺍﺻﻞ ﺍﻳﻤﺎﻧﺶ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺑﻠﻪ، ﺍﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺍﻳﻤﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﺣﻴﺎﺕ ﺣﻔﻆ ﮐﺮﺩ، ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺁﺧﺮﺕ، ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﺮﺻﺎﺕ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﺶ ﻋﺬﺍﺏ ﺷﺪ، ﺍﮔﺮ ﻟﻴﺎﻗﺖ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺖ، ﺩﺭ ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺣﻞ، ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﯽﺭﻭﺩ.
ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻫﻨﺮ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺷﺨﺺ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺣﻔﻆ ﮐﻨﺪ، ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﻣﯽﺩﻫﺪ. ﺍﻣﺎ ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻧﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﭼﻮﻥ ﺍﺭﺗﮑﺎﺏ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻣﻮﺟﺐ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺿﻌﻴﻒ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎﻃﻨﺎ ﮐﺎﻓﺮ ﮔﺮﺩﺩ.
ﻧﻤﻮﻧﻪ ﯼ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺎ ﮐﻢ ﻧﻴﺴﺖ. ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﺩﻗﺖ، ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﯽ ﮐﺮﺩ. ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ؛
ﺍﻳﻦ ﺳﻨﺖ ﺍﻟﻬﯽ ﺍﺳﺖ:
ﺛﻢ ﮐﺎﻥ ﻋﺎﻗﺒﺔ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺃﺳﺎﺅﺍ ﺍﻟﺴﻮﺍﯼ ﺃﻥ ﮐﺬﺑﻮﺍ ﺑﺂﻳﺎﺕ ﺍﻟﻠﻪ.
یعنی:
ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮔﺴﺘﺎﺧﺎﻧﻪ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻣﺮﯼ ﻋﺎﺩﯼ ﺩﺭﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﻫﺮﭼﻘﺪﺭ ﻫﻢ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺑﺎﮐﺸﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻪ ﮐﻔﺮ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺁﻥ ﺟﺎ ﭘﻴﺶ ﻣﯽﺭﻭﻧﺪ ﮐﻪ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﯽ ﺭﺍ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ».
ﭘﺲ ﻧﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﺮﺟﺌﻪ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﻫﻴﭻ ﺗﺄﺛﻴﺮﯼ ﺩﺭ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﻭ ﺷﻘﺎﻭﺕ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﻭ ﻧﻪ ﻗﻮﻝ ﺧﻮﺍﺭﺝ ﮐﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﮐﺒﻴﺮﻩ ﺍﯼ ﺷﺪ ﻓﻮﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺧﺎﺭﺝ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﮐﺎﻓﺮ ﺷﻮﺩ.
ﺍﮔﺮ ﻣﺆﻣﻦ ﺣﺘﯽ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺒﻴﺮﻩ ﻫﻢ ﺑﺸﻮﺩ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻣﻬﻠﺖ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﺗﺎ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﺸﺪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻨﺎﻫﺶ، ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮﺯﺥ ﻋﺬﺍﺏ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻤﺎﻧﺶ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺑﺎﺷﺪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ، ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻧﺠﺎﺕ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﯽﮐﻨﺪ.
@nazz_ir
مدیریت:
@bidaryir
#سفارشهای_امام_صادق_عليه_السّلام_به_عبداللَّه_بن_جندب (۳۸)
ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮﯼ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﯽ
اﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ:
ﺍﻭﻟﺎ، ﺍﺳﻠﺎﻡ ﻇﺎﻫﺮﯼ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﻭ ﻣﻘﻮﻟﻪ ﯼ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﻫﺴﺘﻨﺪ؛
ﺛﺎﻧﻴﺎ، ﺍﺳﻠﺎﻡ ﻇﺎﻫﺮﯼ ﻓﻘﻂ ﻣﻠﺎﮎ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﻇﺎﻫﺮﯼ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻮﺟﺐ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺍﺧﺮﻭﯼ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ؛
ﺛﺎﻟﺜﺎ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﻇﺎﻫﺮﯼ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺗﻴﻦ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﯽﺷﻮﺩ، ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﺩ - ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ - ﺑﻪ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﺷﻬﺎﺩﺗﻴﻦ ﻫﻢ ﻣﻠﺘﺰﻡ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺷﻬﺎﺩﺗﻴﻦ ﺭﺍ ﮔﻔﺖ ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﺎﺩ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﻧﮑﺮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﺪﺍﺷﺖ، ﻗﻄﻌﺎ ﮐﺎﻓﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﺘﯽ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﻇﺎﻫﺮﯼ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﺩ.
ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﺴﯽ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﺟﺰﻭ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥﻫﺎ ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﺮﺩﻡ ﻫﻢ ﺗﺼﻮﺭ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﯽ ﺻﺎﻟﺢ ﻭ ﻣﺘﻌﻬﺪ ﺍﺳﺖ، ﻭﻟﯽ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ، ﺫﺭﻩ ﺍﯼ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻟﺶ ﻧﺒﺎﺷﺪ:
ﻟﻤﺎ ﻳﺪﺧﻞ ﺍﻟﺎﻳﻤﺎﻥ ﻓﯽ ﻗﻠﻮﺑﮑﻢ.
ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ «ﺍﺳﻠﺎﻡ ﻇﺎﻫﺮﯼ» ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﻣﻮﺟﺐ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﻓﺮﺩ ﺭﺍ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﻭ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺳﻠﺎﻣﯽ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ.
ﻧﮑﺘﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﻦ است ﮐﻪ، ﺍﺳﻠﺎﻡ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺩﻳﮕﺮﯼ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﺎﻳﻞ ﺷﻮﻧﺪ.
ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻌﺒﻪ ﺭﺍ ﺑﻨﺎ ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﻋﺎﻫﺎﺷﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ:
ﺭﺑﻨﺎ ﻭ ﺍﺟﻌﻠﻨﺎ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻟﮏ؛
یعنی:
ﺧﺪﺍیا! ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻩ.
ﺍﻳﻦ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﯼ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻋﺎﻟﯽ ﺗﺮﯼ ﺍﺯ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ، ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﻄﻠﻖ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.
@nazz_ir
#سفارشهای_امام_صادق_عليه_السّلام_به_عبداللَّه_بن_جندب (۳۹)
ادامه بحث در مورد ایمان ظاهری و واقعی
ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﺴﯽ ﻣﺆﻣﻦ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺮﻭﺩ - ﻳﻌﻨﯽ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ - ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺯﻳﺎﺩﯼ ﮐﻪ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺷﺪﻩ، ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ، ﻋﺬﺍﺏﻫﺎﻳﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﺩ.
ﺭﻭﺍﻳﺎﺕ ﻣﺘﻌﺪﺩﯼ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻣﺆﻣﻦ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﯽﺭﻭﺩ، ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﺶ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﺶ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﻠﮏ ﺍﻟﻤﻮﺕ ﺟﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺳﺨﺖ ﻣﯽﮔﻴﺮﺩ.
ﺍﻳﻦ ﺳﺨﺘﯽ ﻣﻮﺟﺐ ﻣﯽﮔﺮﺩﺩ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﺶ ﭘﺎﮎ ﺷﻮﺩ.
ﺍﮔﺮ ﭘﺎﮎ ﺷﺪ، ﺩﺭ ﺑﺮﺯﺥ ﺭﺍﺣﺖ ﺍﺳﺖ.
ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﺶ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﺨﺘﯽ ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﭘﺎﮎ ﺷﻮﺩ، ﺷﺐ ﺍﻭﻝ ﻗﺒﺮ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺳﺨﺖ ﻣﯽﮔﺬﺭﺩ.
ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻳﺎﺕ، ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻳﻦ ﺷﺐ، ﻋﺬﺍﺏﻫﺎﻳﯽ ﺫﮐﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﭘﺎﮎ ﺷﺪ، ﭼﻪ ﺑﻬﺘﺮ،
ﻭ ﮔﺮﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺬﺍﺏﻫﺎ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮﺯﺥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﺶ ﭘﺎﮎ ﺷﻮﺩ.
ﺍﮔﺮ ﻣﺆﻣﻨﯽ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮﺯﺥ، ﻫﻤﻪ ﯼ ﻋﺬﺍﺏﻫﺎ ﺭﺍ ﮐﺸﻴﺪ ﻭ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﺶ ﭘﺎﮎ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﺩﺭ ﻋﺮﺻﺎﺕ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺤﺸﺮ، ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﺗﺸﻨﮕﯽ، ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﯽ، ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﯼ، ﻭﺣﺸﺖ، ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﺼﻴﺒﺖﻫﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺸﻴﺪ ﺗﺎ ﭘﺎﮎ ﺷﻮﺩ.
@nazz_ir
سلام بر اعضای محترم کانال
لطفا برای هرگونه اظهار نظر، نقد، پبشنهاد، سوال در مورد مطالب و..... به:
@bidaryir
پیام دهید، سپاسگزارم.
هدایت شده از بیداری بیداری
سلام
در کانال «خانواده امن» از امروز بمناسبت سالروز شهادت صدیقه طاهره بحث جدیدی در موضوع «خطبه بلند حضرت زهرا سلام الله علیها» آغاز شده، برای مطالعه این مبحث با ارزش، به آدرس زیر مراجعه فرمائید:
@amn_org
#سفارشهای_امام_صادق_عليه_السّلام_به_عبداللَّه_بن_جندب (۴۰)
ادامه سخن در مورد بخشیده شدن مومن واقعی در مراحل جان کندن، قبر، برزخ، عرصات قیامت، محشر
ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺣﻞ، ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﻪ ﺣﺴﺐ ﻟﻴﺎﻗﺖ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺧﻮﺑﯽ ﮐﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ، ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﯼ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﻮﺩ:
ﻣﻮﻗﻊ ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ،
ﺷﺐ ﺍﻭﻝ ﻗﺒﺮ،
ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮﺯﺥ
ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ، ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺖ.
ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻳﺘﯽ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺋﻤﻪ ﯼ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺑﻪ ﺷﻴﻌﻴﺎﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ:
«ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻣﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻤﺎ ﺿﻤﺎﻧﺖ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ، ﺷﻔﺎﻋﺖ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺍﺳﺖ؛ ﺑﺮﺍﯼ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮﺯﺥ ﺧﻮﺩ ﻓﮑﺮﯼ ﺑﮑﻨﻴﺪ.»
ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﺴﺎﺏ، ﺍﻳﻦ ﻃﻮﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺲ ﻣﺆﻣﻦ ﻭ ﺷﻴﻌﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺣﺘﻤﺎ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮﺯﺥ ﺭﺍﺣﺖ ﺑﺎﺷﺪ. ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮﺯﺥ ﺳﺎﻝﻫﺎ ﻋﺬﺍﺏ ﺑﮑﺸﺪ. ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ، ﺧﺪﺍ ﻣﯽﺩﺍند! ﺷﺎﻳﺪ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ، ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥﻫﺎ ﺳﺎﻝ!!!
ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﭘﻨﺎﻩ ﻣﯽﺑﺮیم......
ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ، ﺷﻔﺎﻋﺖ، ﺑﯽ ﺣﺴﺎﺏ ﻧﻴﺴﺖ. ﻭﻗﺘﯽ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ ﻓﻠﺎﻥ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﻭﺍﻗﻊ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ، ﺍﻳﻦ ﻃﻮﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻭﻝ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﯽﺭﻭﻧﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﻧﺪ. ﺷﻔﺎﻋﺖ ﻣﺮﺍﺣﻠﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺟﺎﻫﺎﯼ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﯽ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﻮﻧﺪ. ﺍﻣﺎ ﺁﻥ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﮐﺎﺭﺳﺎﺯ، ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺍﺳﺖ؛ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺣﺴﺎﺏﻫﺎ ﺑﻪ ﮐﻠﯽ ﺗﺼﻔﻴﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺍﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎ ﺣﺴﺎﺑﺶ ﭘﺎﮎ ﻧﺸﺪ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺳﻮﺧﺖ.
@nazz_ir
#سفارشهای_امام_صادق_عليه_السّلام_به_عبداللَّه_بن_جندب (۴۱)
ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﻫﻢ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﻳﮏ ﺳﻄﺢ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.
ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺯﻳﺎﺩ ﺍﺳﺖ.
ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻳﺎﺕ ﻣﺎ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺗﺄﮐﻴﺪ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﺭﺟﺎﺗﯽ ﺩﺍﺭﺩ.
ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﺭﻭﺍﻳﺎﺕ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻥ ﺩﻩ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻭ ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻔﺖ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺫﮐﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﺍﻣﺎ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﻧﻈﺮ ﺩﻗﻴﻖ، ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺗﺎ ﺑﯽ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ.
ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﻫﻢ ﮐﺎﻣﻠﺎ ﺷﺒﻴﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ.
ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺩﺭﺟﻪ ﺍﻭﻝ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﮐﻨﻴﻢ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﻇﺎﻫﺮﯼ ﺍﮐﺘﻔﺎ ﻧﮑﻨﻴﻢ.
ﺩﻟﻤﺎﻥ ﺧﻮﺵ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺟﺰﻭ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥﻫﺎ ﻫﺴﺘﻴﻢ، ﺍﺯ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﻣﺎﻥ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺍﺭﺙ ﺑﺒﺮﻳﻢ، ﺫﺑﻴﺤﻪ ﻣﺎﻥ ﺣﻠﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﺑﺪﻧﻤﺎﻥ ﭘﺎﮎ ﺍﺳﺖ. ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺩﻟﺨﻮﺵ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻧﻴﺴﺖ، ﺍﺣﮑﺎﻡ ﻇﺎﻫﺮﯼ ﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ. ﺑﺮﺍﯼ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺍﺧﺮﻭﯼ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺑﺎﻃﻦ، ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ.
ﺩﺭ ﺩﺭﺟﻪ ﺑﻌﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﺩﺭ ﮐﺪﺍﻡ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻫﺴﺘﻴﻢ
ﻭ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﯼ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﮐﺘﻔﺎ ﻧﮑﻨﻴﻢ.
ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻋﺎﻟﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﺮﺳﺪ، ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﯼ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﺪ، ﻣﯽﻓﻬﻤﺪ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﺗﺮﻗﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻳﺎ ﺍﮔﺮ - ﺧﺪﺍﯼ ﻧﺎﮐﺮﺩﻩ - ﺗﻨﺰﻝ ﮐﻨﺪ، ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ ﭼﻪ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﯼ ﻋﻈﻴﻤﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺤﻮﻝﻫﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﻪ ﭘﻴﺶ ﻣﯽﺁﻳﺪ. ﻣﺎ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﻋﻤﺮﻣﺎﻥ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﮔﺎﻫﯽ ﺍﻳﻤﺎﻧﻤﺎﻥ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﮑﺲ، ﮔﺎﻫﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺯﻣﺎﻳﻴﻢ ﻭ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﺍﻳﻤﺎﻧﻤﺎﻥ ﮐﻢ ﺗﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﻫﺮ ﻗﺪﺭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻗﻮﯼ ﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺄﺛﻴﺮﺵ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺑﻴﺶ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ. ﮔﺎﻫﯽ ﻫﻢ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﺎﺩﮔﯽ ﻗﺎﺑﻞ ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ ﻧﻴﺴﺖ.
@nazz_ir