eitaa logo
ندای تهذیب
8هزار دنبال‌کننده
4.8هزار عکس
1.8هزار ویدیو
946 فایل
کانال رسمی معاونت تهذیب و تربیت حوزه‌های علمیه اداره قرآن و حدیث @msn200 دبیرخانه امور معرفتی @iman135110 اداره مشاوره @ENamazizade پیشنهادات و انتقادات @kovsar140 سایت‌‌ها: tahzib.ismc.ir hojre-nama.ir nedaye-tahzib.ir
مشاهده در ایتا
دانلود
🍂سلسله مباحث: شماره 13 🌺1️⃣ شاخص‏ها و ملاك‏های كلی 🌺 2.. رعایت وقار و پرهیز از رفتار سبك (قسمت سوم) نقطه مقابل صفت وقار در فرهنگ روایی شیعه، مفهوم خفّت و خُرق یا سبك‏سری است. در این روایات «خرق» به عنوان یك صفت زشت و نشان نادانی عنوان شده است . امام علی علیه‏السلام در بیان علت آن فرموده‏اند: لِیكنْ شِیمَتُك الْوَقَارَ فَمَنْ كثُرَ خُرْقُهُ اسْتُرْذِلَ؛ سنگینی و آرامش، باید سیره تو باشد؛ زیرا هر كس سبك‏سری‏اش زیاد باشد، پست شمرده می‏شود. و نیز فرمود: عَظِّمُوا أَقدَارَكم بِالتَّغَافُلِ عَنِ الدَّنِی مِنَ الْأُمُورِ؛ با در گذشتن از امور پست، ارزش خود را بزرگ دارید. از این دو روایت، به دست می‏آید كه انجام كارهای سبك، انسان را در نظر دیگران خوار می‏گرداند و مؤمن نباید كاری كند كه در نظر دیگران جایگاه و بزرگی خود را از دست بدهد. بنابراین، انجام كارهای سبك ـ مانند گیر دادن به امور كوچك، شوخی زیاد یا بازی كردن با ریش ـ برای مؤمن زیبنده نیست: ایاكَ وَ ما یستهجَن مِنَ الكَلامِ فَانَّه یحبِسُ عَلَیكَ اللِئامَ وَ ینَفِّرُ عَنكَ الكِرامَ؛ از كلمات مستهجن بپرهیز كه انسان‏های پست را دور تو جمع می‏كند و انسان‏های كریم را از تو می‏رماند. مطابق این بیان نورانی، مؤمن باید به گونه‏ای زندگی كند كه انسان‏های پست به او رغبتی نداشته باشند؛ اما در مقابل، انسان‏های كریم از انس و مصاحبت و پیوند با او خرسند باشند. بنابراین، هر كاری كه باعث شود پست‏فطرتان و فرومایگان به ما روی آورند و كریمان و بلندهمتان از ما ببرند، ناروا است. امام علی علیه‏السلام می‏فرماید: النّفسُ الدّنیةُ لاتَنفكُّ عَنِ الدِّنائاتِ؛ كسی كه فرومایه و دنی النفس است، همواره به كارهای پست می‏پردازد. هم‏چنین می‏فرماید: اَعجَزُ النّاسِ مَن قَدَرَ عَلی أن یزیلَ النَّقصَ عَن نَفسِهِ و لَم‏یفعَل؛ عاجزترین مردم، كسی است كه می‏تواند نقایص خود را برطرف سازد و این كار را نكند. در پایان، لازم است تذكر داده شود كه در تشخیص مصداق رفتار سبك نباید جمود ورزید؛ گاهی یك رفتار به ظاهر كودكانه، به واقع رفتاری حكیمانه است و مصداق لغو و لهو و لعب قرار نمی‏گیرد. برای مثال بازی كردن با كودكان اگر به هدف رفع نیاز عاطفی آنان و یا تعلیم و تربیت باشد، لغو نیست. بازی پیامبر اكرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله و امام علی علیه‏السلام با كودكان، هرگز دلالت بر بچگی و كم‏خِرَدی آنان ندارد و از سر هوس كودكانه نیست. پیامبران الهی همواره مراعات سطح فكری مخاطبان خود را می‏كردند و خود را تا آستانه رشد آنان تنزل می‏دادند. این ویژگی به جهت مدارا و از باب تعلیم و تربیت امت بوده است. همراهی حضرت ابراهیم با اهل شرك در پرستش ماه، ستاره و خورشید از همین قبیل است. این قبیل كارها، معمولاً در شرایط عادی بدون هدف و كودكانه‏اند؛ اما در شرایط خاصی ممكن است غرض حكیمانه‏ای بر آن مترتب باشد و به جهت همان غرض، توصیه یا ضرورت یابد. بنابراین، نمی‏توان به صورت كلیشه‏ای ادعا كرد: «بالا رفتن از درخت همواره بد است» بلكه باید گفت: «رفتار بدون هدفِ كودكانه زیبنده بزرگ‏سالان نیست و بالا رفتن از درخت اگر چنین باشد ـ كه غالبا چنین است ـ بد است» اما اگر غرض عقلایی بر آن مترتب باشد ـ مثلاً هنگام كمك به دیگران، رفع خطر، دیدبانی دشمن یا چیدن میوه ـ اشكالی ندارد؛ بلكه توصیه یا ضرورت می‏یابد . ادامه دارد... 🌷 @nedaye_tahzibtahzib-howzeh.com
اهمّیّت قرائت دعای شریف کمیل : روایت گردیده که جناب کمیل رحمه الله دید امیرالمؤمنین علیه السّلام در شب نیمه ی شعبان دعای کمیل را در سجده می خوانده است. روایت : کمیل بن زیاد رحمه الله گفت : با مولایم امیرالمؤمنین علیه السّلام در مسجد بصره نشسته بودم و در خدمت او جماعتی از اصحابش بودند و یکی از آنها عرض کرد : معنای فرمایش خدای تعالی که فرماید : (( فِیهَا یفرَقُ کُلُّ اَمرٍ حَکیمٍ )) (سوره دخان . آیه ۴) چیست ؟ آن حضرت فرمود : شب نیمه ی شعبان است. به آن کسی که جانم به دست او است بنده ای از بندگان خدا نیست مگر این که آنچه از نیک و بد بر او جاری می شود در شب نیمه ی شعبان تا آخر سال در مثل چنین شبی برای او، تقسیم می گردد. وهیچ بنده ای آن شب را احیا نمی دارد و دعای خضر علیه السّلام را نمی خواند مگر این که دعای او مستجاب است ( المراقبات . ص ۱۹۲ ) . اهمّیت دعای کمیل : ( ادامه ی روایت ) ؛ چون آن حضرت به منزل بازگشت و من شبانه به خدمتش رفتم درب را کوبیدم . فرمود : ای کمیل تو را چه مطلبی است ؟ عرض کردم : یا امیرالمؤمنین مطلبم دعای خضر است. فرمود : کمیل بنشین و چون این دعا را از بر نمودی در هر شب جمعه ، یا در هر ماهی یک مرتبه ، یا در سالی یک مرتبه ، (یا) در عمر خود یک مرتبه آن را بخوان خداوند از تو چاره سازی فرماید و یاریت کند و روزیت دهد و هرگز مغفرت خود را از تو باز نگیرد. ای کمیل ؛ طول مدّت رفاقت تو با ما واجب شد که خواهش تو را انجام دهیم . سپس فرمود : بنویس : (( اللَّهُمَّ إِنِّی أسئَلُکَ بِرَحمَتِکَ الَّتِی وَسِعَت کُلَّ شَی ء ... ( المراقبات . ص ۱۹۲ و ۱۹۳ ) . 🌷 @nedaye_tahzibtahzib-howzeh.com
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🤲 خدایا عذرم را بپذیر و به بدحالی ام رحم کن و رهایم ساز از بند محکم گناه 🌺 @nedaye_tahzib
✅سوره مبارکه ، صفحه315، آیات 52 تا 64 🗓1399/09/21 🌼 @nedaye_tahzib 🍀 tahzib-howzeh.com
315.mp3
492.1K
🔊 🎤توسط استاد ✅صفحه 315 🗓1399/09/21 🌼 @nedaye_tahzib 🍀 tahzib-howzeh.com
236.pdf
137.4K
هر روز با قرآن و عترت 📚 ✅استجابت حتمی دعا 🗓1399/09/21 🌼 @nedaye_tahzib 🍀 tahzib-howzeh.com
ما غایبیم او منتظر ماست..... 🌼 @nedaye_tahzib 🍀 tahzib-howzeh.com
شماره 8 🌸ضرورت طرح مباحث مهدویت / بعد اعتقادی (قسمت هفتم) /شناخت امام، شناخت عِدل قرآن🌸 شناخت امام، شناخت عِدل قرآن (قسمت اول) در روایتی از شیعه و سنی آمده است که رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: «انی تارک فیکم الثقلین کتاب الله و عترتی اهل بیتی ما ان تمسکتم بهما لن تضلوا بعدی ابدا و لن یفترقا حتی یردا علی الحوض.» (1) برابر این فرمایش پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم مسلمین مأمور شده اند همانگونه که به قرآن متمسّک می شوند، به خاندان پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و ائمه هدی علیهم السلام نیز تمسک جویند تا در مسیر هدایت قرار گیرند. و این ضامن سعادت ابدی آنان است. روشن است که تمسک به قرآن، بدون فهمیدن محتوای آن معنا ندارد و نیز تمسک به امامان معصوم علیهم السلام بدون معرفت و آگاهی به جایگاه رفیع و ویژگی های منحصر به فرد آنان _ که الگوی بشریت اند _ ممکن نیست. از این جهت نیز معرفت و آگاهی به امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف لازم است. بر طبق این روایت باید در کنار قرآن کریم شخصی از اهل بیت باید حضور داشته باشد و آن به عقیده ما غیر از وجود مقدس حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف کسی دیگر نمی تواند باشد، زیرا شباهت هایی بین آنها وجود دارد که این ادعا، را اثبات می کند: 1. مقایسه شب قدر و نیمه شعبان در روایات نشان از هماهنگی قرآن و عترت دارد؛ 2. سخن از ولایت و امامت در شب قدر که شب نزول قرآن کریم است، بیان دیگری است از پیوند بین قرآن و عترت الهی؛ 3. قرآن معادل ندارد: «قُل لَّئِنِ اجْتَمَعَتِ الإِنسُ وَالْجِنُّ عَلَی أَن یَأْتُواْ بِمِثْلِ هَ_ذَا الْقُرْآنِ لاَ یَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَلَوْ کَانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِیراً؛ (2) بگو اگر انس و جن گرد هم آیند بر اینکه مانند این قرآن را بیاورند، مانند آن را نخواهند آورد، هرچند یکدیگر را یاری دهند.» عترت طاهره هم معادل ندارد: «لایقاس بآل محمد صلی الله علیه و آله و سلم من هذه الامه احد و لایسوّی بهم من جرت نعمتهم علیه ابداً؛ (3) هیچ کس از این امت _ که بهترین امت است _ با آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم قابل مقایسه نیست [چه رسد به امت های دیگر که به پای این امت نمی رسند].» و یا در برخی نقل ها آمده: «نحن اهل البیت لایقاس بنا احد (4)؛ ما اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم هستیم و کسی قابل مقایسه با ما نیست.» 4. اگر قرآن کریم آیت قدرت و نشان دارایی خدای سبحان است و مجموعه صفات جمال و جلال حق تعالی در آن تجلّی کرده «فتجلّی لهم فی کتابه» (5) ائمه اطهار علیهم السلام عظیم ترین خبر و بزرگ ترین نشانه الهی هستند: «ما لله نبأ اعظم منی و ما لله آیه اکبر منّی.» (6) از این جهت، ائمه طاهرین علیهم السلام (و خاصه حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف) فقط به قرآن قابل تشبیه هستند و قرآن نیز فقط به آنان تنظیر می شود. ظاهر آنان با ظاهر قرآن در تماس است و باطن آنها با باطن قرآن در مساس. بدین ترتیب بهترین مبیّن قرآن، عترت طاهره علیهم السلام و بهترین معرف عترت طاهره، قرآن کریم است؛ چون آنان عالم و عامل به حقایق قرآن و قرآن سند صدق گفتار و صداقت کردار آنها است. آنان قرآن مجسّم و قرآن شناسنامه شخصیت آنها است پی نوشت: 1.. ر.ک: کمال الدین و تمام النعمه، ج 1، ص 279؛ عیون اخبار الرضا علیه السلام، ج 2، ص 62، امالی طوسی، ص 161 2.. اسرا/88 3.. نهج البلاغه، خطبه2 4.. بحار، ج26، ص269 5.. نهج البلاغه، خطبه149 6.. بحار، ج36، ص1 7.. عصاره خلقت، جوادی آملی، عبدالله، ص76-78 ادامه دارد... 🌼 @nedaye_tahzib 🍀 tahzib-howzeh.com
مثلِ الماس شما از «یک تکه الماس چند قیراطی خیلی ارزشمند» می توانید به دو روش استفاده کنید: یا از آن به عنوان «سنگ قیمتی» استفاده کنید یا به عنوان «سنگ ترازو» که به جای سنگ چند گرمی، در ترازو گذاشته و در برابرش فلفل و زردچوبه وزن کنید! مطمئنا استفاده ی درست از الماس این نیست که سنگ ترازو بشود! امام زمان(علیه السلام) این گوهرِ ارزشمند، باید در موقعیتِ ""فرماندهی"" و ""حاکمیت کل بشر"" قرار داشته باشد، با ایشان هم نباید اینگونه رفتار کنیم، چرا که او بسیار ارزشمند و قیمتی تر از آن چیزی است که ما گمان کنیم... 🌼 @nedaye_tahzib 🍀 tahzib-howzeh.com
🍂سلسله مباحث: شماره 14 🌺1️⃣ شاخص‏ها و ملاك‏های كلی 🌺 3.. احترام حریم عمومی در شریعت اسلام محضر دیگران و فضای اجتماعی، نوعی ارزش و احترام دارد و انسان حتی اگر گناه‏كار باشد، حق ندارد حریم جامعه را با گناه علنی آلوده سازد. آلوده‏سازی حریم اجتماع، خود جرم دیگری است كه مجازات مستقل برای آن در نظر گرفته شده است. تجاهر به فسق، یعنی آشكارا، علنی و در منظر دیگران گناه كردن، مذموم شمرده شده و جرم گناه را افزایش می‏دهد. امام باقر علیه‏السلام می‏فرماید: ثَلاثَةٌ لَیستَ لَهُم حُرمَةٌ؛ صاحِبُ هَوی مُبتَدِعٌ، والإمامُ الجائِر، وَالفاسِقُ المُعلِنُ الفسقِ؛ سه كس آبروی‏شان محترم نیست: هواپرست بدعت‏گذار، پیشوای ستمگر و فاسقی كه آشكارا مرتكب فسق شود. امام صادق علیه‏السلام فرمود: إذا جاهَرَ الفاسقُ بِفِسقِه فَلا حُرمَةَ له وَلا غیبةَ؛ هرگاه گنه‏كاری علنی گناه كند، حرمت ندارد و غیبتش جایز است. امام رضا علیه‏السلام می‏فرماید: مَن أَلقی جَلبابَ الحَیاءِ فَلا غیبةَ له؛ كسی كه لباس حیا را بیفكند، غیبتش جایز است. پیامبر اكرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله فرمود: أَترعوونَ عَن ذِكرِ الفاجِرِ حَتّی یعرِفُه النّاسُ؟ فَاذكُروا الفاجرَ بِما فیه یحذَره النّاسُ؛ آیا مراعات حال فاجران را می‏كنید كه مردم آنان را نشناسند؟ آنان را به آن‏چه مرتكب می‏شوند یاد كنید، تا مردم از آنان پرهیز كنند (و در امان مانند). حضرت علی علیه‏السلام فرمود: أَیهَا النَّاسُ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَی لاَ یعَذِّبُ الْعَامَّةَ بِذَنْبِ الْخَاصَّةِ إِذَا عَمِلَتِ الْخَاصَّةُ بِالْمُنْكرِ سِرّاً مِنْ غَیرِ أَنْ تَعْلَمَ الْعَامَّةُ فَإِذَا عَمِلَتِ الْخَاصَّةُ بِالْمُنْكرِ جِهَاراً فَلَمْ یعَیرْ ذَلِك الْعَامَّةُ اسْتَوْجَبَ الْفَرِیقَانِ الْعُقُوبَةَ مِنَ اللَّهِ تَعَالَی؛ ای مردم! خدای متعال توده مردم را به گناه خواص عذاب نكند، اگر در پنهانی و بدون این‏كه مردم آگاه شوند مرتكب گناه شوند؛ اما اگر آن جماعت عمل زشت را آشكارا انجام دهند، و توده مردم بر ایشان عیب نگیرند و آنان را سرزنش نكنند، هر دو دسته از جانب خدای متعال مستحقّ عقوبت شوند. امر به معروف و نهی از منكر، دو هدف را به صورت طولی دنبال می‏كند. در مرحله اول، هدفِ امر به معروف و نهی از منكر تربیت انسان‏ها و تحول درونی آنان است. اگر انسان بتواند با انجام این فریضه بر دیگران تأثیر مثبت بگذارد و آنان را به كار خوب انگیزه‏مند سازد، به هدف اعلا و غایت اصلی امر به معروف رسیده است؛ اما حتی اگر این هدف محقق نگردد، هم‏چنان لازم است با هدف جلوگیری از بروز علنی فسق در جامعه، امر به معروف و نهی از منكر شود. گویا مكتب اسلام خواسته كه كار پلید در میان جامعه، عادی تلقی نشود و عرف نگردد؛ یعنی داوری عرفی دست‏ناخورده و سالم باقی بماند و از سلامت اظهار نظر فطری مردم پاسداری شود. ادامه دارد... 🌷 @nedaye_tahzibtahzib-howzeh.com