نگارخانہےمن !
___
یادش بخیر ، شاي عراقي و یادگار کربلا...
پ.ن:
داستان را بخوانید
نگارخانہےمن !
___
فکر نمیکردم با خواندن یک کتابِ طنز ،
گریه ام بگیرد ...
ابتدایش انصافا خنده دار بود، آن طوری
که منِ بچه مثبت، انصافا از خجالت آب
میشدم . ولی آخرای کتاب ، دلم را درد
می آورد ... یاد دوران کودکی ام افتادم
آنوقتی که هنوز وارد دنیای آدم بزرگ ها
نشده بودم . آنوقتی که هنوز شب ها
بغل بابایی ام میخوابیدم و دغدغه ام
تنها نهارِ فردا صبحم بود.
قدرت حافظه ام بالاست ، اواخر دو یا
سه سالگی ام را تار و کِدر به یاد دارم ،
آن روز هایی که خیلی فسقلی بودم و
روی دست ها این ور و آن ور جا به جا
میشدم .
یاد رفقای دبستانی ام افتادم که بغیر از
یک نفرشان ، از بقیه اطلاع ندارم ...
دلم واقعا درد میگیرد از این خاطراتی
که قرار نیست دوباره مزه شیرینی شان
حس کنم و بچشم ... از اینکه قاعدتاً دیگر
قرار نیست با مادر و پدرم در یک خانه
زندگی کنیم ... از اینکه عمرمان همینطور
دارد میرود و از اینکه فردا بشود و فردا ها
بشود ، خوشحالیم ...
اما آخرش انسان دلتنگ گذشته اش میشود
آدم هایی که یک زمانی بوده اند و گرما
بخشِ روح و جانمان بودند ...
به گذشته ام نگاه میکنم ... کم کم افرادی
که قبلاً با آنان زندگی کردم و خوشی داشتم
جلوی چشمانم می آیند... اما دیگر خبری
از آنان نیست ...
آخر این کتابِ طنز ، اشک مرا مانند ابر بهار
روی میزِ ام دی افیِ کتاب خانه ریخت ...
نویسنده، در کتاب ، داستان کودکی خودش
را نوشته بود ، اما در آخر کار ، پایان داستان
را چنان تلخ نوشت ، که هر چه زده بودیم ،
پرید !
از دوری و جدایی رفیقش گفته بود ...
تقریبا دو هفته از وفاتِ ایمان ، رفیق ، یا
بهتر است بگویم برادرم ، میگذرد ، کسی
حجم ناراحتی ام را نمیتواند درک کند ، مگر
اینکه برادر از دست داده باشد ...
خلاصه که مَفَرّی از موت ، وجود ندارد ، خدا
همهی اسیران خاکِ سرد را ، بیامرزد ...
سرتان را به درد آوردیم ، درد و دلی بود ،
حلال کنید .
نگارخانہےمن !
____
اوضاع الآن یه جوریه که
باید با شیرینی و لواشک
#قند و فشار خونتو تنظیم کنی :/
_ ایام امتحان
نگارخانہےمن !
____
طلبه ها خیلی خشکن :/
اصن تفریح ندارن :/
فقط روضه و گریه و ... :/
جشن تولد طلبه ها :
نگارخانہےمن !
____
مواد لازم برای اینجوری کردن یه طلبه :
دو لیتر آب از آب سرد کن
یه مشت پودر جعفری خشک شده
یک عدد برف شادی
یه مشت نمک 😁😁😁😁😁
نگارخانہےمن !
____
مهربانا !
اکنون که در غرقابم ...
الهی نامه | خواجه عبدالله انصاری