در غذاى جسم سختگيرند اما ... امام حسن عليه السلام مى‌فرمايد: عَجِبْتُ لِمَنْ يَتَفَكَّرُ فى مَأْكُولِه كَيْفَ لا يَتَفَكَّرُ فى مَعْقُولِهِ، فَيُجَنِّبُ بَطْنَهُ ما يُؤْذيهِ وَيُودِعُ صَدْرَهُ ما يُرْدِيهِ‌ [1] ترجمه‌ عجب دارم از آنها كه به غذاى جسم خود مى‌انديشند؛ امّا به غذاى روح خود نمى‌انديشند، خوراك ناراحت كننده از شكم دور مى‌دارند؛ امّا قلب خود را با مطالب هلاكت‌زا آكنده مى‌كنند. مردم معمولًا در غذاى جسمانى خود سختگيرند جز در پرتو نور چراغ دست به سفره نمى‌برند، و جز با چشم باز لقمه بر نمى‌گيرند، از غذاهاى مشكوك مى‌پرهيزند، و بعضى هزار گونه نكات بهداشتى را در تغذيه جسم رعايت مى‌كنند. امّا در غذاى جان، با چشم بسته، در لابه‌لاى ظلمت‌هاى بى‌خبرى، هرگونه غذاى فكرى مشكوكى را در درون جان خود مى‌ريزند، گفتار دوستان نامناسب، مطبوعات بدآموز، تبليغات مشكوك يا مسموم همه را به آسانى مى‌پذيرند و اين جاى بسيار شگفتى است.. 📗يكصد و پنجاه درس زندگى 📕نویسنده: مكارم شيرازى، ناصر 📘جلد: ۱ 📔صفحه: ۱۳ https://eitaa.com/neveshteh313/3743

اگر به کسی ظلم کنیم چی میشه؟ روز قیامت بنده ای از بندگان خدا را (برای حساب) می‌آورند در حالی که حسناتش او را مسرور ساخته است. در این هنگام کسی می‌آید و می‌گوید: خداوندا! این مرد به من ستم کرده. در این هنگام از حسنات او برمی دارند و به حسنات مظلوم می‌افزایند و همین گونه این کار تکرار می‌شود تا آن که حسنه ای از او باقی نمی ماند. سپس هنگامی که مدعی دیگری پیدا می‌کند نگاه به گناهان او می‌کنند و به نامه اعمال ظالم منتقل می‌نمایند و این کار پیوسته ادامه پیدا می‌کند تا داخل در آتش دوزخ شود». [۲] ---------- [۲]: ۲). البدایة و النهایة، ج ۲، ص ۵۵، به نقل از میزان الحکمة https://eitaa.com/neveshteh313/3744

شهید حاج محمد طاهری خاطره‌ای از خودش تعریف کرد تا هم لبخند بر لب نیروها بیاید و هم بدانند که فرمانده آنها چه مدت است سراغ زن و بچه نرفته حاجی گفت این بار آخری که بنده مرخصی رفته بودم حدود ۷ ماه بود که منزل نرفته بودم وقتی به خانه رسیدم در زدم یک بچه در را باز کرد دیدم خدایا اینکه بچه من نیست شاید هم توی این مدت بچه من اینقدر بزرگ شده اما بچه اول من که پسر بود اینکه دختره ﴿رزمنده‌ها زدند زیر خنده﴾ بعد به در و دیوارهای داخل کوچه نگاه کردم تا ببینم شاید راه را اشتباه نیامده باشم اما درست بود با خودم گفتم شاید زن همسایه با بچه‌اش آمده یا الله گفتم و رفتم داخل حیاط داشتم بند پوتین را باز می‌کردم که یک خانم جوان چادر به سر آمد پشت در و گفت بفرمایید یک لحظه نگاه کردم و گفتم اینکه عیال من نیست با خودم گفتم شاید زن همسایه است گفتم: خانم آقا طاهری را صدا کنید این خانم با صدای بلندی گفت طاهری کیه آقا اینجا منزل ماست برو بیرون تا داد و فریاد نکردم با تعجب به داخل حیاط نگاه کردم و با خجالت گفتم خانم من از جبهه آمدم اینجا تا چند ماه پیش منزل ما بود بچه‌های من اینجا بودند گفت بله از اینجا رفتند ما هم اینجا را اجاره کردیم هیچی خلاصه ما هم پوتین را پوشیده و نپوشیده دویدیم داخل کوچه رفتم سپاه و گفتم منزل ما کجاست؟ رفقای همکار می‌خندیدند و می‌گفتند یعنی نمی‌دونی منزلت کجاست گفتم نه تا ظهر معطل شدیم تا مسئول تعاون از ماموریت آمد و خبر داد که به خاطر شرایط امنیتی خانواده شما را به همسایگی چند تا از خانواده‌های سپاه بردیم. 📗منبع کتاب با بابا بر اساس خاطرات سردار شهید حاج محمد طاهری

نظر رهبر فرزانه انقلاب درباره شعار دادن علیه مسئولین و بر هم زدن جلسه عمومی مسئولین... آیا انتقاد مقام معظم رهبری نسبت به یک مسئول دلیل می‌شود برای اینکه بتوان علیه او در مجالس شعار داد؟ رهبر فرزانه انقلاب خطاب به کسانی که راه می‌افتند و علیه بقیه شعار میدهند: «اگر کسانی که این کارها رو می‌کنند حزب‌اللهی و مؤمن هستند، خب نکنند این کارها رو. می‌بینند که تشخیص ما اینست که به ضرر کشور است» https://eitaa.com/neveshteh313/3747

سه روز مانده بود به شهادت حال عجیبی پیدا کرد انگار در این دنیا نبود یک شب او را در خلوت پیدا کردم دستش را به حالت جام بالا گرفته بود رو به آسمان و می‌گفت بریزید بریزید آخرین مرخصی را در مراغه گذراند قرار بود به جبهه اعزام شود پیراهن سفید پوشیده بود برگشت به من گفت: خواهر بیا جلو لباسم را بو کن رفتم لباسش را بو کردم عطر عجیبی داشت که تا حالا چنین بویی به مشامم نخورده بود گفتم داداش چه عطری زدی گفت عطر خاصی نیست هر کس به شهادت نزدیک شود چنین بوی عطری ازش حس می‌شود بعد چند تا عکس نشانم داد و گفت کدام یک برای سر مزار خوب است از حرفش عصبانی شدم و گفتم چی میگی داداش انشاالله مثل دفعات قبل سالم میری و سالم برمی‌گردی وقتی خواست از مادر خداحافظی کند مابین درب منزل با حالت روحانی و متفاوت با دفعات قبل خداحافظی کرد اولین باری بود که اشک ریخت می‌خواست برای آخرین بار از خانه بیرون برود مادر گفت علی برا عید لباس تازه می‌خوام برات بگیرم علی جواب داد نه مادر لباس‌های من را اونجا دوختن آماده است وقتی که می‌رفت از زیر قرآن ردش کردم پشت سرش آب ریختم وقتی می‌خواست از آخر کوچه بپیچد برگشت نگاه خاصی کرد و رفت با خودم گفتم چرا اینجور نگاه کرد نکند واقعا آخرین بار باشد و آن نگاه واقعا نگاه آخر بود هر بار می‌خواست خداحافظی کند گریه‌ای در کار نبود ولی این بار خودش می‌دانست که برگشتی در کار نیست برگشت به مادر گفت در بهشت منتظرت هستم که بیایی تا با هم وارد شویم اینقدر گریه نکن از ته دل بخواه و فرض کن قربانی به قربانگاه روانه می‌کنی 📗از کتاب بیا مشهد خاطرات روحانی شهید علی سیفی

سر زدن شهید علی سیفی به مادرش بعد از شهادت خانم آرزومند از همسایگان ما بود و به منزل شهید سیفی رفت و آمد زیادی داشت چون مادر شهید تنها زندگی می‌کرد. می‌گفت روزی که مثل همیشه به دیدار مادر شهید رفتم به ایشان عرض کردم که در تنهایی اذیت نمی‌شوی در این خانه بزرگ؟ ایشان گفت نه علی همیشه به من سر می‌زند وقت نماز با هم وضو می‌گیریم و صحبت می‌کنیم... خیلی تعجب کردم گفتم جدا اولین بار شهید را کجا دیدید؟ گفت بعد از شهادت مرتب به من سر می‌زد اولین بار سه روز از شهادت علی می‌گذشت ما برایش در خانه مجلس گرفتیم شامی تدارک دیدیم ولی افراد بیش از پیش بینی ما آمدند لذا غذا به اندازه کافی نبود من هم مضطرب و نگران بودم که غذا کم می‌آید و شرمنده می‌شوم و مرتب با خودم کلنجار می‌رفتم یکباره علی را در گوشه آشپزخانه دیدم به من گفت مادر چرا مضطربی قضیه را برایش تعریف کردم نمی‌دانم چطوری یک لحظه در دستش یک بشقاب برنج دیدم که آورد به من داد و گفت این را به برنج امشب اضافه کن و نگران نباش من هم دستپاچه شدم و فوری برنج را گرفتم و اضافه کردم و ظرف را پس دادم آنقدر هول بودم که یادم رفت ظرف را یادگاری نگه دارم آن شب به قدر تمام میهمان‌ها غذا کشیدیم همه سیر خوردند و در آخر به اندازه همان مقدار که علی داده بود اضافه ماند حدود ۲۰ شب که از شهادتش گذشت من و زن‌های همسایه تو حیات داشتیم نون می‌پختیم یک بار دیدم آمد از جلوی ما رد شد بعد آمد داخل خانه و سلام کرد گفتم نون می‌خوری گفت نه کمی با هم صحبت کردیم بعد پا شد رفت از خانم‌های نانوا پرسیدم علی را دیدید گفتند نه گفتم بابا الان از جلوتون رد شد و رفت گفتن نه ندیدیم. 📗کتاب بیا مشهد زندگینامه و خاطرات روحانی شهید علی سیفی شهیدی که امام زمان عج او را به مشهد دعوت کرد... https://eitaa.com/neveshteh313/3749

معنای توبه با توجه به کتاب المیزان علامه طباطبایی ره توبه به معنای رجوع به خدای سبحان، و دل زده شدن از لوث گناه و تاریکی و دوری از خدا و شقاوت، مشروط بر این است که قبلا انسان به وسیله ایمان آوردن به خدا و روز جزا خود را در مستقر دار کرامت و در مسیر تنعم به اقسام نعمت اطاعتها و قربت‌ها قرار داده باشد، و به عبارتی دیگر موقوف بر این است که قبلا از شرک و از هر گناهی توبه کرده باشد، هم چنان که فرمود: " وَ تُوبُوا إِلَی اللَّهِ جَمِیعاً أَیُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ" (هان! ای مؤمنین، همگی به سوی خدا توبه برید، تا شاید رستگار گردید). https://eitaa.com/neveshteh313/3749

شک نکن شهید سیفی مرتبط با آقا امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف بود، این جمله را همرزم شهید جناب نادر رضایی به من گفت. با اینکه خودم چیزهایی فهمیده بودم بهش گفتم مطمئنی؟ گفت آره ایشون سر و سری داشت من باهاش ارتباط داشتم من برخی مسائلش را خبر داشتم. نادر در ادامه گفت شهید سیفی پیغام‌هایی از طرف امام زمان می‌برد کرمانشاه برای امام جمعه شهید آیت الله اشرفی اصفهانی. بار دیگر برادر ملکی را دیدم او می‌گفت چند سال بعد از جنگ یک روز مسلم شاهرخی فرمانده جداالله که بعدها شهید شد را دیدم. به او گفتم مسلم برایم یک سوال پیش آمده چرا وقتی هر عملیاتی در پیش بود و شهید سیفی هم حضور داشت قبل از عملیات با علی سیفی می‌رفتید بیرون از گردان و تنهایی خلوت می‌کردید؟ مسلم گفت بی‌خیال اینها حرف‌های گفتنی نیست. از من اصرار و از مسلم انکار بالاخره از من قول گرفت که تا زنده‌ام جایی نگو گفتم باشد. مسلم گفت من با علی بیرون می‌رفتیم از گردان و همه چیز در مورد عملیات پیش رو را به من می‌گفت مثل اینکه چند نفر شهید می‌شوند چند نفر زخمی و غیر حتی می‌گفت کجای کار عملیات به مشکل بر می‌خورید... 📗منبع کتاب بیا مشهد زندگی‌نامه و خاطرات روحانی شهید علی سیفی شهیدی که امام زمان او را به مشهد دعوت کرد .... https://eitaa.com/neveshteh313/3751

صحبت کردن با اموات دوست شهید علی سیفی می‌گفت: یک روز علی وارد قبرستان شد و بر سر مزار اموات و شهدا آرام شروع به صحبت کرد در حالی که هیچکس در اطرافش نبود وقتی این صحنه را دیدم به کنارش آمدم و با او صحبت کردم آنقدر سماجت کردم که گفت: من با برخی از اموات و شهدا صحبت می‌کنم. یکی دیگر از دوستانش می‌گفت من بعد از شهادت علی او را در خواب دیدم احساس کردم صدای مداحی می‌آید پرسیدم کجا هستی؟ علی سیفی گفت نمی‌دانم کجا هستم گفتم آیا واقعاً نمی‌دانی کجا هستی؟ گفت نه هرجا حضرت زهرا علیها السلام باشند من هم آنجا هستم. بیخود نبود که حاج شیخ حسین انصاریان بعد از شهادت راجع به ایشان می‌گویند شهید علی سیفی قطار عرفان را سوار شدند ولی ما لنگان لنگان می‌رویم... 📗منبع از کتاب بیا مشهد زندگینامه و خاطرات روحانی شهید علی سیفی شهیدی که امام زمان او را به مشهد دعوت کرد... https://eitaa.com/neveshteh313/3752

عنایت شهید علی سیفی به مادر خودش بعد از شهادت تا سال‌ها بعد از شهادت علی سیفی هر وقت مادر شهید مریض می‌شد اجازه نمی‌داد دکتر برویم می‌گفت علی می‌آید بعد هم خوب می‌شد می‌گفت: علی آمد و خوب شدم. یک بار که برای نمونه برداری دیالیز برده بودیم بیمارستان حالم خوب نبود و نتوانستم مادر را توی آن شرایط ببینم من از اتاق بیرون رفتم بعد از اینکه مادر به هوش آمد گفت علی کجا رفت!؟ گفتم مامان علی اینجا نبود علی شهید شده است گفت نه بابا الان همین جا بالای سرم بود آن روز هم حال مادر خوب شد و برگشتیم آخرین باری که مریض شد به ما گفت من دیگر رفتنی هستم علی نیامده بالای سرم باور نمی‌کردیم اما همینطور شد ۲۰ سال بعد از شهادت علی در یک غروب سرد پاییزی زهرا خانم مهمان علی در بهشت الهی شد. 📗منبع از کتاب بیا مشهد زندگینامه و خاطرات روحانی شهید علی سیفی شهیدی که امام زمان او را به مشهد دعوت کرد... https://eitaa.com/neveshteh313/3753

ثواب نالیدن از روزگار... مروى است كه: «چون حضرت زكريّا از كفّار فرار نمود و در ميان درختى پنهان شد، كفّار مطّلع شده به تعليم شيطان، ارّه دو سر ساختند و بر بلاى درخت نهاده كشيدند تا ارّه به فرق همايون زكريّا رسيد،بى‌اختيار ناله از او سر زد پس وحى الهى به زكريّا رسيد كه:اگر يك ناله ديگر از تو بلند شود نام تو را از ديوان انبيا محو مى‌سازم. پس زكريّا دم دركشيد و دندان بر جگر نهاد تا او را به دو نيم كردند». منبع از کتاب معراج السعاده‍ https://eitaa.com/neveshteh313/3754

نگو هوا گرم است ... عشق احمد آقا به خدا با هیچ عشق زمینی قابل مقایسه نبود گاهی فکر می‌کردم عشقی را که احمد آقا به مولایش دارد حتماً بیشتر از عشقی ست که مجنون به لیلی داشته است بعد از این مقایسه خنده‌ام می‌گرفت. او آنقدر خدا را دوست می‌داشت که هیچ انتقادی را از نظام آفرینش نمی‌پذیرفت. یک روز به احمد آقا گفتم هوا خیلی گرم شده است. احمد خیلی مودبانه و از روی مهربانی به من گفت دیگر این حرف را نزن گفتم چرا خب هوا گرم شده دیگه گفت نه این ناشکریست هوا خیلی هم خوب است خدا این همه به ما نعمت داده که ما اصلاً آنها را یادمان نیست حالا هم هوا یک مقدار گرم باشد حتماً صلاح این است که هوا گرم باشد ما که نباید ناشکری کنیم این اصلاً خوب نیست تا یک ذره سختی دیدیم شروع کنیم به شکوه و گلایه حتی اگر هوا مطابق میل ما هم نباشد ما نباید این را به زبان بیاوریم باید باز هم خدا را شکر کنیم برای همه نعمت‌هایش همین هوای گرم هم نعمت خداست و برای خیلی کارها لازم است احمد آقا به بخشی از آیه دوم سوره انفال قرآن کریم بسیار علاقه داشت و معمولاً آن را می‌نوشت در محل زندگی و کارش نصب می‌کرد در دفتر بسیج هم آن را نوشته و نصب کرده بود انما المومنون الذین اذا ذکر الله وجلت قلوبهم احمد آقا خودش مظهر این آیه بود ومومنان حقیقی آنانند که چون ذکری از خدا شود دل‌هاشان هراسان شود و چون آیات خدا را بر آنها تلاوت کنند بر مقام ایمانشان بیفزایند و به خدای خود در هر کاری توکل می‌کنند و چون احمد همه عالم را مظهر اسما صفات الهی می‌دید عملاً عاشق همه عالم هستی بود و جز خیر از او سر نمی‌زد و قلبش سراسر عشق الهی و فارغ و خالی از هر تعلق مادی بود. 📗کتاب عارفانه زندگینامه و خاطرات عارف شهید احمد علی نیری https://eitaa.com/neveshteh313/3755