#فاطمیه_سرمشق_انتظار ۱۷ 🕋وجوه دیگر از تشبیه امام به کعبه 5⃣ رابطه و نسبت مردم با کعبه و نسبت کعبه با مردم نسبت فقیر و غنی است. کعبه در اوج بی‌نیازی است، ولی مردم در اوج فقر و نیاز و محتاج به معنویت کعبه هستند پس کعبه به سوی مردم نمی‌رود ولی این مردم هستند که به سمت کعبه می‌روند. ✅امام نیز همین گونه است که در اوج بی‌نیازی است چراکه مقام امامت را از مردم نمی‌گیرد تا به سمت مردم برود و آنها را متوجه خودش کند. این مردم هستند که سخت محتاج به دستگیری امام هستند از همین روست حضرت فاطمه(سلام الله علیها ) در پاسخ محمد بن ولید که پرسید چرا اینگونه فداکاری می‌کنید؟ می فرمایند پدرم فرمودند:«مثل الامام مثل الکعبه توتی ولاتاتی: بحار،ج۳۶،ص ۳۵۸». ✅کسی که به این فقر و نیاز خویش به امام رسید از تمام عالم بی نیاز خواهد بود. که تنها راه نجات از همه ی ضعف ها و کمبودهای معنوی و رسیدن به آرامش در توجه به معدن خیرات بقیه الله ارواحنافداست

#فاطمیه_سرمشق_انتظار ۱۸ 🕋 وجوه دیگر از تشبیه امام به کعبه 6⃣همان گونه که نظر و نگاه به کعبه عبادت و رفتن به حج و کعبه فریضه است امام در بین امت نیز همین گونه است نگاه به وی عبادت، نصرت رساندن و بیعت با امام(علیه السلام ) فریضه است: «مثل علی فی هذه الامه کمثل الکعبه المستوره النظر الیها عباده والحج الیها فریضه:بحار ،ج۳۸،ص۱۹۹» 7⃣اکثر مسلمانان در تمام عمر کعبه را ندیده اند، ولی بسوی کعبه سجده می کنند و هرگز نمی گویند تا کعبه را نبینیم سجده نخواهیم کرد و شرط سجده بسوی کعبه دیدن کعبه نیست... چه بسا افرادی که تمام عمر در کنار کعبه زندگی کرده و حتی یکبار به کعبه توجه نکرده باشند و افرادی که هرگز کعبه را ندیده اند و در تمام صلاة و ساعت ها به سمت کعبه در سجده اند... شرط اطاعت و فرمانبرداری از امام نیز دیدن ظاهری امام نیست،، بوده اند افرادی که تمام عمر در کنار امام زندگی کرده اند ولی هرگز ایمان نیاورده و توجه نکرده اند و اویس های که هرگز به ظاهر امامشان را ندیده اند و لحظه ای از امامشان غافل نبوده اند..

#فاطمیه_سرمشق_انتظار ۱۶ 🕋وجوه دیگر از تشبیه امام به کعبه 4⃣کعبه را خداوند نصب کرده است تا علم و محور وحدت همه مسلمین باشد و با آمدن مسلمین از دور ترین نقطه جهان به مکه و قرار گرفتن زیر این علم قدرت و برادری آنها به نمایش گذاشته شود، امام نیز منصوب خدا قرار گرفته تا محور همه مسلمین باشد تا کسی از اسلام منحرف نشود از این رو رسول خدا(صلی الله علیه وآله ) فرمودند: «فانما مثلک فی الامه مثل الکعبه نصبها الله علما وانما تؤتی من کل فج عمیق ونأی سحیق و لاتاتی و انما انت علم الهدی و نورالدین و هو نورالله : بحار ،ج ۲۳,، ص ۴۸۳،احتجاج طبرسی ،ج ا، ص ۴۴۶» ✅فقط مَثَل تو در میان امت، مَثل کعبه است که خداوند به عنوان عَلَم و پرچم، آن را نصب و معین کرد و از هر درّه عمیق و ناحیه دور دستی به سوی او می‌شتابند و او به سوی آنها نمی‌رود و تو (ای علی !) پرچم هدایتی، نور و روشنایی دینی و آن نور خدا هستی... دور شدن از اطراف🏳 عمود و پرچم منصوب از طرف خداوند متعال، عامل تمام مصیبت ها، جنگ ها و اختلافات دربین مسلمانان و حتی تمام بشریت است. تنها مسیر رسیدن به وحدت وراه نجات از جنگ و خونریزی و تمام ظلم ها، بازگشت بسوی امام زمان ارواحنافداه است...

💫🌹💫🌹 #سوره مبارکه ی جمعه آیه ۱۱ 🦋بسم الله الرحمن الرحیم🦋 👈وَإِذَا رَأَوْا تِجَارَةً أَوْ لَهْوًا انْفَضُّوٓا إِلَيْهَا وَتَرَكُوكَ قَآئِمًا قُلْ مَا عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ مِنَ اللَّهْوِ وَمِنَ التِّجَارَةِ وَاللَّهُ خَيْرُ الرَّازِقِينَ . 👌هنگامی كه آنها تجارت یا سرگرمی و لهوی را ببینند پراكنده می‌شوند و به سوی آن می روند و تو را ایستاده به حال خود رها می‌كنند؛ بگو: آنچه نزد خداست بهتر از لهو و تجارت است، و خداوند بهترین روزی‌دهندگان است.

[💔°🔗] #السلام_ایها_غریب #سلام_امام_زمانم #مهدی_جانم ❤️ ما از دیداࢪ امام زماݩ"عج"محࢪۅم شدهـ ایم؛اما هیـچڪس از ایـݩ تحࢪیم صدایش دࢪ نیامـد•••!🙃 نہ مذاکرهـ اے، نہ تـۅافق نامهـ اے؛ نہ تلاشے بࢪاێ اعتماد سازے :)... اللهم عجل لولیک الفرج ──┅═ঊঈ🌹ঊঈ═┅──

#حدیث_روز ⚡️قال الامام علي - عليه السّلام - :🌟 ان المجاهد نفسه علي طاعة الله و عن معاصيه عند الله سبحانه بمنزلة الشهيد🌟 . امام علي - عليه السلام - فرمودند✍️ 💥كسي كه در راه فرمانبرداري از خدا و دوري از نافرماني او با نفس خويش مبارزه كند،💪 ⚡️نزد خداي سبحان منزلت شهيد را دارد.🌷 📚غررالحكم، ح ۳۵۴۶

منظور از «حَسُنَ أُولَٰئِكَ رَفِيقًا» در آیهٔ ۶۹ سورهٔ نساء، چه کسی یا کسانی است؟ زراره از امام باقر علیه السلام روایت کرده که حضرت در تفسیر این آیه فرمودند: در این آیه النَّبِیِّین، رسول خدا و صدّیقین، علی بن ابیطالب علیه السلام است؛ شهداء، حسن و حسین‌اند و صالحین، ائمه معصومین هستند؛ و «حَسُنَ أُولَٰئِكَ رَفِيقًا» قائم آل محمد است. 📚 الزام الناصب، ج۱، ص۵۷